IX ÉPOCA

31.5.10

Fallece Louise Bourgeois

Una de las miradas más lúcidas de nuestra época se ha apagado hoy, a sus 98 años de edad.

30.5.10

Do puntazo á putada nun click



agora e despois.Adeus ás naves dos plátanos.

Que puntazo llevar los tenis...Ay Perly...estás en todo !!


Proclamación de candidatos do PP nas sete cidades

Estupideces de Corina

Cando a unha institución ou particular paralízanlle unha obra por incumprir a legalidade, o normal é a discreción e utilizar os procedementos que o Estado de Dereito proporciona aos cidadáns. Corina Porro prefire anunciarnos a todo cartel que para ela, o principio de legalidade é un engorro.
Polo demais o carteliño só pode mover á gargallada e a reafirmarnos na evidencia de que estamos en mans duns/has impresentables.

27.5.10

¡Nos van a cortar la luz!


Digamos que ocupo un pequeño y coqueto apartamento en un edificio grande y algo antiguo con vistas al mar en el que la variedad de viviendas es significativa; la vecindad es también de muy diverso extracto social. Sí, podría decirse que vivo es un arca de Noé. Bien; esta variopinta comunidad de propietarios se ha embarcado en reformas —unas más necesarias que otras— un tanto disparatadas: que si lavar la fachada, un ascensor último modelo revestido de espejos, unos sofás de cuero en el amplio portal... Vamos, que nos hemos pasado del presupuesto de aquí a Zamora (lo de 'a Lima' ¿por qué se dirá tanto?). Ayer se ha convocado una reunión de comuneros, y nos dan la noticia —el presidente y el tesorero— de que el banco nos quiere embargar por falta de pago. Para salir del apuro se les ha ocurrido a los de la directiva el pasar un recibo extra a los 102 copropietarios por igual importe ¡! Hay viviendas aquí desde 40 metro cuadros a doscientos veinte metros cuadrados. Evidentemente los de las más grandes están encantados, los de las más pequeñas ¡totalmente desencantadas! (somos más las féminas con pequeño apartamento, qué le vamos a hacer). Vamos a ver, si yo tengo una participación del 0,27 % en el total del edificio (casi la que menos) y algunos (pocos pero muy ruidosos) la tienen de hasta un 4,61 % ¿no les parece un disparate totalmente injusto el que se pretenda dividir la deuda a partes iguales entre los 102 propietarios? Los de la directiva dicen que que se sienten muy presionados por los de los pisos grandes ¡! Pues no hay tu tía; y lo malo es que están a punto de cortarnos la luz de las zonas comunes. En fin, estoy pensando salirme de esta Arca de Noé y comprarme una canoa. ¿Qué opinan ustedes?

(Disculpen que les cuente estos problemillas personales, pero ya que el panorama de la ciudad anda tan aburrido y despreocupado... de algo habrá que hablar en esta blog ¿eh?).

25.5.10

La bucanera C. Porro


La presidenta de la Autoridad Portuaria —la pastosa C. Porro— ¿a santo de qué se monta una fundación? Pero, aquello de zapatero a tus zapatos ¿ya no es válido? Y va y se marcan local en Velázquez Moreno ¡una pasta! y el personal que emplea esta Fundación Puerto de Vigo ¿cómo es seleccionado? Y van, y claro, se montan una de Piratas. Ay ¡cómo se retratan! Pero, ¿no estábamos en que los asuntos culturales dependen de la concejalía del ramo, o del ministerio en cuestión? Va a ser que en la concejalía de cultura están ya montando un departamentito que atenderá asuntos de barquitos y tal y cual. Esta mujer ha perdido los nervios.

Piratona la C. Porro. Propongo limpiar la bahía de corsari@s. Onde vamo a pará, zeñó.

¿Europa?

JÜRGEN HABERMAS: Días decisivos: Occidente celebra el 8 de mayo y Rusia el 9 de mayo la victoria sobre la Alemania nacionalsocialista [seguir leyendo]

Bilderberg



"Su primera reunión se celebró en un hotel de Holanda en 1954 para defender los intereses del capitalismo ante el empuje del comunismo en Europa del Este. La guerra de Irak, la caída del mercado inmobiliario y la crisis de las hipotecas basura han sido algunos asuntos debatidos por el grupo antes de que ocurrieran. Ya en 2006, los asistentes supieron que era mejor invertir en oro que en inmuebles.

