IX ÉPOCA

13.6.08

O problema de Vigo

Ver as reaccións dos grupos políticos municipais e dos axentes sociais (en fin...) sobre o "caso Urban" lévame a unha reflexión rápida, que tenta respostar a unha pregunta que dende sempre ronda a miña cabeza: ¿cal será o elemento crítico que nos sirva para explicar a "mala sorte" crónica desta cidade?.
Non teño resposta, pero cada vez máis penso nunha: o baixísimo nivel cultural da poboación e, sobre todo, da súa clase política e empresarial; a ausencia, a non presenza nin por asomo, dun discurso sobre a cidade que se poida considerar, se non acorde, polo menos próximo ou admisible dende o pensamento contemporáneo (en toda a súa variedade e complexidade). Probablemente Vigo perdeu xa na primeira metade do século pasado, a súa oportunidade de ser unha cidade ilustrada. Aquela cidade que quixo a burguesía galega converter na súa cidade, acabou sendo, por mor da deserción dos fillos dos "pais" do Vigo moderno, unha vila grande e pacata, pero cunha inorme capacidade de traballo, de iniciativa económica e de producir riqueza material. Sen máis, sen nada a cambio.
Mentres cidades semellantes á nosa parecen avanzar cara a algures, e poden mal que ben xustificar as súas accións, plans e programas cun máis ou menos sistemático e coherente discurso no que integrar as súas políticas concretas, Vigo ábrese ao mundo cun impúdico despregue de engalanadas ocorrencias, puras e simples, que amparan, nas máis das veces, baixo a súa aparatosidade vilega, só concretos intereses directos, sexan corporativos ou persoais.
Cada vez que alguén pensa, ese Vigo fai, sen complexos, ostentación agresiva de ignorancia.
Se percuro na memoria, nos últimos tempos, só atopo, por poñer un exemplo á desesperada, unha raiola de esperanza, un planteamento serio, rigoroso, contemporáneo e complexo, en Xesús Paz, afortunado (para nós) sucesor de Abel Caballero na presidencia da Autoridade Portuaria. No resto, canto menos nos reiterados e aburridos opinadores de referencia, puro lixo, pose ou directamente vacuidade.
Dende o presidente da subdelegación do Colexio de Arquitectos, por poñer primeiro ao que se lle suporía un maior "nivel" intelectual, ata a presidenta da Federación de Asociacións de Veciños, por poñer á que se lle pode certificar un menor nivel cultural e mesmo persoal, pasando polo pijo sobrevenido de Alvariño (por certo, de estreita relación con Santi), ou o parvenu de García Costas e todos eses que se vos ocorren... nada absoluta. Completados co mellor e máis grando da clase política viguesa, os nosos tres alcaldiños: Castrillo, C.Porro e Abel Caballero, en dura competición por saber quen é o máis parvo, o máis fachendoso, quen o máis impresentable.
Nin que dicir ten que os amplificadores de tanta intelixencia, os medios de comunicación locais, participan esencialmente da mesma mediocridade, cinismo e oportunismo. Co agravante de que estes, crean "opinión" ou máis ben, xeran desinformación e engano. Neles, algúns profesionais mal asalariados polas súas empresas e indirectamente (confío) polo podercillo local ou, pola contra, vituperados polo mesmo (segundo vaia o mercado da publicidade), permítense mesmo columnas de opinión cuxo nivel vai do banal ao simpático e ao gomitivo, sen solución de continuidade.

Só, penso, a creación dunha cultura urbana sólida e a desmontaxe, mediante o imperio da transparencia, dos mecanismos fondamente antidemocráticos e paralegais que rexen a administración pública, permitirá despegar a Vigo da mediocridade, victimismo e chapucerismo interesado no que estamos inmersos. Só a ruptura decidida con esta especie de mestura de cultura rural en réxime de autoodio e de pensamento periurbano algo chulesco, poderá abrir paso á esperanza dun Vigo no que, canto menos, os mínimos da contemporaneidade entren pola porta mentres a ignorancia, a corrupción e o localismo do tres ao cuarto saen pola ventá.

Cada día cóstame máis sentirme de aquí... e mira ti que o intento!

24 comentarios:

Anónimo dixo...

D. Pablo, atinou vostede no cravo, unha verdade como "la vida misma", sempre denunciei éste feito, pero mais dunha ocasión chamaronme a atención. Un 10 moi grande. Aqui ven parar toda a merda.

Anónimo dixo...

