PXOM: a cidade que ven.

Xa temos resposta ás alegacións. Mal, tarde e a rastras chegan pola rede, un camiño non moi democrático ainda que agardamos que o Concello poña a disposición dos cidadáns un servicio de consulta asistido e gratuito por aquilo da "fenda dixital" que separa ós que teñen acceso dos que non o teñen. Tempo haberá de coñecer o contido das respostas ós milleiros de escritos presentados. Tampouco ten moita urxencia posto que quen vai decidir sobre o PXOM xa hai tempo que dispón de criterios formados e das presións correspondentes.
Os demais seguiremos alegando e pensando sobre a cidade que nos gustaría ter. E diremos unha vez máis que non nos gusta unha cidade de "alturas" de edificación e de "baixuras" de miras. Que vendo pechadas e privatizadas moitas das cesións efectuadas a cambio do aumento de volume de edificación, non vemos os efectos beneficiosos das torres. Cústanos imaxinar ir de viños ou de compras entre torres e é fácil pensar que seremos guiados coma gando ós centros comerciais a consumir a nosa ración de ocio. Dentro duns dias, o último cine situado nunha rúa normal pechará e quedará agregado ó seu centro comercial. ¿Seguirán o mesmo camiño os bares de copas, as librerias ou os dentistas? Claro que sempre quedarán as zonas históricas para seren convertidas en barrios especializados: o comercio de Príncipe, a cultura de Policarpo Sanz, as copas de Churruca, as oficinas en Colón, as putas na Ferrería.
Dise nas declaracións sobre os dereitos urbanos -unha versión actualizada para urbanitas dos vellos dereitos humanos - que todos temos dereitos á centralidade, é decir, que a cidade debe ser policéntrica facilitando o acceso a servicios, administración e cultura a tódolos cidadáns . A versión que ven agromando en Vigo convirte a cidade á un policentrismo ...comercial. Non se trata diso. A iniciativa pública debería promover centros de encontro, de información e de cultura á medida do home e da muller. É dicir, sen ter que coller un coche, facer quilometros e pagar parkings. E iso non se consigue cos centros comerciais ou cos centros de ocio acuáticos. Non sei cal é a alternativa ós ensanches burgueses do século pasado pero o que está claro é que nen Coia, nen Navia, nen as torres do PXOM parecen selo.
Habería que falar tamén do dereito á beleza pero... ¿existe?