19.8.13

psique privada/pública

Apurando los últimos días de vacaciones, a la sombra de un loureiro, las olitas deshaciéndose a escasos metros de mis pies... laureada por el mencionado arbusto, leo (y con mi tableta en ristre...):

«El yo de cada persona se ha transformado en su carga principal; conocerse a sí mismo constituye un fin, en lugar de ser un medio para conocer el mundo. Y precisamente porque estamos tan autoabsorbidos se nos hace extremadamente difícil llegar a un principio privado u ofrecer cualquier valoración clara a nosotros mismos o a los demás acerca de la naturaleza de nuestras personalidades. La razón radica en que cuanto más privada es la psique, menor es su estimulación y más difícil para nosotros sentir o expresar los sentimientos.»
R. Sennett, El declive del hombre público, Anagrama, 2011, pág. 16

¡Han talado los grandes plátanos de la avenida Martínez Garrido!
Mala sombra le dé a la psique de quién dio la orden.


1 comentario:

  1. ¡dos entradas en el mismo ¡día!
    Os vais a fatigar ;)

    Fernandito

    ResponderEliminar

Por favor asina cun nome de usuario (se estás rexistrado en google ou blogger) ou cun "nombre" (que xa sabes que pode ser un alcume.
Evita no posible usar anónimo.
Así debatiremos mellor.
Grazas.