IX ÉPOCA

30.11.07

Botando de menos a Mauricio

Nestes días de insofribles intervencións barateiras e rastreiramente interesadas ao redor da planificación urbana de Vigo, paga a pena lér, para aqueles que coma min nono fixeran no seu momento, un par de artigos publicados (acabo de coñecelos vía o blog de Pablo González) por Mauricio Ruiz, ¡na prensa gratuíta! (como é sabido o equipo de Ventura Pérez Mariño negouse a pagar a peaxe habitual da prensa "seria"). Descoñezo en que momento foron escritos, aínda que supoño que serían naqueles tempos nos que aínda era concelleiro.

Vento fresco do norte, contemporáneo, rigoroso e valiente -foise como o virazón estival!- nesta cidade de trileros antigos, axentes sociais, proveedores de oportunidades, chuchadores de plusvalías e apañadores de restos de banquetes finos, perdonando.

Ai Mauricio Ruiz Ceniceros! que sós nos deixaches!

29.11.07

A Marilyn


Leer es una escucha atenta. Para algunas y algunos cortos y cortas de oído —entre las que me incluyo— el leer nos permite escuchar una y otra vez, tantas como se necesite hasta llegar a comprender sin importunar al que habla haciéndole repetir lo dicho. Siempre agradecida a las letras. A la Intransigencia le encanta quemar los libros: acallar las preguntas.
Esta ciudad tiene en sus bibliotecas públicas 0,37 libros por habitante la mitad que A Coruña; y ambas ciudades tienen el galardón de ser las ciudades que menos libros tienen por persona censada. En fin... El caballero Abel Caballero ¿cómo las prefiere?

28.11.07

Autorías ou mercadorías?

Santiago Calatrava presentou unha demanda contra o concello de Bilbao por considerar que as obras realizadas na pasarela que el deseñara atentan contra a integridade dunha obra da que se considera propietario intelectual. A desestimación da demanda reaviva un debate que ten en Vigo outro exemplo: as modificacións do Real Club Naútico.
Fernando Agrasar trata de aportar luz nun interesante artigo que conclúe coas seguintes palabras: “Saben (os arquitectos) que construir en nuestro tiempo supone asumir los cambios, acompañar en el movimiento a una sociedad en constante transformación.” Sen embargo, restrinxe os cambios os chamados “signos de ocupación” diferentes, na súa opinión, das “agresións groseras”. A cuestión clave, que queda sen resolver, é quén establece a liña divisoría, é decir, quén establece que os cristais do futuro restaurante do Naútico son unha agresión ou un signo de ocupación. Será, como case sempre, unha cuestión de poder? Ou existen métodos democráticos para resolvelo?
Neste debate asoma de novo o monstruo do dereito de propiedade intelectual que vimos sufrindo (e pagando) cos medios de reproducción e comunicación. O que pasa é que no terreo da arquitectura e do deseño resulta ainda máis chocante. Para entendermonos ¿terán que pedir permiso ó arquitecto as comunidades de veciños para cerrar os balcóns ou para poñer unha rampa no portal? ¿Será o Colexio de Arquitectos ou a Dirección Xeral de Patrimonio os chamados a dilucidar se eso é un signo de ocupación ou unha agresión groseira? Cando compro un casa, compro unha casa ou só o seu uso? Podo usar un cadro de Tapies para forrar carpeta do meu fillo ou corro o perigo de acabar no carcere? Podemos "tunear" o coche? Terei que indemnizar a BIC por usar o boli sen tapa?
Se eles venden que carallo (con perdón) compro eu?

MEGA teoría general del enmierde

Estamos en el ojo del huracán. ¡Sálvese quien pueda! Y nada de eso de que las mujeres y los niños primero. El "pinchazo" de la burbuja inmobiliaria está provocando un efecto dominó de no te menees. Desde lo de Marbella y Paco "el pocero" hasta lo último (last, but not least) de "nuestro" NUARIA, lo que se está poniendo de manifiesto es que las cloacas del urbanismo ya están emergiendo y esparciendo su fétido olor por todas partes.

El entronque político-especulativo está claro: es desde las instancias de decisión política desde donde se puede reproducir el milagro de los panes y los peces. No es ninguna noticia afirmar que algo habrá para que gentes relacionadas con la promoción inmobiliaria o la construcción tiendan frecuentemente a dar el salto a la política, municipal preferentemente. Porque es desde las corporaciones municipales como se puede conseguir que un monte pase de producir árboles a producir ladrillos; o hacer que lo que hoy vale dos, pase a valer 20.000. Basta un "consenso", unas firmas y una conveniente "asesoría" urbanística que redacte un planeamiento conveniente. Para cuando los tribunales de justicia declaren ilegal lo realizado, ya se habrán hecho los multimillonarios negocios que se pretendían.

No deberíamos olvidar que el planeamiento surgido del "consenso" conseguido en 1993 produjo decenas de sentencias firmes (que pasaron filtros de diversos tribunales de casación) en las que se ponía de manifiesto que se habían consensuado muchas ilegalidades.
Ahora, después de que tirios y troyanos, políticos de toda laya, agentes sociales traídos por los pelos, dirigentes vecinales que se aprovechan de sus vecinos y asociaciones varias pusieran el grito en el cielo urgiendo la aprobación del PXOM de Vigo antes de fin de este año, algunos de ellos, tan "relevantes" como APROIN y la presidenta de una de las federaciones de AA.VV., se salen por el registro de que no tragan y van a recurrir el plan, si se aprueba con ese señuelo del 40%.

