IX ÉPOCA

31.1.08

Centralismo ilustrado?

“Estamos ante una doble crisis de gestión de la ciudad. Una está relacionada con el urbanismo y la economía y se manifiesta en una situación socialmente intolerable que es el precio de la vivienda. Y hay una segunda crisis más cultural y estratégica que consiste en que todo el sistema basado en la hegemonía de los planes generales no funciona” Son declaracións de Salvador Fraga, presidente do Colexio Oficial de Arquitectos que veñen coincidir co que afirmaba Vicente Guallart nun artigo que comentamos aquí. Confirman ambos os dous que estamos utilizando uns instrumentos de planeamento, e, por tanto, de definición do noso futuro, que non responden xa á realidade. Que podemos agardar entón senon máis desaxustes e inseguridades?
As novas normas preparadas pola Xunta parte, en palabras de Fraga, de constatar que “El fallo de los planes generales es que todo lo piensan, todo lo prevén y tienen unas enormes dificultades incluso de ser aprobados porque se cargan de una trascendencia innecesaria” para entrar “en una etapa posterior a donde el plan general lo decidía todo y se superponen otras actuaciones a través de planes sectoriales y programas supramunicipales. La consellería podrá ejecutar planeamientos y expropiar sin necesidad de que esté previsto en un plan.”

Enténdese que a autonomía municipal de planeamento colisiona coa súa incapacidade económica para desenvolver infraestructuras básicas. O que non queda tan claro é se as novas normas son un recurso ad hoc para poder implementar políticas que atopan nas forzas políticas locais forte oposición.
Vexamos outro exemplo. A Consellería de Industria anuncia unha nova Lei de Comercio na que asume máis competencias para a autorización de centros e grandes locais comerciais. Parece ser que tratan de loitar contra a modelo de centro periférico dominante, tentando diminuir o impacto nos pequenos comerciantes tradicionais, promocionando a normalización lingüistica e, como non, creando un novo corpo de inspectores que velen polo cumplimento da súa política.

Celebraremos desde logo que a Sra. Caride, se e quen de facelo, arranxe as falcatruadas do PXOM e tamén que o Sr. Blanco limite o número de centros comerciais que os seus colegas de partido autorizaron e alentaron mesmo con problemas legais. O que de seguro lamentaremos é a perda da autonomía municipal e, polo tanto, a continuación dun vello e perigoso razoamento que ven xustificar o centralismo pola irresponsabilidade dos gobernantes locais ou pola desviación das políticas correctas. Políticas que hoxe son unhas pero que mañán poden ser as contrarias. Parece necesario repensar os niveis e os tempos de decisión, mesmo habería que poñer en cuestión a estructuración xerarquica actual e pensar en formas de decisión articuladas donde o centralismo fora substituido polas relacións en rede que soportaran os servicios públicos esenciais. Trataríase de fixar aqueles temas que han de ser compartidos pola cidade, pola área, pola rexión e introducir mecanismos de decisión axeitados. Habería , desde logo, que delimitar a responsabilidade dos políticos obrigandolles a dar contas dos seus erros e ilegalidades. Pero as vellas receitas centralizadoras seguen tendo un cheiro a despotismo que ainda que veña ilustrado non fai outra cousa que enmerdellar a democracia.

30.1.08

De emisores a receptores

Esta tierra también ha pasado de enviar trabajadores sin cualificar a los países desarrollados a importarlos. En poco más de dos décadas la situación ha dado un giro copernicano.
Oportuno es el artículo de Ignacio Ramonet que ofrece El País de hoy.
El sentimiento de racismo también a nosotros nos amenaza. "Todo lo sólido se disuelve en el aire" (Marx y Engels). Conviene recordar (Marc Augé) que las fronteras son antes que barreras, lugares de paso, de encuentro con el otro.

