IX ÉPOCA

25.9.05

O radiopredicador sen púlpito.


Xa non escoitaremos as súas ironías populistas (¿ou populares?) nin asistiremos ó peloteo con Príncipe, co profesor Toba ou co diputado Durán. Posiblemente o manual de boas prácticas da radiodifusión non recolla o xénero da "autoentrevista con invitado de pedra" que tanto practicou. Aquel "notario da actualidade" que enchía o seu discurso de adxectivos calificativos, non ten xa micrófono. Ariete contra a alcadía de Pérez Mariño chegou a ser proclamado candidato por "un exaltado" o día da moción de censura. O home que enchía a boca falando da SER, ven recoñecer agora que a súa emisora non é máis que "unha retransmisora de programas da cadena" . Tal era o que pensaban os que mantiñan o dial chegada a hora dos informativos locais.
O cronista deportivo que añoraba secretamente a J. María García, que se enfrontou duramente contra Victor Fernández porque non lle dera o número de móbil, non volverá cantar os goles no carrusel.
O radiopredicador "non entra nos plans" da radio familiar dos González de Haz. ¿Foron os cambios en Santiago ou hai unha operación de máis longo alcance na cidade? ¿É unha decisión por razóns profesionais ou é un prezo a pagar? Non o sabemos pero xusto recén inaugurados os novos púlpitos da rúa Areal o radiopredicador ten que "buscar o pan noutros lugares".
Que lle vaia ben. Vigo merece uns medios modernos con profesionais que se saiban mover na pluralidade.Que cunda o exemplo nos medios escritos.

Eugenio Eiroa no programa Carrusel da Cadena SER (25/09/05)

30 comentarios:

Anónimo dixo...

Bueno, menos mal. Sus retransmisiones eran intragables. Espero que no raparezca en un púlpito más notorio para los ciudadanos ¡cuando las cosas no marchan bien —dicen— pueden marchar peor!

Anónimo dixo...

Eiroa ha abierto un blog http://laradiodeeiroa.blogspot.com/ donde no aclara nada sobre su despido, pero es interesante la relación de agradecimientos.

Anónimo dixo...

Que é a seguinte, por orde de aparición: "Gracias Principe, gracias Figueroa, gracias Toba, gracias Domínguez, gracias Losada, gracias Gallego, gracias Corina, gracias Coello, gracias Carmelo, gracias Díaz, gracias Gómez, gracias González, gracias Lores, gracias López, gracias Pérez, gracias Santos, gracias Real, gracias Millán, gracias Ruiz, gracias Cortizo, gracias a tantos y tantas que me dejó en el tintero a más de los que a simple ejemplo he citado."... e así afórrovos lér o coñazo de "vella gloria" que mete.

Anónimo dixo...

El radiopredicador ha confirmado el principio de Peter, según el cual, en una sociedad jerarquizada, todo individuo tiende a ascender hasta alcanzar su nivel de incompetencia.
El E. Eiroa que no encuentra en su atrabiliario curriculum circunstancia alguna que pueda inhabilitarlo, no es más que un farsante clásico, con la habilidad suficiente como para aprovecharse de la incultura y cicatería de quienes lo han contratado, es decir, de los González de Haz, embarcados por entonces en una lucha sin cuartel para conseguir que la condición de periodista la otorgaran exclusivamente los empresarios.
El Eiroa que se autoalaba en tercera persona en su bolg (que le dure) era el hijo supuestamente inútil del corresponsal de Faro de Vigo en Cangas. Su padre, por ver si hacía algo bueno de él, le encomendaba las crónicas del Alondras, mientras él escuchaba embelesado al "butanito", en aquella "hora 25" que hacía el García, y soñaba con poder insultar algún día desde una tribuna semejante.
La naturaleza no le había dotado de facultades suficientes como para que le dejasen escribir en los periódicos, a pesar de no haber demasiadas exigencias en los medios, y logró hacer su meritoriaje en la radio.
Por entonces, muchos años después de ese 1974 en el que dice que comenzó su profesión (?), presentó solicitud de ingreso en la Asociación de la Prensa de Vigo, con el ánimo de aprovechar una rebaja de exigencias para obtener el carnet. Avispado como se cree él que es, presentó un dossier que incluía una serie de informaciones y reportajes supuestamente de su autoría en el diario "El Pueblo Gallego". Si sería cenizo que esos textos fueron reconocidos sin deficultad por su verdadero autor, que tenía a su cargo, como miembro de la directiva de la Asociación de la Prensa, la evaluación de las propuestas de los candidatos. Ni que decir tiene que su solicitud fue rechazada, no sin que antes la asamblea de los periodistas vigueses fuera informada de la trapallada del Eiroa.
Lo penoso es que quienes lo empujaron al barrizal en el que convirtió a la emisora decana son los mismos que ahora lo defenestran. Parece que cambian los tiempos y los dineros no necesitan ya tan bastos defensores.
Quienes tendemos a no aplaudir un despido, nos las vemos y las deseamos para no alegrarnos con éste.
De todas formas, el "crédito" alcanzado por el radiopredicador, a base de poder insultar, descalificar y exhibir su incultura como ciego guía de ciegos, es responsabilidad de quienes se aprovecharon de su osadía para medrar en el capítulo de los ingresos. Eiroa entró en Radio Vigo en un momento en el que otros profesionales del periodismo, más honestos, se negaron a aceptar la exigencia de los propietarios de la emisora de encargarse de gestionar la publicidad de los espacios informativos que realizaban para cobrar a fin de mes. Pero, por lo visto, "bussines are bussines".
Un favor, si es posible: seamos evangélicos y dejemos a los muertos que entierren a los muertos.

