IX ÉPOCA

31.12.06

Para el 2007 un poco menos de fiereza

Tanto en Oriente como en Occidente (bien cuenta da hoy de ello los periódicos) se 'resuelven' las cuestiones o con sogas o con bombas. ¡Qué brutos!
En fiereza por ahí por ahí andamos.
¡Quien fuera un jaguar...!

Que el 2007 nos traiga alguna nueva utopía y capacidad para mediar; algunos aparcamientos disuasorios en las afueras de la ciudad y más tranporte urbano.

30.12.06

Como al principio

"Nunca, ni en la más extensa de las duraciones, los hombres que produjeron nuestras sociedades y nuestras nociones han tenido la revelación de la metamorfosis que sufrían durante la plurimilenaria separación del fondo pastoso, de la physis en la que estaban presos. Por convención, se cuentan tres millones quinientos mil años de surgimiento zoológico, luego cuarenta mil años de Prehistoria, y luego nueve mil años de Historia humana. Aquello en lo que nos convertimos tan lentamente se nos escapa cada día más. La opacidad cotidiana, la aplicación minuciosa, la determinación ansiosa constituyen nuestras vidas. No dejamos la selva un día. No abandonamos la recolección un día. No inventamos la caza un día, ni otro el arco, ni otro el perro, la familia, el arte, la muerte. El primer destino de la especie humana no fue luchar contra la naturaleza, tal como la razón y la racionalidad moderna quisieran hacerles creer a sus herederos. Comenzamos fascinándonos con las fieras. Imitamos el grito que lanzaban para matarlas. Las sirenas de Homero tienen alas de buitre y reinan sobre blancas osamentas." P. Q.

Los acontecimientos de los que da cuenta la radio esta mañana bien justifican el párrafo anterior. ¡Qué fiereza!

27.12.06

Dolores Villarino: de euros e flamenco

Máis alá de consideracións musicais (a min particularmente a interpretación a guitarra do himno galego non me pareceu aflamencada, pero tanto me ten), o importante neste caso, penso, é o que ilustra sobre o uso que os nosos representantes fan dos nosos cartos. E nisto de ser gastosa, Dolores Villarino sabe o que fai. Non hai máis que lembrar o seu paso como concelleira de urbanismo e de economía e facenda no Concello de Vigo e lembrar os seus logros co saneamento e o aínda non resolto tinglado da Urbanización Rosalía de Castro (do que saíu finalmente librada por puntos), para decatarse de que esta señora ía a dar o seu "toque persoal" ao Parlamento. E o toque persoal da Villarino parece ser o de asumir un protagonismo que xa non ten no PSOE que goberna, provocar aos do BNG coa súa autoxenreira e facer gasto, sobre todo, polo que se ve, ir facendo gasto.

E desa idiosincrasia salerosa veñen os gastos nos fastos do invento ese do 25 aniversario do Parlamento de Galicia, que servíu para poñer publicidade nos Media, facer unhas viaxeciñas, catro actos para a galería e gastarse uns cantos centos de miles de euros do orzamento. Soamente a suposta flamencada e actos diversos dese día no Parlamento, costounos a frioleira de 113.678 euros.

O que máis gustei da reacción do BNG foi iso de pedir que a Villarino presentase as contas, con facturas e contratos incluídos, de tódolos actos do programa "Diálogos - 25 aniversario" que se desenvolveu ao longo de 2006. Aínda que moito me temo que xamais saberemos o resultado de tal análise, pois disto do "gasto diverso" mediante contratos variaditos, tamén saben outras consellerías e, nestas cousas de comer, sempre hai unha extraña solidaridade institucional para que nada saia á luz e os cidadáns nin nos enteremos.

O que non entendo ben é que os nosos representantes non dean escarmentado coa Villarino e coa súa xefa de Gabinete, Yolanda Aguiar (tamén procedente da escola de vigo -subsección PSOE-Soto- e que os rumores colocan en postos de saída nas listas do PSOE para as municipais en Vigo) e lles poñan nas mans, para o ano 2007, só no capítulo de "Gastos diversos" dos orzamentos da Xunta, no programa 226 do Servizo "Parlamento", a frioleira de 1.169.458 euros, por enriba do orzamento por este mesmo capítulo da práctica totalidade das Consellerías. Así desglosados:

GASTOS DIVERSOS
01 ATENCIÓNS PROTOCOLARIAS E REPRESENTATIVAS 291.320
02 PUBLICIDADE E PROPAGANDA 41.320
06 REUNIÓNS, CONFERENCIAS E CURSOS 41.320
08 COBERTURA INFORMATIVA 95.498
09 OUTROS 700.000
TOTAL 1.169.458

Daquela, cando remate o ano 2007, que non pidan as facturas....

26.12.06

Citroën: ¿una deslocalización anunciada?

Javier Riera Nieves anunció, de golpe, que se va. El hasta ahora director de la factoría viguesa de Citroën considera que ya ha cubierto eficazmente la etapa que le correspondía y abre, con su pre jubilación, una puerta a las sombras. Con ese anuncio se han disparado las alarmas, circulan rumores sobre un posible nuevo rumbo de la factoría, se estremecen los cimientos de las empresas del sector (creadas a la sombra del gigante PSA) y comienzan las especulaciones sobre una posible reducción de la actividad de la multinacional francesa.
Hay algo del inveterado victimismo vigués que nos mantiene adormecidos ante el futuro. Es como si estuviésemos acostumbrados a que "nunca choveu que non escampara" y se nos pierden de vista las previsiones. ¿Será posible que por aquí nadie haya sentido la necesidad de prever un Vigo sin Citroën? ¿Existe alguna posibilidad de que PSA se escape a la tendencia universal del sector de la automoción a "deslocalizarse" y abrir nuevas plantas de producción en los países menos desarrollados, como los de la Europa oriental, América latina o, principalmente, una China con 1.500 millones de potenciales consumidores que se van incorporando a pasos agigantados al mercado internacional?
Pero nadie en Vigo quiere mentar la "bicha"; nadie se atreve a poner sobre el tapete un más que verosímil horizonte en el que, con los plazos pertinentes y los conflictos consiguientes, Vigo tenga que seguir tirando p'alante sin contar con el motor de Citroën. Vigo se ha gastado decenas de millones de las antiguas pesetas en elaborar dos Planes Estratégicos, uno en 1995 auspiciado por Carlos Príncipe, y otro en marcha que inició Pérez Castrillo. Pues en ninguno de los dos se plantea el problema, como si no cupiese la posibilidad de que también Citroën se "deslocalice".
Sin embargo, los anuncios subrepticios están ahí, para quien quiera verlos.
Cuando Horacio Gómez, escoltado por Julio Fernández Gayoso, se tiró al monte con su macro proyecto del "Nuevo Balaídos", pretendiendo dar un pelotazo como el de Florentino Pérez con el Bernabeu, el propio Javier Riera salió al paso y cortó de cuajo la operación amenazando, explícitamente, con cerrar la fábrica. Nadie puede creerse que el director de la primera empresa radicada en Vigo dijera tal enormidad si no pensase que resultaba verosímil. Y tan verosímil resultó la "advertencia", que el proyecto de H. Gómez se desinfló. La última son esas "discrepancias" con el Puerto sobre la terminal de almacenaje de coches para la exportación. En los próximos meses veremos nuevas señales en el firmamento automovilístico vigués.
Y tampoco está de más recordar que buena parte de la industria auxiliar del automóvil nació directamente de la mano de Citroën. Y me atrevería a adjudicarle al propio Riera el esfuerzo por convencer a sus proveedores de que diversificaran su mercado, de modo que no tuvieran que depender exclusivamente de las necesidades de compra de Citroën. El resultado de esta acertada política de la empresa matriz ofrecía la perspectiva de una menor resistencia social a una posible "deslocalización", por una parte, y el reforzamiento industrial y comercial de unas "auxiliares" que tenían todos los huevos metidos en la misma cesta, por otra.
Lo que me pregunto es cómo, si en aquel momento se creyó que Citroën podría marcharse por la forma en que el proyecto urbanístico-deportivo-comercial le hubiera afectado, ahora hay quien sigue aferrado al tópico de que "es la factoría más rentable del grupo", o que "sería un error cambiar algo que funciona bien". Lo cierto es que el que la factoría siga no depende en exclusiva de su efectiva contribución a los resultados del grupo PSA, sino de las mejores perspectivas de ahorro productivo, la cercanía a los mercados emergentes y las facilidades que para ubicarse en otro sitio se le ofrezcan. Igual que cuando a finales de los años cincuenta llegó a Vigo, porque los costes de montaje del "2 CV" eran infinitamente inferiores a los de la factoría francesa de Rennes, donde sindicatos como la CFDT o la CGT mantenían en un nivel muy superior el plano reivindicativo de los trabajadores. Por aquellos años en España no había sindicatos, la Zona Franca ofrecía (como hoy) unas ventajas fiscales difíciles de despreciar y, finalmente, existían perspectivas de mejores infraestructuras viarias que, junto a la consolidación de una clase media emergente, hacían apetecible acercarse a un mercado que comenzaba a surgir.
Por si sirve de orientación, parece conveniente recordar que el grupo PSA fabrica ya el Xara Picasso en China y Porto Real (Brasil) y el Partner y el Berlingo en Buenos Aires. También fabrica en Brasil el C3, en China el Xara 203, y ha abierto fábricas en Chequia y Eslovaquia.
No está de más recordar, también, que las "deslocalizaciones" no se producen nunca de la noche a la mañana; suelen venir precedidas de debates públicos como los que se están dando en Vigo desde hace un par de años, y tienen un período de gestación en medio del cual la posibilidad de que la empresa cierre resulta un instrumento de presión muy eficaz ante los responsables políticos para ir logrando ventajas, beneficios, ayudas o lo que sea, para ver si se puede impedir lo inevitable.
Uno de los objetivos de la "planificación estratégica", como saben quienes se dedican a ello, es el de "anticiparse al futuro", analizando las oportunidades a la luz de las potencialidades propias y las amenazas advertidas. Pues resulta que aquí nadie se ha atrevido a considerar como una posible amenaza la "deslocalización" de Citroën, como si la tendencia universal a trasladarse al Este no pudiera afectar a esta empresa.
Muy a pesar de lo mal que pueda sentar el augurio, todo parece indicar que la "espantá" de Riera pudiera tener relación con el natural y lógico deseo de no pasar a la historia como el Director que "cerró" la fábrica, y aprovechar una gloriosa retirada en plena "cresta de la ola". La coincidencia con su "mentor" francés, que también se retira de la presidencia del grupo PSA, abunda en la hipótesis. Los rumores sobre supuestas discrepancias de Riera con el equipo de relevo de PSA podrían apuntar también en ese sentido, ya que cabe suponer al todavía director una decidida apuesta, dentro del grupo, por la factoría viguesa, de cuyo éxito actual es notoriamente responsable este paisano originario de Canido, al que sustituirá un francés, por si las dudas.
Si estas presunciones resultarán ciertas sólo el tiempo lo dirá, no los esperables desmentidos, porque si la "deslocalización" está en los planes que en París diseña el grupo PSA no es de esperar que las confirmen tan pronto.
Permanezcan atentos a las señales del cielo, porque por aquí todavía se sigue mirando al dedo cuando éste apunta al horizonte.
¿Hay alguien más ahí?

