IX ÉPOCA

28.12.05

Conmoción electoral


Como sempre a noticia xurdiu arredor dunhas copas. Esta vez foi na discoteca que o ex-cletico Mostovoi ven de inaugurar na rúa Julian Estévez. Valeri Karpin encabezará unha lista nas próximas eleccións municipais. Contaría co apoio de varios ex-xogadores (Michel Salgado, o propio Mostovoi e algúns máis do clan valenciano como Juan Fran) asi como con directivos e ex-directivos dos clubes da cidade. Karpin tería o compromiso de Touza (Voleibol Vigo) e estarían moi avanzadas as negociacións con Enrique Urdiales (figura destacada no hoquei local que abandonaría a secretaria xeral da Consellería de Vivenda). Horacio Gómez, canso da dirección celeste, tamén está interesado na iniciativa e fixo chegar a súa dispoñibilidade. Como é sabido as relacións con Karpín nunca foron boas pero un novo proxecto de estadio-complexo hosteleiro axudaría a superar as diferencias. A experiencia das candidaturs de Leri faríanse notar na organización dunha rede de apoio nas peñas celtistas que recibirán a partir de agora financiación extra do grupo.
O apoio financieiro da iniciativa correría a cargo, fundamentalmente, de ING Real que , como paso previo, ven de adquirir unha parte considerable do proxecto do Barrio de Cura. Os asistentes á reunión da discoteca valoraban moito a presenza deste grupo. A compañia holandesa ten moita experiencia na política local despois de ter sacado adiante a urbanización da Finca do Conde e apoiar a campaña da VOR.
Nas enquisas previas encargadas pola oficina de Karpin (que contaría como xefe de prensa co despedido Eiroa) o resultado mínimo aseguraría a chave do goberno pero o obxectivo de situar a Karpín na alcadía sería factible dado o tirón electoral do cabeza de lista.
Os apoios mediáticos estarían ainda difusos. Faro inclínase por continuar co seu pacto con Corina ainda que as presións desde Santiago son enormes. La Voz está nun compás de espera. O Grupo Radio Vigo apoiaría discretamente. Sen embargo, o grupo ourensan Región-Atlántico ten moito interés na operación como medio de consolidación da súa presenza en Vigo. Karpín só tería asegurado o apoio do gratuito 20 minutos e de Radio Noroeste.
Vigloblog xa comentara a posibilidade dunha nova lista dada a incompetencia de xestión do goberno de Corina e a inexistencia de oposición no Concello. E aquí está o resultado: unha candidatura mediterránea, deporte+ladrillo. Ver para crer.

¡¡¡Por fin: la redacción de Vigoblog!!!


Uno de los secretos mejor guardados de la ciudad, por fin desvelado:
¡LA REDACCIÓN DE VIGOBLOG AL COMPLETO!... hace algunos añitos.
(N.R.: Nos hemos visto obligados a desvelarlo en el día de hoy tras recibir información de nuestro servicio secreto de que el Faro de Vigo lo iba a publicar).

21.12.05

Firmones para el Auditorio

(Es largo, pero revelador)