Así que, comisionado por el comité de Inverosímiles de la célula clandestina de Suburbanismo de
VIGOBLOG, pretendo esbozar una MEGA teoría de cómo se gesta un enmierde como el que ahora tenemos.

Para mi que este advenimiento de la Vivienda Protegida resulta ser el mejor cable que la Administración puede echarle a un sector que está viendo cómo no hay manera de vender un piso. Es más, probablemente, los únicos pisos que ahora mismo podrían competir en el mercado de la vivienda serían los de Protección Oficial, tal y como se han ido poniendo las hipotecas y los abusivos precios del metro cuadrado construido.

¿Como se puede entender que una dirigente vecinal se oponga a que se construya y venda más barato? La respuesta es simple: defiende unos intereses especulativos particulares de algunos que esperaban ver multiplicado su patrimonio con el aumento de valor de sus terrenos, en contra del interés general, que no es otro que el de que puedan construirse viviendas económicamente accesibles.

¿Y los promotores? Para mi, que éstos están pillados en centenares de operaciones de compraventa de terrenos sujetas a la aprobación del planeamiento. ¿Cuántos propietarios han suscrito documentos de compraventa en los que hay unas cláusulas suspensivas que echan todo por tierra si no se aprueba el Plan? Esos propietarios han cedido su propiedad a empresas promotoras que pueden decidir sobre el resultado final, protegidas por condiciones contractuales que surtirían efectos en caso de que, en los plazos estipulados en el documento de compraventa, no se diesen las circunstancias previstas. De ese modo, e incumpliendo algunas de esas cláusulas, el comprador del terreno podría exigir la devolución de las cantidades anticipadas al vendedor y devolver a éste la titularidad de la parcela objeto de la compraventa.

¿Qué pasaría entonces? Pues que el promotor-comprador no se vería obligado a pagar el precio total de la parcela estipulado, en un momento en el que seguir construyendo parece una temeridad, porque hace meses que no se vende un piso. Pero el frustrado vendedor (¿hay alguien que no conozca un caso de éstos?) se encontraría unos años después con el marrón de tener que devolver al comprador de su parcela las cantidades que éste le había entregado, y recuperaría una propiedad probablemente devaluada.

Es decir, que los promotores asociados necesitan recuperar "líquido", ahora que saben que ya no está tan claro que puedan sustanciar sus pretendidos "pelotazos", además de zafarse de la obligación de pagar cientos o miles de millones de euros si, con la aprobación definitiva del PXOM, tienen que sujetarse al pago de las cantidades dependientes de ese acto administrativo. No es buen momento para el asunto, así que mejor será esperar a que lo que algunos augures dicen sobre la probable recuperación del negocio inmobiliario acabe por ser cierto. Donde antes tenían prisa, ahora necesitan tiempo.

Y, como todas las marañas son, antes o después, desenmarañables, podemos ir atando algunos cabos, siguiendo, como decía el "Garganta Profunda" del caso Wattergate, "el rastro del dinero". Ya se ha dicho algo, muy benévolo, eso sí, del dueño de NUARIA, el "conocido" abogado de Vigo Manuel ñez ARIAs, detenido por su presunta relación con cohechos y tráfico de influencias en la MEGA urbanización de lujo que se pretendía llevar a cabo en unas huertas de Totana (Murcia). La madeja se está deshaciendo y, de seguir las autoridades tirando del hilo, el ovillo primigenio es muy posible que salga a la luz.

Debo decir, también que lo de poner ese MEGA (con mayúsculas) no es una casualidad, porque, busca buscando, me he encontrado con que Manuel Núñez Arias y Mapi Egea fueron durante un tiempo socios en la flamante agencia de publicidad y "comunicación" que lleva por título el bonito y esclarecedor nombre de MEGA (Mapi E Ge A). Y ambos pasaron de la nada social y económica al paraíso de los que "manejan guita", tienen sonoras propiedades y se codean con quienes deciden.

Finalmente, la ineludible pregunta sobre cómo se ha llegado hasta aquí, provoca la no menos ineludible respuesta de que todo se ha basado en la codicia. La codicia de quienes se vieron tocados por la fortuna de que su leira, o su casita, o su viejo piso, pasaban a valer un montón de millones más.
Pero ahora, unos y otros, promotores, constructores, pequeños propietarios, vendedores de sus parcelitas, políticos, "proveedores de oportunidades" (antes, conseguidores), etc. se encuentran pilladísimos ante el anuncio del sunami que se avecina.

Si la cosa sigue adelante por los derroteros que el sentido común, la legalidad vigente y cualquier política honesta debieran transitar, no nos va a llegar el dinero para pagar el alojamiento en instituciones penitenciarias de la cantidad de gente que se habrá hecho merecedora de una temporada de reclusión.
Claro está que, como tampoco parece que haya sitio para todos (Alaurín de la Torre sufre ya overbooking), la construcción tendrá que refugiarse en las nuevas oportunidades que se abrirán por la necesidad de construir más centros penitenciarios.

¡¡¡Uf!!! ¡¡¡Glup!!!