Se trata de la tercera ocasión en la que el Grupo Bilderberg se reúne en España. En 1975, tras la muerte de Franco, se citaron en Palma de Mallorca y, en 1989, en la isla gallega de La Toja. Ahora, la elección de Sitges se considera un reflejo de la creciente influencia de españoles en el foro.

Los asistentes:

Entre los asistentes españoles habituales se encuentran la reina doña Sofía, Matías Rodríguez Inciarte, vicepresidente del Santander, y Juan Luis Cebrián, consejero delegado de Prisa. Joaquín Almunia, Pedro Solbes o José Manuel Entrecanales también han pasado por los encuentros del grupo.

Entre los internacionales, el ex secretario de Estado norteamericano Henry Kissinger, el banquero David Rockefeller, los presidentes de los bancos centrales y nacionales, ministros, ex presidentes de Gobierno, banqueros y muchos ejecutivos de grandes empresas, como Nokia, Coca-Cola, Pepsi, Airbus, Shell, Siemens, Novartis, Fiat (los Agnelli), entre otros muchos, además de altos cargos de conglomerados mediáticos como The Wall Street Journal, The New York Times y Die Zeit".
(de Xornal.com)

Decididamente, lo mejor de cada casa. Y, ahora, a andarnos con milongas sobre soberanía, justicia, igualdad, democracia, un hombre un voto, entradas y salidas de las crisis...

El Grupo Bilderberg se reunirá, del 3 al 6 de junio, en el hotel Dolce, de Sitges, lejos del mundanal ruido para no ser molestados y poder tomar sus decisiones sin que nadie se entere.

Ustedes mismos.

24.5.10

En Conserva, proxecto artístico sobre a fábrica de Massó

O proxecto ‘Enconserva’ nace co fin de crear un espazo común para que os artistas do Morrazo e do entorno da Ría de Vigo poidan exhibir as súas creacións de forma aberta ao resto dos cidadáns e fóra das salas de exposicións tradicionais.
O principal obxectivo da iniciativa céntrase en promover unha exposición colectiva onde teñan cabida as distintas
disciplinas artísticas: pintura, escultura, fotografía, ilustración, vídeo, teatro, literatura e música, entre outras. Cada artista que desexe unirse ao proxecto poderá participar cunha peza da súa creación, que logo será exhibida ao público nun evento que combinará mostras, proxeccións e actuacións en directo...
[lér máis]

23.5.10

Alégrame el día, torero

Os 100 comentarios sobre a cogida en Perú21: outras sensibilidades.

18.5.10

Esta mañana...

alguien dulcificó el regreso cierto.

14.5.10

A inconmensurable jeta do Goberno municipal de Vigo

Hai que ter unha desvergonza raiana coa estupidez, ou considerarnos aos cidadáns como imbéciles redomados, para vendernos a moto de que motu proprio o alcalde e concelleiros con adicación exclusiva no Concello de Vigo, farán o xesto de rebaixarse o salario un 15%.
Claro! o alcalde e o teniente saben perfectamente que, sí ou si, verán rebaixado o soldo cando se publique o decreto do Goberno central polo que se recorta aos funcionarios públicos (eles son a efectos retributivos funcionarios, na súa condición de persoal electo nunha administración pública) unha MEDIA do 5% do seu salario, SEN QUE POIDA SER MAIOR 15%.
Evidentemente, cos xugosos salarios con cargo ao erario público que se concederon os nosos xenerosos munícipes, a eles tocaralles a maior porcentaxe de desconto, ou sexa, o 15% que agora, cun descaro de trileiro trapalleiro, nos venden como un sacrificio voluntario. Amos anda!

O que hai que aturar.

13.5.10

Gayoso opina que hai que reducirlle o 20% aos funcionarios

Gayoso analiza la situación económica española a modo de aviso a navegantes: "Es pésima. Aunque no nos guste, si no queremos acabar como Grecia, habrá que reducir el 20% los salarios de los funcionarios".
El País Galicia recolle así as palabras de Gayoso ao Comité de Empresa dos "funcionarios" (sen oposición) de Caixanova.