23.12.06

Felices Festas



Chega o tempo das festas. Os dias comezan a medrar e Ana, Marcos, Pablo, Tiago, Raquel, Lorenzo e o invisible Caldeirada sentados nesta mesa virtual deciden celebralo con todos os que pasades por aquí. Con Toareg, con Leonardo, coa Mosca Cojonera, con Erasmo, coa Alternativa veciñal, co Foro Social de Cangas, con Outrovigo, con Pablo de "Concello de Vigo", cos redactores dos media que botan unha ollada, con Ramón, con Juan, con Ana, con Manolo, co amigo de Abel, co primo de Eugenio, co concelleiro curioso, coa concelleira ausente, e tamén co poliédrico usuario anónimo que tanto comentario deixa no blog.
Valeiremos a nosa carpeta cerebral de lixo e agardemos un novo ano cheo de posts, comentarios e ligazóns.
FELICES FESTAS

22.12.06

Como en Barcelona ¿por qué no?

"La última estación del ciclo del agua en la ciudad de Barcelona es la depuradora del Besòs, que tras su renovación y ampliación ha quedado integrada en el recinto del Fórum, concretamente bajo la plaza. Esta depuradora trata más del 70% de las aguas residuales de la ciudad de Barcelona, así como de algunas ciudades y pueblos del área metropolitana. Las aguas se tratan mediante procesos químicos, físicos y biológicos, que permiten eliminar la contaminación antes de volcarse de nuevo al mar. La integración de la nueva depuradora en el Fórum simboliza el compromiso de este acontecimiento con un uso racional del agua, un bien escaso que debe ser protegido."

¡Qué ridícula y pacata la sra. Corina Porro, nuestra alcaldesa!
La depuradora deberían colocarla en el centro de la ciudad: bajo el nuevo auditorio, en el solar que ocupaba Casa Mar, o bien en el Arenal justo enfrente de la nueva sede de la alcaldía.

20.12.06

O fraude do saneamento (1)

C.Porro& Cia tiñan dende o principio decidido este lugar, polo menos dende o mes de xullo, cando obtivemos esta información e colgamos o noso post pronosticando que a Depuradora iría á Xunqueira do Lagares. Pero tácticas torticeiras orientaron o tortuoso camiño percorrido dende aquelas datas. As inviables propostas de Bouzas e Cabo Silleiro só pretendían minimizar o custo político da decisión xa tomada daquela. Todo ese camiño só perseguía buscar a noticia que hoxe recollen os medios: "non é un bo sitio, pero é o único posible". Conseguíase así tamén esgotar aos veciños de Coruxo cun desgaste de meses que baixaría as súas defensas.
Do proceso queda meridianamente claro unha cosa: aos nosos representantes políticos (e aquí incluímos tamén á Xunta de Galicia) non lles importa nada solucionar os problemas, senon xestionar habilmente os conflictos para poder manterse na poltrona e, de paso, investir algún diñeiriño en estudios e auditorías para a galería. De feito, ninguén nos acaba de explicar por que non existen terreos adecuados previstos no PXOM vixente, preocupado máis de calificar o conxunto de territorio para novas urbanizacións, que en comezar -como é preceptivo- por ubicar sobre o terreo os servizos básicos para a comunidade.

Finalmente quedarémonos sen saber por que non funciona a Depuradora actual, por que non se fixeron as redes separativas nin os tanques de tormenta necesarios na conca de Urzaiz-Gran Via-Colón-Alameda-Areal, por que non se controlan os vertidos industriais á rede de saneamento?. ¿Quedarémonos sen coñecer o contido deste gran fraude?.

Dende Vigoblog faremos o posible para que non sexa así.

19.12.06

Coa depuradora... imos acertando

Xa o dixemos en Vigoblog o pasado 1 de xullo: "A Vigoblog gústanlle os pronósticos: un dos lugares que C. Porro proporá, co seu natural provocador, para a nova Depuradora é a Xunqueira do Lagares... por se tal, avisámolo con tempo.."

O portavoz oficioso do Concello, confírmanolo hoxe.

Por que non fan caso de verdade aos técnicos, arranxan a actual, se plantean en serio a rede separativa e deseñan un sistema racional e sostible con varias estacións depuradoras máis pequenas?.

Un PXOM ilegal: o patrimonio cultural vigués en perigo

De ser aprobada pola Xunta a última (¿?) versión do PXOM vigués, boa parte do patrimonio histórico de Vigo correrá grave perigo de desaparición, de deterioro ou de definitiva perda de valor cultural. De forma insólita, os redactores do Plan e os corporativos que aprobaron de xeito provisional o PXOM o 19 de maio de 2006, decidiron calificar como TRASLADABLES, con carácter xeral, tódolos elementos incluídos no seu catálogo pertencentes ás seguintes categorías: casas e conxuntos de arquitectura tradicional, instalacións industriais tradicionais, muíños de auga (!!), hórreos, cruceiros e petos de ánimas, lavadeiros tradicionais (!!), e outras arquitecturas adxectivas, como fornos, fontes (!!), pombais, adegas, alboios, pozos e mesmo, por incríble que pareza, pontes e corredoiras. Moitos deles, ademais, sometidos a un réxime de protección especial superior pola súa declaración como Bens de Interese Cultural pola lexislación estatal e galega.

Esta incríble e ilegal trasladabilidade xeral non estaba recollida no documento da aprobación inicial, que xa contaba con informes desfavorables á totalidade da Consellería de Cultura da Xunta de Galicia e da oficina de patrimonio cultural do propio Concello. Xa que logo, nunca gozou de exposición pública, a pesar da evidente substanciabilidade do cambio introducido.

Só para facermos unha idea, o “catálogo” –documento obrigatorio conforme á Lei do Solo de Galicia- incluído no PXOM recolle máis de 1.600 hórreos e máis 300 muíños de auga, unha trintena de cruceiros históricos e 70 casas e conxuntos de arquitectura popular... todos eles ¡trasladables!. Boa maneira de que o patrimonio cultural de Vigo deixe de ser un molesto elemento meténdose polo medio dos lexítimos intereses dos promotores inmobiliarios...

O único impedimento que, no seu caso, tería un traslado que ao promotor de turno lle fose conveniente, é a esixencia de autorización previa da Xunta de Galicia. Unha redundancia, pois esta autorización é obrigatoria legalmente para calquera elemento incluído nun catálogo, sexa da categoría que sexa. Pura retórica tamén, pois deixa aos bens supostamente protexidos ao albur dunha decisión puntual dun órgano administrativo, privando así por completo de contido real a protección dos elementos mediante o catálogo preceptivo... e deixando á Xunta de Galicia nunha posición de extrema debilidade na súa competencia de protección do patrimonio.

Tal caracterización como trasladable só ten como antecedente que coñezamos no mal chamado Plan de Edificios a Conservar, aprobado nos anos 90 e responsable das maiores desfeitas sobre os edificios históricos da cidade. Neste Plan considerábanse tres ou catro edificios como “trasladables”, como o Colexio Alemán ou o Chalet Agarimo en Peniche. Esta categoría de “trasladable” xeral para os bens inmobles dun catálogo debe ser, sen embargo, aportación exclusiva de Consultora Galega, Toba e Figueroa á planificación urbanística española e europea pois os expertos consultados por esta redacción non coñecen paralelismos.

Con esta insólita caracterización de trasladable de gran parte do Catálogo do patrimonio cultural de Vigo, convírtense en papel mollado non só as Leis de Patrimonio cultural español e galega, senón tamén as ordenanzas e normas de protección incluídas no propio Plan.

Pervértese ilegalmente a propia noción de protección, ao colocar como característica de bens inmobles algo que só é inherente aos bens mobles, o seu carácter de trasladables. Déixase absolutamente sen contido os mandatos da lexislación vixente e a xurisprudencia nesta materia, que consideran inseparables o elemento catalogado e o seu contorno. Convírtese, de xeito ilegal, o que debera ser unha excepción singularizada e convenientemente motivada, en norma xeral, baleirando de todo posible valor patrimonial aos bens que se din protexer.

Unha ilegalidade máis deste Plan Xeral que, de ser aprobado tal e como está, incluirá outro grave elemento máis de inseguridade xurídica. Para os detractores deste PXOM, outro elemento máis para recorrilo e gañar o pleito nos tribunais. Para a Consellería de Cultura da Xunta de Galicia, en mans do BNG, unha pataca quente, pois se acepta a redacción aprobada polos seus concelleiros vigueses, estará incorrendo nunha grave, por chamalo suavemente, deixación de responsabilidades e dando categoría normativa a un perigoso antecedente. Ánxela B. saberá o que fai...