25.11.07

Repetimos: non haberá Plan

O 21 de marzo de 2007 deciamos nestas páxinas o mesmo que viñamos repetindo dende meses antes: non haberá Plan.
Permítanme, como noutras ocasións, pecar de atrevido nas predicións, pero é algo que me gusta, e como nada me xogo no embite, pois iso.
Nada cambiou dende que o dixeramos daquela. Unicamente unhas eleccións por medio e unha cortina de fume a base de desviar a atención do principal cara ao asunto do 40%, sen que nada ou case nada daquilo que advertiran que había que corrixir as Consellerías de Política Territorial e de Cultura, se cambiase. Tanto é así que a cousa chega ao absurdo e ao descaro de buscarlle unha solución paralegal ao tema da fábrica ilegal de casiñas de madeira en Chan do Labrador, insistindo erre que erre na chanchullada de Amador Fernández e do BNG, a pesar da contundencia do informe da Consellería de Política Territorial no sentido contrario.

Como se todo o problema fose o do fiasco do 40%, os grupos municipais do PSOE e do BNG ignoran outravolta a legalidade e venden un producto que saben sobradamente que está caducado. ¿Por que o fan?: por razóns puramente oportunistas e electorais. Dan a apariencia de que efectivamente cumpren as súas promesas, achéganse a maio con tal coherencia e logoxaveremos: o BNG dirá que os do PSOE da Xunta paralizan a cidade e Caballero quedará ben enunciando o tópico aquel de que os intereses de Vigo están por riba, mesmo, dos do seu propio partido.

Á Conselleira Caride, a "insubmisión" do Concello de Vigo métea novamente nun brete do que non pode saír máis que: ben inmolándose aprobando cos ollos pechados algo que ningún técnico lle vai asinar e rezando para que a ninguén se lle ocorra denunciala por prevaricación; ben desautorizando o Plan polas mesmas razóns que xa o fixera antes (as mesmas case de Feixó anteriormente), expoñerse ás cínicas "iras" dos de sempre, que, esquecendo que xa o advertira Mauricio, empecínanse en enganarnos a todos cos seus cantos de sirena. Trampa da que só se sae con transparencia, con información veraz a tódolos cidadáns e chamándolle ás cousas e ás persoas polo seu nome. Caride optará por algo intermedio, pero non aprobará o Plan.

Mentres tanto, en plena crise inmobiliaria, a algúns viralles ben que non se aprobe: aos grandes promotores que mercaron a prezo de saldo terreos que no novo PXOM se recalifican, un golpe encaixable no mesmo sentido cá crise, e a esperar mellores tempos cando, nun novo ciclo económico, as cousas pinten de novo ben para a especulación inmobiliaria (neste contexto se explicaría a cínica saída de ton de APROIN nestes días). Aos que "facilitaron" as cousas dende o Concello, Santa-Rita-la-Bendita-lo-que-se-da-no-se-quita.
A algúns outros iralles pior: aos que non venderan daquela e que tiñan unhas leiras con espectativas de cambiar patacas por pisos nas zonas "de menor interese" do Plan, optar por seguir a barbecho ou rotar cultivos. Aos constructores, que necesitan poñer ladrillos rápido, aínda que sexan de vivenda protexida, mal se lles ven as perspectivas cando xa nin aos promotores lles interesa. Aos pequenos promotores afeccionados, provintes e activos noutra actividade económica menos rendable a tan curto prazo, e que pensaron -¿por que non nós tamén?- en dar un pelotazo á súa escala cando mercaron algún terreniño máis residual, con razoables perspectivas recalificadoras: terán que pensar, para a próxima, que, efectivamente, é duro gañarse o pan co suor da súa fronte, que, en xeral, aos que non están no allo non consiguen euros a cincuenta céntimos e que zapateiro aos teus zapatos que ese choio é para outros.

Ao resto dos cidadáns, iranos máis ou menos igoal no desgraciado urbanismo especulador e descontrolado do que disfroita Vigo dende case sempre. Esperando inutilmente a que a algúns, ademais de libarlle diñeiro ao territorio, se lles ocorra deixar algo para mellorar a nosa calidade urbana e de vida.
Ao Faro, depende. A Consultora Galega, tamén, segundo cobren.

21.11.07

Amigos de los Pazos, pero menos

A Asociación Amigos dos Pazos é unha entidade, chamémoslle, singular. Dende que o fillo do fundador, Ignacio López Chaves Castro, se adica á política co PP e dende que o sobriño do fundador, Francisco Castro, -arquitecto, á súa vez fillo do prestixioso arquitecto racionalista- lidera a Confradía do Cristo de Victoria, o fundador no dá parado. O pistoletazo de saída para cambiar a tradicional actividade dos Amigos de pasear ás señoras en excursións culturais, foi a exitosa e teimuda campaña para a volta do ungüentario bizantino. Utilizado oportunistamente para darlle a lata ao bipartito da Xunta, esquecía que foi precisamente en época do seu correlixionario Pérez Varela cando a pequena ánfora portadora de santos ungüentos foi para Santiago e non quixo volver. Aínda non sabemos o por que non se pon a mesma fruición para reclamar obxectos tan importantes como o tímpano gótico da antiga Colexiata, en mans do Museo de Pontevedra, dependente da Deputación de Louzán e C. Porro, os numerosos obxectos vigueses atesourados no Museo Diocesano de Tui ou a famosa imaxe medieval do Salvador de Santiago de Vigo, no Arqueolóxico Nacional en Madrid.

