IX ÉPOCA

28.1.10

Pavimentos do Casco Vello. In memoriam.

Capacuña de Ferrería, Lousas de Baixada á Fonte, lastros de Poboadores, lousas da praza da Princesa.


27.1.10

Non irei á manifestación "vazquista" de Abel Caballero,nin iría á contraria


Pois como di o noso chamán Tiago Louro : o capital non ten patria...e moito menos cidade (digo eu)

23.1.10

Eusebio

22.1.10

Isto non encaixa

Neste asunto das caixas pasa como nos equipos de futbol. De ser institucións pegadas a un territorio cunha relación cercana coa xente pasan ser empresas con accionistas e sistemas de xestión privado. O malo é que tratan de manter a súa capacidade de representación simbólica colectiva apoiadas polos poderes políticos e de comunicación que a cambio ven favorecidas as súas iniciativas e negocios. Por tanto para os que non somos empresarios ( da construcción, de industrias culturais, de clubes de futbol ou de telecomunicacións de mercado reducido) o tema das caixas só nos afecta como amigos ou familiares dos empregados, como clientes ou como cidadáns.

Xa deixou claro, M Andión máis abaixo, que para salvar os buracos dunha xestión aventureira hay que cobrar o fondo do FROB e , por suposto, cerrar oficinas e botar persoal. Desto xa sabemos moito na cidade: trátase dunha reconversión que virá con fusión ou sen fusión. O capitalismo “emprendedor” ó final non sabe facelo doutra forma: axudas públicas e traballadores ó paro. Sen embargo, os xestores do desastre non renderán contas nin enfrontarán as súas responsabilidades.

Para os cidadáns a mensaxe é a importancia da obra social. Remexendo neste blog podemos atopar varias mostras do descontento ca xestión cultural das caixas. Pero o máis grave é que seguen mantendo institucións que se foron necesarias nalgunha época aparecen hoxe como unha rede privada, competindo coa rede pública que garante un acceso igualitario. Falamos dos colexios, residencias da terceira idade, as escolas deportivas, estudios universitarios etc. Os argumentos da obra social son semellantes ós utilizados pola igrexa católica para seguir recibindo enormes subvencións publicas que xestionan como lles peta.

Como clientes xa hai tempo que non notamos moita diferencia con outros bancos e, agás algún “impositor” entusiasta, non sentimos un vencello especial e moito menos ser participantes na xestión. Estamos nunha etapa máis dun proceso de bancarización. O control político que introduce a nova lei de Feijoo e Guillerme, lonxe de prefigurar a banca nacional coa que soña o segundo, prepara o camiño para colocar xestores afíns que poidan enfocar o inevitable proceso de privatización de acordo cos intereses do Partido Popular. Vaise repetir a historia da Caixa Postal, institución de servizo público, que despois foi Argentaria (con directivos amigos) e acabou no BBVA.

Así que vai ser dificil apoiar manifestación algunha pedindo a fusión ou a non fusión. Apoiaremos , iso sí,

- a destitución dos responsables da desastrosa xestión das caixas empezando por Gayoso e Mendez e seguindo polos seus equipos.

- o mantemento dos postos de traballo

- o cambio da obra social por impostos sobre a actividade financieira que fagan chegar os fondos hoxe xestionados por institucións non democráticas (as caixas) a gobernos e concellos.

- a transparencia, sempre a transparencia

El tamaño, ¿importa?