Anónimo dixo...

estamos de noraboa, vigo se libera dun lastre.

Anónimo dixo...

Al parecer, no tiene nada que agradecer al porro, y el muy capullo agradece a Corina (al resto, por apellidos). Pailán, pailán.
(Su drama, SER o no SER)

Anónimo dixo...

¡¡¡¡¡ufffffff!!!!! Llegué a pensar que la COPE había comprado esta emisora.
Le deseo al sr. Eiroa salud y silencio radiofónico.

Anónimo dixo...

Parece mentira cuanta envidia aquí se da cita. Cuan cobardes se antojan los comentarios que anónimamente todos con desparpajo aquí reflejan. Sin en absoluto ser partidario del periodista -o llámenlo como les venga en gana- objeto de este vergonzoso ensañamiento, ¿creen correcto escribir sin dar la cara lo que escriben?. Hay que ver hasta donde llegan las manifiestas frustraciones personales y demás inferioridades que inconscientemente algunos reflejan con sus textos. ¿A qué se debe que no tengan el valor de expresar sus poco respetables opiniones -dadas sus constantes descalificaciones- aportando tras ellas un nombre y dos apellidos?. Yo, aun tildado en este blogger -por carencia de registro- de visitante anónimo así lo haré. Porque los tengo bien plantados. Mas antes de mi despedida, me veo en la obligación de "premiarles" por sus "sublimes" redacciones con un par de recados. El primero, extraído en esencia de una majestuosa fábula de Don Félix María de Samaniego, advierte y aconseja a que los imberbes e incautos leñadores surgidos de oportunista y repentina forma de entre la maleza, cuiden y comprueben su vista no vaya a ser que el árbol objeto de la a todas luces cobarde pretensión de tala, no esté caído sino en disposición de, tras una leve tormenta, tifón -o llámenla como quieran- volver a con mayor vigor florecer. El segundo consejo, y a modo de reconfortante y personalmente dedicada despedida a insignes leñadores, reza lo que mi próxima frase alberga. Den por mero desgaste de falanges cualquier replica que por su frustrada, vengativa y -sin duda por su antes referido anonimato- cobarde mente se pasee. El siempre sabio refranero castellano obligadamente me invita, dadas sus necias palabras, a no volverles en vida a visitar. Quizás si en otro tiempo, lugar y ocasión tuvieran el valor de firmar sus aseveraciones como personas y no como avestruces propias de merecido habitáculo en la Madroa, consideraría la posibilidad de retornar a intercambiar pareceres con ustedes por estos lares. Lamentablemente para sus imagino de nuevo anónimas, vengativas e irascibles respuestas, en absoluto acostumbro a tratar con desconocidos.
Fdo. Roberto Carrillo López, vigués, no distinguido, pero por la cobardía y manifiesto odio que ustedes atesoran hacia la persona del Sr. Eiroa ofendido.
P.D.: Como en la actualidad reza la juventud, que les den...mucho y bien.

Anónimo dixo...

Señor Carrillo-Eiroa: por la herida sangra. O es que usted creer que ser tonta toda la gente del poblado. Creo que algo recordarle debo, como el insigne fabulista Nisecomo dijo: a todos algún tiempo se puede engañar; a algunos engañar se puede todo el tiempo; pero posible no es a todos engañar todo el tiempo.
Por cierto, revisar debería usted, aunque ya servirle no podrá, su escritura hiperbatónica, que usted, seguramente, tendrá por cultivada. Y es que hay quien puede y quien no puede hay. Salud, que ahora tiempo de disfrutarla tendrá.

Anónimo dixo...

Carta abierta al Sr Carballeira:

He de confesar que a mi poder ha llegado por fruto del ocaso una página escrita por el Sr. Eiroa, a ese que ustedes llaman "predicador", en donde publica lo que laboralmente le acaeció.
Posteriormente, he tenido acceso a la página que el Sr. Carballeira ha publicado bajo el mismo módulo BLOG pero con contenido diferenteen donde se pasa de la palabra al insulto.
Le voy a decir la verdad Sr. Carballeira: A mí tampoco me cae muy bien el Sr. Eiroa aunque no por ello no he dejado de reirme en las ocasiones que la radio de mi utilitario sintonizaba el díal de la Ser. Puede ser la ironía que empleaba en sus comentarios, puede ser sus entrevistas en las que daba la respuesta antes de que el interlocutor lo hiciese. Pero creo francamente trasladar la envidia u odio que Usted le pueda tener por los motivos que NO ACLARA no es realmente apropiado de álguien que por la lectura de sus palabras parece ser compañero del gremio del Sr. Eiroa. Y pienso que cuando una persona tan solo se dedica a responder con el arma de la palabra cargada por la envidia, el odio y el simple propósito de descrédito, llega a producir en terceras personas como el que suscribe una tremenda sensación de náusea tal y como un existencialista lo describiría.
No sé los años que el Sr. Eiroa tiene, ni siquiera los que lleva como profesional en el mundo de las ondas, pero tampoco sé los que Usted tiene, o los que pudiera llevar usted igualmente dentro del mundo de la radiodifusión. Ahora bien personalmente creo que por las palabras que Usted publica no le antojo más de los obligatorios para antaño acudir a "quintos", lo cual no deja de denotar el poco aprecio que sus comentarios merecen.
Pero la verdad es que como dice Sabina: " cuando menos te lo esperas el diablo va y se pone de tu parte", y eso es precisamente lo que Usted, Sr. Carballeira, está consiguiendo, algo a lo que por cierto, debería de darle las gracias el Sr. Eiroa, puesto que lo único que, entiendo, consigue con tal publicación como a la que gustosamente le respondo, es dar más publicidad al affaire Eiroa, puesto que ahora ya no solo éste publica una página sino que además hasta sus detractores lo hacen, creando con ello una auténtica bola de nieve que cada vez se hace más grande, consiguiendo que de esta noticia se entere hasta un servidor.
¿Realmente piensa Usted que la gente como el que suscribe no tiene ya una opinión fundada sobre el Sr. Eiroa' ¿Acaso piensa que por publicar esto nos v aa hacer cambiar de opinión?, Francamente no, y como le he dicho, el Sr. Eiroa, al cual no tengo el gusto de conocer en persona, podrá haber hecho una radio mejor o peor, le podrá haber gustado o no, pero no creo que se merezca, al igual que Usted tampoco, un esscrito como el suyo en donde la elegancia, la cultura y la personalidad brillan por su ausencia.
Hágame caso Sr. Carballeira, emplee el lenguaje de Cervantes como al propio escritor le gustaría porque hasta aún cuando se quiere ser crítico con álguien, igualmente se puede ser elegante.
Por lo demás, agradecerle la posibilidad que me ha brindado para poder exponer mi parecer que, como bien se habrá dado cuenta, es crítico con Usted, pero no faltón, simple y barato.
Un saludo,
Fdo: Manuel Loneti Pérez.

Anónimo dixo...

Loneti señor: La verdad es la verdad, la diga Agamenón o su porquero (búsquese usted en su libro de citas por si encuentra ésta). Debo felicitarle por no esconderse detrás de un seudónimo y elegir dos para el asunto que nos trae. Imaginación (?) no le falta, pero le noto alguna leve carencia en cuanto a perspicacia, lo cual no es óbice para que me siga entreteniendo la polémica. ¿A que resulta interesante?
Debo agradecerle, por otra parte, que haya renunciado al insulto para debatir. Pero, si he de serle sincero, tiene mi permiso personal para hacer uso de la libertad de expresión que nuestra Constitución consagra y seguir insultando, aunque usted considere que se viene produciendo con la elegancia que quisiera que le caracterizara.
¿Seguimos con el entretenimiento, para mejor contribuir al embelesamiento que le proporciona su "elegante" ego?
Por cierto, creo que en el blog del sr. Eiroa también se puede escribir desde la perspectiva del cibernavegante, ¿o no? En tal caso, y dado que aún no compartiendo su, llamémosle, filosofía, parece compartir muchas otras cosas con él, le recomiendo que anime a su defendido a trabajar un poco y actualizar su, llamémosle, página, porque no me está dando para mucho más.
De su cultura no me cabe duda alguna, sobre todo repasando las agudas citas, con precisa referencia al autor, que es capaz de manejar. Por cierto, el señor Eiroa no le gustará mucho, pero da la impresión de que es usted devoto de su manera de escribir. Es lo que tiene la sociedad de la comunicación, que cualquiera puede creer que se expresa y hacer partícipe de ello a los demás. Pero, en fin, ya le dije que hay quien puede y quien no. Lo que pasa es que algunos lo saben y otros lo ignoran.
Sinceramente, encantado de "debatir" con usted/es.
Fdo: Javier Carballeira López.

Anónimo dixo...

Por cierto, se me había olvidado en el comentario anterior. Si se fija, señor Carrillo/Loneti, debajo del recuadro donde escribe el comentario hay la posibilidad de firmar su intervención. Pinche usted, hombre, sobre el redondelito del medio (como el de los Chichos), donde pone "Otros", y ello le permitirá entrar con el nombre que elija, sin tener que verse reducido a la triste condición de "El usuario anónimo".
A su edad ya sabe usted una cosa nueva. De nada.

Anónimo dixo...

ELEMENTAL, MI QUERIDO CARBALLEIRA.