Comezan agora unha nova cruzada contra o proxecto de reforma do edificio do Náutico, que aínda que non teño o pracer de coñecer, polo lído, debe ser algo moi ligth comparado, por exemplo, coa desfeita realizada antronte, precisamente en tempos de Ignacio López Chaves Castro como concelleiro de Cultura, cando se cargaron definitivamente outro singular edificio racionalista vigués. Claro que o edificio de Jenaro de la Fuente que facía esquina entre Areal e a rúa Pontevedra non tiña o mérito de ser un recordo de familia.
Dobre raseiro o que utilizan estes señores, que en tódolos seus longos anos de existencia excursionil, nunca se molestaron o máis mínimo por denunciar a desaparición sistemática do patrimonio arquitectónico vigués da man dun nunca denunciado falso Plan de Edificios a Conservar, instrumento ao que debemos a práctica defunción da rica arquitectura histórica viguesa .
De calquera maneira, benvidos sexan Amigos de los Pazos a esta loita, coa que esperamos que se abran definitivamente a ver máis alá do mantel da mesa dos domingos, despois da misa.

Para os que nono saiban, o edificio do Náutico ten sofrido -sen que saibamos se a familia fixo daquela cruzada- hai non tantos anos, un dos maiores atentados á súa integridade ao engadirlle, na súa fachada sur, un novo volume sobre a gran terraza que existía. Vexan se non as fotos antes-depois que publicamos aquí (clic agranda), e choren. Moito me temo que algúns dos que hoxe se rasgan as vestiduras co proxecto de acristalar os laterais da terraza superior, calaron cando diante dos seu narís, de xeito case irreversible, se cambiou substancialmente a grácil fisonomía do inmoble. Eran tempos do antigo réxime e de estárense calados. Francisco Castro-fillo, á vista de tal desfeita non dixo algo tan castizo como o que agora vén de declarar ao Faro: "Prefiero que lo tiren a que hagan la barbaridad que van a hacer ya que este edificio es una obra de autor de estilo racionalista" "este tipo de edificios deben tener una muerte digna, sin intervenciones que lo desvirtúen" "si mi padre o Pedro Alonso, el otro arquitecto, estuvieran vivos seguro que rechazarían que se cubriera la terraza" "todo esto se debe a la nula aceptación de esta arquitectura de autor racionalista, que no admite ni añadidos ni modificaciones". Benvidos a esta a súa nova etapa reivindicativa, Juan Manuel L-Ch, Francisco C. e Ignacio L-Ch Jr.

Pudo ser y puede aún ser


Casa Mar pudo ser algo así; ya no es posible. Sí quedan edificios industriales en la ciudad, que ya no tienen actividad; y en algunos de éstos sí que es posible algo similar a lo de la foto. ¿Se imaginan algo parecido en la Panificadora? No es tanto cuestión de dinero como de voluntad.

La economía del cuarto sector


Esta información en El País de hoy, seguro que la habrán leído, me parece de gran interés y por ello la recomiendo.

20.11.07

In the ghettoooo

Como era de esperar, y con nocturnidad y alevosía, han perpetrado lo que nos temíamos: lo del tira y afloja con el PXOM no era más que una forma de participar del pastel. Ni promesas electorales ni nada de nada; sólo conveniencias partidistas, no conveniencias ciudadanas.
Por mucho que me duela, y aunque se trate de un movimiento más oportunista que sentido, me voy a permitir el lujo de coincidir con la señora Porro en su crítica principal al nuevo engendro que se han apañado PSOE y BNG, o sea, Caballero y Domínguez: pretenden "guetizar" la ciudad.
Seguro que enarbolan la invicta bandera de la FINANCIACIÓN, pero detrás se esconde la rendición ante las nutridas tropas de la especulación urbanística: habrá más viviendas protegidas, pero en los mismos ámbitos que ya las tenían.
Se mire por donde se mire, nuestra recomendación de que se comenzara por ampliar el número de viviendas protegidas en esos ámbitos en los que el rendimiento urbanístico era mayor (Plaza de España, Beiramar o Barrio del Cura) ha sido convenientemente ignorada. Como consecuencia, la afirmación de Corina de que este Plan segmentará la ciudad en barrios de ricos y barrios de pobres no resulta descabellada.
Y se da la circunstancia de que son las zonas más alejadas del centro, pero ya urbanísticamente consolidadas, las que acogerán un porcentaje muy superior al 40 por ciento de viviendas protegidas. Con esa martingala Caballero pretende salir de rositas alegando que, con las "modificaciones" obtenidas, el PXOM superará globalmente el porcentaje comprometido en materia de vivienda. Y Santi podrá también justificar su apoyo al nuevo "engendro", como antes justificaba su alianza ladrillista con el PP. ¡Fantástico!

