IX ÉPOCA

31.8.11

«No nos importa. Nos da igual»

«Cuando regresamos a casa, no sólo nos sentíamos agotados y medio muertos, sino también indiferentes. Todavía lo somos. No perdonamos a nuestros padres, del mismo modo que no perdonamos a las generaciones más jóvenes que nos arrollan antes de que encontremos nuestro lugar. No perdonamos, sólo olvidamos. O aún mejor: No olvidamos, es que no vemos nada. No nos importa. Nos da igual. El destino del hombre, del país, del mundo, ¿qué nos importa? No hacemos la revolución, practicamos la resistencia pasiva. No nos indignamos, no acusamos a nadie ni nos defendemos, no esperamos ni tememos nada. Sólo nos resistimos a morir voluntariamente. Sabemos que vendrá otra generación como la de nuestros padres. Estallará otra guerra. Contemplamos los ridículos ademanes de quienes sufren ante la desolación del mundo, como tú, de quienes no lucharon en la guerra y de los jóvenes deseosos de mejorar y cambiar las cosas. Si el escepticismo no implicara también tomar partido, diría que somos escépticos. Pero nosotros nunca tomamos partido. te burlas del patetismo; pero nosotros no creemos en el humor. odias la reacción; nosotros dudamos incluso del éxito de la revolución. ¿Qué quieres? Volvimos a casa por error

Joseph Roth: fragmento de la última página de Zipper y su padre, 1928 (ed. Acantilado, traducción de Marina Bornas Montaña, Barcelona 2011). Podríamos decir que fue escrito esta mañana mismamente, pues da cuenta de un mismo presagio.

28.8.11

Vuelven

George Grosz, The agitator, 1928

27.8.11

... que a min dame a risa.


O programa Vigo Bici pon a disposición de veciños e turistas ¿oito? si, 8 bicicletas!! .
Un servizo de 8 bicicletas!!!
Para veciños e turistas!!!
Co obxectivo de facelo popular!!!
Que coña ten este rexedor!!!

24.8.11

Ya tenemos en Vigo cine en V.O.S.E.


Multicines Norte nos ofrece una sala de cine en versión original. A ver si entre tod@s conseguimos que la ciudad se eleve un poquito. Ánimo.

Actualmente están poniendo Inside job (2010). Muy recomendable.


15.8.11

¿Pican ou non?



Ya ni los más ancestrales arcanos se salvan del sacrificio ritual a la técnica.

Y pensar que a eso se le sigue llamando teléfono. Como bien nos recordaba Raquel, un teléfono era antes un aparato con el que llamabas a un sitio y preguntabas por alguien; ahora llamas a alguien y preguntas por un sitio.

Xa nin os pementos de Padrón nos van deixar.

Sá Carneiro : ! paga o que debes !



La reforma de la Pinacoteca Municial obliga a trasladar al MARCO todas las pinturas (faro de Vigo 15/08/2011 )

Outra mais de Santi e do Bng, vaite pa casa xa, pero iso si, con un xesto, anda chaval, devolvenos os cartos das nóminas dos ultimos catro anos.

4.8.11

O autobusito de Santi

Como non podía ser doutra maneira, o autobusito eléctrico de Santi Domínguez foi retirado do seu ridículo itinerario no Casco Vello. Era unha cara acción pre-eleitoral do BNG vigués que non soportaba  a máis mínima análise seria sobre as necesidades da mobilidade no Casco Vello vigués, nin estaba contemplada en ningún plan previo para o barrio. Xa o dixemos no post en Vigoblog publicado con motivo da súa inauguración: a mobilidade norte-sur na cidade soluciónase con medidas que reformulen as liñas regulares de Vitrasa, reforzando as que, pasando polos bordos do barrio histórico -Carral, Cánovas, Porta do Sol, Elduayen, Paseo de Alfonso e mesmo Torrecedeira-, comunican con Camelias, o Castro (no cumio) e Praza de España. Calquera que non fora inxenuo ou interesado, sabía que a miniliña interna polo Barrio vello, unha vez que deixase de ser gratuita, non a ía utilizar ninguén, como así foi.
O despilfarro coa ocurrencia do autobusito (500.000 euros do Plan-E) é xa unha mera anécdota do brutal e irresponsable despilfarro que a daquela Tenencia de Alcaldía "investíu" no que quixo considerar como "territorio liberado" dun BNG que actuou ao marxe da legalidade do PEPRI do Casco Vello e do máis elemental sentido común. Caras medidas cun contido meramente publicitario, demagóxico e cortopracista,  que conlevaron o destrozo dos pavimentos tradicionais do barrio -inxustificadamente renovados cando había poucos anos que foran rehabilitados con criterios arquitectónicos e históricos-, o derroche na adquisición sospeitosa do edificio para a Pinacoteca, o gasto inxustificado e insostible a medio prazo da construcción deste suposto equipamento cultural (por certo, que acaban de pechar, supoño que para sempre), a posta en marcha de servizos innecesarios, como os "coidadores de barrio" (que serviron, en xeral, para colocar a amigos e familiares dunha domada e acrítica asociación de veciños, controlada polo BNG), ou os amagos de servizos de mobilidade como as vistosas bicicletas eléctricas, descontextualizadas de calquera outra medida e para a que non foron quen nin de articular un funcionamento operativo normal e un sistema de cobro mediante a obrigada ordenanza.
Os responsables de semellante desfeita quedan impunes -incluido o alcalde, que apoiou por activa ou por pasiva, e por exclusivo interese partidista, as accións do su "socio" de goberno- e unha importantísima cantidade de diñeiro, necesario para investimentos realmente productivos no barrio histórico, foi botada polos sumidoiros. Tampouco o PP vigués, fondamente desmomoriado,  lembra que cando se puxo en marcha o minibus, calaron a boca, por se tal, e agora vén a apuntarse ao carro. Indignante.
Esperemos, polo menos, que o bonito e caro microbús eléctrico, sexa recolocado canto antes, nunha liña do transporte publico que cumpra realmente co interese dos veciños de Vigo e sexa económica e socialmente rendable e sostible.

