Iso, iso, e que de paso, acaben cos desfasados pavimentos de Compostela, Praga, Roma, París... tan antigos eles... Que empecen, se tal, polos Champs-Elysées, que ben lles viría unha capiña de pichi da Deputación para modernizalos e que así non sufran os ciclistas na chegada do Tour con tanto adoquín de película de medo e polo de domingo.
...para sacarse o cheiro a bosta non é preciso odiar -nin cargarse- ás vacas, créeme. Tamén se cura viaxando ¡afortunadamente!
¿Por qué en esta ciudad no se hacen las cosas bien y para siempre? Se quitaron los adoquines, vino el pichi, que si las losetas, que si nos habíamos olvidado de tal cable...para arriba la loseta, que si aquella tubería..que ahora piedra otra vez, que nos olvidamos de arreglar el alcantarillado..., que ahora enterramos los contenedores, que...En fin que para remate para la decoración traemos granito de Venezuela y palmeritas de Alicante (2700 Euros la pieza) para rematar la desfeita... Hace poco estuve en Praga y allí aún tienen el empedrado del imperio austro-úngaro, las mismas barandillas, los mismas tapas del alcantarillado,las mismas fuentes... Solamente han tenido que lavarle la cara a las casas. Las cosas buenas son así, se hacen con previsión, son para siempre, y nadie se lleva comisiones por los arreglos continuos..... ¿Cuánto podríamos haber ahorrado e invertido en cosas necesarias?
Nestes últimos tempos andamos máis por Twitter . ¡Pero voltaremos ao Blog!
Vigoblog
Buscar en Vigoblog
PRESENTACIÓN
¿ POR QUE ? O século XX entronizou unha cultura que levaba séculos xermolando: a cidade. Non se trata só dun espazo, nin dun concepto, nin dun xeito de vivir; a cidade é a expresión cultural que moveu os esforzos da humanidade que chamamos desenvolvida. Dende esta Blog de Vigo só pretendemos aportar visións da cidade e dende a cidade, de xeito que, ao fío das reflexións de quen formamos a equipa editora, fagamos aportacións a esa cultura urbana, na que nos movemos e de cuxa construcción nos negamos a abdicar. Somos conscientes de que non hai nada novo baixo o sol e que semella que sobran espazos para opinar sobre calquera cousa, mais a nosa proposta é a da reflexión verbo da cidade -non só de Vigo- e, dende a cidade, verbo dos acontecementos cotiáns.
1.-Os contidos de VB son da nosa responsabilidade. 2.-Serán eliminados os comentarios que non se ateñan ao tema proposto en cada post. 3.-Eliminarase, tamén, calquera comentario que consideremos insultante, inxurioso, calumnioso ou, simplesmentes, malintencionado. 4.-Sabemos qué é o que significa a liberdade de expresión que garantiza a Constitución,e de qué límites ten ese dereito,como calquera outro dereito. 5.-Non é a nosa intención fuxirmos de discrepanzas, que consideramos enriquecedoras, polo que sempre as recibiremos como interesantes aportacións, aínda que, naturalmente, debatiremos sobre elas cos nosos argumentos, ao igoal que esperamos que o fagan tódolos intervintes. 6.-Suxerencias e/ou aportacións de calquera tema poderán enviarse á nosadirección electrónica. En caso de que as consideremos interesantes e documentadas incluirémolas, como unha entrada máis, no noso blog, coa sinatura elixida polo remitente.
Sete por cento
-
A cota de mercado do libro galego acada un novo teito negativo: «SETE POR
CENTO». Iso acredita o Informe de Comercio Interior del Libro 2024 da
Federación ...
Silvia Nanclares, Nunca voló tan alto tu televisor
-
Buenos días, amigas. Después de cuatro años sin escribir aquí es un enorme
placer estar vivas y poder dar pasos atrás para reiniciar algunos sistemas
qu...
Fernando Lino
-
El crítico de cine vigués Fernando Lino falleció ayer a los 60 años en el
Hospital Xeral de Vigo el 04 agosto de 2008, a causa de un cáncer de
pulmón. Con...
Can you feel my heart beat?
-
*...My heart goes boom boom boom boom. *
*BOOM BOOM BOOM BOOM *
Y todos respondimos y gritamos, entusiasmados desde un comienzo, "*boom
boom boom boom*".
...
LIÑARES: PAZO NIQUELADO
-
Pazos de propiedade privada en perceptible auxe (Faramello), en declive
lento (Rivadulla) ou en abandono decidido (Quintela). Tamén pazos de
titularidad...
Soñei
-
Hace ya algunos años, participé en un concurso de poesía en gallego. Sé que
muchos de los lectores que llegan hasta aquí es posible que no comprendan
en su...
O Celta e os chineses
-
Non entrou Mouriño co bo pe no Celta de Vigo. Comproulle as accións do
clube ó anterior presidente, Horacio Gómez, e atopouse cun clube afundido
economica ...
Dúas maneiras de ver o de Grecia
-
Hoxe pode un facer dúas cousas: ler o artigo de *Julio Llamazares*
publicado en *El País* co título de *Amor a Grecia,* ou o de *Xosé Luis
Barreiro Rivas* ...
