25.9.07

Lúa

A lúa, agora mesmo, dende a redacción de VB

11 comentarios:

  1. LA LUNA HOY EN ECLIPSE, EN EL SIGNO DE ARIES, A VER SI NOS TRAE ALGO NUEVO Y BENO PARA VIGO. RAQUEL, PABLO, TODOS, ABRID ALGO, POR QUE MUEREN TANTOS SOLDADOS, HAY O NO HAY GUERRA. GRACIAS.

    ResponderEliminar
  2. Genial ¡¡¡¡

    Es de las pocas cosas buenas que nos quedan para disfrutar sin que le afecten el IPC, el Gobierno, la oposición, la política.., etc..

    ResponderEliminar
  3. Parece la calavera con el craneo hueco de algún político local.

    ResponderEliminar
  4. El nuevo periódico Púlico, que salió a la calle hoy, publica la foto y el nombre y apellidos, que coinciden, con un hombre público y de partido en Vigo, que además tiene algo de parecido, del número 1 de Eta, qe apartó a Josu Ternera, quisiera que alguíen si lo sabe confirmase este extremo.

    ResponderEliminar
  5. Que bien situada teneis la redacción

    ResponderEliminar
  6. Francisco López Peña é o presidente da Zona Franca de Vigo, membro do Partido Socialista, e non é maís que unha estúpida coincidencia o do nome e o do parecido físico. Gracia lle debe facer...

    ResponderEliminar
  7. Vexo que estades lonxe da brutal contaminación lumínica de Vigo. Ou que a lúe estaba esta noite cun brilo especial.

    ResponderEliminar
  8. Apartar los ojos de la mísera realidad cercana de cuando en cuando es un acto de salud necesaria.
    ¿Mirarán la Luna desde el Ayuntamiento? Tal vez nunca la hayan abandonado algunas/os.

    ResponderEliminar
  9. Desde el Ayuntamiento no miran la luna, están en la otra luna.

    ResponderEliminar
  10. Gracias pablo por traerme la lúna, mi lúna, al ordenador. ¡¡¡fantástica!!!

    ResponderEliminar
  11. Nestes días nos que, ademais, a lúa ergue o mar ata o bordo mesmo dos peiraos, anunciando o momento no que acabará para sempre coa cobiza de paseos marítimos e recheos. Nestes días en que con luz prestada racha o smog e impón a súa autoridade azul e fría nesta aldea salvaxe. Nestes días paga a pena desviar a ollada ao ceo e ser consciente de que as nosas preocupacións cotiáns son só un insignificante, indiferente e invisible punto na galaxia.

    Nun día así apuntei o obxectivo para que nos amosase, impúdica, a historia sideral de cráteres, mares e vales, aparentemente sen máis vida que a de ser o testemuño máis próximo do caos no que nos convertiremos no furado negro final que nos espera.
    E decateime que amosei un miragre. Aí mesmo.

    ResponderEliminar

Por favor asina cun nome de usuario (se estás rexistrado en google ou blogger) ou cun "nombre" (que xa sabes que pode ser un alcume.
Evita no posible usar anónimo.
Así debatiremos mellor.
Grazas.