IX ÉPOCA

31.7.09

Mirámonos en Cangas... ou Vémonos


26.7.09

A xustiza achégase ao Concello de Vigo

A imputación do ex-xefe da Policía Local de Vigo, en relación coas investigacións xudiciais sobre o caso do suposto capo do narco "Culebra", achega por fin a esperanza de que a xustiza inicie o seu desembarco nas terras contaminadas do Concello de Vigo, sempre salpicadas de escándalos que se quedan en meras sospeitas e impunidades varias.
José Antonio Sotelo fora nomeado en tempos de C.Porro xefe da Policía Local de Vigo a pesar de non cumprir cos requisitos do posto ao non ter a penas os estudos de bacharel, cando o posto estaba reservado legalmente para un titulado superior.

24.7.09

Entullo ilegal en Candeán

VB vén de comprobar a veracidade da denuncia de ADEGA sobre o masivo vertido de entullo, posiblemente procedente das obras, entre outras, do Plan E en Vigo. Un vertido ilegal disfrazado de pavimentación de supostas pistas forestais, que transforma os nosos montes , outra vez máis, no vertedorio oficial dos contratistas do Concello de Vigo. A recente protesta das empresas xestoras de residuos industriais (así son clasificados os entullos procedentes de obras), denunciando tamén a xestión ilegal deste residuo por parte das empresas que re-repavimentan as rúas viguesas, pon de manifesto que estamos diante dun gran vertido salvaxe, permitido -se é que non auspiciado- polo Concello de Vigo. Esta acción, por falta de control da inertización e da inocuidade do residuo espallado polo monte, provoca non só os xa evidentes danos paisaxísticos, senon tamén, como xa se denunciou, pode provocar a contaminación de acuiferos. Estamos diante non só dun acto posiblemente delictivo sobre o que debería investigar a fiscalía, senon tamén, como sempre, diante dun gran negocio: mentres o Concello paga en proxecto por unha cara xestión especializada e un transporte de residuos a vertedeiro autorizado ou reciclaxe controlado, os contratistas aprópianse deses fondos, ao non empregalos de xeito legal e aforrarse os custos presupostados. O negocio é xa vello en Vigo e nel participan descaradamente algunhas comunidades de montes. Xa no seu dia, aconchabados co difunto Agustín Arca, o monte Alba foi utilizado para un ilegal vertido masivo de terras, que servíu para modificar brutalmente a topografía do seu cumio. Tócalle agora á Comunidade de Montes de Candeán, que vén permitindo tamén dende hai tempo o vertido incontrolado de residuos de poda da concesionaria de xardíns do Concello de Vigo. As fotos que presentamos, feita hai algúns días, presentan un inorme vertido no cerne mesmo do parque forestal do Vixiador, na parroquia viguesa de Candeán. Á ilegalidade de tal vertido, ao abeiro da ampla normatva sobre xestión de residuos, engádese o feito de que as obras de pavimentación do monte tampoco consta que conten con permiso nin licencia das administracións competentes.

Parece que as ideas de Amador Fernández, ex-concelleiro de Medio ambiente co BNG na corporación Castrillista, e destacado comuneiro de Candeán, teñen éxito. Efectivamente, Amador xa utilizou esta práctica ilegal cando usou os entullos procedentes da demolición do antigo cuartel de Barreiro na formación dunha agresiva base para o tramo do paseo da beira do Lagares ao seu paso por Sárdoma e Castrelos, aforrando así miles de euros aos contratistas encargados da demolición. Aínda que sabemos que non é o único: o papelón de Isaura Abelairas (concelleira de Obras) e de Chus Lago (de Medioambiente) é, sinxelamente, de cómplices, coa súa incuria e silenzo, da desfeita.

Outro posible delicto que quedará impune, co Concello mirando, interesadamente, para outro lado, e os nosos montes, un pouco máis tocados pola man dos bárbaros.

22.7.09

--Oes, Marcos, ¿poderías facerme o favor de colgar no blog un video deses de "yutube", que non ten desperdicio? E que como estou de vacacións non teño a maquinaria aquí.
--O que faga falta, Ana.
Así que, por encargo de Ana Pinténs, dense una vuelta por la guerra:

19.7.09

Abel, piloto

Confírmase: Caballero pilota o Boeing 52, superbombardeiro USA que foi a sorpresa deste ano no festival aéreo de Bagdag, perdón, de Vigo. Temos as imaxes:



Aquí, outras operacións nas que asumíu o mando (militar, por supuesto) o noso prócer:

14.7.09

Si hay que sanear, se sanea

No sé por qué (o sí) pero da la impresión de que en Galicia estamos viviendo una etapa que, en lo político al menos, sugiere inestabilidad. Hay como un sunami de inmediatiez, de inseguridad, que impulsa a los más audaces a resolver ahora, no sea que el momento cambie de manos.
¿Por qué será que en los últimos meses asistimos a un montón de escaramuzas que van desde los cambios de chaqueta política, las mociones de censura o las operaciones de envergadura económica (en plena crisis) hasta las huelgas sin horizonte? Puede que el ejercicio de la política, tal y como se han empeñado en demostrarnos, haya alcanzado un grado de desafección popular tal que ya nadie se sienta seguro. Es como si en ningún partido político se confiase en repetir mandato, sea en la Xunta o en los principales municipios, y se vean abocados a tratar de recoger en dos o tres años lo que antes se obtenía en lapsos de tiempo mucho mayores.
A la vista de cómo circulan desde que ganaron por los pelos unas elecciones, los responsables del Partido Popular parecen lanzados a desmontar cualquier cosa hecha anteriormente, sea en materia lingüística o en la más materialista de intentar regenerar el cultivo del ladrillo en nuestra costa, o regalársela a una industria que podría desarrollarse perfectamente sin atentar contra el patrimonio común que es nuestro entorno.
La sucesión de mega proyectos "emblemáticos" en Vigo tiene en el gobierno (cada vez menos aparentemente "bi", por si las moscas) de PSOE y BNG su expresión local. Junto a aquellos fantásticos proyectos, se castiga a la ciudad a soportar unas obras que ya podrían haber terminado si se trabajase en ellas como sería deseable, sólo para superar la apariencia cosmética que creen que ayudó a Corina a recuperar miles de votos, aunque insuficientes para gobernar. Y que estén lo más fresquitas posibles cuando los próximos comicios. Pero no se puede esperar y planificar inteligentemente, porque a la vuelta de un par de años pueden ser otros los que corten el bacalao. De otros asuntos también relacionados con cómo se invierte nuestro dinero mejor será no hablar ahora.
Hay demasiados ejemplos de que la inestabilidad, la poca confianza en su futuro de quienes ocupan cargos electivos, está habitando entre nosotros. Es como si alguien hubiese dicho ¡sálvese quien pueda! y un ejército de advenedizos encastrado en la política estuviese perdiendo el culo por poner a salvo los réditos de su cargo.
Y lo dicho para la política podría decirse del mundo sindical, como parece indicar el desenlace de la huelga del metal, que ha dejado un regusto a esfuerzo baldío, por no decir de franca derrota, entre muchísimos trabajadores. Detrás se podría advertir aquella inseguridad, aquella necesidad de obtener rendimientos inmediatos en la carrera sindical por situarse mejor a la hora de gestionar subvenciones, porque no está nada claro que los primeros sigan siéndolo en un par de años. Y no es poco lo que hay en juego para algunos.
¿Por qué será que, aunque sepamos que es así, cuando oímos que no todos los políticos son iguales, se nos pone cara de incredulidad? Pues del descrédito al que algunos están lanzando a quienes ejercen como políticos nadie sale ganando. O sea que puede que se estén temiendo que "si hay que sanear, se sanea", que alguien haya dado la voz de alarma de que "el rascar se va a acabar" y que haya cundido el pánico entre los advenedizos, que se apresuran a lo dicho.
A lo mejor todo son figuraciones mías, vaya usted a saber. Pero creo que alguien debería ir reflexionando sobre lo que pasa, con la mirada puesta en puntos menos cercanos que la acera de enfrente, porque lo que a mí se me figura inmediatez, precipitación, ansiedad, inestabilidad y acaparamiento, a lo peor es así.
O no..., o qué se yo.

