IX ÉPOCA

31.12.06

Para el 2007 un poco menos de fiereza

Tanto en Oriente como en Occidente (bien cuenta da hoy de ello los periódicos) se 'resuelven' las cuestiones o con sogas o con bombas. ¡Qué brutos!
En fiereza por ahí por ahí andamos.
¡Quien fuera un jaguar...!

Que el 2007 nos traiga alguna nueva utopía y capacidad para mediar; algunos aparcamientos disuasorios en las afueras de la ciudad y más tranporte urbano.

30.12.06

Como al principio

"Nunca, ni en la más extensa de las duraciones, los hombres que produjeron nuestras sociedades y nuestras nociones han tenido la revelación de la metamorfosis que sufrían durante la plurimilenaria separación del fondo pastoso, de la physis en la que estaban presos. Por convención, se cuentan tres millones quinientos mil años de surgimiento zoológico, luego cuarenta mil años de Prehistoria, y luego nueve mil años de Historia humana. Aquello en lo que nos convertimos tan lentamente se nos escapa cada día más. La opacidad cotidiana, la aplicación minuciosa, la determinación ansiosa constituyen nuestras vidas. No dejamos la selva un día. No abandonamos la recolección un día. No inventamos la caza un día, ni otro el arco, ni otro el perro, la familia, el arte, la muerte. El primer destino de la especie humana no fue luchar contra la naturaleza, tal como la razón y la racionalidad moderna quisieran hacerles creer a sus herederos. Comenzamos fascinándonos con las fieras. Imitamos el grito que lanzaban para matarlas. Las sirenas de Homero tienen alas de buitre y reinan sobre blancas osamentas." P. Q.

Los acontecimientos de los que da cuenta la radio esta mañana bien justifican el párrafo anterior. ¡Qué fiereza!

27.12.06

Dolores Villarino: de euros e flamenco

Máis alá de consideracións musicais (a min particularmente a interpretación a guitarra do himno galego non me pareceu aflamencada, pero tanto me ten), o importante neste caso, penso, é o que ilustra sobre o uso que os nosos representantes fan dos nosos cartos. E nisto de ser gastosa, Dolores Villarino sabe o que fai. Non hai máis que lembrar o seu paso como concelleira de urbanismo e de economía e facenda no Concello de Vigo e lembrar os seus logros co saneamento e o aínda non resolto tinglado da Urbanización Rosalía de Castro (do que saíu finalmente librada por puntos), para decatarse de que esta señora ía a dar o seu "toque persoal" ao Parlamento. E o toque persoal da Villarino parece ser o de asumir un protagonismo que xa non ten no PSOE que goberna, provocar aos do BNG coa súa autoxenreira e facer gasto, sobre todo, polo que se ve, ir facendo gasto.

E desa idiosincrasia salerosa veñen os gastos nos fastos do invento ese do 25 aniversario do Parlamento de Galicia, que servíu para poñer publicidade nos Media, facer unhas viaxeciñas, catro actos para a galería e gastarse uns cantos centos de miles de euros do orzamento. Soamente a suposta flamencada e actos diversos dese día no Parlamento, costounos a frioleira de 113.678 euros.

O que máis gustei da reacción do BNG foi iso de pedir que a Villarino presentase as contas, con facturas e contratos incluídos, de tódolos actos do programa "Diálogos - 25 aniversario" que se desenvolveu ao longo de 2006. Aínda que moito me temo que xamais saberemos o resultado de tal análise, pois disto do "gasto diverso" mediante contratos variaditos, tamén saben outras consellerías e, nestas cousas de comer, sempre hai unha extraña solidaridade institucional para que nada saia á luz e os cidadáns nin nos enteremos.

O que non entendo ben é que os nosos representantes non dean escarmentado coa Villarino e coa súa xefa de Gabinete, Yolanda Aguiar (tamén procedente da escola de vigo -subsección PSOE-Soto- e que os rumores colocan en postos de saída nas listas do PSOE para as municipais en Vigo) e lles poñan nas mans, para o ano 2007, só no capítulo de "Gastos diversos" dos orzamentos da Xunta, no programa 226 do Servizo "Parlamento", a frioleira de 1.169.458 euros, por enriba do orzamento por este mesmo capítulo da práctica totalidade das Consellerías. Así desglosados:

GASTOS DIVERSOS
01 ATENCIÓNS PROTOCOLARIAS E REPRESENTATIVAS 291.320
02 PUBLICIDADE E PROPAGANDA 41.320
06 REUNIÓNS, CONFERENCIAS E CURSOS 41.320
08 COBERTURA INFORMATIVA 95.498
09 OUTROS 700.000
TOTAL 1.169.458

Daquela, cando remate o ano 2007, que non pidan as facturas....

26.12.06

Citroën: ¿una deslocalización anunciada?

