IX ÉPOCA

19.3.11

A nosa responsabilidade está co pobo Libio

Santiago Alba Rico
Rebelión

Hoy 40 manifestantes han sido asesinados en la plaza Taghrir de Sanaa, en Yemen, cuyo gobierno es apoyado por los EEUU y por Arabia Saudí.
Hoy ha sido volado el monumento de la plaza de la Perla, en Bahrein, país ocupado desde el miércoles por tropas de Arabia Saudí movilizadas para reprimir las manifestaciones en las que han muerto ya algunas decenas de personas.
Hoy los iraquíes han vuelto a salir a la calle para reclamar pan y libertad, en manifestaciones que se repiten desde hace semanas, con numerosas víctimas mortales, en un país destruido de arriba abajo por los EEUU y sus aliados.
Esta semana han seguido en Marruecos y en Argelia las protestas en las calles contra nuestros amigos dictadores.
Esta semana Palestina ha seguido reclamando el fin de la ocupación israelí, apoyada por EEUU y la UE.
Esta semana han muerto decenas de personas en los cotidianos bombardeos estadounidenses sobre Afganistán y Pakistán.
Zapatero acaba de declarar, tras anunciar la participación de España en las operaciones militares contra Libia: “Nuestra responsabilidad está con el pueblo de Libia”.

Si los burros rebuznan y los cerdos gruñen, ¿por qué los socialdemócratas hablan?

Nuestra responsabilidad, la de los pueblos europeo y estadounidense, es la de salir a la calle, no sólo para protestar contra la intervención, no, sino para mandar a Zapatero y a Rajoy, a Sarkozy, a Berlusconi, a Obama y Clinton (y a todos los demás) a hacer compañía a Mubarak y Ben Alí. Mientras eso no ocurra, ni el pueblo de Libia podrá librarse de Gadafi ni el mundo pronunciar ciertas palabras sin atragantarse.

Se puede ser un inmoral honrado; un inmoral callado.

Vigoblog publica este artigo co permiso do autor mediante unha licencia de Creative Commons


Fonte orixinal: Rebelion.org

5 comentarios:

Consuelo dixo...

Pero, pero, la pregunta del millón, ¿hubieran conseguido derrotar a Gaddafi sin ayuda externa? Ya no lo sabremos. Lo que sí sabemos, es que ellos estaban pidiendo ayuda, y que Gaddafi estuvo a un paso de acabar con todos ellos. Ains, no es fácil, no es fácil. También sabemos las inteciones subyacentes, por supuesto, pero qué otra cosa podíamos hacer? Claro que nos duele a todos, pero Gaddafi no entiende razones. Ay no sé qué irá a pasar, me preocupa tanto... Pero quiero ser optimista.

Pablo Eifonso dixo...

A nosa axuda sería revelarnos contra a arbitrariedade e a explotación nos nosos propios países; contra Repsol, Sacyr ou Abengoa, que teñen millonarios intereses en Libia. Ou contra os que venderon masivamente armas a Gadafi, os que hai ben pouco se fotografiaban con él e coa súa jaima. Non querería eu a axuda dos Sarkozy ou Berlusconi: seguro que non van mellorar a miña vida.
Sigo buscando na web as imaxes dos avións de Gadafi bombardeando as manifestacións de civís, as fotos desas noticias que tanto nos espantaron días atrás e que tanto axudaron a que todos pensásemos que había que intervir urxentemente.
Hai tantos indicios dunha gran manipulación da opiniòn pública mundial para xustificar esta guerra... pero aprenderon a lección de Irak: darse présa.
Ogallá todo se quede nun pesadelo fugaz, pero moito me temo que non.

Consuelo dixo...

Sí, eso ayudaría, pero para eso, necesitamos mucha gente movilizada, y me temo que no será el caso. La gente no se moviliza por Libia, eso está visto.
El fantasma de la manipulación de los medios nos persigue a todos. Es muy difícil saber qué pasó y qué no pasó. Pero me fío de la información que circula en Twitter, no sólo porque muchos son jóvenes comprometidos como los de Egipto, Tunes, Bahrein o Yemen, sino porque no creo que hayan creado todas esas cuentas para divulgar información falsa. Además, muchos de ellos están en contacto con los mismos que forjaron o están forjando las revoluciones en esos mismos países. No sé, si no se puede confiar en eso, vamos MUY mal.
Es cierto que imágenes hay pocas, pero los tweets sí decían que estaban atacando Bengasi. El mismo hecho de que hayan matado a Mohammed Nabbous, y los mismos audios que él compartía, demuestran que las cosas estaban chungas. Sino, la prensa no se hubiera ido, no? Había muchos reporteros en Bengasi y en las ciudades liberadas, antes de que las fuerzas de Gaddafi empezaran a atacar a los pro demócratas, y luego escaparon todos. Además, si no hubieran habido ataques de Gadafi, por qué tienen a tantos periodistas retenidos en ese hotel en Tripoli y no los dejan moverse libremente por el país?
A lo mejor metieron caña para poder intervenir antes de que Gaddafi acabara con la revolución, porque si llegaban a acabar con Bengasi, ahí sí que iban a quedar mal parados.
Pues no sé, el tiempo dirá. Sólo sé que hay muchos muertos, y que tanto avioncito y armamento dando vuelta, me está poniendo nerviosa. A ver qué pasa.
Gracias por pasarte por mi blog.

Pablo Eifonso dixo...

Mucho me temo que los llamados "rebeldes" están dirigidos por dirigentes del gobierno de Gadafi hasta hace un par de meses: el exministro de justicia y el de interior. No da para fiarse mucho...

Consuelo dixo...

pff, puede que tengas razón. No quiero darle más vueltas de momento, me preocupa mucho. A ver qué pasa.