28.1.08

Maravillas del mercadillo


De aquí al 9 de marzo la oferta electoral nos comerá (bastante) la tartera.
Mejor salir por piernas. En el mercadillo dominical de Bouzas, entre otras muchas cosas, para abrigarlas hasta entonces, el surtido de medias y calcetines para damas aquí lo tenéis.
En vez de perder el tiempo en leer suplementos dominicales ¡al mercadillo de Bouzas! Los precios se mantienen, e incluso bajan. Maravillas del mercadillo.

malas prácticas

La sentencia de la Audiencia Provincial de Madrid, rehabilitando judicialmente el buen nombre y la profesionalidad del doctor Luis Montés y otros 15 médicos del Servicio de Urgencias del Hospital Severo Ochoa de Madrid, viene a poner en evidencia lo que muchos ya sabíamos: sufrimos unacontraofensiva de la derecha más meapilas contra el "laicismo" de Zapatero, en nombre de Dios y un concepto únicamente religioso de la vida.
La respuesta de la presidenta de la Comunidad de Madrid, Esperanza Aguirre, confirma nuestros peores temores sobre la crueldad intelectual de esa derecha ultramontana, deísta, retrógrada y deshumanizada. Esa referencia, para justificarse, de que había sido puesta "en tela de juicio, y nunca mejor dicho" la práctica ortodoxa de un grupo de médicos, es de una bajeza espiritual digna de cualquier objeto inanimado.
El asunto no es una anécdota. Violando cualquier atisbo de presunción de inocencia, el altavoz mediático de todo el universo meapilas se lanzó a la caza del "Doctor Muerte" acusándolo de haber matado a 400 personas. Siguiendo esos impulsos, la Espe (que ya le vale el nombre de virtud teologal que la está marcando) los puso a todos en la calle y, cuando el caso fue inicialmente archivado, celebró que el auto del juzgado de primera instancia de Madrid señalase que se había "practicado mal la medicina", como lamentando que no se apreciaran responsabilidades penales en los doctores acusados.
Si, ya sé que esto no encaja aquí a la perfección, pero es que episodios como éste acaban por afectarnos a todos, y las elecciones están a la vuelta de la esquina.
¿Alguien se ha preguntado cuántos enfermos terminales habrán sufrido una larga y dolorosa agonía, porque la simple denuncia anónima que originó el caso acabó con el trabajo del equipo acusado y sustituyó su lenitiva y ortodoxa práctica por otra más cruel y absolutamente ineficaz, pero más acorde con la ideología de los acusadores?
Creo que debemos estar todos alerta sobre esa contraofensiva de la que les hablaba, porque el sometimiento político y social al Dios verdadero no es algo que sólo esté ocurriendo en el ámbito del Islam. En el mundo occidental, la separación entre Iglesia (la que sea) y Estado está siendo reducida a su mera formulación legal, porque en la práctica Bush dice que no abre la boca para nada sin consultarlo antes con la Biblia, la Iglesia Anglicana, de la que es jefa la reina Elisabeth II, preside las sesiones de la Cámara Alta británica, y neocóns, Legionarios de Cristo, neocatecumenales ("Kikos"), focolares y otros iluminados, toman posiciones en la trinchera en España, unidos todos por el mismo y medieval grito de ¡Dios lo quiere!, o ¡Inch Alah!, que viene a ser lo mismo.
Y, mientras se refocilan en estas "malas prácticas" sociales y políticas, seguirán ignorando que el Jesucristo en el que algunos dicen creer ya les advirtió: "Dad al César lo que es del César, y a Dios lo que es de Dios".
A ver si estamos a lo que estamos, que ya somos mayorcitos, ¿no?

27.1.08

Vertidos industriais -enésima vez

Levamos en Vigoblog nada menos que 32 entradas directas adicadas ao tema dos vertidos industriais e da depuración de augas en Vigo. Trinta e dúas veces, dende hai máis de dous anos, denunciando a irresponsabilidade do/s gobernos municipais sobre este tema, e o uso puro e duro da propaganda para tapar temas de saúde ambiental por parte dos responsables ("técnicos" e políticos) municipais. Denunciando as cortinas de fume en forma de visitas con botas de auga e caxatos ao rio Lagares e reclamando que se cumpra a normativa de vertidos que dende o ano 1994 está vixente en Vigo.

Agora o Faro de Vigo descubre a pólvora e infórmanos do que xa sabiamos e informamos xa hai moito tempo: que as industrias nesta cidade están fóra de control no que se refire á xestión dos seus vertidos contaminantes, que se desfán deles non se sabe onde ou directamente sen depurar aos colectores e, destes, á depuradora. Unha instalación que tivo un custo millonario e que ten que apandar cunhas substancias que nunca deberían chegar a ela e que, con seguridade, son unha das causas evitables do seu mal funcionamento. O Faro orixina esta información en informes de inspectores municipais. Algo non encaixa nesta vaina: ou non había antes inspectores, ou non facían ou seu traballo, ou facían o seu traballo e non lles facían caso... Porque as industrias das que falan (e só falan dunha parte, das que están nas beiras do Lagares) levan moitos anos incumprindo.