Javier Riera Nieves anunció, de golpe, que se va. El hasta ahora director de la factoría viguesa de Citroën considera que ya ha cubierto eficazmente la etapa que le correspondía y abre, con su pre jubilación, una puerta a las sombras. Con ese anuncio se han disparado las alarmas, circulan rumores sobre un posible nuevo rumbo de la factoría, se estremecen los cimientos de las empresas del sector (creadas a la sombra del gigante PSA) y comienzan las especulaciones sobre una posible reducción de la actividad de la multinacional francesa.
Hay algo del inveterado victimismo vigués que nos mantiene adormecidos ante el futuro. Es como si estuviésemos acostumbrados a que "nunca choveu que non escampara" y se nos pierden de vista las previsiones. ¿Será posible que por aquí nadie haya sentido la necesidad de prever un Vigo sin Citroën? ¿Existe alguna posibilidad de que PSA se escape a la tendencia universal del sector de la automoción a "deslocalizarse" y abrir nuevas plantas de producción en los países menos desarrollados, como los de la Europa oriental, América latina o, principalmente, una China con 1.500 millones de potenciales consumidores que se van incorporando a pasos agigantados al mercado internacional?
Pero nadie en Vigo quiere mentar la "bicha"; nadie se atreve a poner sobre el tapete un más que verosímil horizonte en el que, con los plazos pertinentes y los conflictos consiguientes, Vigo tenga que seguir tirando p'alante sin contar con el motor de Citroën. Vigo se ha gastado decenas de millones de las antiguas pesetas en elaborar dos Planes Estratégicos, uno en 1995 auspiciado por Carlos Príncipe, y otro en marcha que inició Pérez Castrillo. Pues en ninguno de los dos se plantea el problema, como si no cupiese la posibilidad de que también Citroën se "deslocalice".
Sin embargo, los anuncios subrepticios están ahí, para quien quiera verlos.
Cuando Horacio Gómez, escoltado por Julio Fernández Gayoso, se tiró al monte con su macro proyecto del "Nuevo Balaídos", pretendiendo dar un pelotazo como el de Florentino Pérez con el Bernabeu, el propio Javier Riera salió al paso y cortó de cuajo la operación amenazando, explícitamente, con cerrar la fábrica. Nadie puede creerse que el director de la primera empresa radicada en Vigo dijera tal enormidad si no pensase que resultaba verosímil. Y tan verosímil resultó la "advertencia", que el proyecto de H. Gómez se desinfló. La última son esas "discrepancias" con el Puerto sobre la terminal de almacenaje de coches para la exportación. En los próximos meses veremos nuevas señales en el firmamento automovilístico vigués.
Y tampoco está de más recordar que buena parte de la industria auxiliar del automóvil nació directamente de la mano de Citroën. Y me atrevería a adjudicarle al propio Riera el esfuerzo por convencer a sus proveedores de que diversificaran su mercado, de modo que no tuvieran que depender exclusivamente de las necesidades de compra de Citroën. El resultado de esta acertada política de la empresa matriz ofrecía la perspectiva de una menor resistencia social a una posible "deslocalización", por una parte, y el reforzamiento industrial y comercial de unas "auxiliares" que tenían todos los huevos metidos en la misma cesta, por otra.
Lo que me pregunto es cómo, si en aquel momento se creyó que Citroën podría marcharse por la forma en que el proyecto urbanístico-deportivo-comercial le hubiera afectado, ahora hay quien sigue aferrado al tópico de que "es la factoría más rentable del grupo", o que "sería un error cambiar algo que funciona bien". Lo cierto es que el que la factoría siga no depende en exclusiva de su efectiva contribución a los resultados del grupo PSA, sino de las mejores perspectivas de ahorro productivo, la cercanía a los mercados emergentes y las facilidades que para ubicarse en otro sitio se le ofrezcan. Igual que cuando a finales de los años cincuenta llegó a Vigo, porque los costes de montaje del "2 CV" eran infinitamente inferiores a los de la factoría francesa de Rennes, donde sindicatos como la CFDT o la CGT mantenían en un nivel muy superior el plano reivindicativo de los trabajadores. Por aquellos años en España no había sindicatos, la Zona Franca ofrecía (como hoy) unas ventajas fiscales difíciles de despreciar y, finalmente, existían perspectivas de mejores infraestructuras viarias que, junto a la consolidación de una clase media emergente, hacían apetecible acercarse a un mercado que comenzaba a surgir.
Por si sirve de orientación, parece conveniente recordar que el grupo PSA fabrica ya el Xara Picasso en China y Porto Real (Brasil) y el Partner y el Berlingo en Buenos Aires. También fabrica en Brasil el C3, en China el Xara 203, y ha abierto fábricas en Chequia y Eslovaquia.
No está de más recordar, también, que las "deslocalizaciones" no se producen nunca de la noche a la mañana; suelen venir precedidas de debates públicos como los que se están dando en Vigo desde hace un par de años, y tienen un período de gestación en medio del cual la posibilidad de que la empresa cierre resulta un instrumento de presión muy eficaz ante los responsables políticos para ir logrando ventajas, beneficios, ayudas o lo que sea, para ver si se puede impedir lo inevitable.
Uno de los objetivos de la "planificación estratégica", como saben quienes se dedican a ello, es el de "anticiparse al futuro", analizando las oportunidades a la luz de las potencialidades propias y las amenazas advertidas. Pues resulta que aquí nadie se ha atrevido a considerar como una posible amenaza la "deslocalización" de Citroën, como si la tendencia universal a trasladarse al Este no pudiera afectar a esta empresa.
Muy a pesar de lo mal que pueda sentar el augurio, todo parece indicar que la "espantá" de Riera pudiera tener relación con el natural y lógico deseo de no pasar a la historia como el Director que "cerró" la fábrica, y aprovechar una gloriosa retirada en plena "cresta de la ola". La coincidencia con su "mentor" francés, que también se retira de la presidencia del grupo PSA, abunda en la hipótesis. Los rumores sobre supuestas discrepancias de Riera con el equipo de relevo de PSA podrían apuntar también en ese sentido, ya que cabe suponer al todavía director una decidida apuesta, dentro del grupo, por la factoría viguesa, de cuyo éxito actual es notoriamente responsable este paisano originario de Canido, al que sustituirá un francés, por si las dudas.
Si estas presunciones resultarán ciertas sólo el tiempo lo dirá, no los esperables desmentidos, porque si la "deslocalización" está en los planes que en París diseña el grupo PSA no es de esperar que las confirmen tan pronto.
Permanezcan atentos a las señales del cielo, porque por aquí todavía se sigue mirando al dedo cuando éste apunta al horizonte.
¿Hay alguien más ahí?

