Amigos de los Pazos, pero menos

A Asociación Amigos dos Pazos é unha entidade, chamémoslle, singular. Dende que o fillo do fundador, Ignacio López Chaves Castro, se adica á política co PP e dende que o sobriño do fundador, Francisco Castro, -arquitecto, á súa vez fillo do prestixioso arquitecto racionalista- lidera a Confradía do Cristo de Victoria, o fundador no dá parado. O pistoletazo de saída para cambiar a tradicional actividade dos Amigos de pasear ás señoras en excursións culturais, foi a exitosa e teimuda campaña para a volta do ungüentario bizantino. Utilizado oportunistamente para darlle a lata ao bipartito da Xunta, esquecía que foi precisamente en época do seu correlixionario Pérez Varela cando a pequena ánfora portadora de santos ungüentos foi para Santiago e non quixo volver. Aínda non sabemos o por que non se pon a mesma fruición para reclamar obxectos tan importantes como o tímpano gótico da antiga Colexiata, en mans do Museo de Pontevedra, dependente da Deputación de Louzán e C. Porro, os numerosos obxectos vigueses atesourados no Museo Diocesano de Tui ou a famosa imaxe medieval do Salvador de Santiago de Vigo, no Arqueolóxico Nacional en Madrid.

Comezan agora unha nova cruzada contra o proxecto de reforma do edificio do Náutico, que aínda que non teño o pracer de coñecer, polo lído, debe ser algo moi ligth comparado, por exemplo, coa desfeita realizada antronte, precisamente en tempos de Ignacio López Chaves Castro como concelleiro de Cultura, cando se cargaron definitivamente outro singular edificio racionalista vigués. Claro que o edificio de Jenaro de la Fuente que facía esquina entre Areal e a rúa Pontevedra non tiña o mérito de ser un recordo de familia.
Dobre raseiro o que utilizan estes señores, que en tódolos seus longos anos de existencia excursionil, nunca se molestaron o máis mínimo por denunciar a desaparición sistemática do patrimonio arquitectónico vigués da man dun nunca denunciado falso Plan de Edificios a Conservar, instrumento ao que debemos a práctica defunción da rica arquitectura histórica viguesa .
De calquera maneira, benvidos sexan Amigos de los Pazos a esta loita, coa que esperamos que se abran definitivamente a ver máis alá do mantel da mesa dos domingos, despois da misa.

Para os que nono saiban, o edificio do Náutico ten sofrido -sen que saibamos se a familia fixo daquela cruzada- hai non tantos anos, un dos maiores atentados á súa integridade ao engadirlle, na súa fachada sur, un novo volume sobre a gran terraza que existía. Vexan se non as fotos antes-depois que publicamos aquí (clic agranda), e choren. Moito me temo que algúns dos que hoxe se rasgan as vestiduras co proxecto de acristalar os laterais da terraza superior, calaron cando diante dos seu narís, de xeito case irreversible, se cambiou substancialmente a grácil fisonomía do inmoble. Eran tempos do antigo réxime e de estárense calados. Francisco Castro-fillo, á vista de tal desfeita non dixo algo tan castizo como o que agora vén de declarar ao Faro: "Prefiero que lo tiren a que hagan la barbaridad que van a hacer ya que este edificio es una obra de autor de estilo racionalista" "este tipo de edificios deben tener una muerte digna, sin intervenciones que lo desvirtúen" "si mi padre o Pedro Alonso, el otro arquitecto, estuvieran vivos seguro que rechazarían que se cubriera la terraza" "todo esto se debe a la nula aceptación de esta arquitectura de autor racionalista, que no admite ni añadidos ni modificaciones". Benvidos a esta a súa nova etapa reivindicativa, Juan Manuel L-Ch, Francisco C. e Ignacio L-Ch Jr.