Hoy en la voz de la coruña, habla el sr. Espada y no podeis imaginaros la cantidad de mentiras que dice, claro que solo lo podemos saber los de aqui de toda la vida. El pobre si no es por su mujer Merchi Castro (debil mujer) que se metió en el Psoe, escapando y supo hacer carrera, con lo que promocionó a Luis, que los pobres eras dos incautos en Tarragona. Otro dia hablaré de ello, para que se sepa la verdad y como la gente, cambia la historia de su vida, con el paso del tiempo y siempre que haya quien le crea y parece ser que aqui en la aldea grande. ésta que tan bien acogida les damos,hay algunos dispuestos a creerles, no solo a estos, sino a otros muchos mas, que tambien iremos desvelando.

Anónimo dixo...

¿Como puede ser que, a la altura del siglo XXI, un periodista local titule un libro "Titanes del viguismo"? Miembro, por cierto, del infausto Instituto de Estudios Vigueses y colega del muy simpático Curty.

Anónimo dixo...

O CERNE DA DEBOURA


Apreciado Pablo, muy interesante e incluso trascendente e histórico, tu artículo que presentas como discurso bíblico y bajo la idea reiterada en la línea del Bigoblog.
Estaríamos más felices si el comentario hubiera sido para respaldar una propuesta propia, hacia una estrategia de contactos.
Habría sido el triunfo de la razón sobre los intereses y no el regocijo del resentimiento.
No puedes arrojar la escalera después de subir por ella, queda claro que tienes una capacidad de síntesis que garantiza una visión más amplia de la realidad viguesa.
No hay duda.
A lo largo del discurso, ni una sola frase, ni un solo argumento a favor de cuál sería la propuesta o propuestas que llevarían los ciudadanos para frenar los viejos intereses de la corrupción.
Como tú bien sabes toda esa película la venimos sufriendo desde la llamada transición española.
Y la única transición que se desarrollo fue la transformación de los partidos de la “izquierda” en empresas con consejo de administración para el cobro equitativo de las acciones respaldadas por las prerrogativas.
Lo que es aberrante e inexplicable es el sometimiento de militantes, dirigentes e intelectuales que transitaron por la izquierda y se formaron en el pensamiento crítico y la vocación democrática, y que ahora ceden y se subordinan a las formas más intolerantes y autoritarias del personalismo, bajo la idea de que ahora sí, los fines justifican los medios.
A partir de la década del 80 el retroceso es constante.
La sociedad viguesa arrastra muchas décadas sufriendo derrotas y teniendo que abandonar campos que antes se lideraban.
Esta “izquierda” que nos gobierna está consolidando el descrédito de lo político cuando trae, símbolos del pasado, sujetándolos a relaciones que los niegan o vacían; con lo cual salen perdiendo las masas populares.
De lo que se trata es de crear un hombre y una mujer nuevos, una nueva cultura, una democracia participativa integral, un internacionalismo concreto y eficaz, basado en la solidaridad y el altruismo.
Nada ocurre si uno mismo no lo provoca y lo crea.
El Capital es: EL CERDO QUE DEBORA.

OS PEIXES A ARDER.

Anónimo dixo...

Ese periodista al que se refiere el comunicante es uno que está ahora jubilado y que escribe en La Voz, ¿no?. Uno que se llama Gerardo González no se qué, ¿verdad?.

Marcos Andión dixo...

Realmente, Nogueroles, yo estaría más feliz al comprobar que se ha erradicado esa funesta manía de exigir soluciones al crítico para que pueda criticar.
La forma de desarrollar una conciencia crítica es la de señalar lo que se considera inapropiado. El papel de presentar alternativas, fórmulas constructivas e ideas concretas es el que hemos encomendado a nuestros representantes, que cuentan con estructuras supuestamente suficientes como para llevar a buen puerto ese trabajo.
Criticar, señalar las deficiencias que se adviertan, someterlas a la controversia de opiniones discrepantes, es la tarea que en VIGOBLOG nos hemos propuesto.
Quede claro que para ese trabajo constructivo ya nos gastamos el dinero de todos en pagar "administradores de lo nuestro".
Es lo que tiene la imposibilidad de someterse a un sistema asambleario, que no se puede ser alcalde o concejal y esperar que cualquier cosa se decida, cada vez, a base de aportaciones de todos y cada uno de los ciudadanos, o, en caso contrario, calladitos y tragando.
Según tu directa crítica, seríamos nosotros (¿y por qué no tu, o cualquiera?)los obligados a proponer programas, proyectos e iniciativas, para obtener así el derecho a criticar.
Lo que tu llamas "la idea reiterada en la línea del Bigoblog" está tan lejos del "regocijo del resentimiento" como cerca está de la náusea por la contemplación del panorama.
Por si fuera necesario, reitero mi opinión de que la protesta (mejor si es razonada), sin aportación de nada más, es un derecho ciudadano; la aportación de soluciones, un deber del representante.
La que antes calificaba como "funesta manía de exigir soluciones al crítico" es el clásico y ridículo recurso del criticado, al que habrá que recordar que le pagamos para que haga bien las cosas, no para que intente hacer parecer que lo hace. Ese es el verdadero CERNE DA DEBOURA, también conocido como "madre del cordero" o "quid de la cuestión".
En todo lo demás, Nogueroles,de acuerdo.