18.12.06

A mala educación

Se algo queda demostrado no caso da ubicación da depuradora é a mala educación que a nosa alcadesa imparte a vigueses e viguesas. Cando hai que tomar decisións impopulares, C. Porro que, por suposto, é popular, di que nones. que o faga Pachi ou Touriño que ela está para outros asuntos. A mensaxe que recibimos os cidadáns é clara: cando toca apandar coas merdas propias a min que non me miren. Mellor en Baiona, en mar aberto ou nun pais african que por catro perras acolle canta desfeita lle manden do primeiro mundo.
O malo da xente de dereitas, como C. Porro, é que pensan que eles están no cargo igual que os percebes nas rochas; é o seu sitio natural. Por tanto, se hai que tomar decisións problemáticas sempre atopan a quen botarlle a culpa. E, sen embargo, non se recatan nada á hora de pedir máis competencias ou de aparecer aldraxadas cando un superior non ten a delicadeza de contar con eles. Un meu amigo dí que non só os de dereitas. Recordame que Toba tamén dicía que o saneamento é cousa da Xunta.
A irresponsabilidade da alcadesa é tal que onte o seu diario oficial (ou non tanto desde que tamén paga Caballero?) volveu recordar o do pacto Xunta-Concello para acabar co problema. Volverá Corina a reinvindicar a súa soberanía sobre o planemaento como fixo co PXOM e desmentirá ó decano?
Hoxe, "el bueno de Santi" tamén propón un pacto a tres para acabar con este ir e vir. Pois ben, creo que non é bon cubrir as incompetencias e irresponsabilidades dos gobernantes cubríndoos con pactos mafiosos e oscurantistas. A C. Porro tocoulle a Volvo Ocean Race para lucirse ( e non chamou por Touriño nese caso) pero tamén lle toca decidir donde van os servicios básicos da Vigo. Se non é capaz, que dimita. E Chema , tamén.

Actualizacion:
Pola mañán, CePorro chamou por teléfono a Touriño e quedaron, según a interesada, en que isto había que arranxalo dunha vez, que todos deberían ceder, que isto ¡¡¡non era un tema político!!! Pero cales son os temas políticos entón? Non son as da "polis"? Que política fai CePorro se non é a de arranxar os problemas dos cidadáns? A qué se dedica?

16.12.06

Invitación pública para Marcos Andión


Querido mestre: nestes tempos de ceas de empresa e regalos de nadal non poiden resistir a tentación. En canto vin esta imaxe penseino. Só ti podes escribir un post para esta fotografía. Ahí tes o meu regalo electronico. O teu extenso club de becarias blogueiras agardate impaciente.

Riadas

Reunión da Coordinadora do Litoral Morrazo 9.12.06

Celebrouse en Cangas o pasado sábado, a reunión mensual da coordinadora do litoral do Morrazo, na que tomaron parte os seguintes colectivos: Anduxia, Luita Verde, Morrazo Verde. Colectivo Nacionalista de Marín, Foro Social pola Defensa do Pobo e Voces polo litoral de Teis.
A orde do día centrouse dunha maneira importante no análise das causas e consecuencias sobre o litoral das riadas que nos últimos días asolagan o Morrazo. Chegándose as seguintes conclusións:

Entre as principais causas destas inundacións subliñamos:

1. Improvisación total na construción de grandes infraestruturas, como é o caso da Vía Rápida do Morrazo ou a Circunvalación de Marín, con taludes e cortes imposibles que cortaron as capas freáticas dos montes alterando gravemente a escorrenta natural das augas superficiais e subterráneas. Caso escandaloso o da Vía Rápida do Morrazo na que non se realizou estudo hidrolóxico previo algún.
2. Abandono de ríos e regatos que drenan as augas da nosa comarca cara o mar. Moitas das ribeiras están cheas de malezas e escombros e a servidume de 5 metros do límite das augas vulnérase moitas veces. Mentres que os mananciais e pequenos regatos naturais céganse durante as épocas de seca. Talanse as árbores de ribeira e trócanse os cursos, promovendo máis erosión no solo.
3. Soterramento e urbanización das zonas húmidas e de asolagamento natural dos ríos; como e o caso da Estacada ou as Lagoas (en Bueu), as Barxas (en Moaña) ou Cantalarana (en Cangas), isto trouxo consigo a perda de zonas naturais cuio "efecto esponxa" absorbía miles de m3 de auga cando desbordaban os ríos. Agora todo este auga vai parar as vilas.
4. Construción de grandes superficies de solo industrial e urbano que captan unha gran cantidade de auga da choiva que desemboca agora nas zonas habitadas e que antes a absorbía o monte.
5. Canalización e intubado dos ríos principais das nosas vilas de forma que se pecha a súa saída natural o mar provocándose un grave "efecto funil (embudo)".

As consecuencias sobre o litoral son tamén graves xa que se produce un aporte masivo de auga doce e lodos ao mar que alteran o equilibrio entre o mar e a terra. Os fondos énchense de barro afogando moitas especies de bivalvos, a auga doce tamén produce importantes mortalidades ao variar a salinidade da auga do mar. Un dos exemplos mais graves deste tipo de procesos é a colmatacion que esta a sufrir a enseada de San Simón, incluída na Rede Natura 2000, e que está a estragar un importante recurso económico como é o marisqueo.

Como medidas correctoras e de prevención propoñemos:

1. Apertura dos ríos ó mar de forma que as augas pluviais poidan desembocar libremente no mar. Loxicamente isto debe ir acompañado dun saneamento integral dos mesmos. Como exemplo poñemos o río Loira que a pesares da chea non sufriu de problemas graves.
2. Perseguir as actuacións en dominio público hidráulico (canalizacións, entubamentos, etc.) dos regos e ríos que están a darse por mor da abusiva especulación do solo.
3. Posta en valor das ribeiras dos ríos como espazos saudábeis, de convivencia social e de lecer.
4. Cumprimento estrito da servidume de transito (5m.sen obra algunha) e da marxe de policía (100 m. nos que se deben xustificar as obras adecuadamente) que garanta a conservación destes espazos naturais, aplicándose nas normas urbanísticas en proxecto, que ademais teñen que adaptarse a Directiva Marco da Auga da UE.
5. Medidas de planificación e ordenamento de redes de desaugue que canalicen ordenadamente as augas pluviais ó mar garantindo a súa separación das augas fecais.
6. Protección das zonas húmidas naturais que impidan a urbanización destes espazos, con especial atención tamén as cabeceiras das concas.

Por ultimo, sinalar que as riadas que sofremos nestes días pasados son só o principio do que pode vir nos vindeiros anos, o clima está cambiando, cada vez chove máis cantidade de auga en menos tempo, e se seguimos con este urbanismo desordenado e esta falta de respecto para os ríos, regatos e zonas húmidas que dende sempre compoñen , hidratan e osixenan a fermosa paisaxe natural da nosa comarca e que dende o punto de vista económico están a supoñer inxentes perdas económicas para os veciños e para o estado, que se ve na obriga de gastar en indemnizacións os escasos recursos económicos que deberían dedicarse a mellorar a vida dos cidadáns.
(...)

Morrazo, decembro 2006

[remitida]

15.12.06

sen comentarios

13.12.06

Santiago Domínguez (seguimos con psico retratos)

(Dormían, de sus dueños quizás olvidados, los análisis psicofísicos de las imágenes que nuestros próceres nos proponen, pero nunca es tarde para despertar. Habíamos comenzado por Corina, "off course", o sea, que:)

Santi, propiamente dicho:

¡Qué buen chaval es! Con sinceridad, no he conseguido de nadie una opinión diferente. Ni para mejor, ni para peor. Y el caso es que tiene cara de cristiano de pro, con esa mirada concentrada en la tarea, ajena a las vanas pompas mundanas que representan los micrófonos que, a buen seguro por encargo de Satanás, le han colocado al impoluto y blanquiceleste, aunque en exceso cuadriculado, fondo de imagen.
Ni siquiera la barba se sale de lo políticamente correcto; no hay exceso de exhibición bibliotecaria, como corresponde a alguien que todo lo lleva por dentro y desdeña el oropel de la apariencia externa (una bibliteca austera y "quintaniana", se podría decir). El "peluco", un si es no es desmedido, asoma por la bocamanga, como para poner algunas cosas en su sitio, al cabo de una mano que pretende sugerir que quizá sujeta unas cuartillas, ilustradas en DIN A4 y que parecen contener algo de lo que hay que decir...
¿Lee?, ¿medita?, ¿huye?, ¿soporta?, ¿posa?
La imagen no es capaz de precisar por sí misma. Pero mi proverbial habilidad para trascender las apariencias, para perforar cualquier coraza facial e inspeccionar interiores, ha detectado los efluvios del aura, cual cámara Kirlian, y me hallo en condiciones de aventurar conclusiones, no sin antes formular algunas cuestiones de profundo calado.
a) Esa mirada como sumisa y humilde, ¿esconde una comunión con rueda de molino municipal, para que nadie le diga que sólo es un mandado?
b) En caso contrario, ¿podría sacarnos de la duda sobre si Toba va / o Toba no va / en la candidatura / del Benegá?
c) Su probable regreso al Concello, ¿reavivará las prolijas facturas de ágapes varios, con suplemento de "combinados", a cargo de sus "gastos de representación"? (El hielo lo pone la casa).
d) ¿Aligerará las de la Xunta?
Teniendo en cuenta a), b), c) y d), la conclusión más segura es que..., ¡quién sabe!
CONCLUSIÓN ALTERNATIVA: Vale, tío; te admitiremos como concejal de compañía, porque el escatérgoris es tuyo, pero las próximas copas las pagas tú, de tu bolsillo o del de tu partido, que ahora ya "maneja guita" y hay menos disculpa.

Hemeroteca psicofísica de Marcos Andión:
C. Porro
Toba Girón
Fernández Alvariño
Porteiro
Mauricio Ruiz
José Manuel Iglesias
Compañeiro Soto

12.12.06

Facer da necesidade virtude

Un ponse a cavilar sobre as andanzas dos nosos representantes, e erre que erre, vai chegando a conclusións alucinantes. Por exemplo, sobre a admirable capacidade de facer da necesidade virtude que teñen estes marabillosos trileros. Así, cando se expresa agudamente un problema, hai alarma social ou xa non se pode soster máis unha desfeita, os que nos gobernan, contrariamente ao que a alguén benpensante se lle poidera ocorrer, non pensan na solución, planifican e executan accións, non. Sistematicamente o que adoitan facer é encargar un estudio ou mesmo un proxecto. Algúns deses benpensantes crerán, no mellor dos casos, que é para poder tomar decisións cun fondo coñecemento de causa, despois de que os "expertos" estudien o caso, tiren conclusións e propoñan as accións a realizar. Outros, un pouco pior pensados, crerán que se trata de marear a perdiz, gañar tempo, facer manobras de distracción... Eu, que xa debo ir vello, penso que o que fan é aplicar aquilo de facer da necesidade virtude ou iso de que non hai mal que por ben non veña... Pobres cidadáns que teñen problemas, pobres os que se emperran en protestar e esixir: serán os causantes de que se contrate un estudio, polo procedemento de urxencia que a ocasión require, claro, sen os complicados procesos de contratación (eses rollos de publicidade e concorrencia); son eles os que obrigarán a buscar a unha empresa amiga que necesite facturar, que nos deba o favor, e mesmo que nolo pague, de paso.