23.12.06

Felices Festas



Chega o tempo das festas. Os dias comezan a medrar e Ana, Marcos, Pablo, Tiago, Raquel, Lorenzo e o invisible Caldeirada sentados nesta mesa virtual deciden celebralo con todos os que pasades por aquí. Con Toareg, con Leonardo, coa Mosca Cojonera, con Erasmo, coa Alternativa veciñal, co Foro Social de Cangas, con Outrovigo, con Pablo de "Concello de Vigo", cos redactores dos media que botan unha ollada, con Ramón, con Juan, con Ana, con Manolo, co amigo de Abel, co primo de Eugenio, co concelleiro curioso, coa concelleira ausente, e tamén co poliédrico usuario anónimo que tanto comentario deixa no blog.
Valeiremos a nosa carpeta cerebral de lixo e agardemos un novo ano cheo de posts, comentarios e ligazóns.
FELICES FESTAS

22.12.06

Como en Barcelona ¿por qué no?

"La última estación del ciclo del agua en la ciudad de Barcelona es la depuradora del Besòs, que tras su renovación y ampliación ha quedado integrada en el recinto del Fórum, concretamente bajo la plaza. Esta depuradora trata más del 70% de las aguas residuales de la ciudad de Barcelona, así como de algunas ciudades y pueblos del área metropolitana. Las aguas se tratan mediante procesos químicos, físicos y biológicos, que permiten eliminar la contaminación antes de volcarse de nuevo al mar. La integración de la nueva depuradora en el Fórum simboliza el compromiso de este acontecimiento con un uso racional del agua, un bien escaso que debe ser protegido."

¡Qué ridícula y pacata la sra. Corina Porro, nuestra alcaldesa!
La depuradora deberían colocarla en el centro de la ciudad: bajo el nuevo auditorio, en el solar que ocupaba Casa Mar, o bien en el Arenal justo enfrente de la nueva sede de la alcaldía.

20.12.06

O fraude do saneamento (1)

C.Porro& Cia tiñan dende o principio decidido este lugar, polo menos dende o mes de xullo, cando obtivemos esta información e colgamos o noso post pronosticando que a Depuradora iría á Xunqueira do Lagares. Pero tácticas torticeiras orientaron o tortuoso camiño percorrido dende aquelas datas. As inviables propostas de Bouzas e Cabo Silleiro só pretendían minimizar o custo político da decisión xa tomada daquela. Todo ese camiño só perseguía buscar a noticia que hoxe recollen os medios: "non é un bo sitio, pero é o único posible". Conseguíase así tamén esgotar aos veciños de Coruxo cun desgaste de meses que baixaría as súas defensas.
Do proceso queda meridianamente claro unha cosa: aos nosos representantes políticos (e aquí incluímos tamén á Xunta de Galicia) non lles importa nada solucionar os problemas, senon xestionar habilmente os conflictos para poder manterse na poltrona e, de paso, investir algún diñeiriño en estudios e auditorías para a galería. De feito, ninguén nos acaba de explicar por que non existen terreos adecuados previstos no PXOM vixente, preocupado máis de calificar o conxunto de territorio para novas urbanizacións, que en comezar -como é preceptivo- por ubicar sobre o terreo os servizos básicos para a comunidade.

Finalmente quedarémonos sen saber por que non funciona a Depuradora actual, por que non se fixeron as redes separativas nin os tanques de tormenta necesarios na conca de Urzaiz-Gran Via-Colón-Alameda-Areal, por que non se controlan os vertidos industriais á rede de saneamento?. ¿Quedarémonos sen coñecer o contido deste gran fraude?.

