Mes horribilis

No mes que andamos un preferería exilarse a ún paraíso, fiscal ou de vacacións, e non ter que vivir situacións tan vergoñentas.
Para empezar, hai que soportar un montón de obras que insultan ó cidadán chamandolle parvo. Xa sabemos que nos queren pedir o voto pero, se eran necesarias, telas feito antes e asi xa as tiñamos disfroitado.
Para seguir, transitamos por un mes (coa prolongación do tempo de goberno en funcións) donde se toman decisións importantes a nivel económico: a concesión de custosos servizos muncipais, como o do mobiliario urbano, ou obras de gran calado como os aparcamentos. A nivel de persoal, acomodanse amigos e coñecidos agradecendo favores. A cousa é que, diante de un futuro incerto, non se pode deixar para mañán o que nos convén hoxe.
Perderíamos o tempo esixindo a paralización de decisións importantes, posto que de non facelo no mes anterior, faríano no mes anterior ó anterior.
Pero o malo non acaba aí. Ó fin e o cabo temos unha certa tolerancia cos deficits democráticos. Neste mes temos que aturar argumentacións que, non por moi repetidas , deixan de ofender ó intelecto do cidadán. Por exemplo ¿son só locais as eleccións locais?. Se nos deixamos guiar polo pensamento machacón - achegamento ó cidadán, importancia dos candidatos- un pode estar tentado a pensar que si. Pero basta, escoitar un debate, para decatarnos que por baixo das apelacións -¿demagóxicas?- ós problemas concretos o que latexa é o problema do poder. E o poder non é local. O poder é unha arañeira que recobre toda a sociedade. Por exemplo, a Deputación invirte en Vigo para reforzar a Corina e Dominguez inclúe na súa propaganda electoral, a magnífica actuación das consellerías do Bloque mentras que Caballero presume de infuencia no Ministerio de Fomento para traer un AVE. Por tanto, as decisións dos cidadáns nestas eleccións tamén teñen repercusións en Pontevedra, en Santiago e en Madrid. E, polo tanto, ademais das flores, o talante ou a capacidade de influencia tamén teríamos que pensar que C. Porro é o PP, o defensor da teoría da conspiración, o que se manifesta nas rúas contra o matrimonio entre persoas, o que desmonta servizos públicos para privatizalos ou o que divide o pais en normais e anormais. E así deberíamos ter en conta que Domínguez é o BNG, o de Antón Losada e o mesmo que pacta estratexias con partidos de dereitas como CIU e PNV. E Caballero é o PSOE o mesmo que segue financiando xenerosamente a Igrexa e a escola privada.
Asi, que por se acaso, ademais do nº de flores que leva colocado, o facil que é entenderse con el ou, o número de vivendas protexidas que promete, hai máis detalles a ter en conta.