Está claro que el adagio que dice que "política es el arte de hacer posible lo necesario" ha sido exitosamente sustituido por el que reza que "política es el arte de explicar por qué no ha sido posible lo prometido". Y parece que algunos se encuentran muy cómodos en el segundo caso. Es decir, que ahora todo su empeño será el de tratar de convencernos de que no es prudente contravenir los designios de los que tienen el dinero; ahora se esforzarán por asegurarnos que ganamos más si más ganan los que siempre ganaron más.
Pero puede que hayan calculado mal y las cosas, finalmente, acaben por complicarse por derroteros no tan apetecibles.
Para darnos una idea de cómo han maquillado (eso creen) el Plan, para que vaya adelante pareciendo que han resuelto los "problemillas" que tenía el documento, podemos fijarnos en el ámbito de actuación estrella de este proyecto de PXOM: la Plaza de España.
Los astutos redactores a la carta de Consultora Galega dicen basarse en el plan anterior, que fijaba para todo el ámbito de actuación un aprovechamiento de 1,5 metros por metro cuadrado. Y, efectivamente, en la documentación figura ese aprovechamiento, pero ahora lo han "mejorado" ¡concentrando en las parcelas privadas el volumen resultante ! La realidad es que en esas parcelas, que contabilizan como aprovechable hasta la superficie ocupada por las aceras y el asfalto, la edificabilidad se ha multiplicado POR TRES, manteniendo únicamente la reserva del 20% para Viviendas de Protección Oficial que exige la legislación general. ¿Se visualiza el pelotazo?
Claro que, tal y como están yendo las cosas, que no hay quien venda un piso, ¿qué va a pasar con quienes han comprado terreno con esperanzas de obtener un rendimiento proporcional al aprovechamiento urbanístico, si ya la "burbuja inmobiliaria" está pinchada? Por mucho que se proyecten volúmenes exagerados, el problema ahora es el de seguir invirtiendo para construir pisos invendibles.
Lo cierto es que el ladrillismo está tocado de ala, y seguirá esa senda descendente hasta que la vivienda acerque su valor de cambio al valor de uso que la justifica. Cada día que pasa es menos cierto eso de "compra ahora que luego valdrá más", para ser más cierto lo de "espera ahora que los precios van a seguir bajando". Con esas perspectivas, ¿se arriesgarán los probos promotores que, por si acaso, ya venían cobrando en B?
Pero Vigo seguirá la senda de los tribunales de justicia, que seguirán, también, rigiendo los destinos del urbanismo de esta ciudad, si este proyecto de Plan General se aprueba "sin modificaciones sustanciales", como aseguran para no verse obligados a exponerlo al público.
¿De verdad hay quien se crea que es más importante aprobar el documento ya, que resolver la inseguridad jurídica que nos proporcionará? Claro que, al fin y al cabo, seremos nosotros los que pagaremos las consecuencias, porque como se puede comprobar en materia de urbanismo los que deciden resultan ser siempre irresponsables ante la Justicia.

outra de lacon con grelos xa que temos os chourizos

Xa postos a facer os deberes encomendados polo aparato homo-inserso do comité de redacción e para poder seguir alucinando aquí tedes outra comparativa esta vez de asesores onde máis que de canto ganan que non está mal, interesa colocar cantos mais millor que para algo os nomea directamente o partido, sen dar contas a ninguén.

Presupostos 2.008
Concello de Vigo
asesores...............28
gasto.............900.000
presuposto....231.000.000
traballadores.......1.500

Conselleria de Traballo (Galicia)
asesores................8
gasto.............287.000
presuposto....377.000.000
traballadores.......1.500

Presupuestos muncipales 2008 (II)

Para el Órgano de Gobierno (alcaldía) los presupuestos fijan 4.422.290,30 euros. Y algunas de las partidas a que se destinan son:
  • Retribución personal eventual gabinete.... 939.457,00 euros
  • Adquisición libros, revistas, publicaciones.... 22.000,00
  • Difusión de programas y distritos.............. 70.000,00
  • Cuota gastos regata internacional g. veleros... 59.000,00
  • Asesores infraestructuras, urbanismo y otros.... 130.000,00
  • Programas alcaldía............................... 150.000,00
  • Asistencia mantenimiento web municipal..... 150.000,00
  • Asistencia técnica proyectos..................... 46.000,00

El apartado Relaciones públicas presenta entre otras estas partidas:
  • Publicidad institucional........... 250.000,00 euros
  • Difusión y promoción de la ciudad.... 250.000,00
  • Xornal dixital....................... 50.000

La 1ª Tenencia Alcaldía (nuevos proyectos) figura con 533.906,27 euros. Y algunas de las partidas que contempla son:
  • Libros y revistas................. 4.000,00 euros
  • Publicidad y plan comunicación.... 50.000,00
  • Reuniones y conferencias...... 40.000,00
  • Distintos trabajos técnicos.... 60.000,00
  • Otros contratos asistencias técnicas.... 70.000,00
  • Convenios y programas tenencia alcaldía.... 165.000,00

El reparto de la empanada presenta, entre otros, estos sabrosos trozos. Buscar, deducir, indagar... todos los trozos es una tarea ardua de mover cientos de papeles; si colgaran —todos los trozos de la más que apetitosa empanada— en la web del ayuntamiento me evitaría este trabajito y el ser tildada de demagógica (a mi edad casi que me alegran incluso estos piropitos, pues los otros ya no me caen, se los llevan las mozuelas que ¡bien se los merecen!).

Las cloacas municipales


... de cuando en cuando deben ser aireadas, saneadas.

19.11.07

...Unha de luras...pola cara que nos queda...

Dispois dalgún aniño sen facer o encargo, e dispois de asistir á deriva ideolóxica que estaban adquirindo as ultimas sesións do comité de redacción deste blog, e coa clara vontade de botar mais leña ó lume e poñendo todo o empeño en pedirlle a virxe do carme, xa pasado san martiño, coa cidade xa mollada en que nos axude a atopar ó enemigo principal, colgo a seguinte información, por si ascaso alguén non o creía e que non someto a mellor consideración.