9.7.09

Perro no muerde a perro

La moción de censura de Gondomar pone, de nuevo, sobre la mesa la debilidad democrática de la Ley Electoral: los escaños son de las personas que los ocupan, no del partido que hizo posible esa ocupación.
Frustrados por la lejanía del horizonte especulativo que atisbaban con la corporación anterior, los adoradores del ladrillo han iniciado la ofensiva antes de que les frustren sus pelotazos y se han alzado con el gobierno municipal surgido de las urnas. Importan poco los "argumentos" esgrimidos para tal acción, porque lo que en el fondo se percibe es lo dicho antes.
Entre tanto, los partidos políticos en cuyas listas figuraban los tránsfugas siguen tan contentos haciéndose lenguas sobre su pacto antitrasfuguismo, aunque tengan tan claro como cualquiera que no sirve para nada, como quedó demostrado, sin ir más lejos, en el caso de Mos.
Pero ni una palabra acerca de la modificación de la Ley Electoral, que adjudica la propiedad del escaño a los titulares personales de cada puesto de elección, como si los votantes hubieran sido invitados a elegirlos personalmente. Pero los electores no tienen posibilidad de elegir personalmente, porque las listas cerradas son confeccionadas (en la forma que sea) por los partidos, que no dan la oportunidad de modificación que ofrecerían, por ejemplo, las listas abiertas.
Pero ya, poniéndose la venda antes de la herida, el ínclito presidente de la Diputación Provincial, Rafael Louzán (nada sospechoso de trapacerías ladrillistas, por cierto), se ha apresurado a aclarar que no se pueden considerar traánsfugas "¡porque son mayoría!". Claro que ello no le impide justificar la baja "voluntaria" en el PP de los concejales de este partido en Gondonmar "para evitar con la moción de censura cualquier perjuicio a un partido del que se siguen considerando parte".
Pero, claro, prudencia obliga, y el mencionado ex conserje se cura en salud diciendo lo que, en realidad, todos piensan: "Tendremos que esperar al dictamen de los expertos, pero hablamos de términos políticos que los vecinos no entienden".
Y ahí está el quid de la cuestión: ellos son los reyes del aire, los intérpretes únicos de lo que es política, no esos indocumentados que sólo sirven para poner papeletas en las urnas cuando son llamados a ello.
Nos guste o no, estamos en manos de quienes han logrado retorcer el significado de la palabra política hasta que se ajustase a sus particulares designios. Poco importa que los ediles sublevados deban su escaño al partido en cuyas listas se ofrecieron a los electores, porque la ley dice que la poltrona es suya. Poco importa que ello resulta una incongruencia que permite, por ejemplo, alzarse con un cargo representativo con el esfuerzo de un partido, para seguir en el machito contraviniendo las normas internas de la formación política sin cuyo concurso jamás habrían estado en condiciones de censurar nada. Basta con darse de baja aunque se sigan "considerando parte" de una formación que, en el fondo, se complace con su deserción, para el caso de que no la haya impulsado para soslayar acusaciones de incumplir el pacto antitrasfuguismo.
Tal y como se están poniendo las cosas, los actuales muñidores de la política local habrán de ser considerados responsables directos de cualquier insurrección popular como la que dio al traste con la maniobra especulativa del Plan General de Nigrán.
Claro que, como dice un viejo aforismo, "perro no muerde a perro".

8.7.09

Monumento a la estupidez

¿Cuántos años lleva rompiéndose éste que fue muelle, mientras el barco de Cangas, al fondo a la derecha, pasa una y otra vez por delante, llevando posibles bañistas que se dirigen a Rodeira obligándoles a dar un rodeo. ¿Será por lo del nombre?
¿Qué intereses oscuros han permitido esta estupidez? El que fue el único alcalde de España que en el ejercicio de sus funciones tuvo que abandonar el pueblo, Lois Pena, tiene la "gloria" de ser el que le dio la puntilla al muelle, negándose a repararlo y a correr con su mantenimiento. ¿Qué directrices seguía? ¿Ya se pensaba, entonces, en forrarse con la concesión para las obras de la llamada Vía Rápida do Morrazo, que se quedó en Corredor do Morrazo? El finado Cuíña tendría cosas que decir, pero ya no puede. Aunque sí puede (o no) don Manuel Fragabarne, que rechazó un magnífico plan para comunicar toda la ría por mar; él sabrá por qué, porque yo sólo puedo suponerlo
El caso es que una ría como la de Vigo carece de un servicio marítimo que comunique entre sí los puntos de interés. Pero cuando se decidió que era mejor romper montes, llenar de asfalto y túneles la península y cambiar transporte por mar por transporte por carretera, se apostaba por la cutrez, el desvarío ecológico y la especulación, más que por el desarrollo sostenible, el impulso turístico de la ría y el ofrecimiento de sus rincones más amables, para ocuparlo todo con coches, aparcamientos, urbanizaciones que hoy siguen vacías y un poniendo al descubierto un sinsentido generalizado.
Pero los buitres, incapaces de más razonamiento que el que atiende a su engorde, siguen mareando la perdiz con ampliaciones inverosímiles del puente de Rande, fatásticos puentes sobre la parte más ancha de la ría para poner la especulación que se prepara en donde Massó al alcance de quienes se alimentan de carroña.
Otro verano de atascos, aquí no hay donde aparcar, quema de gomas y gasolina, estrés viario...
Una estupidez, con culpables.

1.7.09

Carrumeiro II, Laborgal... Consorcio... Prietas las filas II


A tinta de lura da que falaba o portavoz nacional do BNG non para de manchar (El Pais 29 e 30 de xuño). Iso sí,todos dacordo en non incluilo na orde do día do Consello Nacional do vindeiro sábado, Aymerich tamén, por suposto. Agora, enmerdados ata cos mandilóns das galegoescolas...