Pola súa banda, o ex-auxiliar de contabilidad da Caja de Ahorros y Monte de Piedad Municipal de Vigo, comprométese a apretarse o cinto e botar máis esmola no cepillo en misa e conxelarse o seu soldo de 500.000 euros.
Pensionistas, médicos, profesores, mestres, bombeiros, enfermeiras, policías e administrativos vigueses que asisten entusiasmados ao trunfo de Vigo na súa loita coa Coruña, promoven que se dea o nome de El Chino a unha rúa viguesa.
Abel Caballero ri, e aínda non sabe en que tipo de farola investirá o diñeiro que se aforre nas nóminas dos funcionarios municipais. Seica se baixará o soldo e, a pesar de que non son funcionarios, conxelará o salario dos 14 amigos contratados a dedo que pacen e fanlle a ola na alcaldía.
O Comité de persoal do Concello de Vigo, aplaude, un tanto despistados.

E la nave va...

Ahí al lado, en Mogadiscio, ayer mismo

Foto: AP /FARAH ABDI WARSAMEH | 12-05-2010 (publicada en El País digital)

¿Por qué no

Quero cheirar teu bacallau, Maria!!!

Ya que hemos instituido ésta como la semana del cachondeo propio, que no todo va a ser mamoneo y corrupción, ahí os va esta versión de la original de Quim Barreiros, un vecino de Vila Praia de Ancora al que siempre le tocaba el "bingo acumultativo" de APETESFRA (buen olfato, ¿no?), que viene como "anillo al pelo":



Versión culinaria del mismo tema, que tomé prestada de la blog "O Bandullo":



Como la canción; fácil, sabrosona y pegadiza.
¡Hala!, a cheirar o bacalhau e...

...de postre (o a cualquier hora):



¡Bó proveito, meus!

12.5.10

MONUMENTO, FAGAMOS UN

Quixera ver cousas semellantes nas festas de Vigo (Oquestrada Se Esta Rua Fosse Minha ao Vivo)

Actas


(Fragmento das actas da reunión entre os equipos directivos de Caixanova e CaixaGalicia)

M. Creo que EN-CAIXA sería el nombre adecuado. Hacer referencia a internet es obligado.

G. Nuestro Consejo de administración no puede aceptarlo por sus semejanzas semánticas con trágala. NOVA CAIXA sin embargo propone una visión de futuro y de renovación que ayudaría a lavar una imagen de ineficiencia que puede haberse instalado en la opinión pública.

M. Sin embargo suena muy familiar, como gastado. Creo que el Sr. Urraco tenía una idea mejor.

U. Con permiso del Presidente, mi equipo había pensado en CAJA-CAIXA. Es un binomio superador de enfrentamientos. Evidentemente a los seis años se rotaría y pasaría a ser CAIXA-CAJA para evitar críticas de alguno sectores.

G. No Urraco, no tiene pegada y es redundante.

M. Otra de nuestras favoritas sería LA BOX DE GALIZA. Es el nombre con mas consenso y es trilingüe.Confirma la galleguidad de la firma. Evidentemente los tipos de letra habrían de ser cuidadosamente diseñados para evitar cualquier equívoco con otras marcas.

G Perdón, debo atender el teléfono.

(Minutos de silencio. G solo asiente)

G. Que dice MAFO que ni de broma. Insiste en que somos nosotros los que debemos bautizar la nueva institución. Sr. Urraco, por favor, exponga la definitiva.

U. Desde luego, Presidente. Nuestro departamento de imagen y prospectiva ha concluido que la marca más dinámica y con mayor aceptación en las pruebas realizadas es CAJA-2.

M. CAJA-2! Suena bien

G. CAJA-2. Muy bien Urraco. Hoy puedes volver en mi choche.

11.5.10

Cinco años y un día


Parece una sentencia, y merecida, por bloguera quisquillosa e irredenta. Mas, no. Hace hoy esa cantidad de tiempo que se estrenó esta blog y yo como modesta cronista virtual. Lógico que me interrogue sobre el por qué de tan duradera tarea (¡sin nómina!). Siempre habrá alguien (yo, al menos) que piense que tratar de recuperar el sentido de comunidad es una tarea ya de por sí gratificante.
Echando la vista hacia atrás por estas páginas (¿habría que decir 'pantallas'? hasta las palabras se vuelven nihilistas. ¡Onde vamo a pará!), tengo la sensación de que sí ha valido la pena el tiempo aquí empleado; no tanto por lo que yo os he ido contando, sino que también por lo que de vuestros comentarios aprendí ¡que no es poco! a pesar de que en algunas (bastantes) ocasiones mi contrarrespuesta haya sido algo vehemente de más. Me enteré, gracias a esta faceta de bloguera, que no somos tan poc@s compartiendo una manera de sentir/mirar esta ciudad de aspecto fantasmático; ¿recuerdan? semanas atrás en un post daba cuenta de unos turistas que se comentaban el uno a la otra, paseando a las doce de la mañana por los alrededores de la Colegiata «parece una ciudad fantasma». Y, ya saben, no pocas veces son los otros los que mejor dan cuenta de nuestra esencia.
Recibo pues esta condena de cinco años y un día, y prometo que intentaré duplicármela para alegría y/o sufrimiento de mis colegas, y también vuestra.
Apreciado, sí, apreciado visitante anónimo, no nos conocemos, pero bastante premio es saber que compartimos, siempre con afecto, un espacio común. Mi agradecimiento a vosotros y a mis cinco colegas.