Pablo Eifonso dixo...

Benquerido Marcos, como case sempre, de acordo, pero creo que Nogueroles apunta cara outro lado. Cara un lado onde, dende a esquerda, ten razón, estamos "obrigados" a plantear alternativas, a propoñer espazos de xeración de conciencia, por chamalo dalgún xeito; espazos de implicación, de transsversalidade... doutra militancia distinta a aquela que practicamos.
Non teño tempo agora, pero creo que debo facer o esforzo de imaxinar ese espazo, o esforzo, en común de achegarnos a el. Non como un programa, senon, se cadra, como unha intención colectiva que, se cadra, nalgún momento haberá que materializar para que a queixa se transforme nun outro tipo de acción distinta a esta -que penso importante- de expresármonos libremente neste medio de comunicación.

Anónimo dixo...

Acertado análisis. Nuestras supuestas "élites" políticas, económicas y (buena parte) de las sociales son de una mediocridad terrible. Por centrarme en las económicas (que presumen públicamente de mirar por encima del hombro a las políticas), figuras como las de Alvariño y Costas (o el propio Gayoso) son verdaderos anacronismos. Que los dos primeros estén al frente de la CEP y de la Cámara da idea del nivelazo de nuestras supuesta "élites" empresariales. (Dudo que ambos superaran una simple prueba de comprensión de un texto). Que Gayoso siga al frente de la caja... en fin, no hay más que entrar en la oficina principal para retroceder en el tiempo a los años 70. Salvo contadísimas excepciones, nuestros "empresarios" creen más en las subvenciones que en los recursos humanos, en los favores (políticos) que en la innovación, en "proteger" cuotas de mercado que en internacionalizarse y competir. Gracias a Dios que Citroën eligió Vigo para montar una fábrica, porque de lo contrarioesto seria un erial, y los "empresarios" no podrían culpar a los politicos de ello.

Marcos Andión dixo...

Anónimo: para mi que has dado en el clavo; que has fijado el CERNE DA DEBOURA. Sufrimos una mediocridad ambiental de la que no se libran (o que escenifican) el Ayuntamiento, el Celta y lo que se ha dado en llamar la "clase empresarial" representada por la cúpula de una Confederación de Empresarios que más parece una Confederación de Pedigüeños.
Es curioso comprobar cómo la CEP hace alarde de una supuesta ideología "liberal", contraria a la intervención del Estado en su ámbito, pero no es capaz de encontrar soluciones que no pasen porque todos nos carguemos con muchas de sus imprevisiones, incapacidades y/o inutilidades a base de reclamar al denostado Estado que les pague sus insuficiencias.
Y es que el Vigo resultante de aquella generación de emprendedores que dio lugar a lo que se ha llamado la "sardinocracia", con sus conserveras, sus armadoras, sus astilleros, sus fundiciones, sus apuestas comerciales y su mecenazgo en ámbitos como la arquitectura, el urbanismo y la cultura, se ha ido con el viento nordés.
Detrás quedaron sus epígonos menos cualificados, porque los vástagos de aquella generación se dividieron entre los que, mediante una carrera universitaria, resolvieron exitosamente su vida como profesionales al margen de los negocios paternos y los que, incapaces de completar una formación académica, se quedaron con la fábrica de papá, sin más horizonte que el de vender las propiedades heredadas para seguir pudiendo comprarse buenos coches, buenos pisos y mantener un estatus social ficticio que ha dejado de tener relevancia en esta ciudad.
Esa "clase empresarial" ha sido sustituida por unos nuevos emprendedores, algunos de los cuales no esperan todo de los políticos amigos, mientras que otros han surgido al socaire de la especulación, el "import-export" y la economía subsidiada alejada de la economía productiva.
Los personajes que citas son, efectivamente, ilustrativos de lo anteriormente dicho. Nada que ver con el riesgo empresarial, la innovación y la producción socialmente rentable.
Así es que han buscado refugio en macroproyectos subsidiados (puentes sobre la ría, más viales compitiendo con un desarrollo sostenible), o en clamores huecos contra razonables decisiones que alejan el dinero público de proyectos necesarios pero mal planteados.
Urge una renovación, o un reciclaje ideológico y social de esa caterva de advenedizos. Hay excepciones, naturalmente, pero son eso: excepciones.