TÁBOA COMPARATIVA DE SALARIOS

FUNCIONARIO (GRUPO A) BASE
Concello de Vigo .......
41.438
Xunta de Galicia ........
27.164
Ministerios ...............
21.256

ORDENANZA (GRUPO E) BASE
Concello de Vigo ....... 19.251
Xunta de Galicia ........ 14.000
Ministerios ............... 10.800

18.11.07

Transparencia


A que ten un nonseique de arrogancia a escea que protagoniza o noso alcalde co lápis-memoria do PXOM na man? Case que nos ameaza, "eu teño a información", parece que dice, "eu teño a tixola polo mango". Pero non conta o que ten dentro, non di se o final hai ou non un 40% de vivenda protexida, se se cumpliron as esixencias da Xunta (urbanísticas e medio ambientais). O principal parece ser que agora é el o que ten o bastón, que cumpriu os prazos, que agora si hai plan. Hoxe contarallo ó seu socio (como se este non o soupera xa!) e logo , quizais, a Corina que dirá que non hai cambios importantes, que van aprobar o seu plan.

Entrementras, os cidadáns asistimos ás ceremonias sen enteirarnos do que hai dentro do lápis. Porque nin Abel nin Santi, tampouco o PP, van esixir exposición pública (Corina : total, non hai cambios).

Nos si. Nos queremos saber o que van aprobar no Pleno os nosos representantes. Nos temos o dereito de intervir, de volver presentar alegacións se é o caso. De non ser así todo o anterior é unha burla. Entretivéronos cun documento que agora cambian, ou non, con outro procedemento máis escuro. Queremos co contido dese lápis-memoria apareza mañán na web do concello, que se edite un DVD e que abra unha oficina de información ó cidadán. Imos perder tempo, xa o sabemos; Aproin, Santi e Alvariño cabrearanse; son os inconvenientes que a democracia ten para os poderosos.

Transparencia.

16.11.07

Presupuestos municipales 2008 (I)

Alguien cercano —amistad de la buena por medio— me pasa algunos datos del nuevo presupuesto municipal para 2008 (el dicho alguien me cuenta que fue al ayuntamiento portando un pen drive y un cd para ver si le podían pasar los presupuestos: ¡ni fotocopias! le pusieron delante unos tochos y carpetas varias con cientos de páginas... y le cedieron ¡eso sí! unos folios y bolígrafo, para que anotase lo que necesitase).
Aquí unos primeros datos:

Presupuestos 2008
  • Adquisición bienes culturales.......................... 140.000 euros
  • Bibliotecas de barrio...................................... 125.000
  • Adquisición bienes artísticos........................... 90.000
  • Sustitución hierba sintética campo de fútbol Travesas. 350.000
  • Renovación estética calles comerciales.......... 150.000
  • Obras adaptación 1ª planta ayuntamiento....... 150.000
  • Balaustradas y cartelería parques infantiles...... 210.000
  • Adquisición juegos infantiles........................... 175.000

Otros datos:
  • Total personal municipal ejercicio 2008 ....... 1.413 personas
  • Organismos autónomos: Instituto municipal deportes, Vigozoo, Universidad popular, Xerencia Urbanismo.... 140 personas

Retribución personal:
  • Sueldos funcionarios...................... 10.524.727,43
  • Antigüedad...................................... 1.982.000,58
  • Retribuciones complementarias....... 18.030.752,32
  • Retribuciones personal laboral......... 6.549.165,24
  • Retribuciones personal eventual........ 939.457,50
  • Productividad................................... 406.588,52
  • Gratificaciones............................. 1.700.000,00
  • Retribución miembros corporación..... 958.212,94

¿Por qué no se hacen públicos todos estos datos? Si tienen todo el presupuesto informatizado, tal como el sr. Caballero muestra hoy su pen drive (¡qué pequeñito lo tiene!) con el PXOM ¿por qué no lo cuelgan, Presupuestos y PXON, en internet? Son nuestros datos, nuestros dineros ¿es que no se dan cuenta? El colgar todo ésto cuesta muy poco tiempo, poquísimo. ¿A qué se debe este secretismo?

Esos 1.700.000 euros en gratificaciones ¿no es muchísimo dinero? ¿Cómo y de qué manera se valora el acceso a estos eurillos?
Se me ocurren mil comentarios, preguntas... a estas singulares partidas; en otro momento.

Mientras tanto iré yo ofreciendo esos datos que poco a poco, de entre los cientos de páginas, esa amistad que tengo, me va faciliando con paciencia: Siempre agradecida a ese Alguien, no al ayuntamiento, claro.

15.11.07

ReFUNDACIÓN do Celta de Vigo

Tal como pintan as cousas, tamén falando de fútbol, corren malos tempos para o deporte profesionalizado.
A sinerxia entre a indubidabel e inequívoca aposta polo deporte de base do notorio concelleiro bng de deportes, e a magnífica, eficiente e desinteresada xestión económica dos últimos (¿de tódolos?) dirixentes do maior club deportivo vigués, non pode menos que producir unha sobrevaloración na cidade do, por outro lado sano e necesario, amateurismo.
Ou sexa, haberá que prestar atención aos xuvenís do Celta, porque os mangantes (perdón, magnates) do fútbol profesional de hoxendía, na zona de Vigo, están a comprobar que o barco grande (outra vez), fúndese. Pero desta ninguén vai tragar co do madeiro á deriva.
Outros xa o fixeron: tódolos “mangantes” fóra e comezamos de novo, noutro barco coa estrutura menos podre ...

Igrexas vagalume vs apagón


Hoxe estamos convocados a realizar un apagón polo planeta. Unha acción simbólica para reiterar a necesidade do aforro de enerxía que inexorablemente teremos que facer nos próximos tempos. Cada día son máis evidentes os sinais de alarma e xa só quedan algúns "primos" que tomán á coña os indicadores.