Es fascinante; nos hemos colocado a la altura de los anuncios de Teletienda. Concretamente el que nos incita a aumentar el tamaño de nuestro pene (para quien lo tenga, claro), porque dice una que "yo no sé lo que dirán los demás, pero a mí me gustan grandes". O sea que, por lo visto, es el tamaño lo que importa, tanto se trate de miembros viriles como de Cajas de Ahorros.
Pues ahora viene el Obama y nos pone las peras al cuarto, con lo de que no quiere saber nada de grandes bancos, de grandes entidades financieras. Y pronuncia la frase más arriesgada que he oído a un gobernante desde que tengo uso de razón: "Nunca más el contribuyente va a ser rehén de un banco demasiado grande para quebrar". Y se dispone a una batalla (cruenta, sin lugar a dudas) para limitar el tamaño de las entidades financieras.
Y todo porque, además de haberse dado cuenta, ha llegado a la conclusión de que ha sido la desregulación del sistema financiero, la loca carrera por disponer de más y más clientes que respalden con su ruina las aventuras financieras, lo que nos ha metido en esta "merdé".
Y, como si de un gran descubrimiento se tratase, Obama les dice a los brujos de Wall Street que si quieren arriesgar en operaciones financieras lo hagan con sus dineros propios y dejen en paz los depósitos de sus clientes, a los que nunca preguntan si están de acuerdo con la jugada que preparan. Y, mientras tanto, que vayan ahorrando para pagar el impuesto con el que el gobierno federal pretende recuperar los centenares de miles de millones de dólares que les ha inyectado para pagar el rescate a los raptores.
Al parecer, Obama se ha lanzado a la batalla, supongo yo que con munición suficiente como para esperar ganarla, de meter en cintura la tiranía del sistema financiero, al que razonablemente acusa de habernos traído esta crisis a base de "ingeniería financiera imaginativa" y de los intercambios de "basura financiera" creada para aparentar cada vez mayor tamaño. Sí, sí; ya sé que las cajas no son exactamente los bancos, pero ¿hay alguien ahí que pueda decir que no son parte del sistema financiero y que no siguen las mismas pautas que los bancos en lo esencial?
Pues me parece a mí que el camino de los dos productos objeto de este comentario tiene los días contados. Por lo visto el famoso "jes extender" no extiende un carallo (sic) y ya se han producido quejas al respecto. A lo sumo, al parecer, consigue alargar el asunto medio centímetro de nada; y eso en caso de que aguantes el aparato mucho tiempo.
O sea que, en lo de las Cajas, vamos a dejarnos también de milongas sobre el tamaño, porque lo que realmente importa es la solvencia. El tamaño sólo garantiza poder; poder para especular con los dineros de los clientes; poder para convertirlos en rehenes por cuyo rescate habrán de pagar los mismos secuestrados, y poder para torcer las decisiones gubernamentales, aquí y en la China Popular (que diría Josep-Lluís Carod-Rovira).
El argumento del tamaño sirve tan sólo para someterse al aforismo de que el pez grande se come al chico, algo que la civilización ha tratado de ir contestando, a base de eso que se llaman políticas sociales, solidaridad, etc. La sociedad de los humanos ha ido considerándose más avanzada en la medida en que, tratando de apartarse del darwinismo del resto del mundo animal, ha ido aceptando que la obligación del grande es proteger al pequeño; que la obligación de los gobiernos es intermediar para que el grande coma lo que necesite sin tener que arrebatárselo al pequeño.
Justo al revés que en el mundo financiero, no en vano hemos dado en llamar "tiburones" a esos que sólo justifican la existencia en la depredación de los menos capaces. Obama dice ahora (ya sé que una cosa es predicar y otra dar trigo, pero peor sería que ni lo dijera, ¿no?) que está dispuesto a pelearse contra los lobbies de Wall Street: "Si estos tipos quieren pelea, es una pelea que estoy dispuesto a librar", se ha atrevido a decir en público Barak Hussein Obama.
Pero Feijóo no es obamiano ni obiamista y su preocupación por el tamaño es otra.
Pues que lo publicite en Teletienda, a ver cómo le va.

20.1.10

Que te caixes, hombre, que te caixes

Creo que, definitivamente, vivimos en el mundo al revés de Alicia. Desde que todo esto empezó, llevo tratando de saber algo sobre la situación de las Cajas de Ahorros de Galicia, con el único fin de poder tener una idea más fundada sobre la conveniencia o no de que se fusionen Caixanova y Caixagalicia, entre sí o con otras entidades del mismo corte de otras comunidades. Pues, igual que les habrá pasado a ustedes, sigo a la espera.
Lo más curioso de todo esto es comprobar cómo puede cambiar el criterio de alguien sin que podamos saber qué ha motivado el cambio.