Anónimo dixo...

Home Marcos, non tiñas o dia moi lucido cando intentache resolver o cerne da deboura; ¿como chegache a tal desmesura escéptica, a tamaña complicación?
"El papel de presentar alternativas, fórmulas constructivas e ideas concretas es el que hemos encomendados a nuestros representantes"; "la protesta sin aportación de nada más";"la aportación de soluciones, un deber del representante".....
Non son falsas nin verdadeiras, senón pseudo-proposicións.
Son unha trampa semantica. "Fines, deseos o vacíos concretos".
Ás veces dá a impresión de que na linguaxe non está presente o nivel semantico ou de significado nin funciona o nivel pragmático ou de comunicación.
A solución é pilla-lo touro polo cornos e non agarrarnos ó rabo, que daquela só daremos voltas ó rodo coma en círculo inútil e vicioso.
Meu deus.
Outros dias disfrutamos mais de tí.
Unha aperta.

Marcos Andión dixo...

¿...?

Anónimo dixo...

DEMOCRACIA Y CORRUPCION
Voltaire-Vigo

Querido Marcos, te veo y noto desorientado, esta claro que cuando a uno le colocan las “orejeras” de la militancia-única, pierde todo el espíritu crítico y creativo, impidiéndole ver más allá de su propia nariz, aunque si esta es como la de Zapatero, aun da para largo…

El amigo Nogueroles, pide alternativas a la crítica para frenar los actuales y ya viejos intereses de la corrupción introducida hasta el tétano de la estructura ósea de los partidos políticos tradicionales de los cuales, alguno sigue haciéndose llamar de izquierdas, dañando más si cabe que la propia derecha a los miles de ciudadanos que ingenuamente le siguen votando.

Dice él, que todo viene dado desde la misma transición española y yo voy más allá y digo desde la mismísima mesa de negociación donde los mal llamados PADRES DE LA CONSTITUCIÓN, trapichearon y desarrollaron los llamados reinos de taifas y la cuota de poder de las actuales organizaciones políticas y desarmando toda la estructura de participación ciudadana a través de miles de colectivos que representaban el saber y el deber del pueblo para dejarlo en manos de los BUROCRATAS DE LA POLÍTICA, que terminaron transformando dichas estructuras en auténticos monopolios de la corrupción y a los sindicatos de clase, en entes similares a las multinacionales al servicio del peder de turno establecido, que es quien les paga y mantiene.

El, tan sólo pide nueva sabia y democracia participativa… ¿Acaso te parece mucho pedir, que los ciudadanos, los obreros en las fabricas, en la oficina, en el campo, la pesca, los olivares, en las obras, los servicios, los estudiantes en los institutos y las universidades… Opinen, analicen, discutan y aporten alternativas a una VERDADERA DEMOCRACIA.
¿Te parece acaso mucho pedir?

Y vas tu, “militante encorsetado” “defensor de asambleas no escuchadas” de la organización falsamente de izquierdas y nos sales
con el DESCUBRIMIENTO DIVINO de que ese papel ya lo juegan los representantes del pueblo…

¿De que representantes me estas hablando? ¿De los que van incluidos en las LISTAS CERRADAS hechas a dedo por el “reyezuelo” “varón” “listo” “lidercillo” “embaucador” “mentiroso” “sinvergüenza” “concejal ladrillero” o “corrupto” de turno? ¿Es que todavía no te as enterado del desprestigio que tiene toda la CASTA POLÍTICA sin escisiones? ¿A cuantos diputados autonómicos de los 75 que mantenemos, crees que conocen los ciudadanos? Al 2, 3, o 4%?

Sabes querido Marcos, por que al resto no los conocen ni en su casa salvo por el suculento sueldo que se llevan cada mes, porque es lo más mediocre e inútil de la sociedad, puestos con esas condiciones por los LISTOS QUE ENCABEZAN LAS LISTAS, para que no les hagan sobra y mantenerse ellos en la poltrona de forma indefinida.


