Transversalidade

Imaxinan vostedes o que ocorriría se, hai 30 anos, un grupo de vigueses e viguesas empeñarán o seu esforzo en conseguir un tren de cercanías que puxera Santiago e Ourense a 45 min de Vigo opoñendose a multiplicar por 7 os, chamemoslle así, recintos universitarios? Seguro que terían recibido toda clase de reprobacións e serían acusados de traidores á causa local.
Hoxe cando xa se fai insoportable, económica e socialmente, o despilfarro de sete campus con microfacultades repetidas, ainda hai quen se queixa de que a racionalidade tome o mando das decisións. Os intereses corporativos dun desproporcionado aparato universitario xúntanse coa imprevisión miope de quen non soubo pensar transversalmente e situar nas comunicacións o futuro da educación universitaria. Os localismos, como outros ismos reductores, son sempre patrimonio dos conservadores elitistas que pretenden poñer cancelas ó campo.
Pero a lección non está aprendida e observamos como os nosos alcaldes reúnense para compartir a impotencia frente ó botellón mentres o periódico publica a incorporación de miniavións con cámara como último recurso para vixiar barrios donde non pode entrar a policia. Pararémonos a pensar que na orixe destes problemas está tamén a planificación urbanística? por qué os xoves consideran imprescindible facerse con zonas determinadas das cidades para reunirse? E por qué ten que ser necesariamente pola noite? Será por que é ese o lugar e o momento donde poden apropiarse da cidade? O do botellón non ten solución porque non é ese o problema. A cuestión é qué cidade disfrutan os xoves.