Y ahora, siguiendo el camino de la fé (que es el que nos siguen proponiendo) nos instan a tragar con una "auditoría independiente", que vaya usted a saber de qué es independiente.
¿Qué significa esa "auditoría independiente"? ¿Qué impide una explicación, por lo menudo, de lo que significa, además de en amortización de puestos de trabajo, enajenación de oficinas, etc., la fusión? ¿Se dice algo de que sea esta fórmula más apetecible que cualquier otra? ¿Alguien tendrá la deferencia de explicarnos por qué es mejor el tamaño, o si el tamaño no importa para la salubridad de una caja? ¿De verdad que sólo el tamaño garantiza la solvencia?
¿Por qué no se habla, claramente, de cuál es el agujero de cada caja, de cuántos inmuebles se ha tenido que "tragar" cada caja y de cómo pretende salir del lío?
El caso es que los ciudadanos, en cuyo nombre dicen actuar los responsables de Caixanova, de Caixagalicia, del Concello, de la Xunta, del Gobierno y del Banco de España, no tenemos más elementos para el juicio que los de índole afectiva, aireados por quienes tendrían que aportar razones, números, conclusiones reales y, sobre todo, verdades.
Pero no creo que nada de eso sea traducido al román paladino y explicado convincentemente a la plebe, que para eso están los gurús de la economía financiera usando su metalenguaje gremial, como si de afiladores de Nogueira de Ramuín se tratase, con su "falar de barallete".
Y es que, desde siempre, el brujo se cuida muy mucho de hablar ininteligiblemente de modo que nadie descubra sus supercherías. Luego, claro, vienen los aprendices de brujo y se les va el tinglado de las manos. Los brujos le llaman a eso "ciclos" de la economía, y vuelta a empezar.

Sin embargo, lo que sí sé es que las cajas fusionadas recibirán casi 1.200 millones de euros para financiar la operación, de los que estiman en menos de 500 millones lo que les costará el asunto de despedir 1.300 trabajadores y cerrar 300 oficinas. El resultado son unos 700 millones de euros que probablemente irán a pagar los esfuerzos hercúleos de los directivos de las entidades en forma de "sobres", "bufandas", "gratificaciones especiales", etc., (pinchar en el gráfico para ampliar y ver las cantidades que, además del sueldo, repartía el Consejo de Administración de Caixanova en 2007 entre el personal directivo, fundamentalmente) aunque sean las mismas personas que nos metieron en el agujero.

En esto se ha quedado el "diálogo Norte-Sur" del que hablaba en su día aquel vicepresidente de Suárez que se llamaba Abril Martorell, de quien había dicho Vázquez Montalbán que era como "el amigo del chico" (ese que se lleva las hostias dirigidas al chico de la película, le cede la novia y, finalmente, muere para salvar a su amigo).
Y ¿quién les va a chistar?: ¿Quintana desde su fundación-salvavidas?

¿HAY ALGUIEN MÁS AHÍ?

19.1.10

Alfageme: así se fabrica un pelotazo

Vigoenredados.com nolo conta con pelos e sinais. Os medios de comunicación repiten só versións oficiais.


17.1.10

¿Tiene hora? Sí, miércoles


Como Gamela es pertinaz y ha escogido, con muy buen tino, dar la vara donde hay que darla, me di una vuelta por la blog de Santidomínguez por ver si había repuestas a anteriores preguntas. Y las hay.

Antes de nada quiero recomendar encarecidamente la lectura (tediosa pero ilustrativa) de esta iniciativa concejil, porque casi no tiene desperdicio. No haré más comentarios a lo que transcribo porque me parecen innecesarios:

Pregunta Gamela:

Santi precisaríamos unha xustificación de gasto no Casco Vello ?

196.000 € (seica era o prezo para iniciar o expedente de expropiación)

500.000 € (seica pagaron os “intermediarios financieiros” por meterse no medio)

1.575.000 € será o prezo que pagaremos tódolos vigueses por esta broma…?

