Colorines

Hai que recoñecer que o Consorcio do Casco Vello, a falta dunha acción normalizada de rehabilitación e rexeneración urbana desta zona, sorprende coas súas innovacións. Se hai pouco sorprendíanos co seu proxecto de convertir a histórica rúa Real nunha delegación do Rexistro da Propiedade, hoxe dá unha volta de torca e amanécenos coa nova de que está a elixir a decoración para as fachadas do convento de San Francisco. Para tal fin, nada mellor que probar coloríns e, para que se note que en innovación ninguén nos gaña, tamén haberá posibilidade de espectáculo (se cadra poderemos tamén "opinar"): "Con este sistema prevese que cada día se vexa o aspecto final do muro cun acabado completo en cada cor. Para iso cada xornada executarase toda unha gama de acabados que emprega a empresa Weber, participante nas xornadas sobre recuperación de fachadas da que forma parte esta experiencia. O Consorcio permite ás persoas interesadas presenciar os traballos previa solicitude nas súas oficinas da praza da Princesa".

O grao de ignorancia e falta de respecto polo noso patrimonio cultural, polas disposicións internacionais en materia de restauración e polas boas prácticas en rehabilitación, acada así o seu grao máis ridículo (¡dios mío, o que nos espera!). É sabido que nesta materia, a elección final da cor da edificación nun contexto patrimonial (o Casco Vello está declarado xa como conxunto histórico), como un elemento máis do inmoble a conservar, debe obrigatoriamente partir do estudio histórico rigoroso, ben sexa documental, ben a través da investigación física sobre os paramentos que determinen as cores utilizados durante a vida do edificio. En ningún caso o elemento crítico pode ser o decorativo.
Pois dáse a casualidade de que existen fotos e gravados de San Francisco onde queda perfectamente claro que a cor dos paramentos era branca. Branca sería probablemente tamén a imaxe dese Vigo antigo, burgo mariñeiro, cidade branca.
Que se esmeren os do Consorcio na definición da carta de cores para o Casco Vello na que se determine, entre outras cousas, o branco a elixir (hai moitos matices e debe normalizarse para tódalas edificacións que o utilicen). Que esta carta de cores teña a súa xustificación técnica e histórica perfectamente expresa, e que se deixen da xogar a innovacións chorras que só amosan a ignorancia e o desprezo por unha disciplina tan contrastada, coñecida e ata normalizada como é a rehabilitación e restauración de conxuntos históricos.
Pobre Casco Vello!, estes son quen de convertilo nun barrio de coloríns apastelados, pailáns fascinados pola Vetusta (tomar de referencia Compostela debe ser incompatible co seu autoodio). E a Consellería de Cultura, encargada de velar polo cumprimento da declaración de Conxunto histórico, de permitilo.