Modelos de cidade

En poucos dias comenzaremos a escoitar falar da ausencia de modelo de cidade. Son verbas preelectorais que uns botan á cara dos outros sen decatarse que todos teñen un modelo na súa mente.
O dos nosos gobernantes actuais non está moi elaborado e responde as características da familia acomodada de hai... polo menos corenta anos!. A casa típica de entón - a cidade agora- contaba cun fermoso salón reservado para as visitas. Ali estaban os mellores mobles e adornos diversos. A vida facíase no "cuarto de estar", revelador nome non me negarán, donde só entraba a familia e á xente de confianza. O salón era para os de fora.
Cunha linguaxe reestilizada, a nosa rexidora, fala de Vigo como unha cidade de ocio atractiva para o turismo. Por iso, crendo que isto ía encherse de visitas con motivo dunha tal Volvo, decidiu engalanar aínda máis o salón. Macetas, flores frescas, un mellor parqué, lámpadas de deseño foron colocada con presas. Agora o Sr. Caballero, preocupado pola impresión que pode dar está cidade ás visitas trasatlánticas, trata de embelecer a súa parcela de salón. Mentras tanto a vida faise no cuarto de estar (Teis, Cabral, Travesía de Vigo, Florida, Beade, Matamá,...)
Por se teñen dúbidas vexan as declaracións do inefable Figueroa que, nun arranque de sinceridade, confirma o modelo e reedita un antigo costume de levar os trastos vellos para a aldea, que ali vale todo.
"De haberse aplicado ese sistema en el anterior contrato, ahora el Ayuntamiento dispondrá de marquesinas muy útiles para las parroquias" As tales marquesinas "muy útiles" son as que hoxe está no centro que serán modernizadas se trunfa a cruzada contra J.C. Decaux.
Para outros, os que redactaron o Plan por exemplo, o modelo é o do arquipélago. Conciben , e fan, Vigo como ducias de illas comerciais e minicidades -auga,deporte-, a donde temos que navegar cadaquén co seu navío, para comprar, ir ó cine, sacar ós nenos, nadar ou facer deporte. Isto asemellase máis a unha residencia donde, salvo as necesidades máis inmediatas -dormir, asearse, ¿comer?- , o resto das actividades esixen desprazarse a lugares centralizados donde "vivir". O Sr. Caballero vense de apuntar tamén á moda.
Contra istes modelos insatisfactorios de cidade, Vigoblog seguirá chamando á folga de cidade - boicot ó salón- que con tanto exito vense levando a cabo tódolos domingos. Iste movemento popular, democrático, independente de poderes fácticos - tamén chamada sociedade civil na confusa versión do Faro de Vigo- produce ademáis efectos beneficiosos xa sinalados neste blog: a explosión multicultural. O centro para os máis perífericos.