Hace años, Manuel Soto Ferreiro era alcalde de Vigo y cesaba en su cargo el secretario municipal. Se debatía en comisión de gobierno el perfil idóneo para ocupar el cargo. Se hizo la convocatoria, tras el comentario de que había que “fichar” a alguien que firmase cualquier cosa, y el resultado fue el polémico Francisco Crusat. Años más tarde, después de que el “fichado” viese incrementado el salario fijado en la convocatoria y dejado un rastro de anormalidades fehacientes, los tribunales de justicia sentenciaron que había sido ilegalmente contratado, y hubo de dejar el cargo a quien había demostrado más merecimientos. Nadie exigió responsabilidades.
La filosofía de habilitar un funcionariado sumiso ha llegado a ser mejorada por Corina Porro y su “equipo médico habitual”, y están a punto de conseguir el desideratum del político trapacero: técnicos inexpertos que no molesten las decisiones políticas, o, simplemente, técnicos con estómago agradecido que por proximidad informen al gusto del gobierno municipal. Y se han lanzado a una reforma del aparato funcionarial que, sin el menor recato, nos deja a los ciudadanos a los pies de los caballos, sin la protección que, de acuerdo con la función de los técnicos de la administración civil, nos proporcionarían sus dictámenes independientes y correctores de los posibles abusos o insuficiencias de los políticos.
Hemos asistido –la oposición es tan culpable como los ejecutores– a los traslados de técnicos de Patrimonio Histórico y Urbanismo porque ambos no informaban al gusto de Corina-Figueroa-Toba, y ahora se prepara otra jugada de “asesoría imaginativa”, porque desean una adjudicación “conveniente” para las obras del Auditorio.
En este piélago de nacional-populismo-asfaltismo-ladrillismo nos están metiendo quienes parecen haberse metido en política para otra cosa distinta a la de administrarnos convenientemente –para nosotros, se entiende– nuestros intereses. Sin ningún recato se han lanzado a la promoción de técnicos que tengan -porque así se lo pidan sus mentores- la osadía de informar expedientes y proyectos, que sin tener una contrastada experiencia en la materia están muy lejos de sus capacidades o de su especialidad profesional, o, sencillamente también, de técnicos próximos políticamente al gobierno municipal que no plantean conflictos con su independencia.
Se trata de una fórmula conocida, capaz de echar por tierra la exigible protección de los intereses ciudadanos, encomendada a unos técnicos de los que debe esperarse capacidad e independencia probadas. La única razón de que se prefiera a unos inexpertos y/o sumisos técnicos en lugar de los que gozan de experiencia y probada independencia se la pueden imaginar. Si un día la pareja de hecho formada por Figueroa-Iznougood y Látigo-Toba, denunciaba la “perversidad” de unos técnicos municipales que se habían limitado a cumplir rigurosamente con la ley en sus informes, y los trasladaban a funciones inocuas para los designios del nacional-popular-asfaltismo-ladrillismo, ahora han elevado el listón de su imaginación (¿) y, sin producir eso tan feo de trasladarlos, los han marginado en sus funciones. Sólo cabe suponer mala fe en la operación, porque no se atreverán a negar la experiencia y buen hacer de los técnicos hasta ahora habilitados.
Si la oposición que nos queda en el Ayuntamiento (Barros-Porteiro y Soto), sigue mirando para otro lado, y si el BNG sigue esperando el maná del sospechoso Plan General, todos serán responsables del atropello al que Corina y los suyos pretenden someternos. Y hay mucho dinero de todos en juego. Que se elija para el informe de la parte cultural del Auditorio-Palacio de Congresos a Lois Cea debería ser denunciado directa y públicamente por la oposición, pues una persona con nula experiencia no puede informar un expediente de tantísima relevancia.
Si lo consideran oportuno, les sugiero que repasen algunas muestras del desaguisado que se nos prepara. Tomen nota de quiénes serán los encargados de informar la adjudicación del Auditorio en los aspectos culturales, jurídicos y económicos, y juzguen:

Lois Cea, psicólogo, será el encargado de informar los aspectos culturales del Auditorio. Su experiencia en temas culturales es desconocida; trabajaba como funcionario, hasta junio de 2005, en los servicios sociales del Ayuntamiento en asuntos de drogodependencias, y a principios de ese mes fue nombrado a dedo Director del Verbum y del Archivo Pacheco, plaza recién creada en el organigrama municipal. Su estrecha vinculación con Corina empieza cuando ésta era concejala de Servicios Sociales en el gobierno de Manolo Pérez. Es un perfecto desconocido en el mundo cultural de la ciudad, en el que se coló de rondón cuando López Chaves le encargó a finales de 2004 (sin que se sepa por qué desconocidos méritos) el Archivo Pacheco. Su mujer -trabajadora social, colaboradora de Corina Porro en sus dos etapas en la Xunta y hasta agosto de 2005 encargada, con contrato temporal, de la oficina de emigración del Ayuntamiento de Vigo- ha sido nombrada ahora por Quintana como Secretaria Xeral do Benestar. Naturalmente, Lois Cea es la primera vez que se acerca al expediente del Auditorio.
Arsenio Prieto (A Coruña, 1952). Es el marido de la que fue concejala del PP en tiempos de Manolo Pérez, Marisa Outón. Es gerente del IFEVI desde diciembre de 2004 aunque llevaba tres años en su directiva. Fue también vicepresidente de la Federación Gallega de Fútbol.
Alberto Tizón. Es la incorporación más reciente al departamento de Intervención del Ayuntamiento (si exceptuamos la del nuevo interventor que vino a sustituir a la cesada interventora municipal y que ejercía de tesorero antes). Tizón fue uno de los primeros funcionarios que tuvo la Xunta de Galicia.