Eu non sei se no Concello de Vigo -perdón, debo decir- Eu non sei se na vicealcadía de Vigo -visualiza, neno- teñen tamén un "primo" que manexa outras claves ou, se cadra, ainda non completaron o cadro de asesores. O caso é que decidiron convertir Santiago de Vigo nunha igrexa "vagalume". Con focos, disque convenientemente camuflados, van descubrir unha nova dimensión deste edificio, por certo, non moi afortunado esteticamente. Só espero que eses focos nunca iluminen a fachendosa lista do lateral da igrexa.

Teremos, pois, un novo exemplo de despilfarro público para producir un espectáculo que algúns non queremos ver. Seguiremos maleducandonos e ninguén se sorprendera de que enchamos fachadas e rúas de millóns de lámpadas confeccionadas "low cost" en China coa excusa do nadal. A cidade convertida en plató ¿para quen?.

Hai un perigo de contaxio grave. Algúns convirten a política en espectáculo e non paran de escribir capítulos dunha serie que producimos cos nosos impostos. Onte foi unha regata, despois un globo, hoxe unha miniolimpiada, logo vira unha noria e un hotel revirado... Nas próximas eleccións non sería de extrañar que a xente vote acompañada de familia e amigos que, cámara en man, inmortalice ese momento en ducias de fotos que durmirán no disco duro. Democracia espectacular.

Non queremos igrexas "vagalume" que nos fagan ver a cidade escenificada. Apaguen, por favor, esa política.

12.11.07

La Ciudad Ideal



La Ciudad Ideal
atr. Luciano Laurana
(60 cm x 197 cm)
Galleria Nazionale delle Marche, Urbino

La ciudad ideal, en el Renacimiento, era representada así, sin habitantes.

11.11.07

Outono

A Alameda é só ausencia os domingos. Na cidade inóspita e bárbara, os pasos do poeta berran este outono no que as follas dos castiñeiros se resisten a morrer. Unhas follas que ninguén pisa porque ninguén habita estas rúas de memoria gris, na que se subhastan esqueletes a nonseicantos miles de euros o metro cadrado. Para inhabitantes.

Esta cidade sen vida, toda para Carlos Oroza camiñante sen norte posible. Nin desexado.

Él é noso. Esta non-cidade, de ninguén.

Querémoste Carlos, tamén por facer soar suavemente co teu andar, entre tanto silenzo, entre tanta estridencia, o salaio do tempo que se desfai sobre as lousas.

FOTOS: vigoblog.blogspot.com

9.11.07

Máis traineras, menos boats, please

Como se dun pesadelo se tratase, o síndrome Volvo que tan ben co(ñe)ceron C. Porro e Santi (unha cando alcaldesa, o outro cando secretario xeral para o Deporte), volve. Esta vez nunha vella ocorrencia presentada novamente como se dun maná se tratase: outra vez unha proba de motonáutica na ría. A última, celebrada con ocasión daquel evento ING_Mapi_C.Porro chamado VOR, costou (ao parecer pagados por un ING Real Estate) 300.000 euros. Daquela comentabamos en Vigoblog o 17 de maio de 2005:

Non se alteren, o próximo programado neste negocio puramente mediático da
Volvo Ocean Race é unha proba de motonáutica (como se sabe de gran tradición en Galicia) que nos costará 300.000 euros. Infelizmente, non teremos o atractivo que daquela tiñan estas probas, cando Stefano Casiragui xogaba coa morte para tristeza de Princesas soñadas. Teremos que conformarnos cuns minutos de cheiro a gasolina, máis ruido e certa escordadura de pescozo.

Esta vez parece ser que o noso promotor de eventos particular, Santi Oliveira I da Universiada, estudia que o paguemos entre todos.

Outra gran ocasión para publicitar este Anónimo Vigo e mover a pasta: que falta lles fai.

Máis traineras e menos boats, please!.

7.11.07

Un inmenso erro

Propóñolles un xogo. Se tiveran que organizar as saídas dunha macrofesta de fin de ano nun local ateigado de xente ¿que opción escollerian?





Supoño que ter unha unica opción pareceríalles unha tolería porque que pasa se falla a única saída? Non é máis probable ter un fallo nunha porta que telo en catro? Se cadra a opción B é un pouco máis cara pero acaso non compensaría o gasto a certeza de evitar danos irreparables?

De facer unha enquisa a opción B sería votada polo 97% .

Non se extrañen. O 3% restante estaría formado polos responsables da Consellería de Medio ambiente e do Concello de Vigo que seguen, erre que erre, deseñando unha nova macrodepuradora que concentre toda a merda de Vigo nun único punto. Eles farían sair a tódolos asistentes da festa por unha única porta. Eso si, a porta estaría soterrada e funcionaría coa máis avanzada tecnoloxía. Cousas veredes...

6.11.07

O Barco de C. Porro

Escoitáramos falar aos nosos amigos dos fondeos de C. Porro co seu novo iate na enseada de Barra neste verán: algún enteirado ao uso mesmo afirmou, que lle costara (?) 300.000 euros. Vía o Blog Concello de Vigo, enlazamos con máis datos sobre a vocación mariñeira da destronada. Tamén vimos que o custo do Platinum 32 non era para tanto: só 160.000 euriños... ademais... para as malas e bífidas lingoas: non é de cor laranxa... alomenos por fóra.

