Fea de carallo

Desmelénanse os sucesivos concelleiros de turismo en promocionar a cidade. Con tan loable finalidade, nin escatiman tempo nin aforran medios en colocar stand ora en Moscú, ora en Constantinopla, por exemplo.
Obsesiónanse por lograr que os pálidos pasaxeiros dos Orianas, Elizabeths e Quen Marys, caneen ao ómnibus na Estación Marítima e en lugar de pisar as pedras de Compostela ou Erizana, vaian toma-lo polbo e mercar cachivachadas á Pedra e disfruten dos agachados atractivos da cidade olívica.
Esquecen dúas cousas básicas.
Unha: a cidade non hai que promocionala con millonarios e variados folletos de coloríns; hai que aquelala e poñer en valor as súas indubidables e descoñecidas virtudes en lugar de esnaquizalas. Dúas: hai que pecha-la boca como sexa a ese camareiro que o outro día dicía a uns voluntariosos turistas andaluces: que de ver, o que se di de ver, Vigo non tiña nada; que se querían que fosen ata o Casco antigo e mirasen a Colexiata, pero que el nono recomendaba, porque a igrexa, a verdade, é que era fea, fea de carallo. Tocante á zona vella el, a verdade, non lle daba atopado, por máis que se esforzaba, atractivo ningún; "miren vostedes, sen ir máis lonxe, que non dan tirado abaixo o adefesio da Panificadora e manteñen en pleno centro unha horrible escultura que chaman o Sireno". "O sea, que también eso es feo, ¿no?, feo de caraio", comentou xa aprendido dende o pantalón rabelo e as chanclas o pai de familia jienense.

En conclusión: deberiamos acabar dunha vez por todas coas concellerías de Turismo, emprega-los seus cartiños en mellorar a cidade, e darlles unha manita de pintura ós camareiros ilustrados que asolagan as terrazas dando alardes do máis puro (e duro) viguismo.