Los informes en el expediente AUDITORIO-PALACIO DE CONGRESOS, que se conozca, eran realizados hasta ahora por:

Arsenio Díaz del Río, abogado del Ayuntamiento en el departamento de Nuevos Proyectos (oficina que gestiona el expediente del Auditorio) y funcionario de toda la vida en el Ayuntamiento. Se comenta que el último informe que hizo sobre este tema no fue muy del gusto de Corina & Co.
Benjamín Suárez, jefe de los servicios económicos; un clásico del Ayuntamiento, muy relacionado con la supervisión económica de los proyectos europeos. Por lo que se lee, ya tiene experiencia en esto de que lo aparten en los momentos críticos de los concursos.
Ignacio Oliveira, jefe del departamento municipal de Cultura. Lleva al menos 15 años en el puesto, ha participado en el expediente y redactado los informes culturales del Auditorio desde sus inicios y es, con toda probabilidad, el técnico que mejor conoce el tema. Tiene fama de documentarse prolijamente y ser riguroso e independiente en sus informes (lo lleva claro).

Se supone que el papel de los técnicos municipales es la salvaguarda de la legalidad y la objetividad, con absoluta independencia de quiénes ejerzan el turno de gobierno. ¿Se imaginan por qué ahora son marginados?

MARCO, un gol da selección galega


A Conselleria de Cultura ven de confirmar a sua merma no apoio ó MARCO vigués e a non disposición a asumir o Museo do Mar de Galicia. Non , non vaian pensar que imos empezar coa canción da marxinación de Vigo. Para iso xa está Corina e a súa asociación de perennes afectadoseunonteñoaculpa.

A cousa está en ver cales van sendo as prioridades da Consellería de Cultura. E , polo momento, a Consellería do vigués Dominguez pon moito interés..na selección galega de futbol.
Hai que decir que o Concello tratou o tema das responsabilidades culturais na cidade nun sesudo debate donde a punto único foi: ¿quen ten que pagar os autobuses para levar ós patrióticos siareiros a San Lázaro? Ou sexa, se se trata dunha operación de imaxe da parte do goberno nacionalista o lóxico e que a pague a Consellería pero por se acaso hai acusacións de falla de galeguismo mellor sería facer un convenio e pagar a medias, ainda que ben pensado a selección galega é un sinal de identidade e toda Galicia (concellos, asociacións, caixas de aforro, constructoras) como un só siareiro debe apoiar.
Como ben é sabido na actualidade a montaxe das seleccións de futbol é un amplo negocio co que a FIFA proporciona unha cómoda vida a centos de directivos, organiza un espectaculo audiovisual do que viven as cadenas de televisión e radio, promociona viaxes, e permite que milleiros de xoves merquen camisetas a 60 euros. Tamén fomenta a competetividade, a agresividade e propoga esterótipos diversos. ¿É esa a cultura da nosa conselleria?
¿De verdade que prefiren pagarlle a Michel Salgado ou a Fernando Vazquez antes que subvencionar o MARCO?
E polo que toca ó Concello ¿por que non mellorar o equipamento da Casa da Xuventade en vez de subvencionar viaxes ? Sona a vello pero ¿é ou non é?

19.12.05

¿Ano novo, politica nova?

A presentación dunha "moción de censura" á xestión urbanistica do goberno do Concello por parte do PSdG fixo recordar minimamente que en toda institución normal debe haber oposición. Curiosamente a moción referíase só a "xestión" e non entraba nos contidos do PXOM ainda que si na incapacidade de xestionalo.
Pois ben, hoxe asistimos a un novo signo que na neboenta situación en que se move a política local viguesa pode presaxiar cambios. Refírome as declaracións do vicepresidente inaugurador da Xunta donde , sen forzar moito, pode entenderse unha mensaxe ó BNG local para que entre en razón e busque o consenso co PSOE na política urbanística. ¿Deixaran os Reis Magos unha nova folla de ruta para o Concello?