¿A cuantos CONCEJALES que es la institución más próxima a los ciudadanos, de los 27 de Vigo, crees que conocen la gran mayoría de los contribuyentes? ¿No te as hecho esa pregunta? Pues patéate la calle, pregunta a las personas que andan por la ciudad y si encuentras media docena que conozcan a más de diez, tráelo que tenemos que premiarle. Y sabes por que? Por que no fueron puestos en listas abiertas elegidas por el pueblo, fueron COLOCADOS A DEDO en listas cerradas.

¿Es esta tu democracia?

¿Es que todavía estas tan ciego, que no te as dado de cuenta que los políticos TODOS, van siempre por detrás de los acontecimientos y solo toman medidas cuando la CATASTROFE YA PASO?

El pasado día 11 del mes en curso, escribía yo unas líneas, acerca de lo publicado por un periódico local sobre A BOUZA y la reclamación que una promotora le hace al concello de Vigo. ¡¡AL CONCELLO NO, A TODOS LOS CIUDADANOS DE VIGO!! Yo haciéndome el ingenuo, preguntaba por que motivo la oposición o el socio de gobierno de la ciudad, los 27 concejales actuales o los que pasaron por la corporación local de los últimos 16 años, están callados y no abren la boca, para denunciar lo que se reclama y como fueron los acontecimientos que derivaron en esa reclamación y quienes están detrás de esa empresa que hace la reclamación.

¿Sabes el porque de esa actitud mi querido Marcos? Porque muchos están ENMIERDADOS HASATA LAS OREJAS y los que no lo están, están muy agradecidos de que sin valer para otra cosa, les tuvieron al menos cuatro años chupando de la ubre local.

¿De que representantes me estas hablando?

Date un buen baño de conciencia o al menos quítate las orejeras…

Marcos Andión dixo...

Querido Voltaire: Ya sé que tu no lo sabes, pero sigues despistadísimo.
Supongo que eso de "las orejeras" y la "militancia única", lo del "militante encorsetado" y "defensor de asambleas no escuchadas" lo dirás por alguien con quien me confundes.
Verás, yo ni milito ni creo que vaya a militar nunca, pero, claro, si aún no te has enterado de eso malamente podrás acertar en algo.
Te habrás percatado de que me importa un bledo que sigas con la prospección sobre mi identidad, salvo que, a través de tu ímprobo trabajo de indagación, lo que pretendas sea dar al traste con el trabajo que, tanto yo como mis compañeros del blog, tratamos de hacer.
Siguiendo tu línea argumental, tendré que pensar que lo que venimos diciendo aquí te molesta lo suficiente como para seguir ese camino.
Para el caso de que tuvieras éxito, creo que todos perderíamos (incluido tu).
Si fueras capaz del esfuerzo, te recomendaría que centrases tus reflexiones sobre lo que se dice, dejando a un lado tu suposición de quién lo dice, ¿no te parece mejor?
Parece que, dado tu empecinamiento, necesitas algunas consideraciones:
1.- A mi me parece de perlas lo que dices sobre el enmierde en los partidos.
2.- En vez de seguir con tus "orejeras" cargadas de prejuicios, podrías haberte detenido en leer (leer, digo, no pasar la vista a toda pastilla sobre el texto) lo que aquí venimos escribiendo. Te enterarías, entonces, de que nuestra línea es, precisamente, la de denunciar la esclerosis existente en las estructuras partidarias, la falta de democracia que imprimen las cúpulas de los partidos y la postergación de la ciudadanía que, por lo visto, sólo se tiene en cuenta en su calidad de aportadora de votos.
3.- Realmente me parece lamentable que tenga que explicarte que, cuando hablo de "representantes", me refiero a quienes, se haya hecho como se hiciera, ocupan cargos de representación y cuyo salario se justifica en la aportación de soluciones, propuestas de progreso y responsabilidad.
En mi respuesta a Nogueroles debería haber quedado claro que cualquiera puede, y posiblemente debe, aportar ideas, soluciones, sugerencias o lo que sea, pero que no es esa la tarea encomendada a los ciudadanos particularmente considerados, sino a las estructuras que la democracia representativa ha previsto. Que aquellos lo hagan bien, o abdiquen de su responsabilidad, es lo que critico, mientras tu piensas que lo defiendo. Espabila, hombre.
4.- Por ese camino seguirás impidiéndote ver más allá de tus prejuicios, de tus rencores personales o de tu "suficiencia" prospectiva.
Ahora, sin más acritud de la que cabe en una curiosidad, ¿podrías decirme qué te he hecho yo para que andes a vueltas con la inútil guerra que pareces haberme declarado?
Haz un esfuerzo de sinceridad y, si te parece, dime si sólo buscas aquí una plataforma para airear tus fantasmas domésticos, o si te interesa el debate que proponemos para contribuir a ir mejorando la conciencia crítica de los ciudadanos.
Para nosotros, con mayor o menor acierto, esta última es nuestra única finalidad; si también es la tuya, te sugiero que dejes la línea de astuto "enterado" que te has impuesto, porque no creo que le interesa a nadie más que a ti y a tu íntimo círculo en el que, supongo, alardearás de lo atinado de tus suposiciones.
Afectuosamente, y sin que sirva de precedente, espero que puedas aportar lo que tengas en beneficio de todos, dejando a un lado esa perenne manía de decirle a todo el mundo que tu ya sabes...
P.D.: Por si te interesa, te diré que yo también supongo que estás interviniendo aquí bajo diferentes seudónimos (me reservo la relación de ellos), pero no se me ha ocurrido andar con la cantinela, porque no me parece digno perder el tiempo en "adivinar" identidades. ¿A ti sí?