A Unión Europea debería estar informada disto, antes de dar o entolecido paso de facer unha macrodepuradora na Xunqueira do Lagares. Non se pode arranxar o problema medioambiental e sanitario dos vertidos cunha "solución" ao final do proceso. Porque se non se pon orde no sistema de vertido a colectores, a macrodepuradora volverá a "botar por fóra", por máis moderna e soterrada que sexa, ao ser sistematicamente "atacada" pola diversa e descontrolada variedade de productos químicos e residuos industriais que diariamente van polos tubos.

Non é a primeira vez que apuntamos responsables. Existen, son coñecidos, están localizados e deberían xulgalos por xogar coa nosa saúde e coa do noso entorno.

Dende Vigoblog buscamos nas hemerotecas , axitamos a memoria, e afirmamos que o que acaba de declarar Chus Lago a Faro de Vigo é a mesma cantinela repetida durante anos polos responsables municipais de Medio ambiente e de saneameno dende a aprobación en 1994 de primeira ordenanza municipal de vertidos (Lola Villarino, Montero, Amador Fernández, Chus Lago) sen que nunca fixeran absolutamnete NADA para solucionalo, agás encherse a boca facéndose pasar polos descubridores de tamaña ilegalidade e firmes defensores da súa persecución.

Mágoa das hemerotecas...

Ninguén se anima a poñer unha denuncia na fiscalía ou un informe para a Unión Europea contándolles cómo se gastaron os seus diñeiros para Plans de saneamento en Vigo? máis que nada para que non sigan facendo o pardillo.

25.1.08

Para libros

No me digan que con unos pocos euros (pintura, cristales, persianas...) no se podría destinar este inmueble a cobijar esa biblioteca estatal que nos tienen prometido. Con el ahorro del derribo más el montón de billetes de hacer una obra nueva... ¡¡¡unos millares de volúmenes!!!
¿Sabrá el responsable municipal de Cultura dónde está ubicado este inmueble?

Acceso al centro comercial A Laxe

Las turbulencias urbanísticas suelen dejar un reguero de destrozos y desechos tras su paso.

24.1.08

Outras maneiras de colocar a Vigo no mapa

Eu non sei que complexo agachan os nosos gobernantes que cada pouco nos prometen "colocar a Vigo no mapa". Hai pouco foi Corina coa Volvo e agora tócalle o turno a Domínguez coa Universiada. En ambos os dous casos trátase de eventos que , ganacias aparte para a hostelería e fotos para as autoridades, pouco ou nada deixaron ou van deixar para o deporte local.
Hai moitos modos de colocarse no mapa. A min, por exemplo, gustaríame moito que Vigo aprendera de Rovigo. Atopeina no mapa porque organizan un congreso internacional sobre como as comunidades de tamaño medio e pequeno poden encarar o cambio climático. Deben estar preocupados polo tema e xa ven, por só iso, xa me gustaría vivir en ROVIGO.


Ver o mapa mais grande

23.1.08

¿Nuestros barcos patrimoniales?

El Terror de los mares fondeado en la ensenada de Rande o San Simón.

La bahía de Vigo a lo largo de los siglos viene dando cobijo a numerosos puertos pesqueros, militares, industriales y de recreo. Por aquí pasaron y fueron construidas infinitas embarcaciones de todo tipo. ¿Qué memoria guardamos de dichos artefactos flotantes?
Más concretamente ¿qué barcos patrimoniales tenemos a flote —o susceptibles de poner a flote— y, de haberlos, dónde están? ¿Se está haciendo algo por conservar esos barcos patrimoniales?

Por esa manía mía de asomarme a todo papel impreso que cae en mi caminar impreciso, me he encontrado con un delicioso artículo que recoge la espléndida conferencia Apuntes para la caracterización técnica de las embarcaciones tradicionales del ingeniero naval Guillermo Gefaell Chamochín (con antepasados en O Ribeiro), publicado en el número 854 (diciembre 2007) de la revista Ingeniería Naval. En esta conferencia dice su autor: "Los barcos patrimoniales de un país pueden abarcar no sólo los barcos tradicionales o clásicos, si no en general todos aquellos que tengan un significado histórico y cultural especifico para el país en cuestión."