18.12.05

Sen rumbo


As decisións sobre a ubicación de servicios e institucións na cidade mais parecen froito de tertulias alcólicas de bar que de meditación e debate. Se hai uns meses a Alcadía tiña que ser situada no casco vello da cidade, de repente e sen moitas explicacións, pasa a desprazarse á zona hosteleira do Areal. No primeiro caso tratábase de pular por ese barrio sempre en reconstrucción. No segundo tratase de aproveitar o vello edificio do Goberno Militar ¿por algunha razón psicoanalítica profunda?
O edifico Cambón destínase agora a sede do Parque Nacional das Illas Atlánticas que tanto esforzo custou "traelo para Vigo" (observese o detalle: sempre estamos en competencia cos enemigos externos da cidade, causantes de tódolos males).
Non sabemos moi ben cales foron as razóns e urxencias da decisión pero, alomenos, hai un par de detalles nos que se tiña que ter reparado. Desde hai dias vense falando da posibilidade de concentrar as institucións académicas e de investigación relacionadas co mar: a cidade do mar que ben podería situarse nos terreso da antiga ETEA. A sede do Parque ben podería ser unha máis a xuntar. Pero é que ademáis, como é ben coñecido polos que visitan parques naturais, os centros de interpretación deben situarse no contexto que tratan de interpretar. En Doñana os centros de interpretación ubicanse nos propios ecosistemas (lagoas, bosques, rios) , en Ordesa están na montaña e no Timafanya podemos contemplar na porta do centro os fenómenos volcánicos. Poñamos que, no noso caso, situar o centro de interpretación nas propias illas, tería o inconveniente do dificil acceso, pero parece sensato que alomenos estivera na beira do mar. E os terreos da ETEA son neste caso idóneos.
Decisións como a comentada no fan senón reforzar a visión "centralista" de servicios culturais ( xusto na dirección contraria do feito cos sanitarios e educativos públicos) o que demostra duas cousas: aqui non se cré , por moito que se manifeste, que Vigo é algo máis que o que queda no anel do "circular centro" e que a política "escaparatista" continua.
Por certo, ¿repararon vostedes na diferencia que hai entre a Travesía de Vigo coas súas palmeiras de "todo a cen" e o centro da cidade iluminado coa mesma empresa, perdón, estética co Corte Inglés? Estimado Carlos, donde queira que estés, ¿sigue habendo clases?.

11.12.05

A mais grande comisión de afectados

Queixabanse uns políticos e políticas que en Vigo presentar unha iniciativa de goberno supón a creación dunha comisión de afectados, protestas, mobilizacións, en definitiva, follón. Asi non hai que faga nada, laiabanse. Non hai seny nin finezza. ¡Isto é unha aldea!
Pois ben os grupos muncipais coa alcadesa ó frente seica atoparon a solución a ista paralise: decidiron en constituirse nunha grande comisión de afectados. Analisen vostedes as últimas actuacións. Dª Corina escribe cartas ó presidente Touriño pedindo inversións e queixandose da discriminación. O Concello reunese e protestan polo maltrato do Consello do Poder Xudicial, ou polas xogadas de Iberia Airlines, o AVE ou os trens lusos. Mesmo falaron de convocar á cidadanía para expresar o descontento que nos produce tanto ataque exterior. É dicir, o Concello convertese así na máis grande coordinadora de afectados xamais coñecida.
Porque , despois de todo, desde o Concello non se pode facer nada: nin negociar o PXOM, nin elaborar presupostos, nin arranxar ruas (lembren que últimamente só se fai o que paga Zona Franca ou a Deputación)
Eles non son responsables de nada, son uns irresponsables.

7.12.05

Coridiana

Unos 150 indigentes se alimentan cada dia en el centro de Porta do Sol.
La alcaldesa, Corina Porro, visitó ayer las instalaciones.

















Fotograma de Viridiana. Luis Buñuel, 1961
Foto Faro de Vigo 6.12.2005 (virada a sepia por Vigoblog)

4.12.05

De los tíos y tías de los esposos y esposas...