Parece ser que nuestro Sr. Carballeira se ha convertido ahora en un docto detective al más puro estilo S. Holmes, pues pretende imputar a un servidor la autoría de otros comentarios "colgados" en el presente blog. Mi querido amigo Carballeira, siento desilusionar tus afanadas pesquisas relacionando las aportaciones de uno que aquí escribe con las del resto de usuarios que participan contigo de este bonito juego cuya llama has prendido al abrigo de este blog.
Nada tengo que ver con el Sr. Carrillo, y muncho menos con el Sr. Eiroa, pero tal vez sí mucho contigo y alguno de tus compañeros. Deberías conocer primero tu entorno antes de disparar las balas precipitadamente no vaya a ser que finalmente te quedes sin ellas y no tengas con que disparar después. Como Usted bien dice: " cualquiera puede creer que se expresa y hacer partícipe de ello a los demás". No me haga Usted partícipe de los demás puesto que nada con ellos tengo que ver. Asuma por lo menos que no soy el único que no le gusta su forma de escribir y mucho menos criticar, como tampoco a Usted le gusta la forma de hacer periodismo del Sr. Eiroa.
Aclarado el asunto y en aras de evitarle mayores dolores de cabeza rebuscando en la palabra de cada uno similitudes y coincidencias, debo reiterarle la patanería, patochada y tochedad de sus palabras,ya no solo en su artículo primitivo, sino sorpresivamente frente a un servidor, para lo cual, muy gustosamente si Usted me lo permite, procuraré matizarle hasta su completo perfeccionamiento todos aquellos comentarios que de su pluma salgan, hasta convencerle de que el camino por el cual discurren sus palabras no es el apropiado de un profesional de la información. De periodismo poco sé, pero tal vez de gramática, dialéctiva, educación y compostura puede que algo, aun cuando creo que soy bastante más jóven que Usted.
Como veo que parece ser que le agradan las citas y los acertijos le acompaño una que no en pocas ocasiones he tenido el gusto de pronunciar y que creo que se ajusta bastante bien al contenido de sus palabras y sus actos:

Praesumitur ignorantia ubi scientia non probatur.

Como veo que a Usted se le ha dado por la investigación , he omitido voluntariamente la traducción de la misma, entendiendo con ello que no precisará de mucho tiempo para desfrizar su contenido y comprender el alcance de la misma.

Hágame caso Sr. Carballeira: modere su lenguaje, realice comentarios justos y déjese de afrentar. Ganará mucho Usted, y sobretodo la gente que lee sus escritos.
Un afectuoso abrazo, su inetimable seguidor,
Fdo: Manuel Loneti Pérez.

Anónimo dixo...

¡¡Árdelle o eixo, Carballeira!! (cita popular)
Loneti, véxoo seguro, esmérese -que falta lle fai- e non esqueza que Nihil dubitat quem nulla scientia dictat
[sei 9366 citas en latín clasificadas por temas. Entre as 54 da entrada "ignorancia" escollo esta para vostede... que vexo que lle molan]

¡¡Sigan, por favor, estanos alegrando o día!!

Por certo, Loneti-Cervantes "joven" é sen tilde. Xa sabe: "Nunca se acentúan las palabras llanas que terminan en vocal, n o s." ;-) ["De periodismo poco sé, pero tal vez de gramática...puede que algo.."]

Outro anónimo usuario, "porque me peta e dáme a gana" (outra cita ¿eh?)

Anónimo dixo...

Interesante sitio esta "carballeira" virtual. La verdad sea dicha, me ha sorprendido muy gratamente su frondosidad y ni que decir tiene el buen “follaje” que caracteriza a algunos de sus especímenes.
Sepan que cuentan con un adepto visitante, con franqueza se lo digo. Hoy en día resulta bastante difícil invertir parte del siempre preciado tiempo en navegar sin cosechar decepción tras decepción. La lectura de algunos de los mensajes de este particular cuaderno de bitácora ha paliado con creces mi paseo de hoy.
Sobre el señor Eugenio Eiroa prefiero no pronunciarme, ni para bien, ni para mal. Casi siempre me ha gustado presenciar los espectáculos desde la butaca y en éste no faltaré a mis costumbres.

Ávido de futuras y sustanciosas aportaciones, y sin otro particular, reciban tod@s un cordial y afectuoso saludo.

Anónimo dixo...

Pero home Carballeira, ¿coma ten vostede a faciana de continuar co seu cursillo de investigador por fascículos despois de compartir estas glorias cos seus lectores?