Pois si señores, estou chegando á conclusión malévola que ata nisto dos estudios e auditorías varias o único que hai é puro e duro trapicheo... alucinacións miñas.

Sen embargo, o que ocorre en Vigo, non ten nada que ver co que veño de dicir, claro, porque todos os estudios, auditorías e proxectos varios que aquí se van encargando, son estrictamente necesarios e das súas conclusións se derivan e derivaron, sen dúbida, solucións, obras e equipamentos que agora ou algún día, como sabemos por experiencia, disfrutaremos.

Por iso, damos por ben investidos os miles de euros dos nosos impostos, sesudamente gastados polos que nolos administran, pensando, naturalmente, que hai que coñecer a fondo as cousas, para distraer a fondo as nosas conciencias e os nosos cartos.

ARCABALLERO III "LA FARAONA"

Anonadada pola carreira imparabel do candidato do PSOE á alcaldía de Vigo no seu desbordante derroche de cartos do presuposto público disfrazado de publicidade institucional na súa campaña electoral, quixera pedir a colaboración dos nosos lectores e lectoras para conseguir os seguintes datos:
1. ¿Canto nos costa a emisión do programa de entrevistas semanal de LOCALIA co presidente da autoridade portuaria?.
2. ¿Canto nos vai costar a edición do calendario 2007 que vai editar FARO DE VIGO e vai pagar a autoridade portuaria -ou sexa todos nos-?

11.12.06

Botellón no problem

O botellón vén sendo un problema sentido en tódalas cidades españolas. Con independencia da valoración que sobre este fenómeno xuvenil se faga, é evidente que xera problemas cívicos e que a súa práctica produce unha colisión co dereito ao descanso. A preocupación exténdese tamén pola xeralización en determinados sectores sociais dunha socialización xuvenil cada vez máis marcada polo consumo de alcohol (e outras drogas ilegais, a cocaína con especial incidencia en Vigo). A obviedade deste feito provoca que as administracións locais de calquera signo traten, dun xeito ou doutro, de paliar ou de solucionar os efectos do botellón, reflexionen sobre as súas causas e se preocupen da saúde dos mozos que o practican cada semana.

A situación de Vigo é, unha volta máis, distinta. O problema soluciónao C.Porro, co seu mellor estilo: negándoo. Pode ser pura ignorancia ou que lle fixeron as contas e sáenlles que por cada veciño cabreado por non poder durmir ou por pasearse entre lixo, cristais rotos e impregnacións de licores variados, hai dous ou tres mozos maiores de 18 que poderían votar a unha alcaldesa "enrrollada", ou, polo menos, que non armen lío. E para vender que Vigo is diferent, nada mellor que utilizar de novo ao Faro de Vigo, ao estilo de quen paga manda. Mentres que o Faro faise eco das alegres opinións de C.Porro sobre este tema, segundo as cales en Vigo no problem, no mesmo día, La Voz contradíceas coa opinión dos veciños cabreados.

A política municipal de propaganda, maquillaxe e relacións públicas promovida polo gabinete de Corina, consiste xustamente en non facer nada perante os problemas reais -ocuparse deles é un labor normalmente incompatible co marketing- e mercar, cos cartos de todos, imaxe no mercadeo dos Medios de comunicación locais.

E se vale todo, ninguén pode logo se escandalizarse de que haxa quen considere que, igoal que estrela cada fin de semana botellas contra o chan sen que ninguén lle afee o xesto, ten dereito tamén a cargarse as cutres figuriñas de poliuretano do Belén da Alameda. Máis se son burdos monicreques difrazados de romanos ao coidado das camelias da praza de Compostela.

Actualización 12.11.2006 O Valedor do Pobo estima que Porro non combate o ruido do botellón.

9.12.06

A mobilización continúa.

Mentras o numero de vivendas desocupadas aumenta, convertindo a nosa cidade nun autentico campo de cultivo especulativo, as mobilizacións en contra do PXOM seguen sen desmaio. Grupos de veciños seguen saindo á rúa e Outrovigo xunto coa Alternativa veciñal seguen recollendo sinaturas para un Manifesto que contan entregar ó Presidente da Xunta para solictar a denegación da aprobación definitiva do Plan.
Como xa dixemos aquí, o PXOM debería ser o eixo do debate electoral das próximas eleccións municipais. É a mellor forma de participación cidadán.
Podedes incorporar a vosa firma aquí.

5.12.06

¿Hay gabardinas de verano?

Con tanto llover y llover por junto además de reblandecerse los muros (mal cimentados) las carreteras (peor confeccionadas)... y con tanto recalentamiento atmosférico además de reducir en un 75% la cantidad de nieve en las cumbres,... también reblandece (la lluvia) y derrite (el recalentamiento) los miolos a no pocas personas, incluso a aquellas que ponen por escrito en los diarios lo que les circula (¿les funcionará el limpia parabrisas neuronal?) por sus cabecitas. El otrora 'Rompente' y 'Resentido' Antón Reixa se ha vuelto columna de El Pais, edición gallega (en castellano), y ahí en esa columna nos da buena cuenta de los efectos que en los miolos (los suyos) puede causar el continuo y por junto llover o el tremendo recalentamiento atmosférico. La columna del Sr. Perozo (también de hoy) ¡ya le vale! y la de días atrás del Sr. Patiño ¡romantiquísima! (será muy mayor este señor? yo no lo sé).
Y, en otras cabecitas/miolos, también hay desmoronamientos: revisión del huso horario galaico. Me temo, efectivamente, que andamos (los de esta tierra) con el reloj fuera de hora y ¡desde hace mucho mucho tiempo!
—Por favor ¿qué hora tiene?
(Ni puñetero caso)
Con el calorcillo que hace y lo mucho que jarrea...
—¿Habrá gabardinas de verano?
(El mismo resultado que la pregunta anterior)
Le pido una de esas gabardinas (si las hay) a los RR MM; también les pido que la edición gallega de El Pais apuntale sus columnas pues las lluvias seguirán arreciando, por junto, a todas horas (una menos en Canarias, de momento) durante algunas semanas, y y y un reloj con varios husos horarios (no sé siempre dónde me encuentro, máxime cuando leo la prensa). ¡Qué país, qué columnas, qué tétrico el poblado palestino de la plaza de Compostela!

2.12.06

Manual de delincuencia urbanística

Manual de delincuencia urbanística
Artículo de Juan Angel Casado Sanz, Los Verdes de Alicante, 27-10-2006

Via Els verds del Pais Valencia

1.12.06

Sufridor, compañero sufridor

Din que os do Atlético de Madrid son os “pupas” do fútbol, pero os celtistas sabemos que non é así. O Celta debería modificar o seu himno, que cando remata dí: “Celta, Celta, ra, ra, ra”, cando debería dicir “Celta, Celta, ui, ui, ui” ou “Celta, Celta, uf, uf, uf”.
O de onte foi unha agonía (outra) non apta para cardíacos. Pero gañamos, e iso, en Balaídos, é unha nova singular.
Ademais de porque o xogo do Celta maiormente aburre (e non porque non sexan quen de xogar mellor), algúen pode explicar cómo é posible que habendo máis de 18.000 socios, só asistan con regularidade a Balaídos uns 13.000 -onte 10.000-?. ¿Pode ser que haxa 5.000 celtistas que pagan e non van, tipo fila 0?. Eu teño a impresión que, desde a crise dos avais, hai un profundo rechazo aos directivos por parte dun número significativo de afeccionados. As últimas situacións (mesmo xudiciais) de directivos e exdirectivos non fai máis que afondar na desconfianza.
Polo demais, en Balaídos o de sempre, ultimamente: moito cemento, pouco fútbol, celtarras tocándolle as pelotas á afección rival (pancartón “Freedom for Kurdistan”, para que se sentiran como en casa), moita policía e árbitro pouco caseiro. Joseba (o meu asesor-experto-entendido nesto do fútbol) non sabe, non contesta; bastante ten con prepararse para o posible descenso de Athletic e Real Sociedade. Só lle escoitei o outro día “¿E así queren que avance o proceso de paz, cos equipos vascos en segunda?”. Xa lle dixen que, por propia experiencia -en descensos, non en procesos de paz-, a cousa non é para tanto.

29.11.06

LA'100















Está llegando la Navidad, los RR MM y las Elecciones: promesas y regalos nos van a inundar. Protejámonos, no sólo la lluvia arrecia en estas fechas.

Para el Casco Vello la alcaldesa Porro anuncia, en renqueante galego, lluvia de millones y concurso internacional para, de aquí al 2009, dejar el maltrecho barrio como los chorros del oro. Sí, así ella depura ideas para distraernos de la falta de depuración de nuestros residuos sólido-líquidos, o de la falta de bibliotecas municipales, o del abandono del patrimonio industrial,...
El que sí es un aunténtico regalo es el libro LA'100 que ya está en las librerías de la ciudad. Esta publicación de novedosa y espléndida factura —de la mano de Rai Iglesias (dirección editorial, maqueta y diseño), Iria Sobrino (dirección de Arte), Jesús Giráldez (texto), Robert Duif (traducción al inglés) y Enrique Touriño (fotografía)— marcará un antes y un después en el mundo de la edición; y lo que sí es muy importante señalar en este libro es que pone de manifiesto de una manera espléndida la riqueza patrimonial de la industria viguesa de los últimos 100 años y el estado lamentable de su conservación y destrucción. Entre la avenida de Beiramar, calle Coruña, calle Tomás Alonso y calle Soler hay una parcela de unas 8 hectáreas en las que aún existe una de las señas de identidad más fascinantes de nuestra ciudad. ¿Hay algún plan municipal para la conservación de lo que esta parcela contiene? Lo que en estos 80.000 m2 ha ocurrido en los últimos 100 años ha marcado de manera imborrable nuestra historia última. El libro LA'100 lo cuenta de manera emocionante.
Esperemos que el petulante poder inmobiliario no nos arrebate este regalo histórico; los poderes públicos tienen la obligación de rescatar, limpiar y conservar el contenido de esta parcela pues es nuestra historia.