La tía del marido de Esperanza Aguirre... Sí, exactamente así: la tía del marido de la presidenta de la Comunidad Atónoma de Madrid es la dueña de unos barrancos llenos de rastrojos justo a 13 kilómetros de la ciudad de Guadalajara; una finca sin atractivos podría decirse; pero ¡ah! justo en medio —metro más metro menos— tiene la parada 'Guadalajara' el AVE. Y justo en esta propiedad se están construyendo 9.000 viviendas ¡para arropar! dicho apeadero.
Ésto ya lo anunciaba un correo electrónico que circuló hace aproximadamente un año por la red.
La tía del marido de Esperanza Aguirre es la dueña de esa parcelilla. ¡Casualidades tiene la vida!
Yo tengo ua fincaza de 3421 metros cuadrados justito a 7 kilómetros de Guillarei, repletita de tojos bien abrasivos; y me pregunto ¿pasará algún AVE cerquita?
No. Yo no soy ni prima segunda de ningún político AVEzado.
(El País de hoy da buena cuenta de la suerte que ha tenido la tía del marido de Esperanza Aguirre).

Otra vez el vertido de aguas fecales

Nos llegan de nuevo estas fotografías sacadas hoy domingo 4 de diciembre por la tarde.
Muestran un nuevo vertido de aguas fecales, que según nuestro comunicante se produjo desde la mañana, con salidas masivas de las aguas residuales por los aliviaderos situados [la marea alta atenuó un poco el olor y la presencia de condones, tampax, compresas y similares] en la dársena exterior del Náutico (para alegría de gaviotas y mújeles y para desgracia de paseantes por el olor nauseabundo que desprende).
Y así seguirá ocurriendo mientras llueva y sigan gastando nuestros dineros en adornos, en lugar de arreglar los auténticos problemas ambientales y de salud pública que, como el que muestran las fotos, se obvian, sin que nadie dé una explicación y ponga los medios para arreglarlo.
Esta situación ya fue denunciada por Vigoblog en dos ocasiones, y publicada en la Voz de Galicia. Entre tanto, Corina vende lucecitas, la oposición mira para otro lado, los ecologistas están de vacaciones, la federación de vecinos pacta y la ría se llena de mierda.

Pues nada, que lo investigue Iznogood-Figueroa.
Así nos va.

Beiramar e a marbellización de Vigo

Escándalo en la costa. Los gigantescos planes urbanísticos que se anuncian en las costas del Mediterráneo y los casos de corrupción en los equipos de gobierno municipales de Marbella (...) Las autoridades portuarias presididas ahora por Gobiernos autónomos pugnan por convertir las dársenas urbanas en zonas de ocio con pisos de lujo (...).
Así é a operación das torres e centro de ocio de Beiramar contemplada no PXOM de Vigo, promovido pola coalición PP-BNG no Concello, e así é tamén a operación da ampliación de Bouzas, aceptada acriticamente por tódolos grupos.
O exemplo de Calvià, citado no editorial do País que recollemos, recorda -salvando as distancias- algunhas cousas ocorridas en Vigo recentemente: A actuación O resultado
Dende as prehistóricas influencias púnicas, sempre fumos unha cidade un tanto mediterránea: microclima, un pouco de Marbella, un pouco de Sicilia. Candidatos/as a Gil y Gil hainos/as.
Poñámonos en garda, logo pode ser tarde... se é que xa nono é.

3.12.05

O galiñeiro municipal axítase

A noticia no Faro de Vigo da inexistencia de medios para o mantemento dos espacios públicos en Vigo pasou desapercibida, aínda que expresaba timidamente o que é un secreto a voces: o médico José Manuel Iglesias Carrera, concelleiro de Vías e Obras do Concello de Vigo non está contento. Dende hai tempo está a ser ninguneado pola actitude depredadora e autocompracente de Corina e Cia. Quen estea coa pituitaria avizor no estercoleiro municipal, saberá que no grupo do PP non se aturan uns a outros, e que case ningún deles atura a Iglesias. Nada extraño se temos en conta que este edil é un home razoablemente culto, educado, pouco ambicioso economicamente e cunha sensibilidade persoal manifestamente superior ós do resto do galiñeiro do goberno municipal e gabinete da alcaldía. Estas características só poden levar no contexto do Concello vigués á marxinación ou ó desastre.
Algunha razón terá para permanecer aínda na Corporación nestas degradantes circunstancias, pero auguramos que non rematará a lexislatura, pois un día si e outro tamén, a voracidade ben da Porro, ben de Iznogood-Figueroa, déixano só perante o perigo nas duras, e fóra de xogo nas maduras.
El saberá o que se xoga.