¿Por qué os cartos públicos están para encher os petos privados?

Sintoo pero NUNCA o entenderei… máxime cando se fai dende o BNG…

SantiDosio S.L. (será o futuro?)

———

RESPOSTA

Aprezado Gamela:

Polo que dis penso que non estás ben informado a respecto do que proceso que se ten seguido para a adquisición dos edificios nos que se vai crear a Pinacoteca municipal na rúa Abeleira Menéndez. Cando falas de intermediarios financieros non sei a que te estás a referir. Se insinúas que alguén se levou 500.000 euros por mediar na operación o único que teño que dicir é que é absolutamente falso. O proceso que se seguiu foi en todo momento transparente e contou con todos os informes esixidos polos técnicos municipais. Se alguén ten probas de que houbo algunha irregularidade o que ten que facer é ir a denuncialo diante dun juíz, non semetar sospeitas que o único que parece é que persiguen desacreditar un proxecto que vai ser fundamental na recuperación do Casco Vello coa que o BNG está absolutamente comprometido.
O proxecto da Pinacoteca non é ningunha broma. Da resposta a unha vella demanda da cidade que contar cun espazo no que poder amosar os fondos do Museo de Castrelos que hoxe están gardados nun almacén. Vigo conta cunha das mellores coleccións de pintura galega contemporánea que están agochados. Pero como dicía antes esta dotación cultural vai ser unha peza determinante para a rexeneración do barrio antigo da cidade, especialmente da parte alta. Insisto non é unha broma, é un proxecto serio, riguroso e cunha finalidade cultural e social clara.
E por último, direiche que teño moi claro que os cartos dos vigueses e as viguesas son para reinvestir na mellora da cidade e da súa calidade de vida. Así actuei e actuarei sempre na miña actividade pública. O prezo que se ten pagado por eses tres edificios, entre eles un pazo que ten un valor patrimonial moi importante, non o puxen eu, nin o concelleiro de Patrimonio, fixáronno as tasacións de dúas das empresas tasadoras con maior reputación do Estado. A variación que existe entre a primeira e a segunda tasación feitas obecede basicamente ao tempo que pasaou entre unha e outra, pero creo lembrar que a variación era de menos dun 6% sobre a cifra inicial. ¿Ti pensas que dúas empresas diferentes e con recoñecida traxectoria no mundo da tasación poden coincidir e sobretasar unhas propiedades como alguén trata de facer crer? Insisto en que houbo absoluta transparencia nesta adquisición e que se alguén dubida de que así sexa e conta con probas que o demostres o que debe facer é denuncialo. Eu estou moi tranquilo, porque sei ben que se cumpriu escrupulosamente a legalidade.
Un saúdo.

Pero antes ya le había contestado a Erasmo, preocupado también por el precio de los inmuebles adquiridos para la Pinacoteca.

Pregunta Erasmo:

Non te parece que 1.701.000 euros é algo moito…
para gardar uns cadros que antes tíñamos no soto de Castrelos…?

Seica chegaron os Reis Magos ao Concello…?

——–

RESPOSTA

Amigo Erasmo:

A cantidade que o Concello de Vigo pagou pola adquisición de tres inmobles en Abeleira Menéndez, un deles un pazo cun valor patrimonial moi importante, non o fixou o Concello, nin o BNG, nin eu. Fixouse dacordo coas tasación de dúas empresas tasadoras, recoñecidas pola súa solvencia, que dacordo cos valores do mercado definiron cal era o prezo que había que pagar. Todo o proceso que se seguiu na adquisición deses inmobles fíxose con absoluta transparencia e con todos os informes técnicos municipais perceptivos. Sei que hai xente que non está interesada en que o proxecto da Pinacoteca vaia adiante, porque vai sr unha peza fundamental na recuperación e dinamización social do Casco Vello. Debe ser que non lles gusta que, por fin, no noso barrio histórico as cousas estean cambiando.Quero tamén aclarar que non se vai facer para gardar uns cadros que están nos sotos de Castrelos. Vaise facer para poñer en valor e darlle o lugar que se merece a un dos fondos pictoricos máis importantes que existen en Galiza e que, lamentablemente, ata o momento non se poden contemplar na súa totalidade.

