(M)area Metropolitana

Estamos nun país de traca, nunha cidade de traca e -xa postos- nunha "comarca" de coña. Despois de 20 anos de Mancomunidade da Área Intermunicipal de Vigo, os Concellos que a forman non lograron "mancomunar" nin unha soa competencia, nin un só Servizo. Se exceptuamos a xestión de programas e fondos europeos para o emprego, directamente vencellados a un módulo técnico de desenvolvemento (UPD) e a un servicio de asesoramento a emprendedores (SAE), algúns proxectos de Escola-taller, catro estudios e unha revistiña, o saldo de tantos anos de traballo en común está máis relacionado con algunhas históricas paparotas dos alcaldes, cá cunha expresa e clara vontade de prestar servizos e xestionar unha administración en común.

Resulta canto menos un insulto que se cite como referencia da vontade dos Concellos Mancomunados a chamada Declaración de Soutomaior (¿xantarían ben aquel día os nosos famentos munícipes?) que tiña como contido básico (o resto eran palabras, só palabras) o que denominaba Plano de acción 1999-2003, con VII grandes medidas que se ían cumprir nesa lexislatura. Pois ben, algo lles debeu pasar, pois, de todas elas, soamente foron quen de cumprir unha: precisamente a VII, a de perdirlle cartiños a Europa. Eses cartiños son, por outra banda, o único contido económico dese xerme de Área Metropolitana que din nestes días que é a Mancomunidade e a súa pomposa (e seguramente no seu día golosa) Declaración de Soutomaior: o seu orzamento propio é máis cativo có máis cativo do de calquera comisión de festas dunha das parroquias do máis cativo dos Concellos mancomunados.

Por isto soa a, como mínimo, cachondeo, os rasgados de vestiduras, as declaracións solemnes, as sesudas análises dos columnistas habituais, as novas declaracións unánimes dos alcaldes de tódolos signos e partidos (¿habería xantar polo medio esta vez?). Por isto, se somos serios, estudiamos os antecedentes e analizamos as circunstancias da administración local neste o noso país, cos seus cativos intereses locais, o seu caciqueo e corrupción, decatarémonos de que, se cadra, para avanzar realmente nunha auténtica, necesaria e racional administración supramunicipal de ámbito Metropolitano, non estaría de máis comezar por adestrar ós alcaldes, funcionarios e concelleiros de por aquí, con algúns Consorcios de servizos básicos, que representen unha material vontade de ter unha administración moderna e eficaz, na escala territorial que os tempos e a importancia de Vigo demandan.

Se lémos sen manipular os datos reais sobre a vontade metropolitana dos concellos da Mancomunidade, decatarémonos, sen dúbida, de que estes están nese órgano supramunicipal nada máis que por se acaso e sen ningunha intención de avanzar máis. ¿Como se entendería senón, dende esa firme e cabreada vontade metropolitana, que os planeamentos urbanísticos xerais (PXOM) en redacción neste momento nestes Concellos, se faga con total e absoluta independencia e descoñecemento uns dous outros, cando non en flagrante contradicción?; ¿como se entendería senon que o único órgano político da Mancomunidade non se reúna (se exceptuamos a última fuenteovejunada) dende hai meses nin tan sequera -o que xa é realmente preocupante- para un xantar para lembrar os vellos e felices tempos de Soutomaior?.

O demais son -como diría o noso sempre admirado profesor Toba- milongas e, como diríamos nós, rodas de muíño demasiado grandes para o noso aparello dixestivo.

Nota: algunha páxina das citadas da web da Mancomunidade, non corren con Mozilla Firefox, si con I-Explorer.