Marcos Andión dixo...

Ah, se me olvidaba: ¿has reflexionado sobre la diferencia entre poder y estar obligado?
Porque yo no he dicho nunca que no se puedan o deban aportar soluciones, ideas o sugerencias, sino que esa no es una OBLIGACIÓN de los ciudadanos, porque la OBLIGACION corresponde a aquellos que han sido elegidos para administrarnos lo nuestro y por ello cobran. Y lo digo porque ya está bien de la cantinela esa de que "es muy fácil criticar, pero es difícil aportar soluciones...", como si el crítico de arte tuviera que ser escultor, o pintor; el literario, escritor; el de cine, director, y el de política, secretario general. Insisto, LEE bien lo escrito y no te precipites.¿Estamos?

pablo gonzalez dixo...

Hola, Pablo.

Me ha gustado tu reflexión. Yo también me he extrañado de situaciones a la que nos lleva este comportamiento paleto de los "representantes" de una ciudad de tamaño pequeño-mediano como Vigo. En cualquier caso, la mayor ciudad de Galicia en muchos aspectos (Puerta del Atlántico, Motor de Galicia, Pulmón Industrial y Capital del Noroeste, además de siempre fiel, leal y valerosa).

Creo que el problema de esta ciudad, haciendo un análisis histórico, digamos que "somero" (confío en tu indulgencia para evitar llamarlo "patatero"), es parecido al de otras ciudades del Estado. Durante la tardía industrialización de finales del XIX, nos llenamos de emprendedores, que no dejaban de ser, excepto un par de casos exóticos, fascistas que utilizaron la guerra civil para acrecentar su fortuna a base de aniquilar el sindicalismo, su competencia, lograr beneficios industriales (p. ej. los congeladores de Veira o los terrenos regalados a Sensat) cedidos de manera gratuíta por parte del nuevo régimen, que los utilizó para paliar en parte el desierto que dejaron tras la guerra.

El franquismo fomentó una clase social-empresarial que no eran más que los nuevos ricos de una ciudad a la que no le dieron tiempo de dejar de ser un poblado de pescadores (Aquí va la teoría de Ferrín sobre el oro de Rande). La generación siguiente tuvo la única formación empresarial del enriquecimienrto fácil (el mito del empresario que entra a trabajar a las seis de la mañana antes que sus trabajadores es eso, un mito), facilitado por un Estado que "debe" costearles las infraestructuras y los medios necesarios para crecer lo suficiente hasta que ya no sepan cómo manejar sus ganancias.

Mientras, el otro Vigo, el de los trabajadores, el de los intelectuales, crecía paralelamente como "terroristas" o como "borrachos". Ése es el Vigo real, el que ha dejado su sangre en defender la ciudad, fuera de los circuítos vecinales y empresariales.

Después, pues lo mismo que en el resto de España. La izquierda toma el poder, para fastidio de muchos, que creen que deben seguir siendo políticos amateurs que trabajen por amor al arte. Sufrimos, como elemento diferenciador, la paranoia de Fraga, que no entendía a Vigo más que como un nido de revoltosos extraños a una Galicia infantilizada.