FUENTE: "LA BLOG DE VIGO, Junio 2005."
TEMA:"¡CELTA! ¡CELTA! ....¿CELTA?"
"Javier Carballeira dijo...
Hay formas "peores" de ver el asunto. Nadie me quitará de la cabeza que el descenso del Celta fue una decisión del propio presidente. Con un club financieramente hecho polvo, permitió una descomunal indisciplina en el vestuario al que adeudaba cantidades importantes, con las miras puestas en su "operación" financiera. Con el Celta descendido, las facilidades para la venta de jugadores eran mayores. Al mismo tiempo, y fracasado su intento de decidir en política (no le salió bien porque su partido, el PP, no logró la alcaldía y, al cabo de unos meses, se fue), lo intentó con el "pelotazo" del "Nuevo Balaídos", que tampoco le salió, pero pudo lucrarse con la venta de jugadores de los que no habría podido desprenderse si siguiese en Primera.
Ahora, y ya es casualidad, jugadores y entrenador están a punto de regresar a la Primera División y aparece, sospechosamente, el asunto "alineación indebida". ¿Se puede sospechar que el "chivatazo" partió del mismísimo Horacio, o de su entorno? Yo no lo puedo asegurar, pero todo resulta sumamente sospechoso, incluso la cara de funeral que exhibía el presidente en la noche de celebración. Pudiera ser que "la liebre" fuese el arma secreta para evitar el ascenso, porque habría que pensar que la normativa aplicable era del todo conocida por los responsables del Club. Y no deja de ser curioso el que no haya sido el Terrasa (primer encuentro en el que Toni se alineó indebidamente)quien reclamase, sino que el asunto salta únicamente cuando ya todo parece decidido.

En apoyo de esta teoría de conspiración hay circunstancias como la de qué equipo se formaría tras el ascenso, o bien ¿la tesorería del Celta está en condiciones de fichar adecuadamente? Según yo lo veo, el manejo económico ya se llevó a cabo con la venta de Lucin, Edu, Silviño, Jesuli, Juanfran o Velasco, y ya no hay demasiado negocio particular a la vista.
En pocas palabras: con "jugadas" como esta se consigue algo tan simple como que el Club paga y el presidente cobra, o así.
El caso es que nunca había visto un desastre como el del Celta en la anterior temporada, sin que "la grada" reprochara adecuadamente a la Presidencia, y cayera en la trampa, agitada por unos medios de comunicación sabedores y encubridores de los desmanes del vestuario en Sevilla y Vigo, por ejemplo.
¿Es que nadie va a poner en claro lo que sabe sobre la política liquidacionista del "self made manito"?
Manda carallo."


Permítame que aproveite para citarlle outra vez e así aforro en escritura:"Manda carallo."

Qué dificil é gobernar e que doado criticar.
Saudos

Anónimo dixo...

Apoio totalmente a Carballeira. O post do Celta é dos mellores deste blog. Razoado, explicado e analizado. Coincido totalmente no seu punto de vista. E respecto a Eiroa, a verdade, non dá para tanto. Que renove a páxina e permita ós seus lectores opinar. Haro Teglén ou Arcadi Espada fanno sen complexos.

Anónimo dixo...

Digamos que está simpático este debate.
Los recientes descubrimientos sobre biología dicen que algo hay de genético en el hecho de ser más o menos empático.
Pienso que el discurso que nos venía ofrenciendo el Sr. Eiroa, para algunos —no sé cuántos— era muy poco atractivo. Y nos alegra el que deje de 'rompernos la cabeza'; y, por supuesto, le deseamos lo mejor en su vida.
Es legítimo que cada cual tenga sus preferencias, sean éstas elaboradas o no. Soy de la opinión de que el Sr. Eiroa, por su manera de narrar la cotidianeidad, estaría más en su sitio si trabajase en la Cope.
Y lo de las citas en latín ¡fantásticas! Hay lenguas muertas que siguen iluminando de manera esplendorosa ¡¡¡viva el latín!!!

Anónimo dixo...

Qué poco importa que firmen los comentarios Loneti, Carballeira, Demóstenes o.... A fin de cuentas son opiniones de 'la gente' que nos rodea y por ello válidas.
Y los sarcasmos, rifirafes, insultos —leves todos ellos—, ironías ¡de nuestro lenguaje son!
¿Nos asustaremos de ellos? Afortunadamente estamos con cierto nivel de libertad y más vale un exabrupto ¡humano en definitiva! que la menor de las censuras. Ya somos mayorcitos.
Sigan pues las diatribas... y larga vida al Sr. Eiroa ¡que nadie lo dude!
Por lo tanto Sres. Loneti, Carballeira,... cuando menos actualizaremos, con sus comentarios, nuestro casi olvidado latín; por cierto ¿han pasado por el Seminario? Hubo tiempo en que los pobrres o menos favorecidos económicamente estudiamos el bachiller en los seminarios ¡era lo que había!
Gracias pues a todos Ustedes por mostrarnos ese coro de voces tan ¿por qué no? divertido.

Anónimo dixo...