Bien, el Museo del Mar está dando sus primeros pasos. A modo de sugerencia: ¿qué nos puede contar y ofrecer esta entidad sobre nuestros barcos patrimoniales? He aquí una posible línea de actuación y sensibilización que nos haría sentirnos orgullosos de nuestra cultura marinera; porque ¡tener la tenemos! aunque puede, por desidia de nuestras autoridades ¿competentes? que a piques de naufragar.

22.1.08

Todo lo volátil tiende a volar




Aún falta para el 9-M y vale todo. Pese a las discrepancias conseguidas en la última tenida de la Logia Ortogonal de Vigoblog, y contando con la proverbial generosidad del Gran Arquitecto Global, me voy a permitir asegurar que en "núcleo duro" del PP quiere que Rajoy pierda las próximas elecciones.



--¿Queeeé?
--Lo dicho.
--Yo también quiero de eso que fumas.
--No, si no es coña: quieren que pierda Rajoy, porque no saben cómo quitárselo de encima.
--Pues yo te digo que, nanai, porque lo que tienen en el PP, después de los últimos revolcones, es mucho parado a la espera de chiringuito.
--Ni con esas. En el PP quieren que pierda Rajoy, para evitar una desbandada por la derecha y que se le junten todos los "ultras" que andan dispersos a la procura de un Le Penn que conduzca con mano firme al pueblo elegido, hacia la tierra prometida, por la senda santa, única y verdadera.
--O sea, que si ganara el PP, creen que sacarán pecho los liberales del tipo Ruiz Gallardón, y lo mismo la cagan todos los que mean agua bendinta y hacen la "higa" en cuanto alguien dice Zapatero...
--¡Lagarto, lagarto!

Así están las cosas, mientras los Legionarios de Cristo, los neocóns esos, los añorantes de las cosas como antes (osti, pareado inopinado) han considerado que el cisma interno había que escenificarlo pegadito a las elecciones.

Pero no es fácil convencer a los sesudos miembros de la Logia, ahítos de análisis políticos de toda la vida, sin perjuicio de que, alomojor, tienen razón. Pero a mi, a terco no me gana ninguno de ellos. Si lo sabré yo.

En fin, que me dio a mi por pensar que, como me dijo benevolente el Gran Arquitecto, de ésta no va a ser necesario el concurso de la izquierda volátil esa que descubrió Cesar Molinas, porque del asunto se encargará el propio PP.

El caso es que esa ocurrencia de que el PP teme, más que al infierno (que igual no hay), que le salga un partido más a la derecha, si los liberales ganan poder en el partido, no parece que haya tenido mucho éxito. Pero yo creo que los tiros van por ahí, o se hubieran buscado la manera de esperar a después de las elecciones para montar el numerito, que hasta Fragabarne frunció el ceño.

En el debate sobre este particular "sexo de los ángeles" que nos dio por montar, apareció la ya famosa "izquierda volátil", preñada de gentes que han votado al PSOE con la mano en la nariz y que se están pensando si merece la pena volver a hacerlo, o dejar que salga el sol por donde quiera, que lo de Antequera está muy viejo ya.

Como no hubo acuerdo, consenso o "concurrencia de criterios" (que era lo políticamente correcto cuando agonizaba el pasado régimen), sino más bien desacuerdo, disenso o "contraste de pareceres" (lo políticamente correcto como contrario a la concurrencia, entonces), quedamos en dejarlo sobre la mesa.

Pero como hablando de "izquierda volátil" lo más seguro es que ¿quién sabe?, yo decidí tirarme de la moto, tras considerar que todo lo volátil sufre una irresistible tendencia a volar.

Y hasta aquí puedo leer; el resto queda para cada uno, o para aquellos con quienes quiera compartirlo.

La parejita mira pero ya no ve.

21.1.08

Tímido Museo del Mar

Reabrió sus puertas el Museo del Mar (obra del arquitecto Aldo Rossi y contribución de César Portela). Reabrió con unos fondos (bastante procedentes del fondo de no se sabe bien qué lugar) raquíticos que nos pretenden mostrar la actividad pesquera de la ciudad. Esta ciudad, incluso en los estercoleros industriales pueden encontrarse mejores 'fondos' de esa milenaria actividad. Sí, patético y pobre el contenido de dicha muestra. Eso sí, el montaje grandilocuente, y en la planta sótano muy agobiante, debió costar lo suyo (por no decir lo nuestro).
Una gran de escultura de Leiro situada en un espacio acogotador que impedía el contemplarla en su totalidad. ¡Toda una política museística!
En el espigón, dentro del garito que lo preside, hay un acuario algo inferior a muchos de los que en domicilios particulares existen en la ciudad ¡de verdad!: 3 rayas, media docena de rapantes, ocho estrellas de mar, 7 erizos, un bogavante, un pulpo y algo más de kilo y medio de fanecas deambulan detrás de unos cristales que por su mala fabricación distorsionan la visión produciendo una mareante sensación.
Ayer hacía una mañana espléndida. Samil y alredores a tope. En el Museo del mar siete personas. Pasen y vean; es lo que hay.