Dende Vigoblog faremos o posible para que non sexa así.

19.12.06

Coa depuradora... imos acertando

Xa o dixemos en Vigoblog o pasado 1 de xullo: "A Vigoblog gústanlle os pronósticos: un dos lugares que C. Porro proporá, co seu natural provocador, para a nova Depuradora é a Xunqueira do Lagares... por se tal, avisámolo con tempo.."

O portavoz oficioso do Concello, confírmanolo hoxe.

Por que non fan caso de verdade aos técnicos, arranxan a actual, se plantean en serio a rede separativa e deseñan un sistema racional e sostible con varias estacións depuradoras máis pequenas?.

Un PXOM ilegal: o patrimonio cultural vigués en perigo

De ser aprobada pola Xunta a última (¿?) versión do PXOM vigués, boa parte do patrimonio histórico de Vigo correrá grave perigo de desaparición, de deterioro ou de definitiva perda de valor cultural. De forma insólita, os redactores do Plan e os corporativos que aprobaron de xeito provisional o PXOM o 19 de maio de 2006, decidiron calificar como TRASLADABLES, con carácter xeral, tódolos elementos incluídos no seu catálogo pertencentes ás seguintes categorías: casas e conxuntos de arquitectura tradicional, instalacións industriais tradicionais, muíños de auga (!!), hórreos, cruceiros e petos de ánimas, lavadeiros tradicionais (!!), e outras arquitecturas adxectivas, como fornos, fontes (!!), pombais, adegas, alboios, pozos e mesmo, por incríble que pareza, pontes e corredoiras. Moitos deles, ademais, sometidos a un réxime de protección especial superior pola súa declaración como Bens de Interese Cultural pola lexislación estatal e galega.

Esta incríble e ilegal trasladabilidade xeral non estaba recollida no documento da aprobación inicial, que xa contaba con informes desfavorables á totalidade da Consellería de Cultura da Xunta de Galicia e da oficina de patrimonio cultural do propio Concello. Xa que logo, nunca gozou de exposición pública, a pesar da evidente substanciabilidade do cambio introducido.

Só para facermos unha idea, o “catálogo” –documento obrigatorio conforme á Lei do Solo de Galicia- incluído no PXOM recolle máis de 1.600 hórreos e máis 300 muíños de auga, unha trintena de cruceiros históricos e 70 casas e conxuntos de arquitectura popular... todos eles ¡trasladables!. Boa maneira de que o patrimonio cultural de Vigo deixe de ser un molesto elemento meténdose polo medio dos lexítimos intereses dos promotores inmobiliarios...

O único impedimento que, no seu caso, tería un traslado que ao promotor de turno lle fose conveniente, é a esixencia de autorización previa da Xunta de Galicia. Unha redundancia, pois esta autorización é obrigatoria legalmente para calquera elemento incluído nun catálogo, sexa da categoría que sexa. Pura retórica tamén, pois deixa aos bens supostamente protexidos ao albur dunha decisión puntual dun órgano administrativo, privando así por completo de contido real a protección dos elementos mediante o catálogo preceptivo... e deixando á Xunta de Galicia nunha posición de extrema debilidade na súa competencia de protección do patrimonio.

Tal caracterización como trasladable só ten como antecedente que coñezamos no mal chamado Plan de Edificios a Conservar, aprobado nos anos 90 e responsable das maiores desfeitas sobre os edificios históricos da cidade. Neste Plan considerábanse tres ou catro edificios como “trasladables”, como o Colexio Alemán ou o Chalet Agarimo en Peniche. Esta categoría de “trasladable” xeral para os bens inmobles dun catálogo debe ser, sen embargo, aportación exclusiva de Consultora Galega, Toba e Figueroa á planificación urbanística española e europea pois os expertos consultados por esta redacción non coñecen paralelismos.

Con esta insólita caracterización de trasladable de gran parte do Catálogo do patrimonio cultural de Vigo, convírtense en papel mollado non só as Leis de Patrimonio cultural español e galega, senón tamén as ordenanzas e normas de protección incluídas no propio Plan.

Pervértese ilegalmente a propia noción de protección, ao colocar como característica de bens inmobles algo que só é inherente aos bens mobles, o seu carácter de trasladables. Déixase absolutamente sen contido os mandatos da lexislación vixente e a xurisprudencia nesta materia, que consideran inseparables o elemento catalogado e o seu contorno. Convírtese, de xeito ilegal, o que debera ser unha excepción singularizada e convenientemente motivada, en norma xeral, baleirando de todo posible valor patrimonial aos bens que se din protexer.

Unha ilegalidade máis deste Plan Xeral que, de ser aprobado tal e como está, incluirá outro grave elemento máis de inseguridade xurídica. Para os detractores deste PXOM, outro elemento máis para recorrilo e gañar o pleito nos tribunais. Para a Consellería de Cultura da Xunta de Galicia, en mans do BNG, unha pataca quente, pois se acepta a redacción aprobada polos seus concelleiros vigueses, estará incorrendo nunha grave, por chamalo suavemente, deixación de responsabilidades e dando categoría normativa a un perigoso antecedente. Ánxela B. saberá o que fai...