El caso es que cada vez que oigo a Alvariño (realmente este tío me encanta) veo al "todo Vigo", o al "gran Vigo": un tío que no se levanta antes de las once, que con 100 años miente a su vetusta madre para sacar los millones del banco para invertirlos en otro pelotazo que esta vez sí será seguro. Y que le encanta montar clubs sociales ("observatorios" le llaman ahora) para que la categoría inferior de abogados y proveedores le hagan la pelota.

Después de tantos años han conseguido, eso sí, convencer a la gente de que Vigo es una ciudad emprendedora y trabajadora, lo que se traduce en "emprendo yo y trabajan los pobres". La maldición que es el trabajo, en esta ciudad se entiende como una bendición. Algo así pasa en el resto de Galicia, pero creo que es un efecto del colonialismo o del caciquismo más que un gen específico gallego.

La burguesía (ésa que Beiras logró hacer ver que eran nacionalistas), mientras tanto, pues luchando por hacerse con el control del Real Club Naútico, para codearse con los ricos.

Lo más diferenciador que tiene Vigo son sus cuestas, no sus habitantes, que son gallegos del XXI. Y para eso, las cuestas les dan vergüenza.

Pd.: lo siento por el rollo.

Anónimo dixo...

JA, JA, JA Mi apreciado Pablo, ayer Marbella hoy Estepona, mañana, Vigo?

Dejate de monsergas y hablame de A BOUZA, Samil, Rosalia de Castro, Castrelos, Canido... Etc. Etc.

Llamale a las cosas por su nombre y dejate de teorizar sobre el sexo de los angeles y dandotelas de listo, parece que te jojode que se hable de la militancia aborregada de determinada "empresa" que se dice de izquiersas OU NON?

PD. Se que contesaras, tu nunca puedes quedar sin hacerlo, sería como rebajarte de categoría, no cambiaste nada, solvo el pelo...
Y que eres un poco mas pequeño.
Cosas de la edad.

Pablo Eifonso dixo...

Insistimos: neste blog non se dá de xantar aos troll... aínda que Marcos é partidario de botarlle algo de lavadura. Di que ás veces é útil, divertido e que pode servir para "fixar ideas"... e, di, non fai dano a ninguén. Él saberá.

Pablo Eifonso dixo...

Grazas Pablo González polas túas reflexións (de rollo nada!!!). A ver se entre todos somos quen de ir reconstruíndo a imaxe dos que fan e desfán esta cidade... e o mundo?

Marcos Andión dixo...

Perdona, querido Eifonso, pero creí que el Voltaire se había reformado, o así, pero ya veo que no. Creo que seguirá dando la vara con su astuta prospectiva patronímica, para su consumo interno, y creyendo que provoca y confirma sus tinglados. Veré de mirar para otro lado y prometo cuidarme de la bolsa del bocadillo para que no me la roben.
¿Qué habremos hecho para merecernos esto?

Anónimo dixo...

Home Voltaire-Vigo, acontece que a redacción do Vigoblog pasa por un periodo moi activo e teñen moito mais que facer que desperdiciar os tiros de balde.
Proclamar solemnemente longa vida para o Vigoblog.
Grazas a Vigoblog temos a oportunidade de nos relacionar como sempre desexamos, para poder destripar esta cidade ou desprezar os mediocres.
Claro que o Marcos, disfraza mal os dramas individuais, pero ten dias e momentos que nos brinda trincheiras de amor en cada un de nós.
Non é que, de repente, erga a cabez e non admita o sí por desposta; nada diso, é demasiado inteligente para ceer en Deus ou ficar convencido da sua propia misión. Ainda que estivese convencido é demasiado sensible para cumplila.
De xeito que ten o formiguillo no dedo.
Non ter de ser unha ocorrencia a lamentar.
Temos o mesmo Frazer a ler os membros da redacción como as tuas colaboracións, crónicas e criticas na loita contra a corrupción municipal.
A sociedade do coñecimento é de todos e para todos.

Anónimo dixo...

Amigo Pablo, por error puse tu nombre en vez del de Marcos y ya veo que te salio la vena disparada hablando del “xantar” y de “lavadura” lo cual me parece una falta de respecto por tu parte hacia quienes nunca te faltaron al respecto, (Sobre todo yo personalmente) Pero por otra parte también lo comprendo y me imagino que fue un desliz literario tuyo y lo entiendo, ya que los que tenéis cerdos en la aldea, es habitual que le deis de comer ese peculiar alimento, ya desconocido en las ciudades desde hace muchos años, ya que en la periferia de las mismas, engordan a los troll (Cerdos según tu) y alimenta con pienso. (Menos natural pero mas limpio que la grasienta lavadura)

Mira Marcos, yo también se que andas “fodido” porque tu que eres (O al menos te crees dios) No te eligieron para dirigirse al Cónclave de los varones. En tal caso el que tiene necesidad de reformarse eres tu que siempre te apuntas a “caballo” perdedor o “alomojo” es que te ven tan listo que no te quieren en ninguna de las “tribus” existentes que como tu y yo sabemos, son muchas.

