Peonalización: efecto perverso

A planificación e xestión urbana é unha cuestión complexa. Por iso, cando as políticas urbanas parten de planteamentos simplistas, sectoriais e interesados, poden provocar efectos indesexados e graves a medio e longo prazo. É o caso das peonalizacións no centro de Vigo (iso que chaman ostentosamente humanizacións). Segundo a Voz de Galicia, o comercio está a desaparecer das rúas peonalizadas, e con el, a pouca vida urbana que quedaba no ensanche e entorno.
Que ocorre? A chamada humanización consiste en accións illadas de mellora do espacio peonil mediante a renovación e ampliación de beirrarúas e colocación dalgún mobiliario urbano. Nalgún caso -con C. Porro menos, que non é cousa de enterrar os cartos- aprovéitase para mellorar os servicios soterranizados, cunha antigüidade notoria no casco urbano. As obras teñen por obxectivo expreso a mellora da mobilidade peonil para favorecer o paseo e estancia das persoas. Sen embargo, o seu obxectivo oculto é "alimentar" ao negocio previsto de aparcamentos soterrados que proximamente adxudicará o goberno do PP no Areal e Policarpo Sanz, entre outros lugares. A voracidade supostamente "peonalizadora" inclúe a eliminación de miles de prazas de aparcamento en superficie (mesmo para residentes, en lugares nos que os edificios, pola súa antigüidade, carecen de aparcamento propio), a reserva de espacios exclusivamente para carga e descarga en horarios determinados e nos que está absoluta e perseguidamente prohibido tan siquera parar (o multamóbil está especializado en multas nestas zonas). Clientes seguros para os amiguetes que resulten concesionarios, a trepecentos anos, do espacio urbano público soterrado, tamén chamado parking subterráneo.
Pero a cidade é un organismo vivo e non perdoa as actuacións ao chou, sen planificación e sen obxectivo. A desaparición do pequeno comercio e do de proximidade é o paradoxo que se xera cando, a carón dunha desexable recuperación do espacio urbano para os peóns, o resto das políticas municipais non van nunha dirección planificada, complexa e integral.

Rehabilitación urbana e sostibilidade

O concepto de rehabilitación urbana e de sostibilidade é un concepto avanzado e comunmente admitido na Europa desenvolvida, que comprende un conxunto de accións integradas, coordenadas, cun obxectivo común, realizadas de xeito sistemático, con permanencia no tempo e seguimento contínuo para evitar efectos perversos e posibilitar sinerxias que xeren calidade urbana. Estas accións, en zonas con problemática de despoboamento residencial e decaimento económico (como é o caso do centro histórico de Vigo -en toda a súa amplitude do Casco Vello, antigo ensanche ata a Gran Vía-) deben abranguer non só melloras nas calzadas e beirarrúas, senon, sobre todo, deben estar integradas nun programa expreso e continuado de accións de promoción económica, de potenciación do uso residencial, dinamización cultural, potenciación do transporte público (xusto o contrario de facer aparcamentos soterrados que só serven para atraer máis vehículos ao centro) e urbanismo comercial. Deben ser coherentes co conxunto da planificación territorial, percurar a sostibilidade e o policentrismo.
Se á falta dunha política de rehabilitación urbana cun mínimo de seriedade, unimos a voracidade da promoción inmobiliaria (que traballa con prazos que non son os das necesidades do resto dos mortais) e a descarada aposta polas grandes superficies comerciais, mal vemos o futuro dos emprendedores empresarios do sector comercial na mal chamada "milla de ouro" e aledaños.
A política urbana en Vigo, xa o dixemos varias veces neste blog, é de puro decorativismo e de intereses económicos bastardos, non por non expresos menos evidentes. De seguir así, as consecuencias serán a medio prazo a continuidade do baleiro residencial e comercial, a terciarización, o encarecemento do espacio comercial á espera de tempos mellores, a degradación da edificación e mesmo a aparición de focos de exclusión social e okupación de edificios abandonados (xa se está a producir nos últimos anos de xeito descarado en zonas ata hai pouco non demasiado degradadas do Casco Vello).
Alguén se deberá tomar dunha vez por todas en serio Vigo: mentras teñamos unha corporación dun nivel tan profundamente perralleiro como a que temos, mal nos irán as cousas a tódolos cidadáns, aínda que aos nosos concelleiros e a o seu patrimonio probablemente lles vaia mellor.
Infelizmente no horizonte non se ve nada novo do que fiarse.
¿Reflexionarán os partidos para poñer nas súas listas electorais a persoas cuns mínimos de formación política e cultural?... e, de paso, que teñan a vida minimamente resolta para non ter que ir ao Concello a resolvela para sempre.