¡Más madera; es la guerra! Parece que el asunto divierte. Ya era hora de que tal ocurriera. Sin embargo, me parece a mí que hemos perdido de vista el asunto principal: Eiroa, ¿era bueno, o era malo? Por lo visto algunos han seguido mi evangélico consejo y prefieren que los muertos entierren a los muertos. Amén (que en latín significa, "vale, tío"; para asombro de expertos latinistas).
O sea, que nos hemos pasado a una competición de cultura “post it”; a ver quién mea más lejos, a ver quien saca antes una cita “ad hoc” para liquidar al contrario. De seguir así acabaremos con niñerías del tipo: “pues yo tengo un perro policía”, “pues mi papá es policía”, “pues el mío es amigo de Franco”…
Aviso a navegantes: déjese de bobadas, señor Carrillo/Loneti/Eiroa. Si desea saber mi verdadera identidad, no tiene más que preguntar usando el mismo vehículo que hasta ahora. Le prometo contestarle, aunque no sé si a satisfacción. En todo caso, seamos agradecidos y ofrezcamos juntitos una ofrenda a los creadores de este blog, porque nos dan la oportunidad de “cartearnos” y esgrimir públicamente nuestros argumentos sobre lo que sea. Esto, creo yo, es de utilidad pública. ¿No le/les parece?
En todo caso, no se preocupe usted, que prometo no volver –si usted no se empeña, señor quién sea– a la prospección patronímica, dado lo mal que se me da. En cuanto a la dialéctica, tampoco se me da muy bien, pero hemos de manejarnos, señor mío, con lo que el Señor nos ha otorgado, y si mi intervención “on line” sirve para que algunos se entretengan, pues miel sobre hojuelas, que más no es mi pretensión, sin perjuicio de que por el medio se me pueda colar alguna verdad. Aprovecho para insistirle en lo de poner su nombre, usando para ello los instrumentos que en anterior referencia le sugería. Podría ahorrarse el firmado final. Si aún no ha conseguido controlar el aparato, seguro que dispone de algún amigo que le facilite la tarea, y todos saldremos ganando.
Pues eso, que a ver si vamos aprendiendo que es el contenido lo que tiene importancia, no el continente. Es decir, que lo importante es lo que se dice, aunque sea el porquero de Agamenón quien lo diga. Lo de los anonimatos, en casos como el presente, no es más que un magnífico instrumento de la libertad de expresión, la cual podría verse menoscabada de forma espuria por personas o entidades capaces de vulnerar la libertad de las personas. Imagínese usted que yo fuera un empleado de Radio Vigo: ¿valdrían más mis expresiones si revelase esa identidad?, ¿existe tolerancia y respeto suficientes por la libertad de expresión para hacer tal cosa? ¿las opiniones del señor Eiroa sobre esa emisora podría ofrecerlas con su identidad mientras trabajaba allí? Dejemos correr las ideas libres y fijémonos menos en el vehículo que las transporta. A menos, claro, que se esté más interesado en las apariencias que en la realidad.
Sea usted quien sea, señor, admita que está teniendo una oportunidad para expresarse que no le ofrece su coofendido. ¿Le parece poco? Y, si somos capaces de entretener a otros, malo será que algo de lo dicho no sea aprovechable. Pero, por favor, esfuérceseme algo más en su especialidad (creo que dijo que era experto dialéctico), devuelva el libro de citas al aparador del salón y no se me adorne con plumas ajenas, que está feo. Y, finalmente, si es que lo tiene, use el sentido del humor, que se cazan más moscas con miel que a garrotazos.
De nada.
P.S. (para seguir con latinajos, que tanto le divierten): señor Cardo, gracias. Parece que le ha encontrado el "tranganillo" a esto. Aquí, dentro de lo axdecuado, cabemos todos y todas las expresiones no delictivas. No he ido al seminario porque ya no se llevaba. En el "cole", además, siempre me aprobaban el latín por los pelos, y eso que copiaba. Le confieso que me gusta que le guste. El gusto es mío/suyo. Y ganamos todos, ¿no?

Anónimo dixo...

A mi estimado amigo Carballeira:

Pues parece ser que tiene Usted razón, se está desviando el tema y ahora parece que el ofendido es Usted tratando de apaciguar a las hordas que contra sus palabras dialécticamente arremeten. Pero como Usted bien dice, esto no es más que el resultado de la libertad de expresión en donde el ofensor puede convertirse en injuriado.
Sin embargo parece que no se da cuenta que tal tergiversación de las circunstancias no es sino producto de sus propias palabras, y no de un servidor que muy gustosamente escribe.
Pero en verdad le digo, mi amigo Carballeira, que nada más lejos de mi intención es tratar de injuriarle, a lo sumo sugerirle que por el camino hacia donde discurren sus palabras y pensamientos no encontrará sino desdichas y enemistades.
También deberá de entender que no todo el mundo comparta sus opiniones y mucho menos la forma que tiene Usted de expresarse. ¿Acaso no admiten sus pensamientos réplica?. Dudo mucho que este Blog que Usted ha abierto con “sus compañeros” tenga tal pensamiento arcaico, antes al contrario, progresista, y como tal entiendo que deben de ser admitidas las críticas hacia los artículos en él publicados así como también son admitidas por los lectores las críticas que Ustedes hacen a través de ellos.

Guerra con Usted, Sr. Carballeira/Pardavila/Lisboa/Caldeirada, no deseo, ni nunca lo he pretendido, al contrario, le deseo buena ventura siempre y cuando respete las opiniones de los demás y no emplee el insulto y la falacia como libro de cabecera.
Por lo demás estaré encantado de debatir con Usted el tema por el cual nos hemos conocido.