Y por cierto la bolsa del bocadillo debes de tener cuidado de ella para que no te la roben, sobre todo cuando vas a alguna de esas asambleas que tu sabes, ya que acuden muchos colegas del detenido alcalde de Estepota por chorizo. Señor, señor, qué habremos hecho para merecernos tanto corrupto…

Yo te entiendo y se que te atormenta que hable de estas cosas, pero debes de hacer un esfuerzo y empezar a llamarle a las cosas por su nombre.

Insisto, háblame de A BOUZA y sus responsables, tu eres persona bien informada y documentada al igual que con todo lujo de detalles hablas de TELMO´S.

Y por favor, a la corrupción, hay que llamarla por su nombre, ¿O es que hay orden de “arriba” de llamarle paranoias? No te me vallas por las ramas.

Un beso, sabes que te sigo queriendo.

Pablo Eifonso dixo...

Benquerido Voltaire-Vigo. Como ben podes relér, o meu comentario vai dirixido a ese alter-ego troll que algúns levan dentro, non a ti, claro. Aproveitando a circunstancia e á espera dun post que xa é tempo que vaia publicando sobre o falar galego en Galicia:
...o noso idioma é un idioma rural (é o que lle pasa ás lingoas B nun sistema diglósico), pero a un, que non lle asustan estes temas lingüísticos pois os considera parte da vagaxe cultural mínima que se lle debería supoñer a un cidadán medio nun país con conflicto lingüístico vivo, entende que, de ter no idioma unha palabra (necesariamente rural) axeitada, debe utilizala para usos actuais, cargándoa, se é posible de polisemia da boa. É o caso da palabra lavadura, á que non me referín como o vello alimento de sobras que en latas de aceite carbonell tuneadas, recollían os da aldea nas casas da cidade -tempos aqueles!- para darlle de comer aos porcos, a eses animaliños que, unha vez axusticiados conforme a ritos ancestrais, volvían á casa do señorito en forma de xamón do país. Reciclaxe pura. Pois non. Na miña casa, como bos e responsables cidadáns, seleccionamos os residuos e separamos a súa parte orgánica (a lavadura!!! ops!) para depositala nos contenedores específicos que os nosos munícipes teñen a ben deixaar funcionar de cando en vez nas rúas desta aldea grande.
Non debes pois sentirte ofendido en ningún caso polo dito: en primeiro lugar porque ía dirixido xenericamente a aqueles que utilizan os foros provocando coas súas palabras, e desvían así a atención sobre o tema principal do debate, convertíndose eles nos protagonistas e disfrutando das respostas cada vez máis airadas dos supostamente ofendidos [vexo que o teu alter ego deuse por aludido, e diso non teño eu responsabilidade nin culpa]. En segundo lugar, e unha vez que te deches -equivocadamente?- por aludido, tampouco deberías sentirte doído, pois, como leíches máis enriba, o termo lavadura está resituado na contemporaneidade e xa nada lle queda daquel cheiro a curricho.
En calquera caso, que saibas que leo sempre os comentarios escritos pola túa parte non alterada, interésome polo que neles se di e que, as máis das veces, estou basicamente de acordo con cousas que dis.
Acouga e disculpa por se, sen querelo, poida haber parecido que lle faltei o respecto a alguén que non fora ou exercese de troll.
Os meus respectos e agradecementos, na espera de que Marcos, outra volta, non veña a aproveitar o novo post do teu alter ego para, en cumprimento da súa teoría sobre os aspectos aproveitables das trolleadas para a dialéctica, respostarche... aínda que se así o fai o mestre, el saberá por que.
Dende a aldea, entre alambiques, sempre teu.

Anónimo dixo...

Moitas gracias e moi agradecido, estimado Pablo, sabia do teu talante que non ten nada que ver co de Zapatero.

Anónimo dixo...

Coma sempre os de sempre, teremos algún día que facer unha gran purga institucional, porque todos os implicados en representar a nosa cidade estan implicados en representarse a si mesmos e facer boas xestións???? Para cando as responsabilidades??