Asómense a las páginas de este bello libro, dense un paseo por la calle Soler y rodeen la parcela citada; si les parece bien, entonces, ruéguenle a los RR MM que mantengan en pie esas magníficas arquitecturas y que cuiden de maquinarias, utensilios y documentos que forman ya una brillante colección de piezas museísticas (y olvídese la sra. Porro de la colección Clavé que le han ofrecido recientemente).

28.11.06

Ya tenemos Monopoly

Fascinante. Ya tenemos un Monopoly de Vigo. Ya no tendremos que seguir tratando de comprar el canal de Lozoya, ni la estación de Las Delicias, porque dispondremos de algo más doméstico, como Aqualia o el aparcamiento de la estación de Casablanca. Podremos cobrar por pasar por Urzaiz, en lugar de tener que buscar Recoletos en el plano de Madrid, o hacernos un hotelito (previa construcción de cuatro chalés y pagado al Banco el costo de otro más) en primera línea de costa en Alcabre.
Decía no sé quién, no sé dónde, que nos ocurre lo que se nos parece, no lo que merecemos. Y lo cierto es que esto está empezando a parecerse al juego del Monopoly (antes Palé) lo que un huevo a otro. Aquí, incluso, hemos avanzado y no sólo calles sino barrios enteros se han comprado para poder edificar. Aquí los bancos (o Cajas) aplican todo su saber en financiar demoliciones patrimoniales, para luego hacer construcciones más gansas; los futbolistas pueden comprar edificios, o solares y parcelas que convertirán en urbanizaciones, en hoteles o en gloriosos bloques de apartamentos y estudios, y los políticos siguen tirando los dados para ver si les cuela lo del PXOM y cobran por pasar por la Salida. Y casi nadie parece fijarse en que, además de los apartados de "Suerte" y "Comunidad", el juego incluye la casilla que dice "Cárcel", aunque se puede uno librar de ella si tiene la cartulina oportuna.
En fin, que estamos de enhorabuena, porque ahora se democratizará el ladrillismo local. Ahora todos podremos especular con colmatar de edificios la Gran Vía, hacer hotelitos en O Castro, rellenar toda la ría que queramos y, sin necesidad de recurrir a Portela, construirnos lo mismo un Verbum que un Auditorium, un museo que un cementerio marinos, o una ciudadela en Teis o en Aldán.
Está claro que los diseñadores del juego son unos astutos y apuestan por el futuro: Marbella es el pasado, ¿sabían?; el futuro es gallego y comienza por Vigo. Ya me entienden. Ahora, digamos todos juntos, en un akelarre de euforia constructiva:
Monopoly: ¡Por el ladrillo hacia Dios!

500.000 euros salen volando

"El gobierno vigués aprobó ayer iniciar el expediente para realizar un importante sobrepago a Consultora Galega, la empresa que ha elaborado el nuevo Plan General. La justificación de este medio millón de euros suplementario pudo salir adelante gracias al voto favorable del Bloque, cuyos concejales guardaron silencio hasta después de la votación."
(La Voz de Galicia 28/11/2006)

26.11.06

Ruido

O tema do ruido e do dereito ao descanso nocturno en Vigo está cheo de mentiras municipais e accións de despiste. Outra volta veñen marear co de que van declarar "zonas saturadas" (¿para que? ¿porque nono incluíron no plan xeral? ¿non se blindan e supervalorizan os locais existentes?), o mesmo anuncio que fixeran xa hai máis de un ano.

A realidade, máis alá das ducias de páxinas adicadas nos periódicos a este tema, é que o Concello de Vigo nin atende convenientemente, nin controla, nin tramita máis ca unha parte das múltiples e reiteradas denuncias por ruido feitas por veciños que sofren, cada fin de semana, a imposibilidade de durmir polo ruido emitido por locais de copas e o botellón. Locais ilegais, tanto porque emiten ruido por riba dos límites admitidos polas ordenanzas e non están insonorizados, como porque parte deles carecen de licencia adecuada. E se son ilegais, procedementos hai abondo para pechalos e que se adecúen á lei. As poucas denuncias que tramita o concello, se aos feitos nos atemos, non deben ter relación directa coas zonas con maior problemática, como Churruca.
A realidade é que unha parte dos locais de copas desas zonas carecen de licencia adecuada. A realidade é que o Concello, poidendo facelo, non actúa pechando estes locais que carecen do permiso para exercer a actividade, con independencia de que emitan ou non ruido superior ao permitido. A realidade é que a Policía local non realiza todas as medicións que lles reclaman os afectados e que se acumulan centos de denuncias sen resposta axeitada. O certo é que os veciños afectados xa están fartos.

Mapa de ruidos, enésimo estudio de ruido (menudo choio este!), zonas saturadas, estudios do Valedor do cidadán (que está a actuar con clara incompatibilidade como enxeñeiro e como Valedor: Luis Espada adícase profesionalmente ao estudio deste tema o que non deixa de ser francamente mosqueante e incompatible), declaracións e demais, só ocultan conscientemente esta realidade: o Concello, poidendo facelo, non soluciona un grave problema que afecta gravemente á saúde dos cidadáns. Non sabemos por que non actúa eficazmente. Nin se nos ocorre pensar que teña que ver con quen é, e de onde vén, o concellal que acumula os dous cargos que teñen que ver directamente con este asunto, as delegacións de medio ambiente e urbanismo: José Manuel Figueroa, de profesión coñecida -antes da política, claro- hosteleiro menor. Tampouco podemos imaxinarnos nin de lonxe que a Policía local teña ningún interese en non actuar cando se demanda a súa presencia en determinadas zonas. Algunha outra razón haberá e alguén terá que investigala.
Parece que algúns veciños de Vila-real atoparon a solución ao seu problema nos tribunais e lograron unha dura condena de prisión e inhabilitación para o seu alcalde: se cadra, en Vigo, cunde o exemplo. Seméllame a única forma de que deixen de tomarnos o pelo e a saúde.

Ilustración: Forges en elpais.com
FOTO: vigoblog.blogspot.com

25.11.06

Queremos un gran debate na campaña electoral.

Fontaneiros e asesores, publicistas e gobernantes andan estes dias moi ocupados decidindo o perfil da campaña electoral. De que queremos que se fale nos próximos 6 meses? interróganse unha e outra vez. E ¿de que queremos que nos falen?, preguntámonos os cidadáns.
Por de pronto, a chuvia xa se encargou de desfacer a cartelaria que Soto pendurou nalgunhas farolas. Nelas, convocando o espirítu de Leri, propuña a súa idea xenial: "Vigo 5ª provincia, xa". Pensou, acaso, que quen dá primeiro dá duas veces.
Tampouco semella que estemos para aturar proxectos imposibles tipo cidade encantada ou porto do futuro ou brigadas arranxa-beirarruas de intervención rápida aloumiñadas polos candidatos.
Non, do que hai que falar en Vigo é do PXOM. A competencia urbanística é a de maior importancia do Concello (ben se ve) e por tanto é a que máis vai condicionar a vida da cidade por moitos anos. A historia recente demostra que o reparto de forzas actual non é o axeitado para interpretar os intereses da cidade. Non foron quén de chegar a consenso nin de constituir maioría de goberno claras. A alianza urbanística PP-BNG non tivo maís repercusións que a permanencia de C. Porro en minoría e o aumento dos beneficios de Consultora Galega.
É necesario, xa que logo, que a nova corporación sexa elexida sobre unha definición clara das súas apostas sobre o futuro urbanístico da cidade. É a mellor forma é que non se aprobe o PXOM ata que queden refrendadas as diversas posturas polas urnas.
Entendo que isto lle disguste a C. Porro que preferiría chegar a maio cun PXOM aprobado como gran éxito pero tampouco lle viría mal un aprazamento para presentarse , outra vez, como unha victima das maquinacións de Santiago. En realidade, C. Porro non quere ser alcaldesa (solucionar problemas) senon unha especie de delegada sindical da cidade en permanente loita co enemigo exterior.
É posible que nos cálculos do PSdG-PSOE e doBNG entre un difícil escenario donde un PXOM sen aprobar volva ser o obstáculo para acordar unha alianza de progreso en toda Galicia. As tentacións dunha saída-chapuza cunha aprobación parcial deben ser irresistibles en Santiago.
Tamén en Vigo os dous partidos teñen divisións internas a propósito do tema. Aprobar ou retrasar consolidaría diferentes sectores e repercutiría no apoio ós candiatos que, curiosamente foron dedididos sen ter unha definición sobre o tema.
As presións dos "axentes sociais" locais que invocarán o "incomprensible retraso" non son para ter en conta. Habería que recordarlles o seu silencio cando Figueroa decidiu un parón ou cando Toba perdeu moitos dias na súa obrigada negociación cos veciños do BNG, perdón, de Teis.
Asi que, denegado aquel referendum que tantos vigueses solicitamos, demostrada a incapacidade das forzas actuais para sacar adiante o proxecto maís importante de Vigo, tendo en conta que un retraso de seis meses non supón nada na escala de tempo do desenvolvemento da cidade, considerando que é obriga de todos facer da democracia un sistema vivo de convivencia e toma de decisións
que non se aprobe o PXOM
que se decida o futuro nas próximas eleccións.