No hacer nada, con urgencia

Tenemos cinco añitos y ya hemos padecido tres alcaldes. Aprovechando la oportunidad de la autofelicitación que nos hemos dado, yo propongo que invitemos a Jaime Lerner a que nos explique por qué considera que "la ciudad no es un problema; la ciudad es una solución":

“En mi primera legislatura como alcalde de Curitiba, una de las primeras decisiones que tuve que tomar fue cuando recibí una solicitud de una asociación de vecinos que pedían algo muy extraño: que el Ayuntamiento no hiciera nada en aquella vecindad. Le indiqué al concejal de obras que verificara la situación. Descubrimos que la petición, a pesar de ser insólita, tenía un origen lógico. El ayuntamiento estaba realizando obras en la zona y la preocupación de los vecinos era que las máquinas acabaran cubriendo un pequeño manantial. Mi despacho fue lacónico pero decisivo: No hacer nada, con urgencia (Jaime Lerner).

Jaime Lerner fue alcalde de Curitiba, una ciudad de casi 1.800.000 habitantes en Brasil. Algo de lo que se puede hacer con una ciudad, sin romperse mucho la cabeza, nos lo dice Lerner. Si tienes (que ya sé que lo tienes) un rato, échale un vistazo al vídeo (pincha donde dice "view subtítles" y escoge spanish):


Qué, ¿estamos?

10.5.10

V enham mais cinco

Cinco anos: eppur si muove

Do ponto de vista simbólico, sintetiza a teimosia das provas científicas contra a censura da fé, a quintessência da rebelião científica contra as convenções de autoridade. Desde a Inquisição condenou Galileu à morte se não se retratasse que a Terra girava em torno do Sol, mas o inverso, alguns escritores atuais apresentam tipo que após esse julgamento, Galileo seguiu pensando: Eppur si muove.

Da Wikipédia

V (bis)


¡¡Chissst!!: Y al número..., ¡ni reñirle!.

V

Grazas ... VVigoblog
(como pasa o tempo, carallo)

¡Cinco €ños!

Yo, Raquel R. López, declaro: soy viguesa porque estoy empadronada en Vigo (cada cual nace donde la cigüeña, sin mirar el mapa —no sabe ésta de cartografías, sólo de campanarios y poco más—, le apeteció), y estoy, por ello (de ser viguesa), razonablemente descontenta de los líderes de esta city (¡menudos cingüeros!). Y por eso mismo llevo aquí cinco años, interesándome por nuestra ciudad, aportando mi granito de arena (¿en el zapato?). Espero que este granito no les impida caminar con esperanza hacia una ciudad abierta al mar y a la solidaridad.
De viguista, na de na. De los ismos (con o sin t intercalada) sólo me interesan aquellos que unen penínsulas con continentes. Ay, ¡qué bonitas lenguas de tierra, ésas de los istmos! (consultad, sino, el DRAE: istmo).
Muchísimas gracias por visitarnos en esta blog.

Siempre arrepintiéndome; lo sé. Un día es un día.

