Al acercarme a esta desfeita, me comentaba el guarda jurado «No se hace más que un sólo sótano porque no hay presupuesto».
No les quepa duda de que si el derribado edificio Casa Mar estuviese a orillas del Támesis, hoy, restaurado, sería la sede de un gran centro dinamizador de cultura, similar al Tate Modern. Creo que a César Portela habría que darle unas largas vacaciones.
La antigua Sala de Turbinas, hoy Tate Modern ¿tiene 'algo' más valioso que el demolido Casa Mar o Panificadora o Bandeira? ¿Dónde está la sensibilidad de esta ciudad y sus líderes? Con estas actuaciones no es de extrañar que florezca la mediocridad de una Coriña Porro, un Santi Domínguez o un Abel Caballero, por no citar a los alcaldes de los últimos cincuenta o cien años. Ciudad de aluvión ésta, arrasa cuanto de memoria ha tenido. ¡Todos a los centros comerciales, divirtámonos! Que piensen ellos. Restaurar es más sostenible que derribar/construir.
¡Cuánto despilfarro, cuánto!
Publicacións
6 comentarios:
O total desgoverno desta cidade, o desleixos dos seus políticos, a mediocridade abafante deste concello é un tema que me doe tanto...tanto...que xa non son quen nin de vir por aquí coa asiduidade que a vosa calidade merece, abofé que dan gañas de poñer un par de petardos...nunca tal vin que non fose ciencia ficción!
Totalmente de acuerdo. Estos carnavales estuve en Londres y pude comprobar lo fácil que resultaría reciclar cualquier edificio industrial como un moderno museo o biblioteca o lo que sea que quieran estos políticos hambrientos de eternidad. Con el dinero de todos, claro.
¿Para que vamos a andar con rodeos? Hablemos a calzón quitado. Es mucho más "rentable" construir que restaurar. Los presupuestos son mucho más altos, ergo, las "comisiones" mucho más jugosas. No como en otras partes, que se dejan comprar por unos míseros trajes de nada.
Lo malo, como dice el recuadrito de arriba a la derecha, aún tenemos que aguantarlos 737 días.
¡¡Qué tropa!!
É realmente lamentable a perda de Casa Mar. Un día escoitei ao vicealcalde e supertenente que Bilbao sería un referente para Vigo. Pois ben, nesta cidade a súa acción urbanística destacou precisamente pola recuperación de edificios industrias ou de outro tipo para convertilos en novos referentes urbanos, sen necesidade de tiralos abaixo. Algo que non sucede aquí.
Xos, tes moita razon, pero a persoa por chamarlle de algunha maneira, da que falas ten mais que demostrado ser un farsante e un charlatan de feira.
Totalmente de acordo con todos vos. Entristece pensar na verdade das palabras de Manuel Rivas dicindo que " Galiza é un país conservador que non conserva nada"
Destruimos todo o que temos pero non quero deixar de remarcar aquí que cando falo de todo tamén me refiro á lingoa natural deste país. Quero deixar claro o meu respecto ás decisións persoais de cada ún , incluida a liberdade que reclaman os de Galicia Bilingüe.
Pero recoñezo que me cósta crer que aqueles , como Raquel ou tantos que escriben aquí, xentes que loitan por preservar a natureza , a ria, a panificadora , casa mar, etc. , utilicen hipocritamente ( ? ) outra vara de medir para non respectar a lingoa natural desta terra. Lingoa que existía moito antes da Casa Mar ou a Panificadora. Lingoa que pertence ou pertenceu aos nosos pais ou abós. Lingoa que por normas naturais nos tocaría a todos falar e defender.
Dicíame un amigo, para xustificarse, que o castelan é a lingoa dos seus amigos, pero recoñeceu que non defende a plantación de eucaliptos ou piñeiros nesta terra aínda sabendo que é a plantación maioritaria nos nosos montes .
¿Por qué os que defenden o natural ou a natureza non defenden algo tan natural como é a lingoa natural da Galiza?
O español é á lingoa galega o que os eucaliptos son aos nosos montes.
É dicir unha antinatural maioría.
Non son eu quén vos tén que dicir a lingoa que tedes que falar pero vos pediría unha reflexion xa que si é triste ver a desaparición dun edificion bonito, xa non falemos da traxedia que supón a lingoa e a identidade deste país.
Vos podedes ,si queredes, continuar da mán de Galicia Bilingüe pero entón deixade de falar de preservar.
Si por algunha estrana razón non sentides o galego como voso ou do voso sangue, posicionarse da parte do mais débil non é só un acto de caridade ou de xustiza é unha obriga de todo aquel que se considere progresista.
O galego estaba esmorecendo pero agora está sendo vilmente agredido.
Nas vosas conciencias deixo a vosa posición e a vosa coherencia.
Saudos dun galego falante que nin é da aldea nin é do Bloque, é dicir : un CASO RARO.
Publicar un comentario