Una ola de color: Lito Portela

Viene de O Morrazo. Llega en pequeños formatos. Llegaron bajo el brazo de su autor, Lito Portela. Viajaron en el barco de Moaña. Cuelgan ahora en la galería de arte PM8 de nuestra ciudad. Interiores que cobijan la plenitud de un exterior. Lúcidas luces. Verdes espléndidos. Las últimas pinturas de Lito Portela revitalizan esa prieta frontera —diríamos incluso que generosa— entre abstracción y paisaje. Ante estas obras de pequeño formato aquellas palabras de T. Adorno "La obra de arte posee aún en común con la magia el hecho de establecer un ámbito propio y cerrado en sí, que se sustrae al contexto de la realidad profana. En él rigen leyes particulares.", cobran su potente expresividad. Lito Portela relaciona el gesto y su huella colorada con magia que emociona; no es poco para los tiempos débiles que transitamos.
Lito Portela en esta recientes pinturas de pequeño formato da ejemplar cuenta de la gozosa salud de la cual goza ¡con amplio porvenir! el, por otra parte, intemporal ejercicio de la Pintura.
No se adjuntan imágenes aquí pues están muy cerca, en la calle Pablo Morillo número 8, los potentes cuadros últimos de Lito Portela: asomarse a su pequeña pero potente presencia bien vale el desplazamiento.

19.1.08

Espacio público e democracia de mercado

Cando un lé cousas como esta, debe esperar un anaco para seguir escribindo no blog.
Reflexións como as de María Toledano alimentan a esperanza cando entre tanto pensamento único alguén resume tan ben e lucidamente o que algúns pensamos e, se cadra, non somos quen de expresar no cotidiano.

Artigo Espacio público y democracia de mercado
En Público.es

17.1.08

Pola supresion da festa da Reconquista,abrimos o debate


Para iniciar o debate permitimonos a licencia de reproducir un artigo do Ferrín

Os que se chamen demócratas non deben esquencer que tal festa da Reconquista foi e é unha celebración nacionalcatólica e de raíz reaccionaria desde as orixes | X.L. MÉNDEZ FERRÍN
X.L. MÉNDEZ FERRÍN Desde o século XIX (coido) vense celebrando en Vigo unha festa chamada, con toda a intención ideolóxica, da Reconquista. Nela conmemórase a tomada da cidade, daquela en mans do exército bonapartista e leal ao Rei Xosé, por parte dunhas forzas comandadas por militares, frades e fidalgos que estaban polo vello absolutismo borbónico en días nos que xa lanzara a súa mensaxe á Humanidade a Revolución Francesa. Non hai dúbida de que se contrapuñan dúas concepcións do mundo: a bonapartista (laicismo, igualdade, ensino universal, centralismo, sanidade pública, código civil...) e a absolutista (privilexios nobiliarios, estamentalismo, monopolio ideolóxico da Igrexa Católica, Lei das 7 Partidas...). Naturalmente houbo tamén liberais que se uniron aos absolutistas tacticamente e por patriotismo, pro no Vigo da época non se notaron.
No franquismo recibiu moito impulso esta festa, que o pobo ollaba con receo. O alcalde Soto, que tanto símbolo franquismo eliminou, aceptou sen embargo a continuación da Reconquista, data na que se conceden os títulos de Vigués Distinguido. Os seus sucesores mantiveron a continuidade e, nos últimos tempos e copiando das Marías Pitas vazquistas, escenificaron tamén festa de disfraces da época. Durante os anos da monarquía vixente nunca se lembraron no Concello de Vigo, para os títulos de Vigueses Distinguidos, das víctimas do franquismo, cousa que este ano si queren facer os partidos democráticos da desmemoria anterior. A alcaldesa, do PP e polo tanto da tradición franquista, oponse a que no elenco de Vigueses Distinguidos do día da Reconquista se inclúa nada relacionado coas víctimas de 1936. Dos antifascistas presos, fuxidos, torturados, exiliados ou fusilados entre 1939 e 1975 e despois, digamos só os vigueses X.R. Reboiras, Humberto Baena ou Sánchez-Bravo, nin o BNG, nin o PSOE nin o PG queren saber nada: nunca existiron, deben de pensar estes demócratas e nacionalistas.
En todo caso, a todos lles desexo un bon Día da Reconquista, e que lle aplaudan ben a Pablo Morillo, quen uns poucos anos despois da fazaña entraba triunfalmente en Vigo ao mando dunha unidade francesa dos Cen Mil Fillos de San Luís, pro, desta vez, reaccionaria e bencida polo Papa. Mais, os que se chamen demócratas non deben esquencer que tal festa da Reconquista foi e é unha celebración nacionalcatólica e de raíz reaccionaria desde as orixes. Os que participen non deben ignorar que están a honrar figuras que fixeron aquela acción contra a Constitución de Baiona que lle outorgaba a Vigo o título de cidade capital de provincia (ou departamento), isto no caso dos asistentes seren viguistas. Haberá que lembrar que os asaltantes empuñaban as armas para impedir a liquidación do Tribunal da Inquisición e a separación da Igrexa e do Estado consustancial co bonapartismo: a aqueles cavernícolas da estatua da Praza da Independencia vai render homenaxe o Concello de Vigo! Era o municipalismo, a igualdade perante a lei, a noción de cidadanía o que o Rei Xosé quería implantar na España (así dicía el). Os partidos que hoxe se reclaman da tradición democrática e liberal e republicana e galeguista e nacionalista e progresista en Vigo deberán lembrar diante da estatua de Pablo Morillo que no acto central da festa da Reconquista están a renderse ao partido que hoxe representa a tradición do absolutismo, do carlismo, do anti-nacionalismo e do franquismo, partido que parece estar moi feliz da ignorancia dos seus contrarios e que insiste con arrogancia en ignorar as nosas víctimas, aínda sendo só unha parte das nosas víctimas.
Deica a procisión do Cristo da Victoria!