Cinco anos despois,grazas,vai por vos

9.5.10

Cinco


Cinco anos... e parece que levamos media vida!
Cinco é un número máxico. Lembro aquelas cancións da infancia: cinco esquinitas tiene mi cama...
ou cinco lobitos tiene la loba..
Tempos...
Los cinco magnifícos
cabalgando polas pantallas ou o cinco, aquel tranvía con destino a Bouzas e porén á praia de Alcabre.
Cinco e mezzo, extraordinaria película de Fellini, vista no cine-clube con nocturnidade ou Los cinco aquela literatura xuvenil importada que tan ben nos facía na longa noite.
Cinco tamén eran os dianteiros do futbolín, arriscada aposta polo futbol(in) de ataque e, como esquecer, os cinco primeiros venres de mes!!!
Pero non é o cousa de poñerse morriñento, sobre todo porque a memoria canta.
O cinco segue a ser hoxe un número máxico. Cinco son os estudios feitos sobre o metro lixeiro de Vigo e cinco son as veces que o lobby portavoceado pola Voz de Galicia tivo que tragar as imposicións do Banco de España.
Cinco son os "ces" que definen a Vigo: o Cristo, o Celta, a Citroën, a Corrupción, a Corina, O Caballero, o teniente de alCalde, a Casa de play it again, Roque,...
Cinco son os partidos do bipartito que nos goberna: o Bloque, O Psoe, A autoridade portuaria, a Zona franca e Caixanova.
Cinco son os modelos de semáforo entre os que podo elexir no territorio da alcaldía e cinco mil e pico euros son os que debe costar ese semáforo verbeneiro da Porta do Sol , é dicir, territorio da tenencia.
Cinco son os minutos que debería durar a seguinte campaña electoral en Vigo e cinco son os dias laborables para un número cada día máis reducido de cidadáns.
En definitiva, cinco por cinco, vintecinco, son os anos que esperamos cumplir neste recuncho de palabras, imaxes e bo rollo feitos por cinco colegas e colegos a quen felicito hoxe de corazón.

8.5.10

¡¡¡este lunes estamos de cumple!!!


Cinco añitos ¡Dios! Y yo aún sin saber qué ponerme; o quitarme (las dragas, ni de coña, colega Andión, pues vete tú a saber qué aparece cuando te des quitado esa media del melón).

6.5.10

Nos toman el pelo... y la vida

En sólo cuatro meses ya van ocho muertos en el Corredor do Morrazo. Y todos igual: choque frontal con invasión del carril contrario. En la mayoría de los casos, los accidentes se producen donde hay línea continua, como se ve en la foto.
Sigue siendo escandaloso el que, tanto en las informaciones, como en los comentarios que producen y en las imaginativas respuestas de los responsables de las infraestructuras y la regulación del tráfico, nadie diga una sola palabra sobre disuadir a los automovilistas de usar esa vía. Nada sobre hacer atractivo (sería facilísimo) el desplazamiento por mar entre las dos orillas de la ría. Ni siquiera para contradecir su conveniencia.
No hay que ser demasiado espabilado para darse cuenta de que aquí hay gato encerrado. Es un gato conocido, pero está encerrado para que no se le vean las intenciones.
¿Hay alguien por ahí que sepa explicarnos por qué se abandona el transporte marítimo y se sigue impulsando el desplazamiento de personas por carretera, que es mucho más costoso, más contaminante, menos sostenible y más irracional?
Esta blog está a punto de cumplir cinco años de existencia y ya desde el primero hemos venido prestando atención a esta Vía Mortal, exponiendo argumentos, citando casos similares, proponiendo soluciones, etc., pero quienes deciden siguen empeñados en que el asunto sólo puede arreglarse ampliando la capacidad de las vías terrestres, construyendo otras y huyendo de mirar hacia la ría como espacio ideal para el trasporte de personas.
Y mira que hay antecedentes: no hay más que mirar hacia las atiborradas Vías Rápidas de O Salnés y O Barbanza para darse cuenta de que las sucesivas ampliaciones, desdoblamientos, etc. no han resuelto el problema, como no resolvió el de la movilidad entre Vigo y O Morrazo el actual "Corredor".
Pero a nuestras "lumbreras" sólo se les ocurren cosas como hacer un puente nuevo, ampliar el de Rande, desdoblar la carretera para seguir alimentando el bolsillo de quien cobra los peajes (que nadie se engañe, Audasa cobra todos los peajes, con cargo a los presupuestos de la Xunta; no es gratis, sino que los pagamos entre todos) y, para que se vea que "velan" por nosotros, tras desestimar lo de hacer una mediana (ya hay que ser pazguatos), la última "genialidad": bandas rugosas. Supongo yo que serán para ciegos, porque la señalización (mal que les pese a algunos) está tan clara en esa vía como en cualquier otra del mapa. Lo malo no es la señalización, ni el trazado, ni los despistes (los hay en todas partes); lo malo es la vía en sí. Nunca debió hacerse, sino atender a un buen servicio de transporte marítimo y, con la mejora de la carretera existente (con un par de circunvalaciones para Cangas y Moaña), descongestionar el tráfico terrestre.
Pero, por si creen que los nuestro es una "teima", fíjense en lo que decía El País el mes pasado:
Los presupuestos para 2010 de la Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestructuras vuelven a primar la construcción y la conservación de carreteras (419 millones) frente a la "ordenación e inspección de transporte". Son 189 millones bajo este epígrafe, aunque el grueso del dinero (162 millones) es en realidad destinado a construir "aparcamientos para autobuses".
Y, parafraseando a Carlos Puebla, "así pensarán seguir, ganando el ciento por ciento...". Habrá que llamar al Comandante y que mande parar.
Mientras, por aquí la gente a morirse, que somos muchos y parece que sobrase personal, ¿no?