Non podo evitar, finalmente, referirme ao papelón que está a cumprir La Voz de Galicia (do Faro xa nin falo, porque é o voceiro oficioso do alcalde actual, como xa o foi de todos aqueles rexidores que lle deron un trato de absoluto, lucrativo e descarado favor): a mestura entre información e opinión raia xa o ridículo; a incapacidade de establecer unha crítica equilibrada, descargada da fobia a Caballero (fobia que ten a súa orixe, nonos enganemos, na marxinación práctica e económica deste medio por parte do alcalde), faille, por inercia, continuar a defender sen fisuras a infumable actuación do BNG no Casco Vello vigués. Pero axiña se lembrarán de que o BNG xa non poderá seguir sendo o elemento de apoio institucional que compensaba as perdas cando era parte do goberno e manexaba un importante orzamento publicitario. Daquela voltarán a posicionarse cos que lles traten ben na cidade: a Deputación, a Xunta de Galicia e o Porto de López Chaves. Mágoa! todos lembramos que A Voz foi, para moitos de nós, non hai tanto tempo, esa referencia de profesionalidade que nos permitía almorzar cun periódico local sen necesidade de gomitar diante do Faro de Vigo. Aquel periódico valente que soubo manternos informados con obxectividade e con opinión non domada, sobre a catástrofe do Prestige ou de denunciar o acoso e derriba de Ventura Pérez Mariño por parte do PP e do BNG.