12.1.08

Cartiños polo aire...virán polo vento


Imos facerlle un seguimento a este proxecto do noso Santi pois ten toda a pinta de seguir o camiño de Leri e o seu teleferico ó Castro ou á Guía ,Arca e a sua ponte peatonal pola ría ou Principe e o seu metro lixeiro.Pero atentos, aquí hai proxectos, asistencias técnicas...cartos...cartiños.

10.1.08

A vueltas con Rande

Cada cierto tiempo, como cuando las serpientes de verano, regresan a la ría los colapsos circulatorios. Y, como siempre, las agudas mentes que por aquí padecemos insisten en que hay que ampliar el espacio dedicado a la circulación rodada. Que si Alvariño quiere un puente para que el pelotazo de Marina Atlántica, en donde Massó, pueda resultar tal, que si hay que ampliar el tablero del puente de Rande para que quepan allí más coches, etc.

Pero ni una línea para el verdadero camino de solución: mejorar el transporte marítimo. Nadie con dos dedos de frente ignora hoy que a más espacio para la circulación rodada más coches rodando. Como se ha demostrado con la estúpida Vía Rápida de O Morrazo, que ahora se denomina, de modo más políticamente correcto, "Corredor do Morrazo", lo conseguido es que haya dos vías saturadas (la anterior y la nueva) con el añadido del colapso del puente.

¿Hay alguien que ponga en duda que ha sido el nuevo vial de O Morrazo el que ha conseguido la saturación del puente? ¿Se puede dudar, acaso, de la evidencia de que con más vías terrestres habrá colmatación insostenible en O Morrazo? ¿Quien se atreve a decir que no podemos contar con una comunicación eficaz entre las dos orillas de la ría? Sin embargo, nadie aboga por esta solución, que es la única que permitirá un desarrollo sostenible de aquella península.

Tendremos que concluir que, o quienes deciden son estúpidos, o sordos y ciegos, o maliciosos. Y lo peor del caso es que la opción "maliciosos" es la que mejor cuadra a cualquier inteligencia medianamente constituida. Y para que haya malicia se requiere interés; pero no interés público, sino interés particular, sea de individuos o de colectivos. La política de grandes obras públicas debería reducirse a las situaciones que no puedan contar con alternativas menos agresivas. Pero lo cierto es que esas grandes obras públicas dejan muchísimo más margen de beneficio, sea económico o político, que otras.