5.5.10

Quietud viva


Una obra, pintada en 1932, de Pablo Picasso alcanza el precio más alto de la historia de las subastas de arte ¡más de 100 millones de dólares! Pocos meses antes, una escultura (1961) de Alberto Giacometti también rebasó el centenar de millones de dólares. Los interrogantes se agolpan. Uno entre cien: ¿por qué alguien paga esa fortuna por un objeto? Miles de respuestas posibles. Decir que es una inversión económica... resulta zafio, cuando menos.

Si al mirar estos dos objetos, obras de arte, conseguimos ver... ¿qué es lo que vemos, qué sentimos? En el cuadro: un hombre, en su pedestal —¡que no puede abandonar!— ve su deseo; la escultura muestra un hombre caminando decidido, adelgazado por la nada que lo corroe y configura.
Vemos aquí, entonces, en ambas piezas, de una manera viva, la síntesis del sentirse: somos deseo y tránsito. Esta vida quieta, a quien la mire y sepa verla, siempre le dará secretas razones para seguir caminando aún entre los escombros de la ¿inagotable? insolidaridad que nos configura.

¿Cuánto vale un sueño que nos anime a mirar incansablemente, a caminar decididos entre las ruinas de un planeta exhausto?
La mirada del artista nos ilumina y reconcilia. (Ciertamente, no todo lo que se nos muestra como arte...).

Gracias Pablo, gracias Alberto. Gracias comprador; tu gesto te hace depositario del mejor de nuestros retratos como humanos: ¡somos frágiles! Y la manera de poner en valor esa consustancial fragilidad humana, por fuerza, está en el pagar lo que has pagado. Para vivir: siempre un deseo, siempre un camino.

(Y el que no sepa ver... ¡que se compre un rolex!)

4.5.10

Esquizofrenia de la civilización financiera galaica


Saben muchísimo; de lo suyo; claro. ¡Qué doctores honoris causa (risa)! Por a o por b, tanto Gayoso como Conde: patéticos incombustibles.


3.5.10

Pero bueno, Corina, que se te ven las dragas

Pero bueno, Corina... mucho Duque de Alba, mucha ampliación con lo de los pilotes, pero, hija, se te ven las dragas; qué quieres que te diga.
Anda, mujer, tápalo.
Sí, tápalo no sea que los del "conocido banco nacional" ese, que se van a gastar lo que les hemos prestado para tapar sus agujeros en darse un "voltio" en ese "Grand Voyager" de lujo, nos vean las entretelas del puerto.
Por cierto, ya les vale a los del banco (y a los del Faro que nos dicen qué barco es pero no qué banco), con lo de gastarse unos 300.000 euracos de vellón "pour epater le bourgeoise", con lo que está cayendo.
Claro que, por lo visto, esos son los otros ritos que algunos necesitan (Pinténs dixit) para que no decaiga la adoración del becerro de oro.

2.5.10

Harakiri do BNG en Vigo ?

"En Vigo, Santi Domínguez (+G) viu cuestionado o seu liderado interno durante boa parte do actual mandato, debido máis ao seu perfil que ás decisións políticas adoptadas. Nunha localidade que -xunto á Coruña e a Santiago- presenta o panorama de maior pluralidade interna do país, esa situación podía desembocar nunha loita sen cuartel pola candidatura. Porén, a actuación de Santi Domínguez no asunto das caixas fíxoo merecedor da confianza da UPG e non terá problemas para repetir como cabeza de cartel." (publicado no blog "Renovar BNG")

1.5.10

Primeiro de maio


Tamén necesitamos dos ritos,incluso Pardavila