Unha aperta.

¿Qué diríais ante un diálogo como el que sigue?:

--¿Podría decirme qué hora es?
--Miércoles; ¿alguna cosa más?

Santi, Santi: que aquí parece que alguien te está acusando de algo muy grave. ¿No sería recomendable que, como atinadamente dices, acudieras presuroso al juzgado para presentar una querella por injurias o por calumnias o por lo que sea?
Porque nosotros seguimos insistiendo (con la documentación aportada hasta hoy) en que de transparencia, nada; de tasación ajustada al edificio en cuestión, nada, y de sospechas de enjuague, todo.
En todo caso, creo que no tendrás que esforzarte mucho porque ya la Fiscalía anda preparándose para aclarar judicialmente muchas de estas cosas, que lo sé yo de muy buena tinta.
Perdonen las molestias y permanezcan atentos a sus pantallas.
Estamos trabajando para ustedes.


16.1.10

Os verdadeiros enemigos

13.1.10

Plan E 2010: Abel Caballero pretende enganar ao Goberno Español

A maior parte dos proxectos presentados polo Alcalde de Vigo ao Plan E 2010 poden ser rexeitados polo Ministerio e perderse as millonarias axudas estatais
O Real Decreto-lei 13/2009, de 26 de outubro, polo que se crea o Fondo Estatal para o Emprego e la Sostibilidade Local recolle no seu artigo 9, Tipos de obras, equipamento e ou tras inversións financiables, unha serie de ámbitos de actuación -que recollemos ao remate desta entrada- que exclúen a urbanización de rúas e espazos urbanos. Por se as cousas non quedaban claras con esa relación de ámbitos, o Decreto, prohibe expresamente "os contratos que teñan por obxecto obras de mellora das redes viarias e de adecuación, rehabilitación ou rexeneración de contornos e espazos públicos urbanos", ao permitir estas obras soamente en municipios cunha poboación menor a 2.000 habitantes.
Sen embargo, Abel Caballero e o bi-goberno PSOE da cidade de Vigo, decide presentar novamente para seren financiadas con este plan, obras de reurbanización (eufemísticamente chamadas "de humanización") de diversas rúas da cidade, tal e como recollen na súa edición de hoxe tanto La Voz de Galicia como Faro de Vigo.
Parece que Abel Caballero non escarmentou daquela -coa súa xa habitual prepotencia- cando a presentación dun proxecto inaxeitado para o Plan Urban 2009 conlevou a perda desta importante subvención Europea ao non considerar a Administración Central elixible o pseudoproxecto redactado por unha empresa afín á UGT por encargo do bi-alcalde de Vigo. Novamente, de xeito completamente irresponsable e irrespetuoso coas institucións do Estado, Caballero tírase á piscina facendo unha absurda e infantil lectura do decreto de convocatoria do Plan E 2010 e inclue obras claramente, por máis voltas que lle dea, inelixibles á luz do Real Decreto de convocatoria.
De consumarse o despropósito de presentar a esta millonaria convocatoria de axudas estatais os proxectos anunciados hoxe, consistentes en refacer beirarrúas, é máis que probable que o Ministerio de Política Territorial rexeite os proxectos municipais e Vigo perda este transcendental fondo estatal. Agás que os responsables ministeriais sexan tan imbéciles e irresputuosos coa legalidade como Abel Caballero cré.
Resulta ademais incríble que novamente se pretenda utilizar estes fondos para investimentos improductivos, de puro maquillaxe e taxidermismo, mentres, por exemplo, non se acometen as imprescindibles obras de  saneamento que impidan os vertidos directos ao mar nos aliviadeiros ilegais da rede municipal de sumidoiros no Areal, Náutico, Beiramar, Bouzas e Alcabre que están na base da grave contaminación que sofre a nosa ría e do expediente sancionador da Unión Europea. Caballero continúa así a vella e deleznable práctica do goberno de Castrilllo e Corina Porro de non facer actuacións "que non se vexan".

