Fora de xogo

Asi quedaron os partidos políticos coa chegada do movemento 15-M. Tiñan preparada unha campaña para discutir os seus asuntos, ou mellor un único asunto: quén debe estar na Moncloa. Os líderes nacionais percorrían as cidades tapando as problematicas locais e aos candidatos e candidatas. Os exemplos de falla de respecto aos cidadáns non faltaron: un señor reparte euros visualizando así o que entende por política e outra non dimite do seu posto amosando así ata donde chega ó seu amor á cidade. E de repente...
De repente uns milleiros de persoas deciden materializar unha mensaxe que xa estaba nas enquisas e nos medios de comunicación:

• que estamos fartos de que a democracia sexa un formalismo atacado pola corrupción.


• que estamos fartos de que o diñeiro pese máis que os votos


• que estamos fartos dun sistema que só funciona afondando na desigualdade


• que estamos fartos de ver aos culpables da crise seguir sentados nos seus sillóns despedindo traballadores e traballadoras

E un longo etcétera que todos podemos alongar. E agora que fan? Agora é o momento de defender as súas políticas. Agora deberían defender que é moi xusto que os cartos dos cidadáns sirvan para manter ás caixas e bancos que fixeron ricos a uns promotores, que expropiaron a milleiros de persoas deixandoos sen piso e coa hipoteca sen pagar e botaron á rúa a centos de trabalaldores. Agora é momento defender que as consignas do FMI son as que hai que seguir. Agora é o momento de defender que non importa que un candidato estea imputado ou que unha secretaria xeral cobre un salario escandaloso. Deberían achegarse ás concentracións e decirlle a eses pobres incultos e manipulados de que vai a política que eles manteñen. Para que o entendan e volvan ao bon camiño. Va que non se atreven? Non. Mandarán a Policia e ao servizo de limpeza. Como se fora un botellón.

Pero andan un pouco cagados porque hai votos polo medio. E o 15M demostra que hai máis batallas que a do PP, PSOE e BNG.