18.12.06

A mala educación

Se algo queda demostrado no caso da ubicación da depuradora é a mala educación que a nosa alcadesa imparte a vigueses e viguesas. Cando hai que tomar decisións impopulares, C. Porro que, por suposto, é popular, di que nones. que o faga Pachi ou Touriño que ela está para outros asuntos. A mensaxe que recibimos os cidadáns é clara: cando toca apandar coas merdas propias a min que non me miren. Mellor en Baiona, en mar aberto ou nun pais african que por catro perras acolle canta desfeita lle manden do primeiro mundo.
O malo da xente de dereitas, como C. Porro, é que pensan que eles están no cargo igual que os percebes nas rochas; é o seu sitio natural. Por tanto, se hai que tomar decisións problemáticas sempre atopan a quen botarlle a culpa. E, sen embargo, non se recatan nada á hora de pedir máis competencias ou de aparecer aldraxadas cando un superior non ten a delicadeza de contar con eles. Un meu amigo dí que non só os de dereitas. Recordame que Toba tamén dicía que o saneamento é cousa da Xunta.
A irresponsabilidade da alcadesa é tal que onte o seu diario oficial (ou non tanto desde que tamén paga Caballero?) volveu recordar o do pacto Xunta-Concello para acabar co problema. Volverá Corina a reinvindicar a súa soberanía sobre o planemaento como fixo co PXOM e desmentirá ó decano?
Hoxe, "el bueno de Santi" tamén propón un pacto a tres para acabar con este ir e vir. Pois ben, creo que non é bon cubrir as incompetencias e irresponsabilidades dos gobernantes cubríndoos con pactos mafiosos e oscurantistas. A C. Porro tocoulle a Volvo Ocean Race para lucirse ( e non chamou por Touriño nese caso) pero tamén lle toca decidir donde van os servicios básicos da Vigo. Se non é capaz, que dimita. E Chema , tamén.

Actualizacion:
Pola mañán, CePorro chamou por teléfono a Touriño e quedaron, según a interesada, en que isto había que arranxalo dunha vez, que todos deberían ceder, que isto ¡¡¡non era un tema político!!! Pero cales son os temas políticos entón? Non son as da "polis"? Que política fai CePorro se non é a de arranxar os problemas dos cidadáns? A qué se dedica?

16.12.06

Invitación pública para Marcos Andión


Querido mestre: nestes tempos de ceas de empresa e regalos de nadal non poiden resistir a tentación. En canto vin esta imaxe penseino. Só ti podes escribir un post para esta fotografía. Ahí tes o meu regalo electronico. O teu extenso club de becarias blogueiras agardate impaciente.

Riadas

Reunión da Coordinadora do Litoral Morrazo 9.12.06

Celebrouse en Cangas o pasado sábado, a reunión mensual da coordinadora do litoral do Morrazo, na que tomaron parte os seguintes colectivos: Anduxia, Luita Verde, Morrazo Verde. Colectivo Nacionalista de Marín, Foro Social pola Defensa do Pobo e Voces polo litoral de Teis.
A orde do día centrouse dunha maneira importante no análise das causas e consecuencias sobre o litoral das riadas que nos últimos días asolagan o Morrazo. Chegándose as seguintes conclusións:

Entre as principais causas destas inundacións subliñamos:

1. Improvisación total na construción de grandes infraestruturas, como é o caso da Vía Rápida do Morrazo ou a Circunvalación de Marín, con taludes e cortes imposibles que cortaron as capas freáticas dos montes alterando gravemente a escorrenta natural das augas superficiais e subterráneas. Caso escandaloso o da Vía Rápida do Morrazo na que non se realizou estudo hidrolóxico previo algún.
2. Abandono de ríos e regatos que drenan as augas da nosa comarca cara o mar. Moitas das ribeiras están cheas de malezas e escombros e a servidume de 5 metros do límite das augas vulnérase moitas veces. Mentres que os mananciais e pequenos regatos naturais céganse durante as épocas de seca. Talanse as árbores de ribeira e trócanse os cursos, promovendo máis erosión no solo.
3. Soterramento e urbanización das zonas húmidas e de asolagamento natural dos ríos; como e o caso da Estacada ou as Lagoas (en Bueu), as Barxas (en Moaña) ou Cantalarana (en Cangas), isto trouxo consigo a perda de zonas naturais cuio "efecto esponxa" absorbía miles de m3 de auga cando desbordaban os ríos. Agora todo este auga vai parar as vilas.
4. Construción de grandes superficies de solo industrial e urbano que captan unha gran cantidade de auga da choiva que desemboca agora nas zonas habitadas e que antes a absorbía o monte.
5. Canalización e intubado dos ríos principais das nosas vilas de forma que se pecha a súa saída natural o mar provocándose un grave "efecto funil (embudo)".

