Expropiacións temporais

O Concello vén de dotarse dunha ordenanza que permite a expropiación de fincas cando os propietarios non acometan as necesarias reformas. O instrumento legal ten apariencia de ser lento e , como moito, initmidatorio polo que a súa eficacia será reducida.
O problema é grave e ten repercusións importantes como se pon de manifesto nocaso do abandono dos montes e o conseguinte aumento de perigo de incendio. Na cidade, os perigos de derrumbamento e os riscos sanitarios xuntanse coa contaminación visual orixinando un empobrecemento do contorno urbano que acaba tendo repecusións sociais. Pero é que ademais, en moitos casos o abandono ten causas especulativas cando os donos agardan modificacións das normas que valoricen as súas propiedades.
Tendo en conta esta situación parecería máis axeitado desenvolverconvenios de ocupación pública temporal de solares de maneira que, cunha pequena inversión pública, quedaran para o disfrute público mentres non se acometeran obras de acondicionamente ou de nova construcción. Dado que os retrasos na planificación e execución son a regra e non a excepción, permitiría que os cidadáns disfrutaran de zonas verdes, sen perigo de ratas e nun entorno agradable ou que o Concello dispuxera de espacio para almacenar coches retirados polo grúa sen ter que pagar un elevado aluguer a Fernández Alvariño. Así, poderíamos ter fermosos xardíns no solar de Casa Mar, en Bodegas Bandeira no Calvario, en Serafín Avendaño en Teis e mesmo na Praza de España.

Evidentemente os convenios Concello-propietarios terían un límite temporal pactado e , estou seguro, que alguén pensará que non paga a pena facer instalacións temporais. Sen embargo, se se paran a pensar un pouco vivimos nun concello -nunha sociedade? - que cada vez máis invirte no efímero e que desenvolve tecnoloxía para elo. Vexan:

- invertimos máis de millón e medio de euros na efímera preparación duns efímeros xogos universitarios
- invertimos non sei cantos millóns de euros en festas e festivais que duran horas ou dias
- montamos carpas, inflables, carteis e bandeirolas con caducidade
- somos quen de trasplantar árbores das nosas beirarrúas sen problemas (ou iso din)
- incluso abrimos oficinas, contratamos asistencias técnicas e pagamos informes de obras e proxectos que nunca se realizan
Así que facer zonas verdes provisionais en solares abandonados tería unha rentabilidade económica semellante as actuacións ennumeradas e, os cidadáns maiores e pequenos quedaríamos agradecidos de atopar catro bancos, unha pérgola e media ducía de árbores en vez de muros e vallas publicitarias.

Claro que, de quén sería a competencia: da Alcaldía ou da Tenencia?