Hágame caso Sr. Carballeira: deje el insulto a un lado y opine coherentemente. Ganará mucho Usted, y sobretodo aquellos que lo leen.

Sin otro particular, reciba un cordial saludo de su aferrado anónimo Manuel Loneti Pérez.

Anónimo dixo...

¡Fascinante!: Manuel Loneti Pérez fai exactamente igoal cá Eugenio Eiroa: pasar do entrevistado e darse corda a si mesmo. Eiroa era xordo e piñónfixo. Loneti parece analfabeto funcional, con tódolos respectos: sabe lér, pero parece como se non entendera o que lé. Non esqueza señor Loneti que Legere et non intelligere est tamquan nom legere [quédanme aínda 9.364 citas en latín, ou sexa que anímense]

Esta polémica é incríble: Loneti permítenos visualizar a Eiroa.

Asinado:o mesmo anónimo porque me peta, quero e dáme a gana.

Anónimo dixo...

Perdóneme usted, señor "aferrado(?) anónimo Manuel Loneti". Por más que releo lo escrito no encuentro más insultos que los que usted emite, sin que me molesten lo más mínimo. Le sugiero que lea las cosas a las que responde, porque así podrá tener más tino en las respuestas.
A mí se me ocurrió entrar en este blog y hacer algunas precisiones, veraces, sobre la actividad "profesional" del señor Eiroa y entre usted y el señor Carrillo se dedicaron a ponerme "a caldo" por eso que usted reclama ahora. Me hubiera gustado debatir sobre lo expuesto, pero no me han dado oportunidad, y he tenido que encomendarme al sarcasmo, ironía, o como usted quiera llamarle, no sin regocijo por mi parte y, presumo, que también por parte de otros intervinientes.
Pero, hombre de dios, ¿realmente se cree usted diestro en el uso y manejo de la sintaxis, con lo que está escribiendo? Nadie le pide que escriba bien, pero es el colmo que se atreva a impartir "lecciones" de estilo, o de cultura, con manifestaciones como la de que "a mi poder ha llegado por fruto del ocaso..." Como mucho, "por fruto" del ocaso podría haberle llegado la noche, y poco más. Las cartas llegan "por fruto del cartero, o "por fruto" del ciberespacio, pero "por fruto del ocaso"... Es posible que se trate de una simple errata, "por fruto" de los puñeteros dedos, que se van por su cuenta. En tal caso, supongo que habría querido decir "por fruto del acaso". Y es que es lo que tiene andarse con los manuales de sinónimos y antónimos sin haberse hecho antes un FP2: que se encuentra uno con "azar" y "acaso" algo emparejados y, claro, ¡no se lo va usted a creer!, no siempre se puede usar un sinónimo para sustituir a una palabra.
Supongo que este cariñoso tirón de orejas, como el relativo a su desmedida afición por el hipérbaton, tiene para usted un cariz insultante. No es mi intención, se lo juro. Pero la inmodestia suele ser adorno voluntario de quienes tienen más que esconder, aunque sin saberlo lo pongan encima del candelero y no debajo del celemín (es una cita evangélica, que me encantan) como debieran.
Insultar es llamarle a uno cobarde, o mentiroso, con ese ánimo. Lo mío con usted es simplemente amable reconvención, ante los asaltos que a la sintaxis, y a la gramática en general, produce usted, mientras alardea de ser un hábil dialéctico. Hágame usted caso y desconfíe de quien le ha dicho que es usted un magnífico escritor.
En cuanto a lo de "las hordas que contra mis palabras dialécticamente arremeten", ¿no serán molinos? Porque yo hordas, lo que se dice hordas, aún no he visto ninguna, a no ser que se considere usted, junto al señor Carrillo, una horda, que supongo que no.
Pero el caso es que el asunto ya está empezando a aburrirme, por lo que veré de darlo por zanjado, y a ver si quedamos un día y tomamos unas copas, como quien dice. Acháquelo usted, si le parece, al tremendo pavor que me invade ante los árboles aparentemente caídos y subrepticiamente erguidos, o a la puñetera manía esa de las balas de agotarse para dejarme inerme ante mi feroz entorno, o a la inherente cobardía del anonimato, pero ME RINDO.
Post (¿eh?) data: Seguiré participando en este blog y en otros que me resulten interesantes, aportando lo que se me ocurra de otros temas, mientras usted sigue su tan atinada investigación sobre mi verdadero ser, como si eso tuviera importancia para alguien más que para usted.
Y del pobre Carrillo nunca más se supo, ¡lástima!

Anónimo dixo...

MENOS MAL QUE TE VAS CARBALLEIRA, QUE XA ABURRES HOME.

Anónimo dixo...

Mi Querido Amigo Carballeira:
Celebro enormemente su decisión de recoger velas ( por lo menos con ese nombre ). Es curioso, pero le noto un tanto irritado, o es que la herida sangra.
Pero en fín, tomo su retirada como buena dando por zanjado el asunto, deseándole una buena vida a Usted como prosélito, y a su maestro Agamenón, ventura.

