Si no eres de UGT.... té

No Concello de Vigo funcionan xa varias oficinas do PSOE-UGT vigués. Non, non están situadas no oitavo andar, onda as sedes dos grupos políticos, nin no quinto, lugar onde parasitan os membros liberados das seccións sindicais. Están ubicadas onde antes existían servizos públicos municipais, como na planta 4ª do Concello, antes dependencias do servizo municipal de Emprego. Son lugares nos que para traballar neles o máis importante é ser de confianza do partido ou do sindicato, nada desas tonterías do mérito e capacidade que absurdamente consagra a Constitución.
Coa chegada ao goberno municipal, Abel Caballero, con ampla experiencia nesas lides de colocar persoal "propio" alí por onde vai, situou como fiel e caladiño delegado de Emprego do Concello, ao extremadamente gris (por sermos xenerosos) concelleiro Santos Héctor, que, antes de ser tal, viña sendo eterno secretario comarcal da UXT (e, xa non sabe nin el cando, traballaba [uff!] como dependiente de El Corte Inglés). O obxectivo: rendabilizar o servizo, xa me entendes. A estratexia foi clara: para que o servizo funcionase, había que desmantelalo totalmente, pois nas condicións de profesionalidade existentes, non era posible introducir os consabidos criterios de idoneidade que importan á parella Font-Caballero, como ben demostraron na súa etapa portuaria. Postos á faena, primeiro: eliminaron a todo o persoal adscrito a ese departamento, condición indispensable para tomar ao asalto o servizo e convertilo en oficina de contratación ad hoc. Segundo: instalaron alí só a coñecidos traballadores municipais da súa corda: vellas glorias municipais de PSOE-UGT, como Paco Orúe -peón fielalpartido, presidente do comité de empresa municipal en tempos de Soto e ascendido sucesivamente ata acadar o seu máximo nivel de incompetencia e de retribucións -polo de agora, claro-). Ao seu lado, outro ugetista municipal que por arte de maxia viña ascendendo no Concello cos variados gobernos do PSOE dende a época Soto, dende un remoto posto sen cualificar ata igualarse económicamente á categoría de técnico, Juan Zaragoza. Para completar o equipo, trasladouse do departamento de Persoal a outra antiga afiliada que dende hai anos, hivernaba no seu posto de traballo (?). Cerrando a selección psoísta, sempre hai lugar para unha grande fichaxe, nada menos que Mariló Cabaleiro, ex- concelleira do PSOE, á que se lle descoñecen os méritos técnicos para ser contratada como persoal de confianza e "examinadora" no servizo de emprego municipal. Como se pode ver, ningún cabo solto. Terceiro: comezouse a meter a facer traballos de consultoría a empresas amigas (pero moi amigas, eh?), como Método ou Forinlab (tanto monta), vinculadas ao sindicato a través de membros destacados do mesmo, como Jorge Cuntín e a ter en conta a outras empresas amigas como Ecovigo, por aquelo de que hai que publicitarse tamén. Aquelas empresas foron as encargadas de redactar, por exemplo, a proposta do programa europeo Urban para Teis, e as responsables directas de facelo tan mal como para que, estando cantado, non fora aceptado polo Ministerio de Economía e Facenda. Aquelas empresas son tamén as que tentaron vender ao Concello a ocurrencia da formación de parados mediante PDA’s (gracia pseudotecnolóxica en tempos de bonanza, pero pitorreo de mal gusto nos tempos que andamos) .

Este asalto, dirixido pola alcaldía e materializado polo “muditoperofiel” sindicalista de UGT Santos Héctor -no cumio da súas retribucións laborais-, baseouse nunha premisa sinxela: se non es dos nosos, qué se che perdeu por aquí?. Así orixinouse unha nova composición técnica do departamento de Emprego e, consecuentemente, os respectivos tribunais de selección para postos de traballo temporais, con cargo aos diversos plans de emprego, fórmanse esencialmente con traballadores municipais con poucos méritos máis alá daqueles que se derivan da súa pertenza á familia municipal UGT-PSOE, nomeadamente, ademais dos citados, Emilio Iglesias, que algunha vez foi alcalde de Baiona (e cunha axudiña, se tal, dos sindicatos "hermanos" da planta 5ª), tan entrañable. Así as cousas, na planta cuarta do Concello, danse tódalas condicións necesarias para que funcione con naturalidade un novo banco municipal de favores -neste caso, laborais-, tan útil nestes tempos de crise e eleccións.

Malos tempos para o emprego, e piores se non tendes amigos, amigos.