O autobusito de Santi

Como non podía ser doutra maneira, o autobusito eléctrico de Santi Domínguez foi retirado do seu ridículo itinerario no Casco Vello. Era unha cara acción pre-eleitoral do BNG vigués que non soportaba  a máis mínima análise seria sobre as necesidades da mobilidade no Casco Vello vigués, nin estaba contemplada en ningún plan previo para o barrio. Xa o dixemos no post en Vigoblog publicado con motivo da súa inauguración: a mobilidade norte-sur na cidade soluciónase con medidas que reformulen as liñas regulares de Vitrasa, reforzando as que, pasando polos bordos do barrio histórico -Carral, Cánovas, Porta do Sol, Elduayen, Paseo de Alfonso e mesmo Torrecedeira-, comunican con Camelias, o Castro (no cumio) e Praza de España. Calquera que non fora inxenuo ou interesado, sabía que a miniliña interna polo Barrio vello, unha vez que deixase de ser gratuita, non a ía utilizar ninguén, como así foi.
O despilfarro coa ocurrencia do autobusito (500.000 euros do Plan-E) é xa unha mera anécdota do brutal e irresponsable despilfarro que a daquela Tenencia de Alcaldía "investíu" no que quixo considerar como "territorio liberado" dun BNG que actuou ao marxe da legalidade do PEPRI do Casco Vello e do máis elemental sentido común. Caras medidas cun contido meramente publicitario, demagóxico e cortopracista,  que conlevaron o destrozo dos pavimentos tradicionais do barrio -inxustificadamente renovados cando había poucos anos que foran rehabilitados con criterios arquitectónicos e históricos-, o derroche na adquisición sospeitosa do edificio para a Pinacoteca, o gasto inxustificado e insostible a medio prazo da construcción deste suposto equipamento cultural (por certo, que acaban de pechar, supoño que para sempre), a posta en marcha de servizos innecesarios, como os "coidadores de barrio" (que serviron, en xeral, para colocar a amigos e familiares dunha domada e acrítica asociación de veciños, controlada polo BNG), ou os amagos de servizos de mobilidade como as vistosas bicicletas eléctricas, descontextualizadas de calquera outra medida e para a que non foron quen nin de articular un funcionamento operativo normal e un sistema de cobro mediante a obrigada ordenanza.
Os responsables de semellante desfeita quedan impunes -incluido o alcalde, que apoiou por activa ou por pasiva, e por exclusivo interese partidista, as accións do su "socio" de goberno- e unha importantísima cantidade de diñeiro, necesario para investimentos realmente productivos no barrio histórico, foi botada polos sumidoiros. Tampouco o PP vigués, fondamente desmomoriado,  lembra que cando se puxo en marcha o minibus, calaron a boca, por se tal, e agora vén a apuntarse ao carro. Indignante.
Esperemos, polo menos, que o bonito e caro microbús eléctrico, sexa recolocado canto antes, nunha liña do transporte publico que cumpra realmente co interese dos veciños de Vigo e sexa económica e socialmente rendable e sostible.

Non podo evitar, finalmente, referirme ao papelón que está a cumprir La Voz de Galicia (do Faro xa nin falo, porque é o voceiro oficioso do alcalde actual, como xa o foi de todos aqueles rexidores que lle deron un trato de absoluto, lucrativo e descarado favor): a mestura entre información e opinión raia xa o ridículo; a incapacidade de establecer unha crítica equilibrada, descargada da fobia a Caballero (fobia que ten a súa orixe, nonos enganemos, na marxinación práctica e económica deste medio por parte do alcalde), faille, por inercia, continuar a defender sen fisuras a infumable actuación do BNG no Casco Vello vigués. Pero axiña se lembrarán de que o BNG xa non poderá seguir sendo o elemento de apoio institucional que compensaba as perdas cando era parte do goberno e manexaba un importante orzamento publicitario. Daquela voltarán a posicionarse cos que lles traten ben na cidade: a Deputación, a Xunta de Galicia e o Porto de López Chaves. Mágoa! todos lembramos que A Voz foi, para moitos de nós, non hai tanto tempo, esa referencia de profesionalidade que nos permitía almorzar cun periódico local sen necesidade de gomitar diante do Faro de Vigo. Aquel periódico valente que soubo manternos informados con obxectividade e con opinión non domada, sobre a catástrofe do Prestige ou de denunciar o acoso e derriba de Ventura Pérez Mariño por parte do PP e do BNG.