Se cadra, o alcalde, rodeado de incompetentes bailándolle a auga, cré que o mundo da administración do Estado está formado pola mesma calaña de inútiles loubadores que lle asesoran. Se cadra o alcalde pensa que estamos nun Esado no que o principio de legalidade está por debaixo de supostas influenzas políticas na Corte dun que seica foi ministro.

Actuacións elixibles para seren financiadas polo Estado dentro do Plan-E segundo o Real Decreto-Lei 13/2009:

a) Las destinadas a la promoción de la actividad económica, la iniciativa emprendedora y la innovación, como parques empresariales, parques científicos y tecnológicos, centros de conocimiento y viveros de empresa, así como su dotación de infraestructuras para el despliegue y acceso a las redes de telecomunicación de nueva generación.
b) Las de creación, equipamiento y desarrollo de infraestructuras tecnológicas y de innovación.
c) Las destinadas a mejorar el acceso a las redes e infraestructuras de las tecnologías de la información y de las telecomunicaciones fijas y móviles, y a su utilización.
d) Las destinadas a impulsar el ahorro y la eficiencia energética, así como la accesibilidad y utilización de energías renovables.
e) Las dirigidas a promover la movilidad sostenible urbana y reforzar los modos de transporte menos contaminante, incluyendo sistemas de información de gestión automática y control, y las encaminadas a mejorar la seguridad vial.
f) Las destinadas a impulsar el ahorro y la eficiencia en la gestión de los recursos hídricos. Construcción, adecuación o mejora de la red de abastecimiento de agua potable a domicilio, de saneamiento y de infraestructuras de depuración de aguas residuales.
g) Las relacionadas con la gestión y tratamiento de los residuos urbanos con criterios de sostenibilidad.
h) Las destinadas a la recuperación y conservación de áreas naturales y masas forestales.
i) Las de prevención y detección de incendios y la limpieza y conservación de las masas forestales, zonas de especial relevancia natural y bosques de ribera.
j) La construcción, adecuación, rehabilitación o mejora de centros educativos.
k) La adecuación, rehabilitación o mejora de edificios de propiedad municipal para la atención a personas en situación de dependencia, así como la supresión de barreras arquitectónicas y mejora de la accesibilidad.
l) La construcción, adecuación, rehabilitación o mejora de centros de servicios sociales, sanitarios, culturales y deportivos.
m) Las de protección y conservación del patrimonio histórico y paisajístico municipal.
n) Las destinadas a la modernización de la Administración municipal mediante el establecimiento de procesos de gestión documental, digitalización y acceso a redes de comunicación de alta velocidad, fijas y móviles, con especial consideración para aquellos procesos de modernización tecnológica que tengan como objetivo dar cumplimiento al mandato de la Ley 11/2007, de 22 de junio, de acceso electrónico de los ciudadanos a los servicios públicos.

7.1.10

Piratas, ¿qué piratas?

4.1.10

Os autenticos zapatos de Betty Matto


Estimado Marcos : Estamos pa escoller !!! outro galo cantaría na puxa con estes zapatos exhibidos nese contexto do obradoiro de emprego de Fisterra.

Jubilación


Queridos RR MM:
Este año me comporté regular, tanto así que no me atrevo a pediros nada para mí sola. Os pido para mí y a compartir con la ciudadanía colega (¡somo casi 300.000!), que le dejéis en los zapatos de Guillermo Brea la noche del cinco al seis próxima la carta de jubilación. Nos lo merecemos ¿no os parece?
(¡Qué personaje tan gris, señor!)
Muchísimas gracias.

3.1.10

Estas son Ilusiones, Lorenzo

Dense prisa, porque queda escasamente un día, cuenten los ahorros que han venido guardando en el clásico cerdito de terracota, y hagan su inmersión en la Gran Subasta Benéfica organizada con la desinteresada aportación de quienes nos gobiernan aquí y el que aspira a gobernarnos allá.
El asunto me ha llegado por un topo amigo que me reenvió una comunicación de las Novas Xeracións del Partido Popular de aquí, y no he podido resistir la tentación de hacerles a todos partícipes del magno evento.