24.11.06

Unha de fútbol

Paradoxicamente, a Submisión de Xogos de mesa, dependente da Comisión permanente ¿Xogamos?, de Vigoblog, retoume a introducir neste curruncho da rede, periodicamente, opinións cunha nova temática.
Como Vigo é o seu elemento inspirador inicial e principal, bótase en falta falar, deportivamente, do Celta. Iso foi o que dixeron.
A miña relación co fútbol é (supoño que como a de moita xente) de amor-odio de grande intensidade. Son celtista por parte de pai e futbolagnóstico por parte de nai, polo que hai unha primeira explicación obvia.
Polo demais, o reto gustoume en canto que reto. Son moi celtista e pouco futbolero: ¿que escriba sobre os partidos do Celta?.
Para non converter os comentarios nun conxunto de celestes cánticos de grada, decidín asesorarme con alguén que compensase as miñas evidentes limitacións (non vexo moito fútbol e recoñezo que, se xoga o Celta, non son -nen quero ser- obxectivo).
Así pois, coa agardemos que inestimable axuda do meu amigo Joseba, inmigrante nesta cidade desde hai moitos anos (pero celtista converso e confeso), pero sobre todo adestrador sobrado en canta conversa haxa que trate de pelotas, tentarei dar, sempre que poda, pequenas cápsulas de fútbol, minidoses de celtismo, así como para abrir a conversa.
E sendo sufridor do Celta qué máis apropiado para comezar esta andaina que a derrota de onte na superpérfida albión. A crónica comentada sería máis ou menos así:

A G e a 6ª retrasmiten o partido, e curiosamente o sinal pola G chega un pouco antes que pola 6ª, polo que existe a posibilidade de rever minixogadas. En fin, entre a sosez doméstica da G e a sobrada erudición da camarilla da 6ª, opto e punto: G.

O Celta sae a xogar, toca e golazo de Canobio. Controla o partido e rememora -un espellismo- aquel Celta -Lamáquina- que tomou as illas británicas con Mazinho, Mostovoi, Karpin, Michel, Revivo, Penev ...
Cando volvo do meu nostálxico enbobe vexo que xa non se pretende seguir facendo dano futbolístico, vaise perdendo a actitude ofensiva, a intención atacante, e os ingleses empatan. Non sei que lles dixo Fernando Vázquez no descanso, seica que o empate era bó (¿?), pero o certo foi que ¡¡menudo comezo da segunda parte!!.
Pelea callejera”, dixeron na 6ª. “Caca, pis culo" (versión reproducible dos exabruptos reais), dixo Joseba, “Isto pinta feo de carallo, estánnos presionando moito no centro do campo e non chegan balóns claros arriba”.
O adestrador celeste opta polo empate (cambia a Baiano por Perera; “Como nos metan un gol non temos para reaccionar arriba” dixo Joseba, o moi gafe).
Non sei se sería por iso -ou porque F. Vázquez non lles dixo aos xogadores que nas xogadas a balón parado, chega un momento no que o balón deixa de estar parado e móvese; e, claro, se vai á portería, entra-, pero a cuestión é que os ingleses marcaron outro goal e puxeron a posibilidade de pasar de ronda bastante jodida (e ise título máis lonxe), porque aínda queda un partido en casa e ...
Non sei moito de fútbol, pero a este equipo fáltalle alguén con galóns, que se bote o equipo encima. Oubiña, que podería facelo, anda ultimamente algo ausente, sen asumir responsabilidades. “O que fai falla é un lider que tire do grupo”, dí Joseba. E un entrenador menos cagueta, digo eu.

(Durante toda a retransmisión, mesmo co balón en xogo, apareceu machaconamente mantida a imaxe dun tipo gordo, que resultou ser o propietario en Newcastle do seu equipo de fútbol, do seu estadio e do 25% da cidade -seica controla as superficies comerciais-, o que provocou os conseguintes e irreproducibles comentarios fóra de ton de Joseba, que é orixinario de Bilbao, pero do centro-centro de Bilbao).

22.11.06

Paren, que me bajo

Por favor, alguien tiene que parar esta avalancha de intromisiones en nuestra vida que supone la invasión de los operadores telefónicos. Nos hacemos con un teléfono para nuestro uso particular y se apropian de él todos los que nos quieren vender algo, los que nos quieren consultar para el "soplómetro", el "sondaxe" y el sursum corda.
Si, ya sé que tienen que vender y que son numerosos los puestos de trabajo basura que se habilitan para dar la tabarra telefónica. Pero que alguien los pare. En algún sitio tiene que haber alguien que promueva una legislación que nos permita mantener nuestra privacidad telefónica, porque acabaremos todos esquizofrénicos del teléfono como se ha quedado C. Porro de las flores.
Uno, buenamente, se ha informado de las diferentes ofertas que hay en el mercado para hacerse con una línea telefónica, con un acceso a internet y una oferta apañadita de televisión. Pero he aquí que cada dos por tres se nos cuela en el mercado un nuevo operador dispuesto a gastarse unos duros en conseguir clientela, y parece que todos han conseguido algo con el sistema de aporrearte el teléfono, porque si no no se entiende que sigan así.
Y el caso es que enciendes el ordenador y te asaltan mensajes publicitarios sobre las excelencias de no pagar establecimiento de llamada, de pagar menos por cada segundo, de facturártelo todo a tu gusto, de las ventajas que tendrías si te cambias a ONO, a PERSIL o a COLÓN. En la televisión no hacen más que anunciar sus ofertas, remitiéndote a su página web, apremiándote para que entres en la oferta-gancho, y mil lindezas más. Pero, por lo visto, no es suficiente tal información y, algunas veces en forma de encuestadores, se meten en tu vida privada preguntándote por qué sigues con tu operador de siempre, por qué no aprovechas las excelencias del nuevo y otras preguntas por el estilo.
Pues yo me planto. Me niego a facilitar información a unos desconocidos, que hablan por medio de un o una telefonista/o, contratada/o a uña de caballo con un contrato basura para una empresa pomposamente auto titulada "de comunicación", aunque sólo especialista en tabarra telefónica.
¿Dónde dice que no se pueda legislar para poner coto a este asalto a nuestra intimidad? Todos aceptamos que nuestra libertad se vea coartada a la hora de circular o aparcar con el coche, que se nos limite nuestra capacidad de engañar a los demás, etc., pero parece que nadie quiere saber nada del asunto si quienes nos invaden son tan poderosos como las empresas transportadoras de señales inalámbricas.
A quien ideó eso de vender asaltando números de teléfonos habría que encerrarlo sine die, con la pena adicional de tener que convencer a una cinta magnetofónica de que no está interesado en su magnífica y repetitiva oferta.
Es un tema para las distintas y distantes asociaciones de consumidores, porque si no se dan prisa tendrán que cambiar de operador y pasar a llamarse asociaciones de consumidos.
¿Hay alguien más ahí?

Los nuevos viajes

Ya sólo podemos viajar en AVE, avión o por la red. Ya no soportamos aquello que llamábamos realidad. Bien lo saben los promotores inmobiliarios que, por ello y motivados por ello, no cejan en su empeño de construir en los otrora paisajes idílicos a destajo; y no sólo construyen, sino que nos lo venden todo pues conocen nuestro repudio al 'natural paisaje' y saben que sólo podemos soportarlo si estamos cómodamente asomados a un amplio ventanal de no siempre actual diseño (ellos también deben actualizarnos su oferta arquitectónica). Así nuestra realidad.
Es un proceso irreversible (ver textos del prémio nóbel de física, año 1981, Ylia Progogine); nada bueno es intentar recuperar un sentido 'romántico' del paisaje, paisaje requemado por el violento siglo XX.
Es ineludible actualizarnos, manejar las nuevas herramientas y diseñar eficaces estrategias que nos permitan ocupar el nuevo paisaje de manera sostenible y viajar vitalmente esta velocísima época sin temor al futuro. Es nuestro reto, el reto de este milenio.

¡Claro! no hay depuradora

Se acercan las elecciones municipales y los candidatos son archiconocidos por su actividad política, los resultados de la misma y por sus enormes fracasos en la gestión de lo común.
¿Cómo es posible que en estos últimos cuatro años no haya surgido alguien capaz de ilusionarnos? ¿Tanto es el poder de lo económico, tanto es el aburrimiento general?
Ya entiendo el por qué no tenemos depuradora que depure, ya, ya lo voy entendiendo; de funcionar ¡seguro eliminaría a estos groseros candidatos!
Yo lavaré con esmero mi voto para que quede bien blanco ¡a no ser que en estos meses ocurra un milagro! Hummm.

21.11.06

Iluminación Nadal 2006



Foto: Alameda de Vigo, novembro 2006
Texto: Ordenanza municipal do Medio Ambiente do Concello de Vigo

O Concello de Vigo dá exemplo aos seus cidadáns.

Vigo non lé

Clarificador artigo de Manuel Bragado en Brétemas sobre as bibliotecas públicas en Galicia. Especialmente pola comparativa entre cidades galegas, na que Vigo queda moi mal parada. Algo importante pois estes índices son un bo indicador da capacidade e dimensión cultural da cidade e dos seus habitantes. E a formación e cultura dos cidadáns é un evidente factor de desenvolvemento. Dificilmente se pode construir unha cidade contemporánea con eses murchos bimbios. O artigo do mesmo Bragado no Faro, abunda nesta análise desazonadora.
Un comentario a un segundo post de Brétemas sobre este tema, pon o til na política de equipamentos culturais de Paco Vázquez. Nesta política, ten moito que ver un gran profesional, amigo de pupitre de sir Paco, Ramón Núñez Centella, auténtica alma mater dende hai máis de dúas décadas do proxecto científico-cultural coruñés, aínda non rematado. Desgraciadamente no pupitre dos alcaldes de Vigo ata a data, non se debeu sentar ninguén de interese.

Como ben indica Bragado, a Coruña posúe unha estructurada rede de bibliotecas municipais. En Vigo non pode haber rede, porque, sinxelamente, non hai ningunha biblioteca municipal.

E así nos vai.

20.11.06

Sobre la discrepancia y sus maneras

Al hilo de no pocos de los comentarios que se hacen en este blog —y en cualquier lugar sobre aquello que se expone abiertamente— me parece, en esta tarde plomiza, oportuna la parrafada que sigue (yo también me declaro admiradora de Gilles Deleuze):

"Foucault contrapone amor y pasión. De acuerdo con sus definiciones, yo he estado en un cierto estado pasional con respecto a él ("hay momentos fuertes y momentos débiles, momentos en los que alcanza la incandescencia y flota como una especie de instante inestable que se prolonga por oscuras razones, acaso por inercia..."). Yo le admiraba, ¿cómo podría haber sentido hacia él rivalidad o celos? Cuando se admira a alguien no se puede seleccionar: uno puede preferir este libro a aquel, pero en cualquier caso se acepta la totalidad porque uno se apercibe de que aquello que puede parecer un momento de debilidad es algo absolutamente necesario para que prosiga el experimento, la alquimia, y que no llegaría a la nueva revelación que a uno le deslumbra si no hubiese atravesado ese camino en el que no se comprende a primera vista la necesidad de tales o cuales desvíos. No me gusta eso que a veces se dice de una obra: "está bien hasta tal punto, pero lo que sigue no vale nada, aunque luego recobra interés...". Hay que considerar la obra en su totalidad, [...]."
Palabras de Gilles Deleuze en una entrevista con Robert Magiori a raiz de un libro que Deleuze había publicado sobre Foucault, aparecida en 'Liberation' el 2 y 3 de septiembre de 1986.