4.11.07

Santi, Santi, ¿por qué nos persigues?

El comando de "Consumición imaginativa" del departamento de Turismo, que rige con clara y despejada mente Santidomínguez, acaba de encontrar otro medio de gastarse nuestro dinero para (cabe suponer) su propio beneficio, ya sea económico o político. Se ha cogido 400.000 de nuestros euros para dárselos a quien mejor le parezca, con tal de que nos coloque otras cinco pantallas de "información". ¿Qué les parece? Y lo de que en ellas se podrían exhibir "vídeos promocionales de Vigo" me recuerda ocurrencias como las del finado Agustín Arca, que construyó sobre las dunas de Samil un "Río navegable" justo al lado del Lagares, y una "Ría de Vigo" de la señorita Pepis adosada.
¿Esta gente nos toma por tontos o, simplemente, no se enteran de nada? ¿Pues no nos anuncian que quieren pagar una pastizara por lo que ya tenemos gratis? ¿Se han olvidado, o lo ignoran, de que ya Corina adjudicó, naturalmente al omnipresente "JC. Decaux", un montón de mobiliario urbano que incluye más paneles informativos de los que somos capaces de asimilar?
El 28 de julio de 2006, el Concello publicó el pliego de condiciones para la instalación de mobiliario urbano, que se resolvió a favor de la multinacional francesa, la cual se comprometió a tener dispuestos este año 2007, 90 mupis, 277 marquesinas y 1.500 señalizadores de paradas de autobús, además de 100 soportes de información (10 de ellos interactivos) y 8 paneles informativos electrónicos!!! (coño, como los 5 de Santi), entre otros "chirimbolos", en las que habría espacio para cualquier tipo de información municipal. Por hacer todo eso, y más, no sólo no cobraría sino que pagaría un canon anual por la concesión.
Lo primero que habría que preguntarse es si esas 8 pantallas están funcionando. En caso de respuesta negativa, habría que exigir su colocación y funcionamiento. Pero lo de ir a comprar algo que ya hemos adquirido revela ignorancia inexcusable o derroche injustificable.
¿Por qué habríamos de gastarnos ahora 400.000 euros en algo que ya tenemos gratis? Pues yo se lo diré, haciendo uso exclusivamente de eso que llamamos por aquí "sentidiño" y los catalanes llaman "seny".
Siguiendo atentamente la política que viene desarrollando el BNG en toda Galicia (a ver si se lo iban a consentir en otro sitio), la única conclusión lógica es que está exprimiendo al máximo las posibilidades de lucrarse con nuestro dinero, ya que su condición de bisagra les ha permitido ganar un poder que no le han otorgado las urnas. Y, al mismo tiempo, se va haciendo un colchoncito electoral a base de engrosar el pesebre con asesores, contratados próximos en servicios inventados o innecesarios para los ciudadanos, y lo que se les vaya ocurriendo, que para eso se han subido a la Administración y pueden.
Después de espantar las clásicas suspicacias de antinacionalismo (que es como únicamente son capaces de ver la crítica que les afecta algunos mentalmente colonizados), se me ocurre que nos encontramos con un evidente aparato de alimentación particular con nuestro dinero.
El caso es que Santidomínguez, parapetándose en la suposición de que la memoria de la ciudadanía es frágil y maleable (puede que únicamente lo sea la suya), nos viene con una "excusatio non petita" para explicarnos que el "servicio" que pretende contratar parece caro, pero eso es porque no son sólo las pantallas electrónicas, sino que hay que pensar en que habrá que contratar gente para que las llene de contenido. ¿Será posible?
Y los demás, ¿no dicen nada ante este despropósito? No entiendo cómo Corina o el bueno de Antonio Coello no ponen el grito en el cielo (recomiendo vivamente la atenta lectura del contenido del siguiente link, sobre todo de la polémica que provocó 42 comentarios a lo largo de ¡¡once meses!!: el astuto concurso del 2006, sobre todo para comprender la importancia de la concesión). De la actitud de Caballero tampoco hay que extrañarse, porque ya tragó con lo de los "dous gobernos" y con lo de su "visualización", para que cada uno haga de su capa un sayo, o sea, de su presupuesto lo que le venga en gana, como para que ahora vaya a llamarle la atención al "gastador enmascarado" de Santi.
No falta quien piense (miren a su alrededor con ánimo ilustrativo, no justificativo) que "gozamos" de un partido que se ha hecho con la marca comercial "Galiza" y que la está explotando en nombre de un nacionalismo que no se merece tal ocupación.
El caso es que las apariencias, y más de una comprobación, nos impelen a considerar que quienes pretenden hacerse con el monopolio de la expresión ideológico-política del nacionalismo gallego no resultan ser otra cosa que un sindicato de socorros mutuos, con su entramado de "asesorías", agencias de publicidad, funcionariado cautivo y empresas emanadas de la Administración Pública, en un grosero "remake" de aquella Administración del Estado que a finales de los "ochenta" dio a luz sarasolas, filesas y malesas.
Y en lo económico, quienes pretenden que nos creamos eso de que en el frontispicio de su panoplia ideológica figura la defensa de lo público, resulta que son los más decididos impulsores de lo privado. Con su correspondiente "torna", ¿no?
Santi, Santi, quid me persiqueris?

Visibilidad

1.11.07

Evidencias


Espacio ocupado para transportar o mesmo número de persoas en coche, bus e bicicleta.
(Click na imaxe para vela ampliada)