Instalados ya en la perversa filosofía generalizada de que el manejo de los dineros públicos ha de tener también un componente de financiación política, sólo hay que impulsar el crecimiento de un problema adecuado para ponerle una carísima solución, que beneficiará a entidades crediticias, grandes empresas constructoras, intermediarios de toda laya, comisionistas, receptores de comisiones, proveedores de oportunidades, conseguidores, etc.

Pues en esas estamos: como se hizo con las vías de O Salnés y O Barbanza, la forma de habilitar el pelotazo asfaltista-populista consiste en favorecer la pudrición del problema, para acudir con la "solución" de siempre a "salvarnos" durante unos meses para que el nuevo problema inducido requiera una "solución" idéntica.

¿O es que la Vía de O Salnés logró otra cosa que facilitar la construcción de otra nueva vía, esta vez como autopista, que ya veremos si es de "pillaje" ¿Resolvió algo la de O Barbanza? Y, aún sin terminar, la de O Morrazo ya quiere más, porque si se amplía el puente de Rande habrá más coches embotellándose en los accesos a Cangas o a Moaña. ¿Y no nos viene ahora la Caride con que quiere "desdoblar" la recién abierta Vía de O Morrazo para "no llegar tarde" al colapso? Al final, ni los que parecía que tienen "un pase" se salvan de la imbecilidad de considerarnos imbéciles a nosostros. Claro que, a lo peor, lo somos.

El caso es que, si ya parece haber "tragado" con las exigencias de los especuladores de las macro infraestructuras innecesarias, ya me la veo tratando de explicar que el PXOM de Vigo ya se ha arreglado, y pelillos a la mar.

¿Cómo se ateven algunos a hablar de desarrollo sostenible con la estulticia/malicia que evidencian? Crecer, desarrollarse, de modo sostenible exige, hoy más que nunca, instrumentos de movilidad colectiva, que eviten la ocupación del territorio, que permitan el traslado de personas con el mínimo de ocupación y que contribuyan a frenar el incremento de la emisión de gases contaminantes, además de proteger la masa forestal que nos proporciona el oxígeno.

Y esa exigencia requiere potenciar los sistemas intermodales de comunicación por barco entre las dos orillas de la ría. Se puede y se debe hacer. Claro que no deja tantos rendimientos económicos a algunos.

Ya está bien, ¿no? ¿O es que las poblaciones de Cangas y Moaña han ganado algo con el amontonamiento de coches procedentes de Vigo en sus cascos urbanos? Y las fantásticas playas de Rodeira, Areamilla, Liméns, Nerga, Viñó o Barra, ¿han mejorado con miles de coches y "paseos marítimos" avanzando sobre sus sistemas dunares, mientras se prepara la malsana invasión automovilística de un territorio que aún es salvable, sin tener que renunciar a mejorar su industria y sus servicios?

Pero la ría, para algunos no es más que una "lámina de agua" que estaría mejor convertida en parcelas, mientras cada playa se acerque a la fisonomía de Sanxenxo, que tiene que rellenar de arena la playa de Silgar cada verano, y cada metro de litoral quede perfectamente asfaltado o "humanizado" con carísimas losetas de granito importado.

9.1.08

O BNG pretende nomear a un administrativo como director do Verbum

O acceso á función pública está fundamentado constitucionalmente nos principios de publicidade, igualdade, mérito e capacidade. Conforme a eses principios, a lei establece procedementos de acceso baseados na interdicción da arbitrariedade e no estricto cumprimento da legalidade en materia de emprego público. Pero no Concello de Vigo o principio de legalidade está a ser sustituído, con todo o descaro, polo de reparto do botín. De que outra maneira senon se lle pode chamar a que, segundo informa hoxe La Voz de Galicia, se tente nomear a dedo a un administrativo (bachaler) do Concello de Vigo, militante da ala dereita do BNG (hai outra?), como director do Verbum-Casa das Palabras?. Na plantilla municipal este posto de director está reservado a funcionarios do grupo A (licenciados universitarios) e non pode legalmente ser ocupado por un funcionario que non ostente este nivel profesional e académico.