Pretendo resaltar con esta cita que, con mucha frecuencia, en los comentarios —a este post, blog,...— se hace gran hincapié en la 'parte' y no el 'todo' de modo que aún llevando el comentarista, en esta 'parte' alguna razón, lo devalúa el obviar el conjunto o idea central que se está exponiendo. Y es realmente una pena. Pienso (al igual que Deleuze) que nos configura también nuestras debilidades. Es decir, las discrepancias deberían 'pesar' sobre la idea central que se expone, muestra... de no ser así uno/a se pierde, o se desanima. Y ya sebemos que tomar el fragmento por el conjunto... (nos entendemos).

19.11.06

Vademécum para electores incontaminados

Se acercan elecciones y todos los que de algún modo aspiran a ser elegidos se aprestan a ofrecer su mejor perfil al electorado. Hasta aquí, lo normal. Pero resulta que el Comité de Imposibles e Imponderables de VIGOBLOG me ha hecho un encargo envenenado: elaborar un a modo de vademécum, o prontuario de urgencia, para guía de electores incontaminados.
–Ahí lo tienes –me dijo el responsable de área–, ¡báilalo! Como siempre, me dejaron como única opción de baile la más fea. Pero yo no me amilano:
–Fea, lo que se dice fea, sí que es, pero le voy a sacar ritmo hasta de los tuétanos –respondí sin pensar muy bien lo que decía.
En fin, ¿qué iba diciendo? Ah, sí; el caso es que se acercan elecciones y todos los que de algún modo aspiran a ser, etc., etc… Pues bien, yo me lanzo y os propongo lo siguiente, queridos mutantes que un día fuisteis siervos para ir mejorando la condición y pasar a ser, sucesivamente, individuos, súbditos y ciudadanos, y hacer el viaje de vuelta descendiendo por las condiciones de contribuyentes, consumidores, consumidos y, finalmente, simples electores:

a) EXIGIDLE al candidato de vuestra elección, en lugar de amarlo como a ti mismo y vituperar al adversario, porque el que has elegido es el que está en deuda contigo y lo razonable es pedirle cuentas a él, mientras que del adversario cualquiera debe esperarse que haga las cosas de otra forma, o que no haga las que tu candidato dice que hay que hacer. ¿Estamos?
b) CUIDAD de que se mida en las promesas, que es mejor prometer lo posible y poder cumplirlo, que aceptar cualquier explicación de por qué lo prometido no puede ser, una vez que ha sido elegido.
c) ID tomando nota de quiénes se gastan vuestro dinero en ponerse guapos en los periódicos, para afearles la conducta y recordarles que el principio de igualdad de oportunidades no se compadece con usar el privilegio de poder manejar fondos públicos. O sea que en lo de gastarse la pasta, que sea la suya o la del partido, pero a la de los fondos públicos, ni reñirle.
d) EN LA DUDA, absteneos o votad en blanco (a ver si toman nota de una puñetera vez de que son SERVIDORES de lo público, no SERVIDOS de lo público).
e) CONTADLE esto a vuestros amigos, familiares y niños en edad escolar (que también tienen que aprender), sin excluir a aquellos que por azar electivo comparten algo de vuestro espacio vital, como novios/as, ligues/as, esporádicos/as, por mucho que los lleguéis a querer.
f) SED conscientes de que el voto es un mandato para el que lo recibe y jamás le perdonéis que, con vuestro sufragio, consiga mejorar más de lo que os haya hecho mejorar a vosotros y a los que os rodean (en todos los sentidos, incluido el físico).

Este es un breviario que tiene que dar la vuelta al mundo. Si lo tienes en cuenta (incluyendo lo de difundirlo), comprobarás que cada cuatro años las cosas se irán poniendo mejor. Maricarmen, secretaria de un conselleiro, lo leyó y, considerándolo como un simple SPAM, lo arrojó a la papelera de reciclaje. A las siguientes elecciones cambiaron las tornas y el nuevo conselleiro se trajo a sus fontaneros, con lo que se vio en la calle y con el subsidio de desempleo como único bagaje. Se dio cuenta de su error y, tras consultar a un experto informático con el que se había acostado alguna vez, logró recuperar el texto de las mismísimas entrañas del ordenador y se convirtió en una ferviente difusora de su contenido. No tuvo que esperar más que cuatro años y, para su satisfacción, fue incluida en las listas del partido en un puesto de salida, con lo que logró ascender de secretaria de conselleiro a Diputada Autonómica por Ourense, lo cual le ha proporcionado la oportunidad de olvidarse de cómo logró el éxito y pasar a ser ferviente defensora del vulgar aforismo "Santa Rita, Santa Rita; lo que se da no se quita” (lleva ya dos legislaturas y se rumorea que es firme candidata a conselleira si el partido gana las próximas).

La enseñanza que este breviario propone es bien simple: esto es un intercambio casi mercantil. Es decir que yo te doy una cosa a ti y tú me das una cosa a mí. Yo te doy el voto que te permitirá disponer de lo de todos, y tú me das por lo menos la mayor parte de las cosas que me dijiste que me darías (siempre y cuando no me vengas a prometer Colinas encantadas, Norias hiperbólicas, burro grande ande o no ande, o puntillas de Camariñas para huevos fritos).

18.11.06

Para Abel a bote pronto

Elaboraré un proyecto para Vigo con muchas novedades. Quiero salir de la rutina, de anunciar cosas que nunca se hacen. Abel Caballero a Faro de Vigo 18.11.2003 Pois aí van algunhas ideas desas cousas que nunca, nunca, se fan: - Facer un mantemento eficiente e eficaz do espacio público - Facer bibliotecas municipais alí onde nonas hai e crear con elas unha auténtica rede cultural - Facer garderías infantís
(por exemplo, para facer estas dúas últimas propostas, propoñemos que se creen polo menos dúas de cada, cada ano, e poñerlles "in memoriam" e recoñecemento polo seu novo financiamento, os seguintes nomes, por exemplo: "Antiga aportación da alcaldía ao Faro de Vigo"; "Antes, pinchitos del Molino"; "Fondo de reptís"; "Aportación da antiga plantilla de asesores a soldo do Concello"; "Vello fondo de convenios publicitarios"; "Xa non patrocinamos Televigo"; "Os cartiños da Volvo"; "Xa non financiamos Axencias de publicidade amigas"; "O que aforramos sen administración paralela"... e aínda sobrará diñeiro para algunha virguería, non te preocupes, Abel).
- Organizar a Administración municipal para servir eficazmente aos cidadáns e evitar o nepotismo, o clientelismo, os firmóns, o enchufismo e, tan de moda nestes días, o macarrismo. - Facer que os Museos funcionen máis alá da propaganda e se convirtan nas institucións culturais que son nos países civilizados. - Cumprir e facer cumprir as ordenanzas municipais e manter unha disciplina urbanística: as de medio ambiente, as de ruido e todas esas que quedan tan curriñas no papel e que se pasan polo forro habitualmente. Isto xa sería a revolución (esa tranquila que din os do Bloque sen saber o que din). - Protexer, conservar e valorar o patrimonio cultural da cidade (o que quede) - Rehabilitar urbanística e socialmente -de verdade- o Casco Vello. - Lembrarse que hai outros espacios urbanos nos que viven miles de persoas que necesitan limpeza, saneamento, sinxelas zonas verdes, tranquilas bibliotecas, centros cívicos, lugares para o encontro e a integración social. - Recuperar, sen máis recheos, a fronte urbana do porto. - Arranxar dunha vez por todas, sen tirar os cartos como ata o de agora, a rede de saneamento e facer un proxecto real de separación de augas pluviais de fecais. Arranxar o tema fedorento da Depuradora. - Lembrarse que o deporte non é só un espectáculo, senon unha forma de mellorar a saúde e a calidade de vida para nenos e xoves; - Controlar o desmadre das concesionarias de servizos municipais. - Encargarse de que se estableza unha auténtica rede de comunicación e transporte no ámbito metropolitano, baseada nas necesidades reais da xente e do desenvovemento sostible da área e non nas variadas ocorrencias e intereses directos dalgúns. E promete que loitarás sen desfallecer contra a corrupción, comezando por limpar a fondo a propia casa. Sabemos que nonos virás de novo con Norias nin virguerías polo estilo: iso é a rutina da nosa cidade dende hai 20 anos. Todo o que fagas neste sentido serán "novidades". Agora mesmo podes macarte unha novidade preelectoral que valoraremos: deixa de gastar diñeiro público do porto en autopromoción. Se cadra así, confiaremos algo na túa honestidade.