As consecuencias sobre o litoral son tamén graves xa que se produce un aporte masivo de auga doce e lodos ao mar que alteran o equilibrio entre o mar e a terra. Os fondos énchense de barro afogando moitas especies de bivalvos, a auga doce tamén produce importantes mortalidades ao variar a salinidade da auga do mar. Un dos exemplos mais graves deste tipo de procesos é a colmatacion que esta a sufrir a enseada de San Simón, incluída na Rede Natura 2000, e que está a estragar un importante recurso económico como é o marisqueo.

Como medidas correctoras e de prevención propoñemos:

1. Apertura dos ríos ó mar de forma que as augas pluviais poidan desembocar libremente no mar. Loxicamente isto debe ir acompañado dun saneamento integral dos mesmos. Como exemplo poñemos o río Loira que a pesares da chea non sufriu de problemas graves.
2. Perseguir as actuacións en dominio público hidráulico (canalizacións, entubamentos, etc.) dos regos e ríos que están a darse por mor da abusiva especulación do solo.
3. Posta en valor das ribeiras dos ríos como espazos saudábeis, de convivencia social e de lecer.
4. Cumprimento estrito da servidume de transito (5m.sen obra algunha) e da marxe de policía (100 m. nos que se deben xustificar as obras adecuadamente) que garanta a conservación destes espazos naturais, aplicándose nas normas urbanísticas en proxecto, que ademais teñen que adaptarse a Directiva Marco da Auga da UE.
5. Medidas de planificación e ordenamento de redes de desaugue que canalicen ordenadamente as augas pluviais ó mar garantindo a súa separación das augas fecais.
6. Protección das zonas húmidas naturais que impidan a urbanización destes espazos, con especial atención tamén as cabeceiras das concas.

Por ultimo, sinalar que as riadas que sofremos nestes días pasados son só o principio do que pode vir nos vindeiros anos, o clima está cambiando, cada vez chove máis cantidade de auga en menos tempo, e se seguimos con este urbanismo desordenado e esta falta de respecto para os ríos, regatos e zonas húmidas que dende sempre compoñen , hidratan e osixenan a fermosa paisaxe natural da nosa comarca e que dende o punto de vista económico están a supoñer inxentes perdas económicas para os veciños e para o estado, que se ve na obriga de gastar en indemnizacións os escasos recursos económicos que deberían dedicarse a mellorar a vida dos cidadáns.
(...)

Morrazo, decembro 2006

[remitida]

15.12.06

sen comentarios

13.12.06

Santiago Domínguez (seguimos con psico retratos)

(Dormían, de sus dueños quizás olvidados, los análisis psicofísicos de las imágenes que nuestros próceres nos proponen, pero nunca es tarde para despertar. Habíamos comenzado por Corina, "off course", o sea, que:)

Santi, propiamente dicho:

¡Qué buen chaval es! Con sinceridad, no he conseguido de nadie una opinión diferente. Ni para mejor, ni para peor. Y el caso es que tiene cara de cristiano de pro, con esa mirada concentrada en la tarea, ajena a las vanas pompas mundanas que representan los micrófonos que, a buen seguro por encargo de Satanás, le han colocado al impoluto y blanquiceleste, aunque en exceso cuadriculado, fondo de imagen.
Ni siquiera la barba se sale de lo políticamente correcto; no hay exceso de exhibición bibliotecaria, como corresponde a alguien que todo lo lleva por dentro y desdeña el oropel de la apariencia externa (una bibliteca austera y "quintaniana", se podría decir). El "peluco", un si es no es desmedido, asoma por la bocamanga, como para poner algunas cosas en su sitio, al cabo de una mano que pretende sugerir que quizá sujeta unas cuartillas, ilustradas en DIN A4 y que parecen contener algo de lo que hay que decir...
¿Lee?, ¿medita?, ¿huye?, ¿soporta?, ¿posa?
La imagen no es capaz de precisar por sí misma. Pero mi proverbial habilidad para trascender las apariencias, para perforar cualquier coraza facial e inspeccionar interiores, ha detectado los efluvios del aura, cual cámara Kirlian, y me hallo en condiciones de aventurar conclusiones, no sin antes formular algunas cuestiones de profundo calado.
a) Esa mirada como sumisa y humilde, ¿esconde una comunión con rueda de molino municipal, para que nadie le diga que sólo es un mandado?
b) En caso contrario, ¿podría sacarnos de la duda sobre si Toba va / o Toba no va / en la candidatura / del Benegá?
c) Su probable regreso al Concello, ¿reavivará las prolijas facturas de ágapes varios, con suplemento de "combinados", a cargo de sus "gastos de representación"? (El hielo lo pone la casa).
d) ¿Aligerará las de la Xunta?
Teniendo en cuenta a), b), c) y d), la conclusión más segura es que..., ¡quién sabe!
CONCLUSIÓN ALTERNATIVA: Vale, tío; te admitiremos como concejal de compañía, porque el escatérgoris es tuyo, pero las próximas copas las pagas tú, de tu bolsillo o del de tu partido, que ahora ya "maneja guita" y hay menos disculpa.