MUDANZA
-
De qué sirve, quisiera yo saber, cambiar de piso,
dejar atrás un sótano más negro
que mi reputación -y ya es decir-,
poner visillos blancos
y tomar criada,...
quince meses no son nada.
-
Entre unas cosas y otras, he estado 15 meses aproximádamente sin subir nada.
Han contribuído en ello las ocupaciones diarias entre las que están :
- tro...
IRIA DE MI CORAZON
-
Otra vez Iria esta enferma. Impotencia tengo de verla pachucha, pero confio
en los médicos y esa vitalidad que tienen escondido los niños a prueba de
todo...
XI Certame das letras Galegas
-
Como tódolos anos celebramos o noso certame de poesía do día das letras
galegas , con importantes premios para os participantes .
IN BED
-
A veces me desahogo contigo, pero eso ya lo sabes. Te cuento cosas
divertidas... cosas tontas... cosas sumamente serias, cosas... muchas
cosas. ...
reiniciando vigo
-
Está Abel Caballero que se sale, el tío. No le llega con enfrentarse a
todas las instituciones habidas y por haber, perderle el respeto a la gente
elegante...
PALABRAS PARA LOLA
-
*Tú no puedes volver atrás*
*porque la vida ya te empuja*
*como un aullido interminable.*
*Hija mía es mejor vivir*
*con la alegría de los hombres*
*que...
CAMBIAMOS DE SITIO
-
Hemos cambiado de sitio, a partir de ahora dejamos esta dirección de
Blogger para trasladarnos a un dominio propio con un nuevo formato y un
portal en el ...
Encerrada en un cuerpo que no puede controlar
-
Poco se conoce realmente acerca de una enfermedad que afecta a numerosos
niños y que supone un calvario, no solo para el afectado, sino también para
los qu...
NOVA WEB
-
Preséntovos o meu novo sitio de encontro na rede:www.dpeon.comÉ unha das
razóns polas que nosquedaportugal estivo bastante parado últimamente... e
probable...
pureza de sangre
-
Menos mal que a alguien se le ha ocurrido abrirle un expediente a Carlos
Príncipe, porque si noeste verano iba a ser un aburrimiento. A cuenta de lo
del ex...
Requiem
-
E debía ser así, con palabras, con silencios, cunha longa ausencia. Os
sentimentos seguen o seu camiño pero a letra decidiu esbota-la tinta e de
agora en d...
De Toro
-
Nunca fun demasiado fan deste escritor. Gustáronme moito Polaroid, Land
Rover e (sobre todo) Tic-Tac. Non sei dicir que me pareceu exactamente
Calzados Lol...
Internet, el hierro y las letras
-
LAS NUEVAS TECNOLOGÍAS Próximo Oriente. 1500 años antes de nuestra era.
Unos avances revolucionarios parecían destinados a cambiar el mundo. Dos
nuevas tec...
El pensar
-
“El talento no tiene sexo. Mujeres y hombres tenemos idéntica capacidad
mental”, dice Rita Levi-Montalcini, científica italiana, premio Nobel de
Medicina, ...
7 comentarios:
Te acuerdas, Lampinho?
E a min, que me gustaban máis estas pedras cas de agora ¿vou vello ou qué?
E a min... os que van vellos (ou dise vándalos) son os que as cambian
Estas piedras parecen de película de miedo. Seguro que un poco antes había calzadas romanas, y antes...
In memoriam ¡afortunadamente! Al igual que el pan centeno de tres días y los pollos por Navidad.
Iso, iso, e que de paso, acaben cos desfasados pavimentos de Compostela, Praga, Roma, París... tan antigos eles...
Que empecen, se tal, polos Champs-Elysées, que ben lles viría unha capiña de pichi da Deputación para modernizalos e que así non sufran os ciclistas na chegada do Tour con tanto adoquín de película de medo e polo de domingo.
...para sacarse o cheiro a bosta non é preciso odiar -nin cargarse- ás vacas, créeme. Tamén se cura viaxando ¡afortunadamente!
¿Por qué en esta ciudad no se hacen las cosas bien y para siempre? Se quitaron los adoquines, vino el pichi, que si las losetas, que si nos habíamos olvidado de tal cable...para arriba la loseta, que si aquella tubería..que ahora piedra otra vez, que nos olvidamos de arreglar el alcantarillado..., que ahora enterramos los contenedores, que...En fin que para remate para la decoración traemos granito de Venezuela y palmeritas de Alicante (2700 Euros la pieza) para rematar la desfeita...
Hace poco estuve en Praga y allí aún tienen el empedrado del imperio austro-úngaro, las mismas barandillas, los mismas tapas del alcantarillado,las mismas fuentes... Solamente han tenido que lavarle la cara a las casas. Las cosas buenas son así, se hacen con previsión, son para siempre, y nadie se lleva comisiones por los arreglos continuos.....
¿Cuánto podríamos haber ahorrado e invertido en cosas necesarias?
Publicar un comentario