17.11.06

¿'Puro Arte'? ¡Y un pimiento! Chanchullo

¿'Puro Arte'? La feria de arte internacional que han montado en el IFEVI con dineros del Ayuntamiento, Caixanova y Deputación de Pontevedra lleva un nombre hitleriano. La 'pureza' sólo es atributo de los/las que van al cielo. La VIDA es contaminación positiva. ¡Qué arios son ustedes!
Si el Arte es algo lo es todo menos 'puro'. A estas alturas del pensamiento del siglo XXI denominar algo como puro es del todo obsoleto. Incluso si el agua que ingerimos fuese totalmente pura ¡nos haría bastante daño!
Pero, no es todo, ni lo más grave. Lean, lean: ¿Se imaginan una feria en el IFEVI, digamos que, de pescado en conserva en la que no tuviesen stand Pescanova, Alfageme, Calvo, Garavilla, Albo, Palacio de Oriente...? ¿Se lo imaginan? Seguro que nos olería muy mal ¿verdad?
Pues en la feria 'Puro Arte' (me da noxo escribir este adjetivo) no están las galería más relevantes no sólo ya de Vigo, ni las de Galicia. Las galerías gallegas que sí van a ARCO —Galería Bacelos y Ad'hoc de Vigo, Trinta y SCQ de Santiago, Marimón de Ourense— no están en esta feria. ¡Hummmmm! Tampoco están Galería PM8 y Galería María de Prego de Vigo, ni Atlántica de A Coruña y algunas otras que no cito por no abusar. Corina Porro, alcaldesa de Vigo, algo, y bastante, sabe de ésto. Y debe de darnos alguna explicación. ¿Cómo es posible que las tres entidades citadas, financien un evento en el que no participan, o no han dejado participar, al sector más relevante y más pujante del Arte Contemporáneo gallego?
Sé que el MARCO prefería no ir a la feria, pero órdenes son órdenes (Corina Porro, presidenta del MARCO ¡manda mucho!), y allí están con su stand (¡recordemos que el MARCO no tiene aún colección propia!).
"El principal objetivo de este evento es el desarrollo cultural y económico de la ciudad de Vigo" dicen los organizadores ¿y dejan fuera a las principales y más rigurosas galerías de Arte Contemporáneo de Galicia? ¡Venga ya! ¿A quién beneficia este evento?
Sra. Porro, como los dineros que ud. como alcaldesa, maneja son públicos ¿cuánto dinero nos cuesta esta nada rigurosa feria de Arte?; y usted, sí usted, sr. Louzán, para usted la misma pregunta ¿cuánto dinero nos cuesta esta nada profesional feria? Queremos, porque tenemos derecho, saberlo. A Caixanova ni le preguntamos pues ¿de quién es Caixanova? (gran tema éste).
El artífice de este evento es el Sr. Scarpellini, o mejor dicho, Scarpellini Proyectos, S.L. ¿Las ferias de Arte, que lo son en el mundo entero, las organizan empresas de proyectos? ¡Qué desastre!
Esto huele fatal.
¿Por qué no están las ocho o diez galerías de arte más prestigiosas de Galicia en esta feria?
Sra. Porro, por favor, díganos por qué.

Comeza o espectáculo


Se ben nunca se pode asegurar cando comezan as campañas electorais, podemos convir que o ocorrido onte en Vigo pode constituir o primeiro acto do longo espectáculo que nos agarda ata o 17 de maio. E non me refiro, claro está, a presentación de Caballero que non deixa de ser un ritual na vida dos partidos. Falo da contraprogramación que, urdida seguramente polo comunicador Losada, levou a cabo a Vicepresidencia, esa presidencia-bis que inventou Quintana para mellor levar o seu segundo posto. Acompañado de Carme Adán, do delegado provincial de Benestar e rodeado de cargos locais como o inclíto Toba, creíamos que viña celebrar que, por fin!, xa atopara acomodo para aquel alcalde de Vigo que o sacrificou todo pola cidade e dimitiu -ou o dimitiron? - para facilitar a recuperación da alcaldía que el encargárase de botar a perder. Pois non, non era iso. Non se trataba de celebrar que xa temos un carguiño máis con que premiar os servicios prestados ó partido.
Tampouco viña dar unha esmola os Hermanos de los enfermos pobres. Non, total é unha pequenez, 100.000 euros, pero queda moi ben para tranquilizar a isa parte do electorado Paco Vazquez ensinou a coidar con esmero.
Pero entón, ¿veu dar uns pasos de baile con Corina para demostrar que el é independente e pode xogar con duas barallas? ¿Siseoulle no medio da pinza, digo, da peza que podería darlle outros catro anos de apoio desde fora? Non, non hai que ser mal pensado. O fin e o cabo, as apertas, como explicaba un xornal, son as normais entre personas que traballaron no mesmo. Cando dous enfermeiros se atopan pola rúa é que se comen a bicos, como todo o mundo sabe. E se por enriba un é do BNG ainda máis, como xa lle dixo C. Porro a semana pasada a F. Blanco.
Pois non, en realidade, Quintana desprazóuse a Vigo para decirlle a isa minoría de malos cidadáns que o PXOM é o mellor do mundo e que, con ese maioritario apoio, terá que ser aprobado. E dicir, Quintana viu falar das cousas importantes: dos cartos do urbanismo. Claro!!

Panificadora: exquisiteces


ARCABALLERO (II)


Exercicios para a memoria (indicados para enfermos de alzheimer)

a/¿Quen era ministro de Obras Públicas cando se deseña e se construe a autovia que comunica esas duas localidades galegas chamadas Vigo e O Porriño-tamén coñecido polo nome de "El Porrito"?
b/¿E cando se construe ese monumento á cutrería e o feismo denominado Estación de autobuses de Vigo?

15.11.06

Espacios públicos privatizados

Una escalinata monumental caracteriza también el edificio que encierra la Plaza de la Estrella, con un desarrollo irregular que sigue el corte diagonal determinado por el trazado del túnel de tráfico rodado. También en este caso, Vázquez Consuegra demuestra su habilidad al interpretar un programa funcional relativamente modesto (depósito municipal al nivel de la calle, y un restaurante y una plaza cubierta en el nivel superior) como ocasión para afirmar la fuerte presencia de la arquitectura en su función de definición y puesta en valor del espacio público...

Revista Arquitectos 177, nº 06/1. Edita CSCAE. Monográfico Premio de Arquitectura Española 2005. Ordenación del Borde Marítmo de Vigo. Guillermo Vázquez Consuegra. pp 57-58





Quen son os responsables de tamaño roubo do espacio público?
O Consorcio da Zona Franca de López Peña, organismo que someteu a concesión moito máis espacio que o programado nesta zona, deberá darnos explicacións do por que nos furtan a todos unha terraza cuberta e se permite tamén a privatización das escalinatas, acordonadas por este complexo hosteleiro paralegal.

Cómo é posible que ocorran estes atropelos?

14.11.06

benvido ARCABALLERO : imos masar na tua campaña coma quen masa o polbo enriba dun con


polo seguinte :
1. Por estrajar os cartos publicos en publicidade "institucional",para a túa campaña electoral (seguirá)

13.11.06

¿Publicidad, noticia u otra cosa? Escándalo

La Autoridad Portuaria de Vigo celebra su 125 aniversario. ¿Esto es motivo de noticia o no? Dicha entidad es un organismo público, y su máximo representante es el candidato, por el PSOE, a la alcaldía en las próximas elecciones municipales.
Una no sale de su asombro. Vean, en el diario Faro de Vigo, durante los últimos 30 días —¡un mes!— han aparecido anuncios a toda página impar y a color, según detalle:
-día 12 de octubre, una pág. impar/color...... 5.998 euros
-dia 26 de octubre, una pág. impar/color...... 5.998 euros
-día 5 de noviembre, una pág. impar/color..... 7.056 euros
-dia 7 de noviembre, una pág. impar/color..... 5.998 euros

TOTAL facturado por publicidad................ 25.050 euros
(es decir... ¡¡¡4.161.969,30 pesetas!!!)

¿Cómo puede o podría, si es que fuese o fuera el caso, dar el Faro de Vigo, una noticia que 'molestase' a tan relevante cliente? ¿De verdad se atreverían en este periódico a dar alguna noticia negativa sobre la Autoridad Portuaria de Vigo? No es creíble.

¿Qué nos anuncia o vende realmente la Autoridad Portuaria de Vigo a los vigueses?

¿Tanto dinero le sobra a esta entidad pública? También en otros diarios aparecen estos anuncios, pero no sé cuántos.

Algo no anda bien en la ciudad, y deberían explicarlo.

Vigo en estado puro (2)


Recibido por correo eletrónico con rogo de publicación: "repartido hoxe no Concello de Vigo".

Realmente, unha xoia, gracias.

Panificadora, un documental


A nosa catedral contemporánea defendida dende o documental A cidade perdida de Miguel Romero.

Preséntase o venres 17 de novembro, as 20:30
Auditorio do Centro Social de Caixanova-Vigo
Entrada libre

11.11.06

CALDEIRADA PARA TODOS E TODAS

Estes días temos a sorte de contar coa visita da miña madriña blogueira Gumersinda Lisboa que se atopa de vacacións -segue coa sua costume de vacacionar fora de tempada- e tivo que acudir á delegacion da Conselleria de Traballo en Vigo para solucionar uns problemas que tiña co cobro do paro que quería transportar dende o se derradeiro traballo dublinés para España... Pero bueno o que ía , cando se atopaba na Xunta, atopou coa nosa común amiga Isolina que traballa alí e estaba montandolle un cristo ó informatico que tiña orde de cambearlle a pantalla do seu ordenador que xa era plana e non chegaba a un ano de uso, porque chegara unha partida de pantallas planas para toda a delegacion de Traballo... e berraba Isolina: Pero se xusto antes de que marchara o PP xa nos cambearan pantallas e algo máis e agora que acaba de chegar o PSOE outra ves o mesmo....e esta inxenua becaria blogueira preguntase... ¿a cantos hai que dar de comer con estas corruptelas? non seria mais barato pagarlle directamente ós partidos como cando se lle paga a mafia?

10.11.06

Bicis contra CO2



Recoñezo que vendo a foto sinto algo así como un aire rancio, como cando as autoridades endomingábanse para estar na mesa petitoria da festa da "banderita". Estou convencido que eles -refirome a Lucía e Santiago- saben que a bicicleta non é unha alternativa de transporte para o conxunto da poboación e sospeito que algo terán escoitado sobre o cambio climático e a necesidade de reducir as emisións de CO2 sobre todo porque , en breve, van custar cartos. Sen embargo, dubido moito que o teñan presente no resto das súas actividades. Por exemplo, cando votan a construción de inumerables aparcamentos subterráneos, portos deportivos ou aproban un plan con mil "cidades de" e centros comerciais que basean a súa existencia no automóbil.
Pesía eles, sexan benvidas as marchas ciclistas coma á do domingo 12 ou como tódalas que celebra "masa crítica" os primeiros domingos de cada mes. Supón xuntarse con milleiros de persoas en todo o mundo que son conscientes da urxencia de tomar grandes e pequenas decisións que impidan a degradación do planeta, como ven de manifestar o movemento clima.
Ademáis, andar en bici ou manifestarse permite respirar un aire de libertade e disfrutar dunha forma distinta de ver a cidade.