Ad paenitendum properat, cito qui iudicat;
O si lo prefiere: in iudicando criminosa est celeritas.

Fdo: su inestimatable seguidor allá donde Usted vaya. Sr. Loneti.

Anónimo dixo...

Scire loqui decus est, decus est scire tacere ¡ouh!

Anónimo dixo...

faltan 9.363... non vou dar feito

Anónimo dixo...

A verdade e que xa empeza a feder tanta leria latina. ¿ Esto que é ?. ¿ Un concurso da escola de traductores de Toledo ? (quizabes debería poñer TOLETUM ou que sei eu para que certas plumas me entenderan mellor). A ver se algúns non perden tanto o cú por deixar o pabillón alto e céntranse máis no tema proposto; ou en propoñer mellores temas. ¿ Porqué non collen e se crean un BLOG para navalleiros de guante de seda ?. Eu, humildemente non tan versado coma outros (ou alo menos non me vai a vida en tentar aparentalo) confeso que era dos que estaban ata os collóns do Sr. Eiroa. Mais coma dende o principio nunca gustoume a sua manifesta prepotencia e ironía obviaba escoitalo. Para desgracia dos meus oídos sempre sobrou xente ó meu redor que aínda botando pestes desta curiosa personaxe nunca faltaba á cita diaria coas súas ondas. E se de Eiroa rematei ata o gorro máis o estou ainda da impotente cuadrilla de Venturas, Porteiros e demais parentes que tanto paseanse por esta "LA BLOG DE VIGO". ¿ Algún día de estes pensan trocar esa cegada postura destructiva ?. ¿ É que non pasan cousas na nosa cidade dignas de salientar con gratitude aínda que procedan da outra beira do río ?. A verdade, entristeceme moito ter aprendices de político coma vostedes. ¿ Ate onde imos chegar así ?. Reflexionen, que falta lles fai a máis de un. Eu pola miña parte, ainda que se lle dea por voltar, continuarei sen escoitar ó Eiroa. E coma sigan nesta liña confeso que farei o mesmo con este BLOG. Se adicaran o seu tempo máis a construir cos seus temas propostos e menos a criticar dende a barreira mellor lles iría cando nos toque lidiar de novo, porque nos tocará. Son votante socialista dende que teño dereito a voto, militante dende hai 17 anos e ás veces, vendo estes panoramas, avergoñome de selo. ¿ Onde teñen o TALANTE ?. Eu o meu o teño en espera de que vostedes nesta NOSA CIDADE atopen o seu.

Descúlpenme os deuses da gramática pola miña sintaxe pero é que eu pasei primeiro por cultivar patacas para logo poder mercar libros.

Anónimo dixo...

Nunca entendín ben esta manía de lle esixir ós cidadáns aportacións ó traballo dos políticos. Sempre deume a sensación de que era algo así como se un vai ó medico, éste falla na diagnose e lle replica ó enfermo que cale, que a ver se el o vai facer mellor.

Os políticos teñen un traballo voluntario moi ben remunerado en todolos aspectos (e Vigo concretamente é unha das cidades do Estado onde mellor remunerado está). Son eles os que teñen a obriga de propoñer melloras e solucións á cidade, non ós cidadáns, que son moi libres de opinar se lles gustan ou non, independentemente de aportar outras alternativas. O cidadán coñece as súas necesidades e sabe si as propostas e actuacións políticas lle convén ou non, e en función desto opina a favor ou en contra.
E se queren paticipar póden facelo de mil maneiras, pero non necesariamente propoñendo solucións. Para iso están as "forzas vivas", que están mellor informadas, teñen máis tempo e por riba cobran por iso.
Ánimo con blog e seguide coa crítica qué é a base dunha sociedade libre. Se valedes a pena ou non , o dirá o tempo, non unha persoa soa. Internet é o que ten, que se accede tan doado a esta páxina como á do Corte Inglés.

Pablo Eifonso dixo...

Raúl Hortelano (¿nin comes nin deixas comer?), sinto dicilo, pero o seu discurso está tan tan repetido entre os que teñen intereses directos na cosa política, que non paga a pena nin comentalo. Os foros de internet están cheos de "sutiles" encargadiños de desinflar (¡meus pobres!)as posicións críticas a base de dicir "máis facer e menos falar". Vas dado: o noso é, xustamente, usar o cerebro, a cultura e a palabra escrita. O noso é poder debatilo en libertade.
O de facer cousas, andarse con coidado co que se dí ou o de cantar as loubanzas, é tarefa doutros que, coma vostede, parece que leva moito tempo esperando pola súa oportunidade.
Os topiquiños das "hordas" (Eiroa) e as "cuadrillas" (vostede mesmo), se cadra tranquilizaralles e serviralles no contexto das súas asembleas locais... pero o mundo, aínda que lle pareza incríble, é moito, moito máis grande e as alamedas da liberdade son infinitamente máis amplas. Por elas intentamos humildemente camiñar dende esta Blog, co seu permiso.