3.8.11

O transporte por mar ás praias da Ría: oportunidades perdidas

Unha nova recente daba conta da iniciativa dunha naviera de conectar por mar Vigo, Cangas e a praia de Nerga. A opción da conexión por mar das praias da ría de Vigo é xa un vello proxecto. Iniciouno hai uns anos Rodrigo Freire (Vapores de Pasaje) cunha proposta moi eleborada de barco circular que uniría Vigo-Samil-OVao-Cíes-Nerga-Liméns e Rodeira. A instalación de sinxelos pantaláns que se poderían retirar parcialmente fóra de tempada, permitiría minimozar o impacto das operacións de embarque e desembarque. Para demostrar a viabilidade deste proxecto, Freire mesmo trouxo durante un par de meses unha modernísima embarcación de hidrofuel, con moita capacidade, silenciosa, moi cómoda e moi rápida que tiven ocasión -como outras moitas persoas e autoridades- de probar. Intereses particulares, apoiados pola Xunta Fraga, botaron abaixo o proxecto e, de paso, a Vapores de Pasaje, coa aquiescencia da Asociación de Usuarios, máis interesada en conquerir manter unha posición de privilexio nos empregos na naviera e con nula visión de futuro. Anos despois, o PP de Corina Porro chegou mesmo a incluir este itinerario marítimo circular entre as súas propostas eleitorais, pero axiña se esqueceron que tal cousa ía no programa: debérona incluir por despiste...
Descoñezo con precisión a operativa concreta da naviera que pretendía retomar a idea do barco a Nerga, aínda que penso que a solución de desembarco directo en praia non é a máis axeitada no Atlántico e, posiblemente, poidera producir algúns inconvenientes nas manobras. Nada que tecnicamente non se puidera solucionar con tal de que houbese un apoio decidido a esa alternativa e establecido un protocolo claro por parte das autoridades.
En todo caso, a min paréceme obvio que a comunicación razoable, ecolóxica e sostibel entre as beiras da ría de Vigo, é a marítima. Dende logo, os avances na manobrabilidade dos barcos, a tecnoloxía de pantaláns foltantes e a propia normativa é hoxe moito máis propicia para o proxecto de trasnporte a praias sostible, que o era hai un unha década. As posibilidades de minimizar os impactos son altísimas e, dende logo, un barco ben concebido, con motorización axeitada, con 200 persoas, resultará moito menos impactante sobre o ecosisitema que os 50 vehículos aos que máis ou menos equivale. A existencia de restingas nos extremos de boa parte das praias da ría, permiten salvar convenientemente os impactos sobre o areal. A máis, cando só serán utilizados durante escasos tres ou catro meses. Pero enfrentámonos, por unha banda, a intereses moi perralleiros e localistas, como o caso do Concello de Cangas, máis preocupado por asegurarse un bo atasco nas súas rúas dos automobilistas e de satisacer os intereses derivados primeiro da construcción da chamada vía rápida e, agora, da súa salvaxe ampliación. A posición "ecoloxista" semella que non variou en anos e penso que resposta, ou ben a unha visión extremadamente simplista da sostibilidade, ou de algo máis doméstico como é a fantasía de considerar as praias de Nerga, Viñó e Barra, como patrimonio de bañistas "singularizados". Os intereses das navieras non está por planteárense operacións de transporte público: o negocio inmediato e ben lucrativo -que compensa o engorro do transporte público a Cangas e Moaña- son as viaxes de tempada a Cíes: esa é a verdadeira pelexa que dende hai décadas está sobre a mesa.
As prais do Morrazo teñen como público principal aos de Vigo: semella tan obvio que un cómodo transporte en barco ás praias (coa posibilidade -con aquel circular- mesmo de cambiar de praia no mesmo día!) eliminaría miles de vehículos das carreteras do Morrazo, que me dá reparo ter que argumentalo. Un transporte marítimo controlado, asumida plenamente a súa planificación e xestión polas administracións públicas, suporía ademais aforarrse ducias de millóns de euros en duplicar a vía rápida e evitaría o brutal impacto ecolóxico que suporán as obras sobre o maltreito ecosistema da Península, horrorosamente mutilado polos salvaxes cortes que, para aforrarse o custe de túneles, cortan radicalmente os corredores naturais dos montes de Cangas.
Infelizmente, a renovada noticia do intento dun transporte a Nerga, vén dun empresario privado, posiblemente con motivacións -que se me escapan- ocultas vinculadas coa "guerra" da ría entre distintas Navieras, provocada pola "liberalización" do trasnporte de Ría. Xa hai moitos anos que sabiamos que eliminar a consideración de "transporte pùblico" deste itinerario traería a morte deste xeito ecolóxico de comunicación: os feitos estano demostrando e, moito me temo, que, finalmente, só quedará o lucrativo trasnporte a Cíes en tempada. Penso que isto é unha cuestión estratéxica de máxima importancia para a sostibilidade da mobilidade na área metropolitana e debe ser unha iniciativa institucional. Debe ser así porque implica decisións non só vinculadas co control e supervisión das infraestructuras necesarias para os atraques en zonas sensibles e da propia operatividade do servizo, senon que, para que resulte existoso e rendable é necesario ter unha política metropolitana de transporte que vincule o marítimo ao terrestre coa creación dunha auténtica estación intermodal no porto de Vigo e a conexión co trasnporte público de viaxeiros, tanto de autobús como ferroviario (aínda que con isto do AVE, van acabar mesmo coa ruín rede de cercanías que a duras penas se sostén). Trátase, pois, non de acometer accións illadas, senon de planificar un futuro de mobilidade razoable e sostible, moi lonxe das "alternativas" que estamos vendo: desdobre da vía rápida do Morrazo, ampliación da ponte de Rande... máis e máis carretera para un xeito de mobilidade que só interesa ao sector dos carburantes e do automóbil.
A mobilidade sostible na área metropolitana pasa pola definitiva consideración da ría de Vigo como unha vía idónea para o transporte de viaxeiros, tanto o derivado da vida laboral e comercial, como do turístico e estival. Pasa pola creación dunha rede ferroviaria de cercanías que una o eixe Pontevedra-Tui, no que se moven semanalmente miles de pasaxeiros máis cós que moverá o AVE en un ano.
Utopías?... utopía é o modelo de mobilidade que a golpes de improvisación e ocurrencias nos ofrecen os intereses privados e a cativez mental dos nosos representantes políticos. Así non será posible que as vindeiras xeracións poidan disfrutar do extraordinario legado natural e paisaxístico que, pouco a pouco, vemos degradarse. Tampouco será posible articular racionalmente o movemento habitual de persoas e mercadorías na área metropolitana, base indispensable para un equilibrio socioconómico baseado no benestar das persoas.
O mínimo grao de debate social -só manifestado nas respostas "automáticas" das "forzas vivas" do Morrazo- que ten producido a nova da proposta do barco a Nerga é todo un síntoma do baixísimo nivel de reflexión, de cultura urbana e de conciencia ambiental existente na nosa cidade: ese é a auténtica orixe de moitos dos nosos males.

O transporte de ría e a sostibilidade en Vigoblog