Pero visto o visto, ao BNG a legalidade tráelle máis ben sen coidado. Por se non abondase con repartirse soldos millonarios entre os seus militantes e amigos en forma de postos de confianza que non precisan estar en plantilla (nada menos que cinco, con soldos que, nalgúns casos, acadan os 60.000 euros anuais), sen máis mérito cá ser da corda ou adicto a Santi; por se non chegase con fixarse para os seus concelleiros salarios que nunca soñaron na súa profesión (os que teñen algunha), agora tamén continúan o seu asalto á administración pública, parasitando os postos de plantilla da administración pública que deben ser cubertos conforme a un procedemento que garanta os principios de mérito e capacidade e ser conforme ao cadro de persoal aprobado pola Corporación municipal. Este xeito de actuar parece ser xa o normal na práctica de goberno deste grupo se nos atemos ao que semella que está a ocorrer no Consorcio Galego da Igualdade e do Benestar, xerenciado -meu deus!- por Pérez Castrillo e denunciado reiteradamente polas súas supostas prácticas de enchufismo e amiguismo.

O nomeamento de Rosendo Covelo como director do Verbum, de confirmarse, vén tamén demostrar o cortito que anda Santi en relacións: o seu home de máxima confianza era -mentras el foi concelleiro de deportes con Castrillo- xerente do Instituto Municipal de Deportes; a súa "coordinadora" de asesores é unha auxiliar administrativo que traballaba con el na mesma oficina de Deportes. O que agora pretenden nomear director do enxendro do Verbum é, outra vez, un administrativo destinado tamén á mesmiña oficina na que, ata hai escasos meses, ocupaba o posto de auxiliar. Un mundo cativo para un cativo político profesional... de andar por casa.

La Voz déixa claro cal é o mérito que se pode alegar de Rosendo Covelo -aínda que nada di da súa capacitación profesional-: "vice secretario xeral del área de Organización del Partido Nacionalista Galego, y representante de este partido en el Consello Nacional del Bloque Nacionalista Galego".

Xa saben, nais e pais, iso de estudiar aos fillos é un atraso; xa o saben opositores variados: de nada vale pasar tódalas horas do mundo diante dunha mesa de estudio. A solución está en deseducar para ser un disciplinado membro dun partido con posibilidades de tocar poder... e a poder ser, non facerlle a máis mínima sombra nin intelectual, nin política nin cultural ao xefecillo de filas.

Tal política que substitúe a legalidade pola arbitrariedade do "ordeno e mando", que reparte diñeiro público aos do partido polo mero feito de sélo, que forza a norma para contratar cantidades millonarias sen concorrencia previa con empresas de publicidade afíns ou cos medios de comunicación, non é desgraciadamente, patrimonio do BNG, aínda que hoxe sexa a nova a comentar. Un forte cheiro a bárbara utilización da administración pública e de violentado dos procedementos legalmente establecidos, está a sair do bi-goberno municipal e dos seus acólitos asesores, empeñados en deixar a Corina como unha alma cándida cos seus millonarios gastos de publicidade e contratos a empresas afíns.

O escándalo Finca do Conde continúa

Tal e como estaba previsto, e ninguén dubidaba, tamén se acaban de anular as licencias de actividade do Centro Comercial Gran Vía-Finca do Conde, promovido pola multinacional holandesa ING Real Estate, patrocinadora da Volvo Ocean Race en Vigo e empresa amiga da sogra de Pilar Egea, xefa de gabinete de Corina Porro.
Un bo momento para repasar todo o publicado por Vigoblog sobre este turbio asunto... ¿e o fiscal?

Por certo, Caballero, onde está o convenio secreto de Corina que o PSOE reclamou que se fixera público.... cando estaba na oposición, claro?

5.1.08

4.1.08

Visiños

Sospeitábamolo... agora sabémolo: os zurdos non temos nada que ver con estes.
[Sede da Federación de Asociación de Veciños Eduardo Chao (¡como erga a cabeza o ilustre liberal!) na Praza da Princesa, xaneiro 2008]

Luz divina a 100.000

O cartel desapareceu onte, por un miragre, supoñemos.
Por certo, nun alarde de esquizofrenia promove: Tenencia de Alcaldía e Concellería de Turismo (50.000 cada unha?)

La vuelta al mundo en una ciudad


Información municipal en estado puro. Totalmente interactiva.
Que aprendan os de JCDecaux e Santi-o-dos-paneis.

2.1.08

Caride...os tempos son chegados...

Na redacción de guardia do Vigoblog non nos poñemos dacordo acerca do papel que vai facer a conselleira a hora de dictaminar o PXOM dende A Xunta. Gostarianos coñecer a opinión dos lectores sobre o tema, pois a verdade menudo papelón para ela dispois de todo o que dixo e que recollido está nos medios de comunicación no seu día.