Hemeroteca psicofísica de Marcos Andión:
C. Porro
Toba Girón
Fernández Alvariño
Porteiro
Mauricio Ruiz
José Manuel Iglesias
Compañeiro Soto

12.12.06

Facer da necesidade virtude

Un ponse a cavilar sobre as andanzas dos nosos representantes, e erre que erre, vai chegando a conclusións alucinantes. Por exemplo, sobre a admirable capacidade de facer da necesidade virtude que teñen estes marabillosos trileros. Así, cando se expresa agudamente un problema, hai alarma social ou xa non se pode soster máis unha desfeita, os que nos gobernan, contrariamente ao que a alguén benpensante se lle poidera ocorrer, non pensan na solución, planifican e executan accións, non. Sistematicamente o que adoitan facer é encargar un estudio ou mesmo un proxecto. Algúns deses benpensantes crerán, no mellor dos casos, que é para poder tomar decisións cun fondo coñecemento de causa, despois de que os "expertos" estudien o caso, tiren conclusións e propoñan as accións a realizar. Outros, un pouco pior pensados, crerán que se trata de marear a perdiz, gañar tempo, facer manobras de distracción... Eu, que xa debo ir vello, penso que o que fan é aplicar aquilo de facer da necesidade virtude ou iso de que non hai mal que por ben non veña... Pobres cidadáns que teñen problemas, pobres os que se emperran en protestar e esixir: serán os causantes de que se contrate un estudio, polo procedemento de urxencia que a ocasión require, claro, sen os complicados procesos de contratación (eses rollos de publicidade e concorrencia); son eles os que obrigarán a buscar a unha empresa amiga que necesite facturar, que nos deba o favor, e mesmo que nolo pague, de paso.

Pois si señores, estou chegando á conclusión malévola que ata nisto dos estudios e auditorías varias o único que hai é puro e duro trapicheo... alucinacións miñas.

Sen embargo, o que ocorre en Vigo, non ten nada que ver co que veño de dicir, claro, porque todos os estudios, auditorías e proxectos varios que aquí se van encargando, son estrictamente necesarios e das súas conclusións se derivan e derivaron, sen dúbida, solucións, obras e equipamentos que agora ou algún día, como sabemos por experiencia, disfrutaremos.

Por iso, damos por ben investidos os miles de euros dos nosos impostos, sesudamente gastados polos que nolos administran, pensando, naturalmente, que hai que coñecer a fondo as cousas, para distraer a fondo as nosas conciencias e os nosos cartos.

ARCABALLERO III "LA FARAONA"

Anonadada pola carreira imparabel do candidato do PSOE á alcaldía de Vigo no seu desbordante derroche de cartos do presuposto público disfrazado de publicidade institucional na súa campaña electoral, quixera pedir a colaboración dos nosos lectores e lectoras para conseguir os seguintes datos:
1. ¿Canto nos costa a emisión do programa de entrevistas semanal de LOCALIA co presidente da autoridade portuaria?.
2. ¿Canto nos vai costar a edición do calendario 2007 que vai editar FARO DE VIGO e vai pagar a autoridade portuaria -ou sexa todos nos-?

11.12.06

Botellón no problem

O botellón vén sendo un problema sentido en tódalas cidades españolas. Con independencia da valoración que sobre este fenómeno xuvenil se faga, é evidente que xera problemas cívicos e que a súa práctica produce unha colisión co dereito ao descanso. A preocupación exténdese tamén pola xeralización en determinados sectores sociais dunha socialización xuvenil cada vez máis marcada polo consumo de alcohol (e outras drogas ilegais, a cocaína con especial incidencia en Vigo). A obviedade deste feito provoca que as administracións locais de calquera signo traten, dun xeito ou doutro, de paliar ou de solucionar os efectos do botellón, reflexionen sobre as súas causas e se preocupen da saúde dos mozos que o practican cada semana.

A situación de Vigo é, unha volta máis, distinta. O problema soluciónao C.Porro, co seu mellor estilo: negándoo. Pode ser pura ignorancia ou que lle fixeron as contas e sáenlles que por cada veciño cabreado por non poder durmir ou por pasearse entre lixo, cristais rotos e impregnacións de licores variados, hai dous ou tres mozos maiores de 18 que poderían votar a unha alcaldesa "enrrollada", ou, polo menos, que non armen lío. E para vender que Vigo is diferent, nada mellor que utilizar de novo ao Faro de Vigo, ao estilo de quen paga manda. Mentres que o Faro faise eco das alegres opinións de C.Porro sobre este tema, segundo as cales en Vigo no problem, no mesmo día, La Voz contradíceas coa opinión dos veciños cabreados.

A política municipal de propaganda, maquillaxe e relacións públicas promovida polo gabinete de Corina, consiste xustamente en non facer nada perante os problemas reais -ocuparse deles é un labor normalmente incompatible co marketing- e mercar, cos cartos de todos, imaxe no mercadeo dos Medios de comunicación locais.