Foto: www.vigo.org

A decisión sobre o Verbum achegase

A un mes de que finalice o prazo de vixencia do acordo de financiación da Unión Europea polo que o Verbum tivo que manter a súa función orixinal seguimos sen ter nin idea do seu futuro. Parece claro que un edificio con esas caracteristicas pode ter moitos destinos. Sen embargo, creo que a cidade debería perseverar no obxectivo de ter un museo interactivo cun caracter divulgador.

1.12.05

Nuestra talasocracia hace aguas

... lloviendo. Después de una, cada día más lejana, mañana de velas desplegadas, de días de intensos preparativos —como si de ello obtuviese la ciudad inmensas energías— estos días fríos y lluviosos acogen un enorme aburrimiento municipal. Se abre al tránsito el segundo cinturón sin autoridades ni cintas ni 'noticia' de ello. La oposición dormita... Días mojados éstos de puro aburrimiento. Y para descansar de lo cotidiano me tumbo a ojear un recorte de prensa del 2 de julio de 1994 —¡siglo pasado!—; una entrevista a Massimo Cacciari (filósofo, entonces, en esas fechas alcalde de Venecia —ciudad marinera (perdón por la observación)—. La segunda y tercera preguntas que le hace Peru Egurbide (Babelia-ElPais, páginas 2 y 3 de la fecha citada) me parecen de gran coincidencia con la actualidad de nuestra ciudad; leamos:

PE— Otra bella paradoja que usted retoma de Simone Weil es la de que, aunque Venecia necesita ser conservada, puede ocurrir muy bien que esa conservación no sea justa.
MC— Es exactamente el mismo discurso de antes. La 'Venecia a salvo' de Simone Weil ha sido leída siempre de un modo equivocado, como si Simone Weil tomara partido por Venecia, cuando, en realidad, a través de personajes clave del drama, muestra que también Venecia es pura lucha por el poder, pura voluntad de potencia. Y, por tanto, Si Europa y Venecia, en cuanto gran ciudad europea, son lucha por el poder, voluntad de supervivencia, voluntad de potencia, deben aceptar su ocaso, porque no pertenecen a la dimesión de la justicia. Lo que es justo, deja de ser, deja pasar.
PE— La pregunta es siempre si estas reflexiones pueden facilitarle su trabajo como alcalde.
MC— Creo que son fundamentales desde el punto de vista político, porque la política debe convertirse en un trabajo, una técnica incluso, de terminar espacios acogedoras de las demandas, necesidades y deseos de la gente, con todas las dificultades que esto implica. Probablemente, se trata de un desafío imposible, y no lo lograremos. Pero eso quiere decir que no tenemos futuro. La Europa que ha llegado a dominar el mundo a través de su política de potencia, de su 'talasocracia' (poder basado en el dominio del mar, de las aguas), que ha logrado que su cultura sea planetaria, no puede ya expandirse cuantitativamente. En este punto, o bien sufre un contragolpe y profundiza en sí misma, se reencuentra consigo misma y se repiensa a sí misma y sus propios orígenes y, por tanto, el sentido mismo de su política; o bien, no tendrá futuro. El nundo ha sido ya ocupado por la voluntad de potencia europea y, por tanto, no puede haber un más allá. Las imágenes del primer hombre que pisó la luna nos parecen una antigualla, más antiguas que la decoración de una catedral medieval.

Y continúan más preguntas.

Los doscientos y pico de millones de Bruselas para el puerto de A Coruña que ha anunciado el Sr. Touriño ¿en qué afectan al desarrollo de nuestra local talasocracia? Algunos de nuestros pesqueros son apresados en los mares del norte ¿Por qué?
Vigo como Venecia: ¿qué y cuánto conservar? ¿La hora de nuestro ocaso?
Sí, sigue lloviendo. Pasado mañana se inaugura la iluminación navideña. Este año termina un poco más circense. El grupo socialista local ¿también se aburre?