Relación de objetos a subastar:

"Cena benéfica con el Presidente de la Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijóo, en Monte Pío".


"Teléfono móvil utilizado por Alfonso Rueda, Conselleiro de Presidencia y Secretario General del PP de Galicia, durante la campaña de las elecciones Autonómicas Gallegas de 2009"
.

"Una Corbata y un Porta Puros (este último de la marca M. Dupont París) de Mariano Rajoy, Presidente del Partido Popular de España
".

"La escultura aportad a por el Conselleiro de Medio Ambiente, Infraestructuras y Territorio, Agustín Hernández, es del escultor Acisclo Manzano, y reproduce una pieza de mayor tamaño que está instalada en la entrada de Lalín".


"Bolígrafo utilizado por Pilar Rojo, Presidenta del Parlamento de Galicia con el que se firmó el Decreto por el que se nombró Presidente de la Xunta de Galicia a Alberto Núñez Feijoo
".

"Bolígrafo de la Conselleira do Mar, Rosa Quintana, de Javier Larrainzar, utilizado en la firma del Decreto por el que tomó posesion como Conselleira el 20 de Abril de 2009
".

"Dos cuadros pintados por el Conselleiro de Medio Rural, Samuel Juárez
".

"Zapatos de la Conselleira de Traballo e Benestar, Beatriz Mato. Talla 38, Charles Jourdan, París
".

"Colgante de la Conselleira de Sanidade, Pilar Farjas
".

El topo me remite también parte del comunicado de las NN.XX.:

"Este ano no que a crise dificulta o día a día das familias, é de especial
importancia reclamar a atención de aqueles que de forma solidaria atenden ás necesidades dos menos favorecidos. A política é a atención aos cidadáns, esa é a súa grandeza, e isto nos esixe este ano os maiores esforzos para lograr ó menos, en Nadal, a sonrisa de aqueles que non teñen recursos, coa aspiración de que esa sonrisa se faga indefinida. Do 2 ao 4 de xaneiro de 2010, Novas Xeracións de Galicia, organiza unha subasta solidaria a través da Internet (http://shop.ebay.es/novasxeracions/m.html), cuxos beneficios se destinarán a axudar aos Reis Magos a entregar xoguetes aos nenos e nenas máis necesitados".


Les diré cómo iban las pujas a media tarde de hoy:

Gana por goleada lo de cenar con Feijóo en Monte Pío, con 31 pujas que han alcanzado los 720 euros de vellón.

Los Zapatos de Beatriz Mato seguían en los 100 euros de partida.

Con una sola puja figuraban: el móvil de Rueda (100 e.), el boli de Pilar Rojo (150 e), la escultura de Rueda (400 e.), los dos cuadros de Juárez (300 e.) y el colgante de Pilar Farjas (100 e.).

Más fortuna han logrado, con dos pujas, la corbata y el porta puros de Rajoy (255 e.) y el boli de Rosa Quintana (152 e.).

El patito feo de la subasta resulta ser el calzado de Beatriz Mato, por el que nadie había pujado aún.

Total, de momento: 2.277 euros, si no he sumado mal.


Loable iniciativa esta de las NN.XX., si no fuera porque algunos nos empeñamos en pensar que la caridad suele ser la forma en la que algunos restañan las heridas que producen a lo largo del año, con una cura de mala conciencia social. Subastas, rastrillos y otras bienintencionadas iniciativas acaban por tranquilizar a los pudientes para poder seguir, otro año más, atendiendo a la forma de lograr dividendos suficientes como para pujar en estos eventos.

Lo cual no es óbice, obstáculo, impedimento, valladar o cortapisa para que peor sería que ni eso. Digo yo, ¿no?

Como verás, querido Lorenzo Pardavila, ya han comenzado las ilusiones a anidar en los corazones de las buenas gentes.

¡¡Aleluya!!

Pesadelo