E se vale todo, ninguén pode logo se escandalizarse de que haxa quen considere que, igoal que estrela cada fin de semana botellas contra o chan sen que ninguén lle afee o xesto, ten dereito tamén a cargarse as cutres figuriñas de poliuretano do Belén da Alameda. Máis se son burdos monicreques difrazados de romanos ao coidado das camelias da praza de Compostela.

Actualización 12.11.2006 O Valedor do Pobo estima que Porro non combate o ruido do botellón.

9.12.06

A mobilización continúa.

Mentras o numero de vivendas desocupadas aumenta, convertindo a nosa cidade nun autentico campo de cultivo especulativo, as mobilizacións en contra do PXOM seguen sen desmaio. Grupos de veciños seguen saindo á rúa e Outrovigo xunto coa Alternativa veciñal seguen recollendo sinaturas para un Manifesto que contan entregar ó Presidente da Xunta para solictar a denegación da aprobación definitiva do Plan.
Como xa dixemos aquí, o PXOM debería ser o eixo do debate electoral das próximas eleccións municipais. É a mellor forma de participación cidadán.
Podedes incorporar a vosa firma aquí.

5.12.06

¿Hay gabardinas de verano?

Con tanto llover y llover por junto además de reblandecerse los muros (mal cimentados) las carreteras (peor confeccionadas)... y con tanto recalentamiento atmosférico además de reducir en un 75% la cantidad de nieve en las cumbres,... también reblandece (la lluvia) y derrite (el recalentamiento) los miolos a no pocas personas, incluso a aquellas que ponen por escrito en los diarios lo que les circula (¿les funcionará el limpia parabrisas neuronal?) por sus cabecitas. El otrora 'Rompente' y 'Resentido' Antón Reixa se ha vuelto columna de El Pais, edición gallega (en castellano), y ahí en esa columna nos da buena cuenta de los efectos que en los miolos (los suyos) puede causar el continuo y por junto llover o el tremendo recalentamiento atmosférico. La columna del Sr. Perozo (también de hoy) ¡ya le vale! y la de días atrás del Sr. Patiño ¡romantiquísima! (será muy mayor este señor? yo no lo sé).
Y, en otras cabecitas/miolos, también hay desmoronamientos: revisión del huso horario galaico. Me temo, efectivamente, que andamos (los de esta tierra) con el reloj fuera de hora y ¡desde hace mucho mucho tiempo!
—Por favor ¿qué hora tiene?
(Ni puñetero caso)
Con el calorcillo que hace y lo mucho que jarrea...
—¿Habrá gabardinas de verano?
(El mismo resultado que la pregunta anterior)
Le pido una de esas gabardinas (si las hay) a los RR MM; también les pido que la edición gallega de El Pais apuntale sus columnas pues las lluvias seguirán arreciando, por junto, a todas horas (una menos en Canarias, de momento) durante algunas semanas, y y y un reloj con varios husos horarios (no sé siempre dónde me encuentro, máxime cuando leo la prensa). ¡Qué país, qué columnas, qué tétrico el poblado palestino de la plaza de Compostela!

2.12.06

Manual de delincuencia urbanística

Manual de delincuencia urbanística
Artículo de Juan Angel Casado Sanz, Los Verdes de Alicante, 27-10-2006

Via Els verds del Pais Valencia

1.12.06

Sufridor, compañero sufridor

Din que os do Atlético de Madrid son os “pupas” do fútbol, pero os celtistas sabemos que non é así. O Celta debería modificar o seu himno, que cando remata dí: “Celta, Celta, ra, ra, ra”, cando debería dicir “Celta, Celta, ui, ui, ui” ou “Celta, Celta, uf, uf, uf”.
O de onte foi unha agonía (outra) non apta para cardíacos. Pero gañamos, e iso, en Balaídos, é unha nova singular.
Ademais de porque o xogo do Celta maiormente aburre (e non porque non sexan quen de xogar mellor), algúen pode explicar cómo é posible que habendo máis de 18.000 socios, só asistan con regularidade a Balaídos uns 13.000 -onte 10.000-?. ¿Pode ser que haxa 5.000 celtistas que pagan e non van, tipo fila 0?. Eu teño a impresión que, desde a crise dos avais, hai un profundo rechazo aos directivos por parte dun número significativo de afeccionados. As últimas situacións (mesmo xudiciais) de directivos e exdirectivos non fai máis que afondar na desconfianza.
Polo demais, en Balaídos o de sempre, ultimamente: moito cemento, pouco fútbol, celtarras tocándolle as pelotas á afección rival (pancartón “Freedom for Kurdistan”, para que se sentiran como en casa), moita policía e árbitro pouco caseiro. Joseba (o meu asesor-experto-entendido nesto do fútbol) non sabe, non contesta; bastante ten con prepararse para o posible descenso de Athletic e Real Sociedade. Só lle escoitei o outro día “¿E así queren que avance o proceso de paz, cos equipos vascos en segunda?”. Xa lle dixen que, por propia experiencia -en descensos, non en procesos de paz-, a cousa non é para tanto.