IX ÉPOCA

10.2.10

Diego; dije Diego

Iban los dos a lomos del mulo intinerante, camino de Damasco, cuando una luz cegadora les propinó una colleja en todo lo alto.

--Señor, Señor, ¿qué deseas de nosotros?
--Pues que esto no encaja, porque falta ya muy poco para que salgáis de los límites de Roma, y luego ya no hay marcha atrás.
--¿Y cuánto dices que falta?
--Cuatro años, exactamente, es lo que os queda para caeros de la burra.
--Huy, qué largo nos lo fiáis. Para entonces nadie se va a acordar de lo que dijimos, ¿no?
--Andaos con cuidado, porque ya sabéis que mis designios son inescrutables.
--¿Eeeeeh?

Lo que son las cosas: en 2005 la Porro y el Louzán tenían claro que de fusiones nada; que la pujanza de Vigo y el respaldo de Caixanova eran garantía de prosperidad. Y que, además, con dos mejor que con una, por aquello de la sana competencia.

Claro que, por entonces, la Corina iba de alcaldesa de Vigo y ahora no. El Louzán sigue, que el PP aún no ha perdido en la provincia. ¿Qué les habrá cambiado por dentro?

Pues que pasaron más de cuatro años y la burra (o mulo, o acémila) parece que se cansó de la carga y los puso en el suelo. Se abrieron los cielos y el Señor les espetó, con voz tonante:

--Os lo advertí, ¿no? Tanto decir "digo" que se os va a venir p'a encima.
--Pero, ¡qué dices! Si habíamos dicho "Diego", ¿vale?: Diego.
--Ya, ya; no me la vais a colar ni en confesión. Os espera el llanto y crujir de dientes que os tengo preparados.

Y los dos presidentes (Autoridad Portuaria y Diputación Provincial) pueden verse hoy cargando con la cruz de sus pecados camino de vuelta a Roma/Monte Pío (también es coincidencia que se trate de que antes fueran Montepíos estas Caixas), que es donde reparten los cargos y las cargas.

Y eso que ella no es muy disciplinada, según dice, y, por lo visto, no la convence ni Dios si contradice sus profundos conocimientos de la cosa financiera esa.

A ver, Señor, ¿dónde te dejaste la fusta aquella con la que barriste a los mercaderes del Templo?

¿Que tienes un plan?

Si yo tuviera una escoba...

Y la guinda del pastel: Caballero hará las listas de PSOE, PP y BNG.

No hemos sido tan malos, ¿verdad, Señor?

Domine, Domine quid me persequeris!

3 comentarios:

Anónimo dixo...

DE LA MANIPULACION A LA AMENAZA
Cada político muestra su estilo con su forma de actuar.
El actual presidente de la Xunta nos ha mostrado el suyo, como bien dice el título de esta nota.
Feijóo tiene que dejar de manipular y mentir.
Ahora sabe que no puede tomar decisiones que no le corresponden, ya que son las propias cajas gallegas y el Banco de España las que tienen que decidir su futuro.
Y eso ya lo sabía antes, por lo que intentó reformar la ley de cajas introduciendo artículos inconstitucionales con la finalidad de neutralizar a la caja que no estaba de acuerdo, Caixanova, con su idea de crear una caja autonomica (lease Caixa Xunta de Galicia).
Ahora pretende “negociar” con el gobierno unos artículos inconstitucionales: la ley no se negocia, se respeta! Y, por si fuera poco, amenaza al gobierno con recurrir el FROB (el mismo al que le quiere pedir 1.200 MM. para crear su caja).
Qué penoso!
Los gallegos nos merecemos un presidente para toda Galicia.

Lalo dixo...

Como dicía o outro: "cambiemos de tema pro falemos do mesmo". Onte estiven na Praza da Constitución a ver a presentación do entroido e o home orquestra (Ce.)e de paso mirei o "Meco" que puxeron na Porta do Sol, mesmo ao carón do Sireno e, non está mal, vai do decretazo da lingoa, ainda que pensei que tratarían o tema da fusión das caixas, xa que é o que máis controversia está a ter e polo menos é un tema máis local. Dito sea de paso, agora meteron tamén o do deus "Momo" criando unha confusión bárbara, xa que non sei se o que está na Porta do Sol é o "Meco" ou o "Momo" ¿alguén sabe algo?..., a min parésme que con eses cambios e esas cousas van tirar todo ao carallo.

Chato de Candean dixo...

O deus Momo ese, o mesmo que toda a comparsa, veu este ano coa mesma vestimenta que o ano pasado. Como no ano 1877 (o cal querían rememorar na edición anterior (só que en plan máis cutre xa que a comparsa de aquel ano, segúindo as crónicas, debían ser alomenos uns dous centos de persoas a acabalo), o Deus Momo ía dentro dunha cabeza de dragón, os organizadores deben pensar que ten que ser sempre así, que non cambian nunca de disfraz.